Poreklo prezimena Žunjić

Prezime Žunjić je prisutno u selu Vračević, opština Lajkovac, kao i u selu Klanica, opština Valjevo.

Prema Ljubomiru Pavloviću, Žunjići su doseljeni iz sela Ljubiša, Užički okrug, početkom XIX veka (slave Svetog Nikolu).
Prvi pomen Žunjića je u haračkim tefterima za 1832. godinu, kada je upisan Mića Žunjić. Međutim, Mihailo Lukić, upisan uharački tefter za 1823. godinu mogao bi da bude iz ove porodice. Godine 1833. u haračkim tefterima zabeležen je Milinko Žunjić, a 1834. zapisani su Milinko i Luka Žunjić. Harački tefteri za 1836. godinu Žunjiće beleže kao Miću Mijailovića i njegovog brata Luku, a 1837. i 1839. godine kao „Milinko Žunjić, Luka brat (njegov)“. Luka Žunjić 1837. godine bio je učesnik u sporu Dmitra Bogatića i Radovana Čitakovića oko jednog vepra. Milinko Žunjić je, kao kmet, 1840. godine davao zakletvu u sporu sveštenika Sretena Radosavljevića sa Milivojem Dmitrovićem.

Ljubomir Pavlović svrstava Žunjiće među Kostiće.

Pavlović zapisao je da su se Kostići (slave Svetog Nikolu) y Vračević doselili odmah posle Vračevića („na godinu – dve dana“), iz nepoznatog mesta u okolini Sjenice. Prema njemu, to je bilo još u XVII veku.
Meću Kostiće, Pavlović je svrstao: Kostiće, Moleroviće, Tanaskoviće, Milovanoviće, Milivojeviće, Žunjiće, Tešiće i Eriće.

IZVORI:

Branko M. Žujović, Vračević, izdanje autora, Lajkovac, 2014, str. 15-16

Ljubomir Pavlović, Kolubara i Podgorina, objavljeno u Srpskom etnografskom zborniku, Naselja srpskih zemalja, knj. 4, Srpska kraljevska akademija, Beograd, 1907, str. 614, 702