Poreklo stanovništva sela Kolo, opština Vučitrn (Kosovo i Metohija). Prema studiji „Kosovo“ Atanasija Uroševića. Priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić.
Selo je na padini Čičavice u gornjem delu doline potoka Vrelo, na granici pojasa njiva i šume, na nadmorskoj visini od 600-650 m.
Zajedno sa kućama kolonista selo je razbijenog tipa, inače stariji deo sela je na okupu. Na jugoistoku od potoka Vrelo, koji protiče kroz selo, žive rodovi Delijovit i Sejdijovit, a severozapadno od njega – Bunjak, Kasalovići i Zupčani. Kao malo naselje na mahale se ne deli.
Severozapadno od Kola postojalo je selo Raševce. Kao trag tog naselja je ostala jedna crkvina u Raševačkom potoku i jedna u njegovom gornjem delu, u Klisuri. Ne zna se kad je nestalo Srba u njemu, a pamti se kad su tu živeli neki Arbanasi, koji su se potom raselili. Pošto ih je bilo samo nekoliko kuća, ti su Arbanasi administrativno pripadali Kolu, te se zbog te nekadašnje zajednice sa Raševcem Kolo i sad katkad u narodu naziva Raševce.
Arbanaški rodovi:
– Bunjak (13 k.), od fisa Krasnića. Doselili se početkom 19. veka iz Bunje u Malesiji i prvo „pali” u Pestovo, odakle uskoro prešli u Kolo na kupljenu zemlju od Mahmud-begovića u Peći. Pojasevi u 1934. su mu od doseljenja bili: Dema, Asan, Memet, Šašivar, Veselj (60 godina). Otac pretka Deme (umro u Bunji) bio je katolik.
– Delijovit (7 k.) i – Sejdijovit (8 k.), od fisa Krasnića. Preci su im se kao braća doselili iz Malesije kad i Bunjak.
Srpski rodovi:
– Kasalovići (3 k., Petkovdan). Doselili se iz Zupča u Ibarskom Kolašinu oko 1870. za čifčije. Docnije su kupili zemlju.
– Zupčani (2 k., Petkovdan), rođaci Kasalovića. Preseljeni iz istoimenog roda u Vrnici oko 1890.
Kolonisti:
– Jočić (1 k.) 1920. iz Trepče kod Andrijevice.
– Vlahovići (2 k.) 1920. iz Rovaca (Kolašin).
– Pavićević (2 k.) 1922. od Danilovgrada.
– Zečevići (2 k.) 1922. iz Župe Nikšićke.
– Bojanić (1 k.) i – Milovići (2 k.) 1922. iz Grahova (Nikšić).
IZVOR: SANU, Srpski etnografski zbornik, knjiga LXXVIII, Odeljenje društvenih nauka, Naselja i poreklo stanovništva, knjiga 39, ATANASIJE UROŠEVIĆ: KOSOVO, IU “Naučno delo“, Beograd, 1965. Priredio saradnik portala Poreklo Vojislav Ananić
Prilog o poreklu stanovništva sela Kolo, opština Vučitrn (Kosovo i Metohija). Prema knjizi „Podčičavička sela oko Vučitrna na Kosovu“ Branka R. Radeča.
Kolo
Selo je na padini Čičavice u gornjem delu doline potoka Vrelo, na granici pojasa njiva i šume, na nadmorskoj visini od 600-650 metara.
Zajedno sa kućama kolonista selo je razbijenog tipa. Inače, stariji deo sela je na okupu. Na jugoistoku od potoka Vrelo, koji protiče kroz selo, žive rodovi Delijovit i Sejdijovit, a severozapadno od njega – Bunjak, Kasalovići i Zupčani. Kao malo naselje na mahale se ne deli.
Severozapadno od Kola postojalo je selo Raševce. Kao trag tog naselja je ostala jedna crkvina u Raševačkom potoku i jedna u njegovom gornjem delu, u Klisuri. Ne zna se kad je nestalo Srba u njemu, a pamti se kad su tu živeli neki Arbanasi, koji su se potom raselili. Pošto je bilo samo nekoliko kuća, ti su Arbanasi administrativno pripadali Kolu, te se zbog te nekadašnje zajednice sa Raševcem, Kolo i sad katkad u narodu naziva Raševce.
Arbanaški rodovi:
- Bunjak (13 k.), od fisa Krasnića. Doselili se početkom 19. veka iz Bunje u Malesiji i prvo „pali“ u Pestovo, odakle uskoro prešli u Kolo na kupljenu zemlju od Mahmud Begovića u Peći. Pojasevi u 1934. su mu od doseljenja bili: Dema, Asan, Memet, Šašivar, Veselj (60 godina). Otac pretka Deme (umro u Bunji) bio je katolik.
- Delijovit (7 k.) i Sejdijovit (8 k.), od fisa Krasnića. Preci su im se kao braća doselili iz Malesije kad i Bunjak.
Srpski rodovi:
- Kasalovići (3 k, Petkovdan). Doselili se iz Zupča u Ibarskom Kolašinu oko 1870. za čifčije. Docnije su kupili zemlju.
- Zupčani (2 k, Petkovdan), rođaci Kasalovića. Preseljeni iz istoimenog roda u Vrnici oko 1890.
Kolonisti:
- Jočić (1 k.) 1920. iz Trepče kod Andrijevice.
- Vlahovići (2 k.) 1920. iz Rovaca (Kolašin).
- Pavićević (2 k.) 1922. od Danilovgrada.
- Zečevići (2 k.) 1922. iz Župe Nikšićke.
- Bojanići (1 k.) i Milovići (2 k.) 1922. iz Grahova (Nikšić).
Atanasije Urošević, Kosovo
Selo je manje brdovito, razbijenog tipa, sa listopadnom šumom, pogoduje stočarstvu. Oranice su različitog sastava na kojima uspevaju sve žitarice. Smešteno na padini planine Čičavice, oko 9 kilometara južno od Vučitrna. U turskom popisu oblasti Brankovića iz 1455. godine pominju se dve srpske kuće. U istom popisu upisana je crkva Sv. Marka kraljeve kćeri Olivere sa dva monaha. U devičanskom pomeniku pominju se 1779. godine Srbi darodavci i dva sveštenika – pop Radivoje i pop Radovan.
U selu postoje ostaci dveju crkava: jedna u Raševačkom potoku, a druga u njegovom gornjem delu, u Klisuri. Jedna od njih je svakako sv. Marko, zadužbina Olivere, kraljeve kćeri iz turskoh popisa 1455. Godine. Olivera kraljeva kći je kći kralja Vukašina i sestra kralja Marka, a žena Đurđa Balšića, koja je u državi Balšića podizala crkve. Zna se da je ona pre 1371. godine u Skadru, tvrđavi ili oko grada podigla Bogorodičnu crkvu ili Santa Maria di Lorenco, čiji je trag danas izgubljen.
Po predanju u ovom selu kod Marine vode bilo je guvno braće Vojinovića iz Vučitrna, kao i han krčmarice Mare kod koje je navraćao Marko Kraljević i Ljutica Bogdan.
Ne zna se kada su Šiptari naselili ovo selo, kao ni kada su Srbi napustili.
Od 1920. godine doselilo se u ovo selo 10 naseljeničkih kuća. Groblje ovog sela je u Vrnici.
Zadužbina Kosova
. Posle oslobađanja od Turaka ima 241 žitelja (1914). Stanovništvo je albansko. Poslednje srpske i crnogorske porodice, koje vode poreklo od doseljenika iz 1870. (Ibarski Kolašin) i onih doseljenih posle Prvog svetskog rata (iz okoline Kolašina i Nikšića) raselile su se tokom osamdesetih godina 20. veka.
U narodu se naziv Kola naziva i Klisura
Učesnici oslobodilačkih ratova 1912–1918:
- Stajić Draža, Solunski front.
Žrtve Drugog svetskog rata:
- Božović Marko, 1942. na njivi ubijen od balista.
Odseljeni 1941–1993:
- Božović Aleksandar 1962, sa 6 čl. Kos. Mitrovica
- Božović Drago 1991, sa 7 čl. Varvarin
- Božović Borisav 1962, sa 7 čl. Beograd
- Božović Savo 1962, sa 6 čl. Kruševac
- Zečević Miloš 1947, sa 4 čl. Kos. Mitrovica
- Zečević Dragiša 1941, sam, Vojvodina
- Milošević Simo 1945, sam, Beograd
- Raspopović Živko 1952, sa 6 čl. Crna Gora
- Raspopović Petar 1954, sa 4 čl. Beograd
- Raspopović Milan Crna Gora
- Stajić Draža 1950, sa 5 čl. Ibarska dolina
Svega 10 domaćinstva sa 47 članova. Sad u ovom selu živi jedno staračko domaćinstvo sa tri člana.
Miloš Anđelić, Stanovništvo Vučitrna i okoline poslednjih sto godina
Za vreme NATO agresije 1999. godine svi su Srbi već bili iseljeni.
O naseljavanju Crnogoraca pisao je i dr Milovan Obradović.
Bojanić Jovan
Vlahović Neško
Vlahović Novica
Vlahović Sava
Dr Milovan Obradović, Agrarna reforma i kolonizacija na Kosovu (1918–1941), 1981
Komentari (0)