Poreklo prezimena Polić

PIŠE: Obrad Polić (objavljeno i na Vikipediji)

Polić je srpsko prezime. Najčešće među Srbima pravoslavne vere u Bosni i Srbiji, zatim među Srbima katoličke vere u okolini Dubrovnika, kao i Hrvatima u Gorskom Kotaru, Dalmaciji i dijaspori. Najčešća krsna slava kod pravoslavnih Polića je Sveti Nikola, a ima i onih koji slave Svetog Jovana ili Svetog Đorđa(Đurđevdan).

Jedan ogranak ove porodice potiče iz okoline Priboja, odakle su se u velikom broju raseljavali na sever u Podrinje (okolina Ljubovije), a kasnije i u Šabac i posavska sremska sela (Kuzmin), dok je jedan deo Polića ostao da živi u pribojskom kraju. Drugi deo ovog ogranka se odselio u Bosansku Krajinu, gde ih najviše ima u opštinama Laktaši, Sanski Most, Drvar (selo Mokronoge), kao i u Banjaluci i ostalim gradovima Bosanske Krajine, Pounja i Posavine.

Drugi ogranak navodno potiče iz Dalmatinske Zagore (oko Cetine), odakle se jedan deo odselio u Bosnu i zadržao svoj srpski identitet, dok se značajan deo odselio u inostranstvo, na ostrva ili na sever u Gorski Kotar (okolina Rijeke), gde su se vremenom pokatoličili i poprimili hrvatski nacionalni identitet. Polića, koji danas sebe smatraju Hrvatima, ima i u zapadnoj Hercegovini (naselje Polići u opštini Posušje).

Primetan je i nemali broj bosanskohercegovačkih muslimana sa ovim prezimenom, što je dokaz njihovog srpskog porekla. Ima ih u Sarajevu, srednjoj Bosni, kao i u inostranstvu.

*

O Polićima sa sajta srpskadijaspora.com

Iz Bačkog Jarka, bračni par Budimka i Dejan Polić pita za poreklo ovog prezimena. Dejanov otac je iz sela Mokronoge kod Drvara, odakle je došao u Novi Sad da završi srednju školu i tu je ostao. Zbog tragičnih zbivanja koja su pogodila Srbe u Hrvatskoj, gotovo svi Polići su napustili ognjišta, ali su se neki vratili, među njima i Dejanov deda, rođen 1929, koji je bio poslovođa u nekadašnjoj fabrici drvne industrije “Grmeč”. U Mokronogama je rođen i Dejanov pradeda Stevan Polić (1892). Slava porodice je Sv. Jovan Krstitelj, 20. januara.
U pismu pitaju da li je istinito predanje da su poreklom iz Crne Gore, od Vujovića i da su iz nepoznatih razloga pobegli u Bosnu i promenili prezime.
Među srpskim prezimenima u Bosni s kraja 19. veka, Polići su s ovom slavom, živeli u pravoslavnim parohijama Vagan, Vidovo i Strmica, u Bosanskoj Krajini, i oko Vlasenice, u istočnoj Bosni. Polići koji slave Sv. Nikolu zabeleženi su oko Livna, Banjaluke i na Glamoču, a sa slavom Đurđevdan u Travniku i Glamoču.
Poliće smo pronašli u najsevernijem selu Gornjeg Unca – u Vidovom Selu, koje se prostire s obe strane rečice Unac i pored planinskog ima nizijski deo – Mokronoge. U Mokronogama živi više porodica iste srodničke grupe, familija Kukilović, među kojima su i Polići. Pored njih tu žive i Puzigaće, Medarevići, Markanovići, Lazići, Bašići, Gajanovići, Jankovići i Mihajlovići.
Predanje kaže da su se doselili pre tri veka iz Dalmacije, sa reke Cetine. Petar Rađenović kaže da ovo prezime Kukilović više ne nosi nijedna od mnogih porodica koje su nastale od istog stabla.
Polići su zabeleženi i u selu Preodac u oblasti Unac u zapadnoj Bosni. Ovo selo ima sličan položaj i karakteristike kao i Mokronoge. Ovi Polići su se doselili iz oblasti Grahova, u prvoj polovini 18. veka, a karakteristično je da slave Sv. Nikolu, a ne Sv. Jovana. Poliće smo pronašli i u oblasti uz reku Drinu – u selu Uzovcu, južno od Rujevca, u opštini Ljubovija. Posle 1834. godine nastanili su se u krajevima Veleš, Polje, Tepavac i Postenje.