Poreklo stanovništva sela Mislođin, opština Obrenovac. Prema knjizi „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Položaj sela.
Mislođin je na desnoj strani Kolubare, nedaleko od njenog ušća u Savu. Barički put graniči Mislođin i Jasenak, do Bariča je Baričko Brdo, brdo Bukvik i šuma u Bukovoj Jaruzi; državni put je na granici ovog sela i draževačkog zaseoka Ivojevca a na zapadu od njega je Kolubara.
Vode.
Selo je oskudno vodom. U Osovlju i u mestu Belopoljcu ima po jedan bezimeni izvorčić, čija se voda slabo koristi. Upotrebaljava se za piće i za ostale domaće potrebe voda iz bunara a leti sa Kolubare. Nedaleko od Vilinog Kola ima jedna bezimena bara u kojoj ima stalno vode. U Mislođinu se, kao i u susednim bezvodnim selima, kopaju bare za hvatanje kišnice. Kroz selo protiču, samo posle većih kiša i otapanja snega, dva potoka: Hajdučki Potok i Brkin Potok. Oba ova potoka nemaju svoja stalna korita, nego su to karsne uvale, po kojima se voda razliva.
Zemlje i šume.
Njive su po mestima koja se nazivaju: Bostanište, Plandište, Predor, Belopoljac, Veliki Luga, Taborište, Kotline, Rupljanske Njive, Lazin Parlog, Ravne Šume, Osovlje, Drenje ili Cerovrt, Lipe, Sadić, Gornja Bačevica, Kik (brdo i vinogradi), Čardačine (brdo), Krpele, Ključ – njive i šume pored Kolubare, Vilino Kolo (pored banovinskog puta).
Šuma i livada ima malo. Zabrana, tj. privatne šume, ima pored Kolubare, u Dubokoj Jaruzi i u Bukovoj Jaruzi, a u Bačevici je seoska cerova šuma. Livade su najbolje na mestu Maričine Livade.
Starine u selu.
U mestu Kotlinama, kod Brkinog Potoka, poznaju se temelji stare crkve. Staro groblje je između 18. i 19. kilometra banovinskog puta, od koga danas, osim naziva, nema nikakvog traga.
Po predanju na brdu Bačevici bio je dvor nekog vojvode Medođina (neki kazuju Leke Kapetana), po kome je selo dobilo ime. I danas se na tom mestu nalaze ostaci od temelja negdašnjeg „dvora“.
Na Taborištu je Karađorđe „utaborio vojsku“ kad je od Turaka osvajao Palež, današnji Obrenovac.
Kod današnjeg broda na Kolubari bio je doskora veliki grm pod kojim su se Karađorđevi ustanici zakleli na vernost kad su pošli u susret Kulin-kapetanu 1806. godine.
Postanak sela.
Po predanju Staro Selo su zasnovali doseljenici Marica i Nikolica, od kojih su današnji rodovi Maričići i Nikolići. Jedni kazuju da se selo pomestilo dalje od puta, jer su ga napadali Turci, dok drugi kazuju, da je zemljotres (verovatnije klizanje zemljišta) porušilo kuće u Starom Selu, pa su se naselili na današnje mesto.
Podaci o selu.
Pošto su strane kosa i pobrđa bez vode, to se kuće podižu u dolinama i tako čine manje naselje manje razbijenog tipa. Ono se deli na krajeve: Staro Selo i Bačevicu do Kolubare, a istočno od njih su krajevi Jezero, Osovlje i Ćupkovica.
U selu ima dva groblja, jedno je u kraju Bačevici a drugo je pored puta ispod brda Kika. Na mestu Cerovitu je opštinska sudnica, osnovna škola i seoska kafana. Krsta se nose na Mali Spasovdan a zavetni dani su svi Beli četvrtci od velikog posta pa do Petrovih poklada.
Po arhivskim podacima Mislođin se pominje kao naselje prvi put 1721. godine a 1818. godine u njemu je bilo 20 kuća. Godine 1844. godine ovo selo je imalo 32 kuće i 231 stanovnika. Danas u njemu ima 21 rod sa 237 kuća i jedan ciganski rod sa jednom kućom.
Poreklo stanovništva.
O najstarijim doseljenicima se ne zna pouzdano odakle su se doselili u Mislođin, a po drugim pričanjima oni su iz bosanskog Podrinja. U najstarije rodove se ubrajaju oni koji su na današnje mesto prešli iz Starog Sela. To su rodovi:
–Maričići (Nikolići, Živanovići – danas Petrovići i Simići) su jedan rod a njihovi dalji ogranci su Radovanovići, Filipovići i Jevtići, slave Đurđic.
–Rankovići i Mitrovići su jedan rod, slave Mitrovdan.
–Adamovići i Paunovići su jedan rod, slave Đurđevdan.
–Gvozdenovići (Uroševići i Radojčići) su od istog roda, danas su se već razrodili, slave Nikoljdan.
–Jovanovići „Drljci“, Petrovići drugi i Miloševići su od iste loze, slave Nikoljdan.
–Stuparevići, njihovi preci gradili su stupe za valjarice pa su se po tom zanimanju uzeli prezime, slave Aranđelovdan.
–Krstići, slave Đurđevdan.
U prošlom veku doselilo se jedanaest rodova:
–Klajići su iz Bosne, slave Đurđevdan.
–Belčići (Jovanovići drugi, Pavlovići) su iz Srema; brat njihovog doseljenog pretka naselio se u Sremčici, u Beogradskoj Posavini, slave Stevanjdan.
–Simići – Bošnjaci su iz Bosne, slave Jovanjdan.
–Tomići prvi, slave Đurđevdan i Tomići drugi, slave Pantelijevdan i Trnovu Petku. Dva druga stupe u zajednicu na jednom domaćinstvu, jedan je bio iz Bosne a druga „Švaba“ iz Srema, ali su zadržali svoje slave. Oni su se nedavno podelili.
–Jovanovići treći, ded se doselio iz Meljaka kod Barajeva, slave Đurđevdan.
–Lazići, ded se doselio iz Bosne, slave Stevanjdan.
–Đošići (Đorđevići) su iz Velike Moštanice u Beogradskoj Posavini, slave Jovanjdan.
–Ristići, otac se doselio kao sluga iz Bosne, slave Mratindan.
–Nenadovići su se doselili iz Velike Moštanice oko 1880. godine, slave Stevanjdan.
–Obradovići su se doselili iz Pecke u Azbukovici, slave Jovanjdan.
Noviji doseljenici:
–Hristić, otac Ciganin se prvo doselio u Žarkovo kod Beograda pa odatle u Mislođin, slavi Jovanjdan.
–Marinčić se doselio iz Like 1920. godine, slave Đurđevdan.
–Bojić je iz susednog Draževca, slavi Jovanjdan.
–Matić je Ciganin kovač ali ne zna da govori ciganski, slavi Nikoljdan.
Izumrli rodovi po muškoj lozi:
–Simići Dunđerski – slavili Đurđevdan
–Dimitrijevići – slavili Aranđelovdan.
IZVOR: „Šumadijska Kolubara“ Petra Ž. Petrovića, prvo izdanje 1939. godine, drugo izdanje 1949. godine – poslednje izdanje Službeni Glasnik i SANU – Edicija „Koreni“ 2011. godine u sklopu knjige „Šumadija i Šumadijska Kolubara“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)