Poštovani,
ova stranica je u pripremi.
Pozivamo vas na saradnju.
Pošaljite nam svoj prilog, sve što znate o ovom prezimenu na osnovu usmenog predanja ili citiranjem navoda iz knjiga (navedite kojih) ili onog što je već objavljeno na ostalim internet sajtovima (napomenite kojim).
Obavezno napišite i koju krsnu slavu slavite i područje u kojem se ovo prezime pojavljuje.
Navedite i ime poznate ličnosti (gde je rođen-a, čime se bavi), koja nosi ovo prezime.
Vaš prilog ostavite u komentaru ili pošaljite na i-mejl:
24. februar 2018. u 23:32
Vasilije
Poštovani,
Vukalovići slave Svetu Petku, potiču iz Hercegovine, grad Trebinje,selo Bogojević u Zupcima. Moj predak je vojvoda Luka Vukalović, čije kosti počivaju u Ukrajini.
Zanima me iz kojeg plemena su Vukalovići, samo porijeklo prezimena i da li su odavnina u Hercegovini. Malo sam straživao, ali nailazio sam na različite tekstove i istorijske podatke.
S poštovanjem,
Vasilije Vukalović
19. decembar 2023. u 23:32
I Brskute, moj svileni skute...
Dr. Jovan Erdeljanovic je u svojoj knjizi: Kuci, Bratonozici i Piperi na str. 484 zapisao sledece predanje- Jedanput se u vrijeme knjaza Dan, ila, sastalo na Cetinju sedam kapetana koji u razgovoru nadju da su svi porijeklom iz Bratonozica. Jedan je bio Vuko Milosev Premovic sa Pelevog Brijega( u Bratonozicima), a ostali: Savo Batricev iz Uskoka u Drobnjacima, Bozo Neskov iz Osredaka u Moraci, Bosko Milutinov Djuric iz Zagarca u Katunskoj nahiji, Vukadin femijic iz Vasojevica, Luka Ljakov iz plemena Zubaca u Hercegovini i Kolja petrov iz Krnjica u Crmnickoj nahiji…
Nastavlja, dalje, da se samo za Femijica yna pouzdano da je iz Bartonozica…
Ali danas sva bratstva u Zagarcu koja su od Radmana, znaju da su rodom iz Bartonozica, postoje mnoge knjige o tome od samih Zagarcana, bas kao i Krnjicani, koji pisu o svom porijeklu iz Bartonozica. Takodje i bratstva iz morackog sela Osredci. Femijici, takodje znaju o svom bratonozickom porijeklu. Pricam o zivim ljudima koji svjedoce i pisu.
7. novembar 2018. u 06:44
Vojislav Ananić
VUKALOVIĆ (p), u Bogojević Selu (Zupci, Trebinje). Starinom su iz Crne Gore. Po jednom predanju su iz “Markovina u Pješivicama”, a po drugom iz “Brekuta u Zagaraču”, što je vjerovatnije. Otud su zbog “neke krvnine” izbjegla četiri brata. Jednom je bilo ime Vukal koji je iz Krivošija doselio u Bogojević Selo, oko 1780. godine. Njegovi potomci prozvani su Vukalovići. Najstarije im je prezime bilo Ilić. Vukal je imao sina Laka, a Lakov je sin Luka “vojvoda zubački”. Slave Sv, Petku, a prlislužuju Nikoljice (75: 1241.1242). Vukalovića ima i u Todorićima kod Trebinja. Luka Vukalović (1823-1873) bio je najstarije muško dijete u porodici Laka Vukalovića. Mladost je proveo kao čobanin, čuvajući ovce. Kad mu je olac umro (1839), majka mu se, sa drugom djecom, preselila kod rodbine u Bosnu. Luka je otišao u Trebinje da uči puškarski zanat kod majstora Rista Pištelje. Poslije petogodišnjeg izučavanja zanata vratio se na očevinu i oženio. Uskoro je izabran za plemenskog kapetana u Zupcima. O Luki Vukaloviću pisano je mnogo. O njemu su sačuvane mnoge legende “manje ili više istinite ili potpuno izmišljene”. Lik ovog junaka inspirisao je umjetnike, pivenstveno pjesnike i slikare. Luka je, prema opisu Nićifora Dučića, bio «visok, plećat, glave krupne, kose plavozelenkaste boje, čela visoka, brkova gustih, plavih, lica široka…, nosa pravilna, usta pravilnih, volje jake i karaktera čvrsta i svijetla.” Evo jedne anegdote iz koje se, donekle, ocrtava njegov karakter: «Kad su Luki Vukaloviću poslali neko ordenje sa Cetinja, on je odbio da ga primi. Kazao je: “Šta će mi to? Ja nisam dijete da se sa njima igram, no zreo čovjek kome te džidže nisu potrebne”. Kasnije, odlikovali su ga i Rusi nekim krstom i zatražili mu za to 25 rubalja takse. Vukalović je odgovorio: “Ja ne dam, ne dao bog, jer to ne valja ni dvije rublje”. Poslije toga poslali su mu krst bez takse.” Slikar Pavle Čortanović izradio je veliku Lukinu sliku, a fra Grga Martić uzeo ga je za glavnog junaka svog velikog opusa Osvetnici. Pjesnik Ljuba Nenadović posvetio je više stihova ovom “vojvodi od Zubaca”. U jednoj pjesmi čika Ljuba kaže: /Borba jaka, borba duga/Sledila je tvom barjaku/A pobede pratiše te/Na svakome tvom koraku/. Kasnije, kada su se prilike izmijenile i “stvari okrenule”, Vukalovića je, piše pjesnik, “gonila zla sudbina” beskućnika kome “nigde ne bi stanka”. A, kada je Vukalović umro, Ljuba Nenadović kaže i ovo: /I ni jedno srpsko pero/ Ne oglasi tuge svoje /I ni jedan srpski pesnik/Ne pomenu ime tvoje/. Luka Vukalović je umro 19. jula 1873. godine na Salatkaći kod Odese. Iza sebe je ostavio dva sina (Bogdana i Mihaila) i dvije kćeri: Ružu i Ilinku (125:503.540-543).
Izvor: Risto Milićević – Hercegovačka prezimena, Beograd, 2005.
18. decembar 2020. u 22:08
Gvozdeni Bataljon
Bratonozici 1/1