Poreklo prezimena Maćešić

6 komentara

1. 30. januar 2014. u 04:10

   Goran Macesic

   Postovani,
   malo dopune sa moje strane:
   Poreklo: Slivnjak, Hrvatska
   Krsna Slava: Sv. Ignjatije Bogonosac, 2 Januar

   Odgovori

2. 12. jun 2014. u 13:32

   Milenko Maceisc

   poreklo: Krstinja,Hrvatska
   Slava – sv. Ignjatije

   Odgovori

3. 5. novembar 2014. u 07:08

   Nikola Macesic

   Nikola Macesic
   Poreklo:Dugi Dol,Hrvatska
   Krsna slava:Sv.Ignjatije

   Odgovori

4. 7. septembar 2015. u 21:39

   Radojka Macesic

   Radojka Macesic
   Slava:SV Ignjatije
   Krstinja,selo Donja Brusovaca

   Odgovori

5. 10. oktobar 2017. u 03:40

   Milijana Macesic

   Slava: Sv.Ignjatije
   Selo: Donja Brusovaca-Vojnic

   Odgovori

6. 5. avgust 2018. u 17:00

   Vojislav Ananić

   Regija Kordun

   Kordun je dio bivšeg područja Vojne krajine u Hrvatskoj, oko rijeke Korane, koja kroz nju protiče u dužini od oko 120 km, a prostire se između gorja Male i Velike Kapele na zapadu i Petrove gore na istoku, na površini od oko 1.500 kv. km. Spada među manje regije u Hrvatskoj. Karakterizira je opća ekonomska nerazvijenost, bez značajnijih privrednih resursa. Glavna privredna grana je poljoprivreda, posebno voćarstvo. Prevladava mali zemljišni posjed od 3 do 5 ha veličine.
   U prošlosti se Kordun uvijek predstavljao kao obrambeni pojas s nizom utvrda na granici prema Turcima, pa otuda valjda i njen naziv (tal. cordone, franc. cordon). Kao takav, Kordun je povijesni poligon smrti na relativno najmanjem prostoru, o čemu svjedoče natprosječni, odnosno relativno najveći, ljudski gubici u odnosu na broj stanovnika, u svim ratnim periodima kroz koje je prošao, od vremena kada je služio kao koridor za provale Turaka prema Štajerskoj do Beča i predstavljao značajan dio obrambenog bedema, kojeg su historičari nazivali „predziđem krščanstva“, preko građanskog rata po slomu Kraljevine Jugoslavije u kojemu su počinjeni genocidni zločini nad srpskim stanovništvom od strane kvislinške NDH, pa sve do građanskog rata nakon raspada SFRJ i formiranja novih država na ovim prostorima, kada je srpsko stanovništvo ponovo stradalo i protjerano sa svojih ognjišta. Sva su ta stradanja u prošlosti najčešće bila svestrana, sistematska i radikalna.
   Obuhvaća općine: Karlovac, Slunj, Vojnić i Vrginmost, prema administrativno-političkoj podjeli 1991. godine.
   Prvo što upada u oči, jeste veoma spori rast ukupnog stanovništva Korduna u analiziranom periodu od nešto više 110 godina, tj. sve do 1991. g., kada je ono prosječno raslo 19,31% po jednom popisnom razdoblju. Najveći broj stanovnika od 133.301 dosiže 1961. g. Prema stanju u 1880. godini, ukupno se stanovništvo ove regije povećalo za svega 18.418 stanovnika, ili za samo 17,26%. Dakle, pravo obilježje razvoja ukupnog stanovništva Korduna u ovom razdoblju jeste njegova stagnacija.
   Poslije, prema popisu 2001. odnosno 2011. godine, ukupno stanovništvo se prema stanju u 1880. godini, smanjilo za 15,29%, odnosno za 22,90% i tada ujedno dosiže i najniži ukupan broj od 90.387, odnosno 80.264 stanovnika.
   Međutim, uporedo sa navedenim kvantitativnim promjenama u ukupnom stanovništvu, koje su obilježile stagnacija i degresija, odvijale su se značajne strukturne promjene ukupnog stanovništva u analiziranom periodu, naročito u razdoblju poslije 1991. godine.
   Dakle, gledano prema nacionalnoj strukturi stanovništva, demografsko se stanje kontinuirano mijenjalo. Naime, ukupno hrvatsko stanovništvo se u istom periodu do 1991. g. kontinuirano povećavalo, prosječno po jednom popisnom razdoblju za 35,95%, odnosno skoro dvostruko više od povećanja sveukupnog stanovništva regije u istom razdoblju. Najveći broj dosiže 1971. godine kada broji 71.155 stanovnika. Ili, prema stanju u 1880. godini, hrvatsko se stanovništvo 1991. godine povećalo za 21.907 stanovnika, ili za 47,36%.
   Kod srpskog stanovništva uočljive su značajne fluktuacije, koje obilježavaju blagi rast, potpuna stagnacija i značajna smanjenja stanovništva u određenim popisnim razdobljima. Najveći broj srpskog življa je bio 1900. g. kada je brojilo 73.050 stanovnika. Međutim, na kraju razdoblja (1991) ukupno srpsko stanovništvo se smanjilo za 13.743 stanovnika, ili za 22,86% u odnosu na stanje 1880. godine.
   Zastupljenost stanovništva prema nacionalnoj pripadnosti u ukupnom stanovništvu pokazuje da je srpsko stanovništvo bilo većinsko (s više od 55%) sve do popisa 1910., odnosno do početka Drugog svjetskog rata 1941. godine. Poslije tog razdoblja sve do popisa 1971. srpsko je stanovništvo zadržalo značajnu zastupljenost od preko 45%, odnosno u narednim popisima do 1991. godine od preko 35% u ukupnom stanovništvu.
   Do velikog i naglog preokreta u razvoju stanovništva ove regije dolazi u razdoblju poslije 1991, što pokazuju posljednja dva popisa stanovništva provedena 2001. i 2011. godine, kada zastupljenost hrvatskog stanovništva u 
   ukupnom stanovništvu dosiže najvišu historijsku razinu od preko 80%, a srpsko stanovništvo najnižu historijsku razinu od ispod 15%.
   U analiziranom 131-godišnjem periodu razvoja stanovništva kordunske regije, kao značajna i kritična razdoblja mogu se izdvojiti sljedeća:
   • Kordun je bio značajni strateški pravac prodora Turaka prema Štajerskoj i dalje prema Beču. U to vrijeme, prema prva četiri popisa stanovništva (od 1880. do 1910), srpsko je stanovništvo bilo većinsko sa zastupljenošću u ukupnom stanovništvu većom od 56%, što podrazumijeva i srazmjerno snašanje većeg tereta „obrane predziđa kršćanstva“ od turske najezde. Što taj teret pretpostavlja i znači već je opisano u prethodnom tekstu (vidjeti poglavlje: Historijski kontekst naseljavanja srpskog stanovništva u Hrvatskoj);
   • Značajna zastupljenost srpskog stanovništva u ukupnom stanovništvu ove regije (više od 45%) ostala je i u kasnijem periodu sve do početka Drugog svjetskog rata 1941. godine. Popis stanovništva 1948. pokazuje golem pad broja srpskog stanovništva ove regije u odnosu na predratno stanje od 73.050 stanovnika srpske nacionalnosti registriranih popisom 1910. godine. Naime, u prvom poslijeratnom popisu 1948. g. taj se broj sveo na 56.759 stanovnika ili manje za 22,3%. Tokom ratnih godina od 1941. do 1945. dolazi do realizacije genocidne politike prema srpskom stanovništvu kvislinške Nezavisne Države Hrvatske Ante Pavelića, koja se najbrutalnije i najbešćutnije demonstrira baš na području regije Korduna. U to vrijeme Kordun je zapravo bio poligon smrti, u kojemu se nalazilo oko 170 stratišta, među kojima su i nekoliko pravoslavnih crkava, od kojih su najpoznatije glinska, kolarićka i sadilovačka crkva u kojima je na okrutan način ubijeno više od 2.000 Srba svih uzrasta.
   • Primjera radi, navest ćemo parcijalne podatke Historijskog arhiva Karlovac o ljudskim gubicima u nekim kotarevima Korduna tokom građanskog rata 1941-1945. ali samo na antifašističkoj strani, koji se odnose na pale borce NOP-a, civilne žrtve fašističkog terora i umrle od tifusa: kotar Slunj i kotar Veljun ukupno 6.098 žrtava; kotar Vojnić 7.924 žrtve; kotar Vrginmost ukupno 10.384 žrtve; kotar Duga Resa ukupno 785 žrtava; općina Gornje Dubrave ukupno 433 žrtve. Sveukupno 25.624 žrtve. Ovome treba dodati, prema nekim istraživanjima, i 375 tzv. kolateralnih žrtava, ili žrtava po političkoj sintagmi „revolucija jede svoju djecu“.
   Drugi primjer su ljudski gubici na drugoj kvislinškoj strani građanskog rata. Samo u kotaru Slunj na toj je strani izginulo 3.800 Hrvata na raznim ratištima u 2. svjetskom ratu i u borbama s partizanima.  
   • Stradanja i gubici, do kojih je došlo unutar srpskog demografskog korpusa u ovo vrijeme, bili su takvih razmjera da se on poslije toga nikada nije mogao oporaviti, na što bjelodano ukazuju podaci o broju srpskog stanovništva u popisima provedenim poslije 1948. godine. Naime, uočljive su tendencije stagnacije (popisi 1953. i 1961), potom relativno naglo opadanje brojnosti (popisi 1971. i 1981), te na koncu neznatnog rasta (popis 1991).
   • Građanski rat u bivšoj zajedničkoj državi Jugoslaviji (1991-1995) zadao je posljednji smrtonosni udarac već oslabljenom i „ranjenom“ srpskom demografskom korpusu u ovoj regiji. Vojno-redarstvenom akcijom „Oluja“ protjerano je gotovo cjelokupno srpsko stanovništvo sa svojih vjekovnih ognjišta. Ubijeno je na stotine civila srpske nacionalnosti. Ostvarene su historijske razine zastupljenosti dvaju naroda u ukupnom stanovništvu regije – hrvatski narod na najvišoj razini od preko 80%, a srpski narod na najnižoj razini ispod 15%. Tragedija pada broja srpskog stanovništva se produbljuje do tzv. biološkog sloma u periodu poraća, zbog selektivnog povratka prognanih Srba, uglavnom „ostarjelih grobova“. Dugoročno gledano, prema analiziranih 14 cenzusa, srpsko je stanovništvo ove regije doživjelo pravu kataklizmu, jer se od stanja 1880., nakon 131 godine, svelo 2011. na 11%, a u odnosu na stanje 1991. godine nakon samo 20 godina, i na ispod 10% od ukupnog stanovništva.
   • Demografske posljedice na području kordunske regije u analiziranom periodu, posebno u razdoblju posljednja dva popisa i poslije, su mnogostruke, prije svega u pogledu drastičnog smanjenja broja srpskog etnikuma, pa je u mnogim naseljima broj nasilno umorenih veći od broja stanovnika koji danas u njima žive; potom, u gotovo svim naseljima ostale su samo deficijentne i osakaćene seljačke porodice; mnogi stoljetni srpski toponimi su potpuno ugašeni, odnosno de fakto nestali sa zemljopisne karte, a mnogi su pred gašenjem; i konačno, sve indicije upućuju na zaključak da je srpski demografski korpus u ovoj regiji doživio potpuni biološki slom, što u suštini znači da je piramida života potpuno izokrenuta, prosjek starosti je iznimno visok i nema više vitalnih reproduktivnih osnova.

   Izvor: Dr Svetozar Livada i suradnici – BIOLOŠKI SLOM I NESTAJANJE SRBA U HRVATSKOJ (1880-2011) /od višegeneracijskog i starosjedilačkog, autohtonog i konstitutivnog do manjinskog statusa/, Beograd – Novi Sad, 2018.

   Odgovori