Poreklo prezimena Šušić

Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’

ŠUŠIĆI

(žive na Mljetičku, i Donjoj i Gornjoj Bukovici)

Šušići vode porijeklo od Jovovića i živjeli su u selu Zagulj sve do 1840. godine, kada su se poslije razura od strane Turaka, koji su svetili Smail-agu Čengića, odselili u Gornju i Donju Bukovicu. Neki od njih odselili su se kod prijatelja i poznanika u Moraču, Šarance, Bosnu i Srbiju. Tek 1843. godine dobijen je ferman od sultana „da se odbjegla raja“ može vratiti na svoja ranija staništa. Oni koji su se vratili gradili su kuće u okolini Zagulja, najčešće po Mljetičku.

Ne zna se kada su i po čemu Šušići dobili sadašnje prezime, ali se zna da je ovo prezime veoma staro. Počeli su se rano iseljavati u razne krajeve. Jedni su selili u Srbiju, drugi u Bosnu i dalje na zapad do Knina i Krajine.

Oko 1805. godine u Srbiju su odselila tri brata: Milojak u okolinu Čačka, a druga dvojica, čija se imena ne znaju, naseljavaju se u Guču i u okolinu Kraljeva. Joksim i Rade su se oko 1820. godine iz Zagulja odselili na Glasinac. Šušići se u Ljubinju i kod Ljubinja, Trebinju, Konjicu i Herceg Novom smatraju potomcima nekog dalekog pretka koji se u ove krajeve davno doselio iz Crne Gore.

U okolinu Zvornika su sredinom 18. vijeka, prema kazivanju njihovih potomaka, bježeći od Turaka, došla tri brata Šušića: Ostoja, Pavle i Mihailo.

Janko Šušić, izbjeglica iz okoline Knina, kazuje da je do 1993. godine bilo više od trideset domova, a prema predanju tamo su se doselili prije 300 godina „iz nekog sela kod Žabljaka“.

Zna se da je Ali-paša Rizvanbegović uzeo jedan broj talaca 1843. godine i zatočio ih u Mostaru, pomoću kojih bi držao u pokornosti Drobnjake, da se ne bi svetili zbog razure koja im je učinjena 1840. godine sveteći smrt Smail-aginu. Među taocima se nalazio Petar Šušić koji je bio pismen i znao je turski jezik, pa ga zbog toga Paša uzme za prevodioca. Petar bi u prilici da sazna da Paša priprema i namjerava da ubije Njegoša (Istorijski institut Srpske akademije nauka, knjiga 6, posebno izdanje, str. 56. i 57, 1957) O tome piše za Petra: „Šušić je riješio da to Njegošu javi… Zbog ovoga je Paša naredio da se Petar Šušić okuje… Neki Srbin uspije da ga pusti iz zatvora i omogući mu da pobjegne u Crnu Goru. Paša je uhvatio njegova dva brata… Petar Šušić uzme 21. aprila pasoš i krene u kneževinu Srbiju… Prema Njegoševom raportu, Njegoš je da Šušić ode iz Crne Gore“. O Petrovoj sudbini i sudbini njegove braće ne zna se ništa.

Lazar Nikolin je 1921. godine odselio iz Donje Bukovice u selo Maoče kod Pljevalja. Imao je dva sina Radoša i Nikolu. Joksim Miladinov se 1929. godine odselio u Grančarevo kod Bijelog Polja. Imao je četiri sina, dva su umrla i ostala bez potomstva, a Radovan i Božidar su se kasnije preselili u Bijelo Polje.

Milosav Novičin je 1929. godine odselio u Metohiju na imanje koje je dobio. Njegovi potomci su živjeli u Metohiji sve do početka Drugog svjetskog rata.

Šušići su aktivno učestvovali u svim ratovima, koje su Drobnjaci vodili protiv neprijatelja.

Mitar Boškov se kao dobrovoljac vratio iz Amerike i učestvovao u svim ratovima: 1912, 1913, Prvom i Drugom svjetskom ratu. Odlikovan je Obilića medaljom za hrabrost. Joksim Miladinov je učesnik bitaka na Bardanjolu, Bregalnici, Drini, Glasincu i Mojkovcu.

Slave Malu Gospođu, a prislužuju Đurđevdan.

IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997. priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić