Bumbarevo Brdo je po postanku jedno od mlađih sela u Gruži, zasnovali su ga kao zaseok Pretoka 1809. godine doseljenici iz Sjenice. Deo Bumbarevog Brda se nalazi na zemlji koja je nekada pripadala naselju Voljavča. Haliju Voljavča, pusto selo, tako nazvano po nekom turskom spahiji „Voljavči“, koji je taj kraj držao kao svoj spahiluk, podelila su među sobom 1839. godine pet sela. Deo Voljavče na kom se nalazi Bumbarevo Brdo, zauzeli su meštani Pretoka. Preostali deo Voljavče zauzela su sela Guncati, Bresnica, Tavnik i Lađevci.
Bumbarevo Brdo je u početku zasnovano kao zaseok Pretoka ali se kasnije oformilo kao samostalno selo.
Knez Aleksandar Karađorđević u Odobrenju Bođanovu za seču hrastovih grmova za građu, 26. septembra 1847. godine spominje Bumbarevo Brdo kao deo sela Čretok (Pretoke).
Meštani pretočkog zasekoa Bumbarevo Brdo, imali su težnju da se osamostale i svoj zaseok proglase selom. Meštani ovog zaseoka, iako su zvanično pripadali selu Pretoke, u matične knjige krštenih, koje su vođene u boračkoj crkvi već od 1865. godine počinju da se upisuju kao žitelji Bumbarevog Brda. Prva koji je tako upisana bila je Kruna, ćerka Mladena i Anoke Mirović, rođena 9. marta 1865. godine.
Ukazom kneza Milana Obrenovića od 12. februara 1881. godine, od sela Pretoke odvojen je zaseok Bumbarevo Brdo i proglašeno je selo pod istim imenom.
Bumbarevo Brdo je 17. septembra 1939. godine dobilo svoju crkvu koja je postala sedište crkvene opštine Pretoke.
Crkva je posvećena Svetom Velikomučeniku Pantelejmonu. Hram Svetog Velikomučenika Pantelejmona svoju slavu praznuje 9. avgusta. Taj dan je u narodu poznat kao Pantelijevdan.
Akciju za podizanje crkve u Bumbarevom Brdu je 1937. godine pokrenuo učitelj Dimitrije Milosavljević. Crkva je podignuta u spomen Blaženopočivšem Patrijarhu Srpskom Varnavi i verna je kopija Svetog Nauma na Ohridskom Jezeru. Bivši narodni poslanici, braća Tadija i Dragoslav Pantović iz Pretoka, priložili su ikonostas u duborezu koji je izradio poznati ruski ikonograf Meljinkov. Bivši narodni poslanik, Miodrag Vasić iz Borča je pored obilne novčane pomoći, iz svog kamenoloma poklonio sav kamen za izgradnju crkve.
Osvećenje novopodignute crkve i zvonare je obavljeno 17. septembra 1939. godine. Tog dana je prvi put u Bumbarevom Brdu zazvonilo zvono i narod se klečeći molio Bogu.
Na osvećenje crkve, pored episkopa Nikolaja, došao je i izaslanik Njegovog Veličanstva Kralja Petra II Karađorđevića, brigadni general Jovan Pavlović. Dolazak izaslanika Njegovog Veličanstva Kralja Petara II Karađorđevića izazvao je duge i oduševljene ovacije Kralju i Kraljevskom Domu Karađorđevića. U prisustvu izaslanika NJ.V. Kralja, bivših narodnih poslanika Dragoslava Pantovića, Miloša Radosavljevića,Tadije Pantovića i Miodraga Vasića, kao i drugih uglednih ličnosti i gostiju iz Kragujevca, Kraljeva, Čačka i Gornjeg Milanovca, crkveni obred osvećenja crkve izvršio je episkop dr Nikolaj uz asistenciju deset sveštenika i dva đakona.
AUTOR: Saša Zarić, saradnik portala Poreklo
Komentari (0)