Poreklo prezimena Lalović

Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’

LALOVIĆI

Lalovići su porijeklom od bratstva Miljanića iz Banjana. Priča se da su se u Banjanima prezivali Lalovići i da su rod sa Tošićima i Bajčetama, sa kojima su se zajedno preselili u Zatarje, poslije napada Turaka na njih i njihovog velikog stradanja i pokolja.

Po dolasku u Zatarje, prvo su se naselili u Bitinama, odakle pređu u Kruševo i Oćevinu.

Ovo raseljenje iz Miljanića moglo je biti u drugoj polovini 17. vijeka. U Banjanima i danas ima toponima koji podsjećaju na Laloviće, kao što je „Lalovića Osoje“.

Iz Oćevine je 1859. godine uskočio u Jezera Glišo Lalović, kao uskok, zato što je ubio turskog zulumćara Ahmeta Dizdara. Glišo je imao pet sinova: Jova, Pera, Jovana, Vasilja i Krsmana. Njihove potomke još nazivaju i Glišovići po Glišu.

Naselili su se u Uskocima kod Žabljaka, gdje i danas žive njihovi potomci.

Gojko Novičin Lalović iz Uskoka bio je istaknuti borac NOR-a od prvih ustaničkih dana. Poginuo je kod Livna decembra 1942. godine kao borac Petog bataljona Četvrte crnogorske brigade.

Slave zimski Jovanjdan.

_____________________

LALOVIĆI

(na Pošćenju)

Lalovići na Pošćenju su od bratstva Radulovića iz Rubeža kod Nikšića, odakle se Lale Radulović, sa braćom Stanišom i Nikolom, 1807. godine doselio na Pošćenje. Nakon kratkog vremena, Nikola se odseli u selo Crljenice kod Pljevalja, gdje i danas žive njegovi potomci. Po Lalu se njegovi potomci na Pošćenju prozvaše Lalovići.

Lale je imao sinove Šćepana i Jovana, a Šćepan: Luku, Krsta i Mijata; Jovan je imao sina Boža, od koga nije ostalo muških potomaka.

Luka Šćepanov ima šest sinova: Novicu, Janka, Žarka, Nikolu, Jakova i Petra. Jankovi, Jakovljevi i Žarkovi potomci uzmu za svoje prezime prvobitno prezime Radulović, a ostali zadrže prezime Lalović.

Jakov Lučin je kao pripadnik NOP-a poginuo na Sinjajevini 1942. godine. Novičin sin Velimir i ćerke Ljubica, Sanda, Darinka i Jovanka su bile učesnice NOP-a u jedinicama NOV-a, omladinskim organizacijama i organima narodne vlasti na terenu.

Kao kolonisti 1945. godine iz Pošćenja su odselili Miloš Žarkov u Bačko Dobro Polje; Dragutin i Milutin Nikolini u Kulu; Marinko, Radenko, Radivoje, Jakov i Luka u Bačko Dobro Polje.

Krsto Šćepanov ima sinove Iliju i Mijaila.

Ilijini sinovi Lazar, Milivoje i Boško i kćerke Milijana i Božanka su bili pripadnici NOP-a od 1941. godine. Lazar gine na Dujimovićima kod Trnova 1942. godine; Milivoje i Boško su u stroju Četvrte crnogorske proleterske brigade od njenog formiranja na komandnim mjestima. Oba su nosioci Partizanske spomenice 1941. Božanka je bila u bosanskim jedinicama, a Milijana u 7. omladinskoj crnogorskoj brigadi, u kojoj je i ranjavana.

Mijailo Krstov ima sina Krsta-Minja, aktivistu u NOP- u, i Anu, koja je bila istaknuti aktivista na radu u organima narodne vlasti.

Mijat Šćepanov ima sina Mitra, a Mitar Radula, Radomana i Milovana. Radule je bio u NOP-u od 1941. godine, a poginuo je kao borac Petog bataljona Četvrte crnogorske proleterske brigade u Gornjoj Morači maja 1943. godine.

Staniša Radulović, brat Lalov, bio je oženjen od Tomića Pekom, kćerkom kneza Ilije Tomića s Previša, pa se Stanišini sinovi, poslije njegove smrti, po majci Peki prozvaše Pekići.

Radulovića-Lalovića ima u Pošćenskom kraju, gdje su se iselili na ljetnje katune; prezivaju se Radulovići, ali ih nazivaju i Lalovićima.

Slave Lučindan, a prislužuju Veliku Gospođu.

IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić