Poreklo prezimena Žižić

Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: „Drobnjak i porodice u DROBNJAKU i njihovo porijeklo“, II dopunsko izdanje, Beograd, 1997, IŠ ‘Stručna knjiga’

ŽIŽIĆI

(u Miloševićima, Kruševicama i Strugu)

Žižići su se u Drobnjak doselili 1818. godine iz rovačkog sela Dubokog. Prvo su se naselili u Tušinji, a iz Tušinje 1820. godine pređu u Miloševiće. Iz Miloševića, negdje oko 1830, u selo Strug pređu Vule Radivojev, sa sinovima Pavićem i Neđeljkom, kao i Petar, sa sinovima Đorđem i Milovanom, i u Strugu se nastane. Iz Struga Vulovi sinovi Pavić i Neđeljko odsele se u Polja kod Mojkovca, na zemlju koju je Pavić dobio na poklon od crnogorske vlade za izuzetne zasluge koje je učinio kada je 1861. godine posjekao čuvenog turskog junaka i velikog zulumćara Sinana Sviralu iz kolašinskog kraja.

Porodično predanje ovog bratstva kazuje da su starinom iz Čeva, odakle se Ilija doselio u Rovca, gdje se oženio djevojkom od bratstva Đurišića, koja se zvala Žiža. Sa njom je imao sedam sinova: Pera, Mijata, Vuja, Radivoja, Đoka, Vuka i jednog kome ne znaju ime; oni se po svojoj majci Žiži prozovu Žižići.

Žižići se u okviru ovog bratstva na uže dijele na Mijatoviće, Vujoviće, Dragojeviće, Radivojeviće i Planiće.

Ovo bratstvo je dalo dosta dobrih ljudi i junaka, koji su se isticali u borbama protiv neprijatelja. Vule Žižić je zbog pokazanog junaštva opjevan u narodnim pjesmama. U bažanskim i Prvom svjetskom ratu naročito se istakao Jovan Žižić, komandant Drobnjačko-uskočke brigade, koja je svojim junaštvom i zahvaljujući vještom komandovanju u čuvenoj Mojkovačkoj bici zadivila sve. Jovana su uhvatili Italijani i 1941. godine ga strijeljali kao velikog rodoljuba, zajedno sa starijim sinom Milanom u Pljevljima. U Mojkovačkoj bici se, osim Jovana, istakao kao veliki junak Radojica, oficir crnogorske vojske koji je poginuo; sa njim su poginuli i Milinko i Radovan, a ranjeni su Mirko i Miladin. U Komitskom pokretu 1916-1918. godine istakli su se Radosav kao četovođa, Mitar koji je umro od španjolice i sin mu Radoslav.

U borbama koje su vođene u okviru Hercegovačkog ustanka od 1875-1878. godine, poginuli su: Novo Žižić na Smriječnu u Pivi 1877. godine, a u borbama koje su vođene oko Ulcinja poginuli su Šule i Pavle 1877. godine.

U predratnom i periodu 1941-1945. godine ovo bratstvo je dalo veliki broj boraca za radnička prava i slobodu svog naroda.

Pavle Žižić, učitelj, bio je član Partije od 1919. godine, nosršac liste na izborima 1920. godine; za njega su glasali svi Uskoci osim dva popa i tri učitelja; u NOP-u je od prvih ustaničkih dana u sandžačkim jedinicama na odgovornim funkcijama.

Tomaš Stevanov stari je član Partije od 1932. godine, organizator ustanka u bjelopoljskom kraju, komesar čete, pa bataljona; komandant bataljona u Trećoj sandžačkoj brigadi, poginuo je u selu Trnava kod Mrkonjić Grada noću između 2. i 3. oktobra 1942. godine; on je narodni heroj Jugoslavije.

Veljko Žižić, borac NOV-a od 1941. godine, jedan je od organizatora ustanka u bjelopoljskom kraju; nalazio se na odgovornim dužnostima tokom rata, a u poratnom periodu bio je funkcioner u organima Republike; nosilac je Partizanske spomenice 1941.

Veljko Jovanov, borac NOR-a od 1941. godine, jedan je od organizatora ustanka u šavničkom kraju; u Durmitorskom odredu bio je komandant bataljona u Četvrtoj crnogorskoj proleterskoj brigadi, zamjenik komandnta i komandant bataljona, komandant Šeste crnogorske brigade, načelnik štaba Korpusa i komandant Grupe brigada, general JNA, nosilac Partizanske spomenice 1941. Puniša Nikodinov, napredan omladinac i aktivista u predratnom pokretu, zbog čega je progonjen i zatvaran, od posljedica mučenja umro je mlad u Celju. Vuk Milošev živio je u Peći, odakle je nakon kapitulacije došao u Miloševiće. Predratni je član Partije i poznati aktivista; poginuo je kao komesar čete u Četvrtoj crnogorskoj brigadi na Sutjesci 10. juna 1943. godine. Ćiro Perov, stari ratnik iz prvih ratova, istaknuti rodoljub i cijenjen plemenik, bio je biran za predsjednika šavničke oppggine u predratnom periodu; u NOR-u je od prvih ustaničkih dana, a svojim aktivnim učešćem stao je u red najistaknutijih boraca NOR-a. Nosilac je Partizanske spomenice 1941.

Radoš-Rufim Grujičin, kaluđer iz manastira Bijela, bio je borac NOR-a od 1941. godine i cijelo vrijeme se s puškom u ruci borio protiv neprijatelja u stroju Četvrte crnogorske proleterske brigade; nosilac je Partizanske spomenice 1941. I njegov mlađi brat Uroš je borac NOR-a od 1941. godine; nalazio se u stroju Četvrte crnogorske proleterske brigade u čijim redovima gine kod Bijeljine 20. aprila 1945. godine.

Braća Božo i Miloš su bili aktivni i istaknuti borci NOR-a od prvih ratnih dana. Neprijatelj ih je uhvatio i sproveo u Kolašin, gdje su osuđeni i strijeljani avgusta 1942. godine na Baricama. Bogdan Markov sa Struga je u NOP-u od 1941. godine. Nalazio se u Četvrtoj crnogorskoj brigadi, a poslije rata na odgovornim dužnostima u organima bezbijednosti u srezu.

Vasilije Radovanov je borac NOR-a od 1941. godine, bio je na dužnosti intendanta bataljona u brigadi; nosilac je Partizanske spomenice 1941. Dragomir Miladinov sa Struga je u NOP-u od 1941. godine, bio je borac u Četvrtoj i Sedmoj crnogorskoj brigadi; njegov brat Radomir poginuo je aprila 1944. godine kod Nikšića kao borac 7. omladinske crnogorske brigade.

Đorđije Isajilov, borac NOR-a od 1941. godine u Durmitorskom odredu i u Četvrtoj crnogorskoj brigadi, istaknuti puškomitraljezac, komandir čete i komandant inžinjerijskog bataljona nosilac je Partizanske spomenice 1941. Žarko Milinkov bio je borac NOR-a od 1941. godine u Durmitorskom odredu u Četvrtoj crnogorskoj brigadi. Nosilac je Partizanske spomenice 1941. Ikonija Markova je bila borac NOR-a u stroju Četvrte crnogorske brigade, a njena sestra Mileva je u istoj brigadi poginula 1943. godine u Morači.

Mijajlo Milošev je bio borac Četvrte. i Šeste crnogorske brigade.

Milunovi sinovi – Miraš, Miroslav-Pero i Mirčeta- bili su borci NOR-a. Miraš i Miroslav su borci od 1941. godine, a poginuli su na Sutjesci juna 1943. godine. Momir Obrenov je bio komandir čete u Četvrtoj crnogorskoj brigadi; nosilac je Partizanske spomenice 1941. Spasoje Božov je u Četvrtoj crnogorskoj brigadi; poginuo je kod Knina 25. januara 1941. godine.

U vremenu od 1941. do 1945. godine poginuli su na raznim ratištima još i sljedeći Žižići: Dreka na Kruševicama 1941. godine; Boško, Ljubisav, Novica i Radomir na Pljevljima 1941. Spasoje na Strumici, Petar na Poljima Kolašinskim, Radonja sa Struga na Lekovini i Milika u Dobrom Dolu, svi 1942. godine; Mitar na Ravnom 1944, Milivoje na Meštrevcu i Momčilo na Mostaru, oba 1945. godine. Borci u 7. brigadi bili su Vukosav Drekin i Vučeta Bogićev.

Žižića ima iseljenih u raznim krajevima naše zemlje.

Slave Aranđelovdan.

IZVOR: Stojan Karadžić, Vuk Šibalić: Drobnjak i porodice u Drobnjaku i njihovo porijeklo, 1997, priredio saradnik portala POREKLO Vojislav Ananić