5. juna 1933. – Rođen veliki srpski glumac Velimir „Bata“ Živojinović. Na filmu je debitovao 1955. u filmu „Pesma sa Kumbare“, a u svojoj karijeri je glumio u preko 250 filmova i serija. Film „Valter brani Sarajevo“ mu je doneo veliku popularnost u Kini. Snimio je i sedamnaest vestern filma u Nemačkoj.
Živojinović je rođen u selu Koraćici, pod planinom Kosmajem. Svoj talenat za glumu je otkrio sa 15 godina, dok je radio kao scenski radnik i ponekad kao statista u Akademskom pozorištu u Beogradu. Nakon završetka srednjih glumačkih škola u Nišu i Novom Sadu, pokušao je da se upiše na Pozorišnu akademiju u Beogradu i uspeo iz trećeg pokušaja 1954. godine. U Beogradskom dramskom pozorištu je igrao više godina, a u tom periodu je imao po 300 angažmana godišnje.
Bata Živojinović je više voleo pozorište od filma, pa je u Beogradskom dramskom pozorištu imao po trista angažmana godišnje u kome je igrao samo nekoliko godina, potom je njegov filmski debi iz 1955. godine u filmu „Pesma sa Kumbare“ reditelja Radoša Novakovića bio početak izuzetno plodne karijere. Živojinović, koji će uskoro postati poznatiji po svom nadimku Bata, je bez sumnje odigrao više filmskih uloga od bilo kog glumca u istoriji jugoslovenske kinematografije. Kontinuiranu filmsku karijeru, zbog koje napušta pozorište, Živojinović je započeo epizodama u „Vlaku bez voznog reda“ iz 1959. godine i „Ratu“ iz 1960. godine. Oba navedena ostvarenja je režirao Veljko Bulajić, u čijim će skoro svim kasnijim filmovima Bata Živojinović igrati glavne uloge.
Uloge Bate Živojinovića nisu bile samo velike, već i raznovrsne. Glumio je i heroje i zlikovce i lako je prelazio iz uloge glavnog u ulogu sporednog lika. Tokom šezdesetih se filmovima poput „Kozare“ (1962) (za koji je nagrađen u Puli), „Tri (film)“ (1965), „Operacije Beograd“ (1968), i „Bitke na Neretvi“ (1969) ustoličio kao jedna od najvećih zvezda kinematografije bivše Jugoslavije, ali je zenit njegove popularnosti došao tokom 1970-ih filmovima sa tematikom Drugog svetskog rata. Jedan od najpoznatijih njegovih filmova iz ovog perioda je „Valter brani Sarajevo“ iz 1972. godine, koji je postigao veliki uspeh u Kini, gde je Živojinović i danas popularan. Tokom 1980ih Živojinović je parodirao na svoju sliku akcionog heroja ulogama u nizu lakih komedija.
Godine 1990. je izabran u Narodnu skupštinu Republike Srbije. Od 1991. je aktivan na političkoj sceni kao član Socijalističke partije Srbije. U septembru 2002. je bio kandidat Socijalističke partije Srbije na izborima za predsednika Srbije. Međutim, Slobodan Milošević, predsednik SPS kome je u to vreme suđeno u Međunarodnom sudu za ratne zločine u Hagu, je podržao kandidata Srpske radikalne stranke Vojislava Šešelja.
Živojinović je bio inicijator, osnivač i neko vreme predsednik Udruženja filmskih glumaca Srbije, takođe je bio i direktor filmskog programa Slobodarskih svečanosti u Sopotu.[6]
Bata Živojinović je poznat po svom bliskom prijateljstvu sa hrvatskim glumcem Borisom Dvornikom. Živojinović i Dvornik su se 1991. odrekli jedan drugog u nizu otvorenih pisama, u gestu koji je bio viđen kao simbolika raspada SFRJ. 2004. je javljeno da su njih dvojica pokušala da se pomire. Pomirili su se 2006. putem video linka između Splita i Beograda. Živojinović je izjavio „poslednjih godina nije bilo mržnje između nas“, a Dvornik se nadovezao da je to bio „samo nesporazum“.
Bata Živojinović je preživeo srčani udar 17. oktobra 2006. Tri godine kasnije je imao gangrenu koju je sanirao na Kubi, da bi mu se opet povratila povredom noge na snimanju filma Led 2011. godine.
kinoteka mu je 2010. godine dodelila nagradu ”Zlatni pečat” za izuzetan doprinos razvoju filmske umetnosti.
Zanimljivosti
Rangiran je kao 9. najbolji srpski glumac po izboru Večernjih novosti 2000.
Glumio je u 35 partizanskih filmova.
Imao je 7 svojih filmova u zvaničnoj konkurenciji na Kanskom filmskom festivalu i to: ”Vlak bez voznog reda” (1959), ”Pogled u zjenicu sunca” (1966), ”Skupljači perja” (1967), ”Biće skoro propast sveta” (1969), Seljačka buna 1573.” (1976), ”Grupni portret s damom” (1977) i ”Poseban tretman” (1980).
Godine 1981. je bio član žirija na 12-om Međunarodnom filmskom festivalu u Moskvi, Rusija (Moskovskiй meždunarodnый kinofestivalь).
Verovatno je jedini glumac na svetu koji je imao u 4 uzastopne godine 3 filma, u kojima je igrao glavne uloge, u nominaciji za ”Oskara” za najbolji strani film ”(Academy Award for Best Foreign Language Film)”, i to: ”Tri” (1966), ”Skupljači perja” (1967) i ”Bitka na Neretvi” (1969).
IZVOR: Vikipedija
Komentari (0)