Poreklo stanovištva sela Gornja Rijeka (po knjizi Rijeka štrbačka), opština Rudo – BiH (RS). Prema knjizi „Višegradski Stari Vlah“ sveštenika (popa) Stjepa Trifkovića. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Selo leži ispod brda Cige, sa severne strane puta Višegrad – Uvac. Selo je na prisojnoj strani. Seoske su kuće po strani, koja se zove Ispaše, a neke po stranama potoka Bukovice, koje se zove Rijeka.
Vode.
U selu nema dovoljno izvora, te uzimaju vodu za piće sa potoka Bukovice.
Zemlje i šume.
Pored njiva i livada, koje su grupisane oko kuća, meštani imaju još njiva i livada iznad sela u stranama, koje se zovu Sjenožeta. Ovo mesto je daleko od sela malo više od jednog sata pešačkog hoda. Mestimično je zemlja dobre rodnosti.
Ispaše ima dovoljno po selu, hurijama i šumama oko sela i po stranama iznad sela: Golešu, Bubregu, Zmajevcu, Cigi, koja su od sela daleko oko sat i po pešačkog hoda.
Šuma je sa Zapada, sa zapadne strane, neposredno do sela.
Tip sela.
Kuće u selu su u dvema grupama: Rijeci i Ispaši. Udaljene su jedna od druge oko 2 kilometra a između njih teče Stupčanski Potok. Kuće u Rijeci se neke sasvim ublizu dok između nekih ima i do ¼ kilometra rastojanja. Između kuća teku Pridvorački i Sjenožetski Potok, koji se sastaju i čine Bukovicu. Kuće u Ispaši su udaljene jedna od druge od 120 do 500 metara.
U selu ima 30 kuća, od kojih su 22 u Rijeci a 8 ih je u Ispaši. Porodice su: Ćirovići (11 kuća), Ćikovići (8), Lalovići (7). Ovo su samo tri različita prezimena a jedna ista porodica, zatim Krunići (2), Mirkovići (1) i Vranješevići (1).
Ime sela.
Selo je dobilo ime od potoka, koji teče kroz selo i ispod sela, a to je Bukovica koja se zove i Rijeka. Ispaše je dobilo ime po ispašama, koje su te nekada bile.
Starine u selu.
Kao što je već pomenuto, postoje zidine od nekoga grada a ispod njega u jednoj ravnici na Okolištu se priča da je bila čaršija. Po kosi Kondovini pak ima grobova sa stećcima i praistorijskih grobalja – gromila. Priča se da je na tom brdu bila crkva. Tu je crkvu, predanje kaže, izgradila neka devojka Đinđa, koja je imala priglavak novaca, te joj se u snu javilo da na tom mestu sagradi crkvu što je ona i učinila.
Postanak sela i poreklo stanovništva.
Na mestu sela je bilo naselje, što se vidi iz mnogih njegovi tragova, groblja i ostaci građevina. Predanje još dodaje da je bio i grad i to na Pribojini a čaršija na Okolištima. Ali preci današnjih meštana, došavši ovde, po predanju, pre 200 godina nisu nikoga našli, nego je zemlja bila zapuštena i u šumu obrasla.
-Ćirovići, Ćikovići i Lalovići su najstariji u selu. Oni su od dva brata – Ćire (prve dve) i Lala, koji su se ovde doselili pre 200 godina iz Morače. Slave Stevanjdan.
-Krunići su se doselili pre 150 godina iz Pive. Slave Jovanjdan.
-Mirkovići su starinom iz Resića, gde su se prezivali Jaćimovići. U Rijeku je majka preudajom dovela Mirku Laloviću, gde je i odrastao, te ga s toga zovu još i Lalovićem. Slave Nikoljdan.
-Vranješi (Vranješevići) ili Popovići su se doselili pre 25 godina iz Vraneša kod Bijelog Polja. Najpre se doselio Zaharije Popović. Ovo prezime su dobili od popa Jovana, koji se iz Vraneša doseliou Dobroselicu. Slave Cveti.
Sadašnje seosko groblje je kod štrbačke crkve.
IZVOR: Prema knjizi „Višegradski Stari Vlah“ sveštenika (popa) Stjepa Trifkovića. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)