Poreklo stanovništva sela Gornje Sinkovce, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Donja Jablanica“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Gornje Sinkovce se nalazi na oko pet kilometara zapadno od Leskovca, pod samim brežuljkom koji se proteže od ušća reke Šumanke u reku Jablanicu na zapadu – do samog Leskovca na istoku. Njen zadnji istočni kraj zove Bedemi. Ovaj brežuljak je ukomponovan u nizu bregova i udolina koji, skupa, čine neogenu zaravan i nekadašnje dno Leskovačkog mora.
Tip sela.
Ova seoska naseobina ima grupni tip. Kroz nju vijuga Bara, sigurno po dnu nekadašnjeg korita reke Jablanice. Ova bara je uhvaćena u Hisarski kanal i njenu vodu isti odvodi u Jablanicu ispod sela Gornjeg Stopanja.
Vode.
Podignuto na niskom terenu, pod pritiskom podzemnih voda Jablanice i delimično Bare, izdan je visoka, pa se bunari lako kopaju, kako u samom selu tako i u polju.
Ime sela.
Po legendi naziv ovog sela, kao i susednog mu Donjeg Sinkovca, spojnica je dveju reči „sin“ i „ovce“. Selo je nastalo vrlo rano, u vremenu srpske nemanjićke države, njegovo ime nije ništa drugo nego homonim. U srpskoj srednjovekovnoj državi postojalo je muško ime Sina. U Gornjem ili Donjem Sinkovcu, svejedno kome, svakako se naselio u to vreme imi možda pre Stefana Nemanje, neki Sina, po kome naselje dobija ime Sinkovce. Moguće je da se radi o vlastelinu, u čiju su baštinu pripadala dva naselja koja su se nazvala Sinkovcem, uzvodno Gornje, a ono niže, nizvodno, Donje Sinkovce.
Zemlje i šume.
Gornje Sinkovce ima atar od svega 255 hektara, od čega su njive i bašte na 175, voćnjaci na samo dva, vinogradi na 8, livade na 9, pašnjaci na 18, šuma na 29 dok je neplodno 14 hektara.
Zemlja nosi ove nazive: Bilski Put, Gornjosinkovački Rid, Delčiki, Durićeve Širine, Kotline, Paprat, Stranče, Golemi Zabel, Retki Zabel, Rid, Crveni Put, Govedarski Put, Druskavica, Čukar, Put na Uši, Mlinarski Put, Asančino, Bare, Šuplju Bres, Alimančine, Piskavice, Mustavine, Kolasti Lugovi, Suljčino, Kadrijine, Žabar, Selište, Kadri Čauševo, Vrpče, Durićevo, Orlovo Gnezdo, Golemi Vir, Lojzište, Komal’k, Ograđa, Grkovo, Trnčiki, Kojunjak, Blagubje, Colino, Troševine, Krušče, Golema Njiva, Trnče, Prosište, Adžinica, Golemi Lug, Ciganski Lug, Ristino i Batalke.
Padaju u oči brojni lokaliteti koji podsećaju na vlasnike turskog porekla: Asančino, Alimančino, Mustavine, Suljčino i Ažijince. Lokalitet Orlovo Gnezdo svedoči o orlovima u ovim krajevima; Prosište o kulturi prosa dok Grkovo govori o prisustvu Grka – pastira.
Postanak sela i prošlost.
Gornje i Donje Sinkovce su stara srpska sela svakako nastala u doba Nemanje. Oba sela pominje truski sumarni popis sela nahije Dubočica iz 1516. godine, ali ih beleži kao Sipkovce. Da li su se sela tada tako zvala ili je pogrešio popisivač nije poznato.
Gornje Sinkovce je imalo više gospodara: Mustafu, najbogaijeg, zatim Alču, nekog Aliju, potom Vazliju brata Alčinog kao i nekog Durića, zeta Alčinog. Pominje se i Kadrija, koji je imao direktno svoj veliki zabran. Zanimljivo je da se u topografskoj nomenklaturi ovog sela pominju mnogi turski nazivi, ali ni jedan od gore pomenutih, poslednjih gospodara ovog sela.
Uoči oslobođenja od Turaka u zimu 1877. godine, Turci umaknu u Leskovac, a među njima i gospodari sela Gornjeg Sinkovca. Pamti se da je Mustafa uzeo od rodova Marjanovih, Todorovih i Vasiljkovih po jedna volujska kola sa zapregom, natovario u njih svoj harem i nešto stvari i rabadžije prinudio da ga voze u Veles, gde je imao ranije kupljenu kuću. Po dolasku u Veles, Mustafa nije otpustio vozare, pa su oni morali tajno umaći i vratiti se svojim domovima.
Poreklo stanovništva.
U Gornjem Sinkovcu 1948. godine živelo je 345 ljudi. Ove, 1981. godine popisom je utvrđeno da u istom mestu živi 397 stanovnika. Za tri decenije selo se uvećalo za 52 stanovnika. Godine 1948. u njemu je bilo 52 domaćinstvaa 1981 godine 85. domaćinstava.
U Gornjem Sinkovcu žive ovi rodovi:
-Pindraci su starosedeoci – 15 kuća.
-Čergarci (Čergari) su starosedeoci – 21 kuća.
-Kinci su staro sedeoci – 21 kuća*.
*Prema popisu u selu je bilo 1981 godine 85 domaćinstava dok ova tri roda žive u 57 kuća. Ne pominju se rodovi, koji su vozili Mustafu do Velesa, Marjanovi, Todorovi i Vasiljevi, op Milodan.
IZVOR: Prema knjizi Jovana V. Jovanovića „Donja Jablanica“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)