Poreklo stanovništva sela Žabljane, Grad Leskovac – Jablanički okrug. Prema knjizi Jovana Jovanovića „Leskovačko Porečje“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Položaj sela.
Ovo selo se nalazi oko jedna kilometar severozapadno od Vučja. Blagodareći širenju Vučja, ova dva sela su se gotovo spojila. Žabljane je ravničarssko selo mada se jedan deo atara prostire u pravcu kukavičkih bregova.
Ime sela.
Zemlja na kojoj se selo nalazi i ono oko sela je veoma nisko i podvodno. Koliko je to zemljište bilo podvodno dokazi su nazivi lokaliteta u njegovom ataru: Luke pored Vučjanke, Luke pored Veternice, Lazareve Rupe, Jezero.. Svi ovi lokaliteti su do nedavno bili pod vodom, a u njima je bilo barskog sveta, naročito žaba. Po tome se selo najpre zvalo Žablja Bara, Žabare (skraćeno Bare) i najzad Žabljane.
Vode.
Pored Žabljana i nedaleko teku: Veternica, Vučanka. Pored njih su kroz ovo selo i pored njega tokovi Botunje (Mala Botunja), koja dolazi iz pravca Brze, zatim Kamenitica, čiji je izvor ispod Zbežišta. U Gornjem Selištu, gde su voćnjaci Žabljana, nalazi se kladenac.
Blagodareći pritisku vode Veternice, Vučanke, Male Botunje i Kamenitice i nizini zemljišta, izdanske vode su obilne i bliske površini pa se lako kopaju bunari. Samo je voda iz tih bunara „teška“ izuzev vode Vučanke, čija voda spada u „najmekše“ vode Evrope.
Postanak sela i prošlost.
Žabljane je staro selo. Po turskim podacima o popisu stanovništva iz XV veka, selo Žablja Bara, potom Žabare a sada Žabljane bilo je 1450. godine timar nekog Mehmeda Vidimlije. Po oslobođenju od Turaka 1877. godine Žabljane je imao 46 poreskih glava. Selo je bilo gospodarsko, kao i sva okolna sela i poslednji gospodari ovog sela su bili neki Sadik i Sulja, subaša žabljanski.
Kao gospodarsko selo Žabljane je plaćalo agrarni dug, ali nije zabeležen nijedna slučaj prodaje imanja nesolventnih Žabljačana.
Zemlje i šume.
Atar ovog sela proteže se između atara sela Vučja, Belog Potoka, Radonjice, Bunuškog Čifluka, Brze i Zbežišta i ima prostor od 444 hektara od čega je obradivo zemljište na 230 hektara.
Zemljište nosi ove nazive: Slanište, Vučanke, Sredorek, Luke, Konak, Brestar, Gorine, Luke, Smuge, Leštar, Kruškar, Donje Selište, Lazareva Rupa, Trševine, Jezero, Sokolovica, Gukavica, Šiljkovica, Gornje Selište, Jovanov Čukar, Ogoreli DŽgar, Obešenik, Talpeni Most, Livačiki, Antanasov Kamen i Kusa Dolina.
Poreklo stanovništva.
Selo Žabljane je po popisu iz 1959 godine imalo 74 kuće sa 467 stanovnika, koji pripadaju ovim rodovima:
-Gorinci, čije poreklo vodi iz sela Gorine.
-Tonkini su starosedeoci.
-Jankini ne znaju za svoje poreklo.
-Pantinci su iz Tibužda kod Vranja.
-Ranđelovi su starosedeoci.
-Cvetanović Todor je starosedeoc.
-Slaništljinci su doseljeni iz Tulova.
-Mingarci su starosedeoci.
-Gaćini su starosedeoci.
-Popkini su iz Šopluka.
-Veljinci su starosedeoci.
-Mijajlini su starosedeoci.
-Petrijinci su starosedeoci.
-Cacini su starosedeoci.
-Šumarovi su iz Vučja.
-Novoselci su iz Kaluđerca (Mirko Pešić).
-Bisaci-Kovanluk su starosedeoci.
-Krstić Vlada je iz Cernice.
-Milan Ćirković je iz Kozare.
-Ranđel Mitrović je iz Brze.
-Stanko Mijić je Koprive.
-Radosav Mladenović je iz Strešaka kod Vranja.
-Jelana ud. Zdravković je iz Slavujevca.
-Bora Dejanović je iz Grgurovca.
Zanimanje stanovništva.
Glavno zanimanje je zemljoradnja uz stajsko stočarstvo; svaka kuća ima po dve krave, svinje, nešto ovaca i dr.
Od useva gaje pšenicu, kukuruz, ječam, raž i druga žita. Bašte su za sopstvene potrebe.
U selu je registrovano 15 zanatskih radnji čiji su vlasnici: dva kovača, dva zidara, dva krojača, traktorist, vršač, plastičar, prevoznik, potkivač, proizvođač rakije i dva mlinara.
U selu ima dve vodenice potočare i jedna električni mlin. Prodavnicu drži Zemljoradnička zadruga iz Bunuše.
Pošto je Vučje i neposrednoj blizini dobar broj Žabljančana radi u fabrici štofova u Vučju.
IZVOR: Prema knjizi Jovana Jovanovića „Leskovačko Porečje“. Priredio saradnik Porekla Milodan.
Komentari (0)