Poreklo prezimena. selo Čukljenik (Leskovac)

Poreklo stanovništva sela Čukljenik, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana Jovanovića „Leskovačko Porečje“.   Priredio saradnik Porekla Milodan.

Položaj sela.

Čukljenik se nalazi na izlazu Čukljeničke i Male Reke iz planine. Selo je izrazito podplaninsko. Od Strojkovca, kao raskrsnice puteva, Čukljenik je udaljen oko 6 kilometara a od Leskovca 17 kilometara. Ovo je, idući uz Nakrivanjssku Reku, poslednje naselje u Porečju na toj strani.

Ime selu.

Prostor gde se selo nalazi bio je u sastavu sela Nakrivnja, koji su, da bi nahranili svoju stoku, čukljali-kresali šumu, Kada je selo počelo da se stvara, lokalitet koji se odomaćio kao čukljenik nastalo je i  ime selu – Čukljenik.

Vode.

Selo je podignuto na obema stranama Čukljeničke Reke, mada je o naj na desnoj strani znatno veći. U gornjem delu sela u Čukljeničku Reku se uliva Mala Reka koja pojačava vodenu masu Čukljeničke Reke. Odmah ispod sastava ove dve reke Čukljeničani su iskopali kanal sa leve strane reke, koji sa zapadne strane opasuje deo sela na levoj obali Čukljeničke Reke. Kanal služi za navodnjavanje bašti i voćnjaka a na njemu su izgrađene vodenice Čukljaničana.

Pre sastava Čukljaničke i Male Reke jedan Leskovčanin od roda Kukara je podigao lepu  česmu sa izuzetno zdravom vodom. Uz sve to, izdanska voda je prilično  plitka pa  je moguće kopanje bunara, čija je voda po tvrdoći slična onoj u rekama.

Starine u selu.

Iznad sela Čukljenika postoji u planini lokalitet Romanica, koja ukazuje da je ovde bilo života i pre dolaska Slovena.

Na vrhu stene u čukljeničkom ždrelu postoje ostaci nekakvog grada – Kuline.

Najznačajniji kulturni spomenik jeste crkva posvećena Sv. Nikoli, podignuta pod ćuvikom zvanim Crkveni Čukar, odmah posle sastava Čukljeničke i Male Reke. Ovde je bio manastir a crkva manastirska. Ne zna se kada je manastir podignut ali se zna da je u vreme seoba pod Arsenijem IV 1736-37 godine iz manastira otišlo tri kaluđera, što znači da je u to vreme manastir postojao. Manastirska crkva je preobraćena u mirsku crkvu 1884. godine, odmah posle osslobođenja. U crkvenom dvorištu psotojao je konak na sprat, koji je podignut 1853. godine i čije su prostorije korišćene za jednu od dveju prvih škola manastirskog tipa u Porečju pre oslobođenja od Turaka. U crkvenoj porti sahranjeno je telo poginulog Vladimira-Vlajka Stojanovića, vođe porečkih ustanika iz 1877. godine. Na grobu je podignut lep spomenik.

Zemlje i šume.

Ovo selo je najsiromašnije u obradivoj zemlji. Ukupna površina atara je 790 hektara od čega na obradivu zemlju spada svega 117 hektara dok je pod šumom 494 hektara.

Zemlja nosi ove nazive: Selište, Borovik, Oranice, Krušjar, Crnotravski Rid, Tutunjište, Prkos, Bara, Rid, Vučja Rupa, Dajkin Del, Crveni Breg, Jaruga, Crkveni Čukar, Đorovička Dolina, Jazbine, Široka Padina, Uroševo Čukare, Nesvrska Dolina, Kusa Padina, Deda Ilinsko Gumno, Ječarnik, Trle, Grujičina Padina, Avramova Padina, Ilijino Njivče, Grašište, Petrovski Čukar, Rastovo Drvo, Repište, Strana Bača, Šopke Bača i Gornja Arnica.

Poreklo stanovništva.

Selo Čukljenik je prema popisu i z 1959. godine imača 629 stanovnika a u njemu žive ovi rodovi:

-Đelinci su starosedeoci.

-Deda-Jankovci su starosedeoci.

-Mirkovci-Šopci su se doselili iz Šopluka.

-Petrovci su doseljeni iz Crne Trave.

-Uroševci su doseljeni iz Crne Trave.

-Jankovi su doseljeni iz Strešeka – Poljanica.

-Popovčiki su doseljeni iz Poljanice.

-Tolinci su doseljeni iz Vučja.

-Terzici su doseljeni iz Crne Trave.

-Rašić (Draža) se iz Dadinca prizetio u Čukljeniku.

-Šumarovi su doseljeni iz Tulova.

-Trojanovci su doseljeni iz Crne Trave.

-Dolinci su iz sela Jastrepca – Poljanica.

-Živkovci su starosedeoci.

-Slaništanci su iz Tulova.

-Rekari su doseljeni iz Šopluka.

Osim tri starinačka roda svi ostali su doseljeni posle Prvog srpskog ustanka – te je Čukljenik selo novijeg datuma. Manastir je, svakako stariji od ovog naselja.

Zanimanje stanovnika.

Zemljoradnja je u ovom selu glavno zanimanje. Čuva se i stoka, ali u manjoj meri u odnosu na ranija vremena kada su krupnu i sitnu stoku držali na lokalitetima koje u svom nazivu imaju „bače“ (bačije). Svaka kuća ima obično po dve krave. Snažne volove imaju domaćinstva koja se bave prevozom i prodajom drva za ogrev.

Čukljeničani na svojim njivama seju sve vrste žita. U novije vreme gaje jagode od čijeg roda svake godine u svoje kućne budžete unose znatne količine novca.

IZVOR: Prema knjizi Jovana Jovanovića „Leskovačko Porečje“.  Priredio saradnik Porekla Milodan.