Poreklo prezimena, selo Ribarice (Loznica)

Poreklo stanovništva sela Ribarice, grad Loznica – Mačvanski okrug. Iz knjige Vidosave Nikolić-Stojančević „Rađevina i Jadar“ u neobjavljenim rukopisima Cvijićevih saradnika. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.

Položaj sela.

Selo Ribarice leži u oblasti Jadra, okrug podrinjski, srez jadranski, opština Badanjska.

Selo Ribarice leži na dve kose a do sela Jugovići – sa istočne strane, Ribaričkog polja iza koga je selo Filipović i Donje Badanje – sa južne strane, reke Milakovice – preko koje je selo Jarebice – sa zapadne strane i Iverka – sa severne strane.

Selo je podeljeno na ma(ha)le. Na prvoj kosi, koja je između reke Milakovice i Ribaričke reke, ove su male: Tanasića, Cvejića, Panića i Kovačevića mala.

Na drugoj kosi između Ribaričke i Srednje reke su: Pavlovića, Bojića, Vukosavljevića i Belakovića mala.

Reka Milakovica deli atar Ribarički od Jarebica. Ribarička reka prolazi kroz selo i to kroz njegovu sredinu a Srednja reka razdvaja Ribaricu od Jugovića.

Vode.

Selo nije pored potoka niti reke, zato ga potok a ni reka ne zasipa i ne plavi a male su rastavljene potocima.

Izvora ima dosta a najglavniji su: Vojinovac u Ćosića mali, Studenac u Belakovića mali. Izvor u Osoju je u Vukosavljevića mali i Izvor u Cvejića mali itd. Da nije ovih izvora selo bi moglo opstati, jer ima dosta bunara a i reke nisu daleko. Bunara ima 10 u selu. Rečna voda se ne pije. Seoske kuće su prikupljene oko izvora.

Mineralnih i lekovitih voda u ovom selu nema.

Klima.

Selo ja zaklonjeno od jakih vetrova i blaže je klime. Sneg pada kao i u drugim okolnim mestima u Jadru. Vetrovi duvaju isti kao u Jarebicama.

Zemlje i šume.

Selo ima dosta zemlje za obrađivanje, koja je grupisana oko kuća a imaju dosta zemlje i u polju – potesu. Najviše ima njiva oko reke Milakovice i ta mesta se zovu: Kraljeva Luka, Kraljevo Osoje i njive oko Srednje reke – Ribaričko polje itd.

Pašnjaka ima svaka kuća, koji su blizu kuća a imaju i zajedničkih ispaša u seoskom ataru u Iverku.

Stanovnici imaju svoje šume – gore i do sela su a zajedničkih šuma – gora imaju u Iverku. Zajednički seoski atar – seoske šume su veličine 150 hektara a na njega selo plaća državni porez. Iverak je daleko od sela na pola sata hoda. Na njemu je šuma od lisnatog drveća i zajednička je od turskog vremena. Sem upotrebu za ogrev selo nema druge koristi od šuma – gora.

Ziratna zemlja kao i paša dobre je rodnosti. Ziratne zemlje je potrebno prosečnoj porodici oko 15 pluga da bi mogla osrednje živeti.

Tip sela.

Selo je razbijenog tipa i podeljeno je na male. Pojedine male su udaljene jedna od druge od 200-300 pa do 800 metara a rastavljene su potokom ili rekom. U Pavlovića i Bojića mali kuće su dosta zbijene, od 20 do 50 metara dok su u ostalim malama kuće međusobno udaljene od 80 do 150 metara.

U selu su uopšte kuće nisu u pravilnom šoru poređane, niti pored puta. Mehana ima jedna u Milakovici dok je škola, crkva i sudnica u Dragincu.

Milakovica se zove samo reka i mehana pokraj reke u sastavu sela Ribarice. Svaka mala sačinjava po jednu grupu kuća. U selu nema zaseoka niti porodica koje su se odselile podalje od sela na svoje imanje da tamo žive.

U Ribarici stanovnici imaju više prezimena i prezivaju se, po malama:

U Pavlovića mali:Pavlovići, Milinkovići i Mićanovići, ukupno 13 kuća.

U Bojića mali:Bojići, Radičevići i Petrovići, 11 kuća.

U Vukosavljevića mali:Vukosavljevići i Jovanovići, 4 kuće.

U Ćosića mali:Perići i Jankovići, svega 5 kuća.

U Belakovića mali su samo Đurđevići, 6 kuća.

U Tanasića mali su Tanasići, 4 kuće.

U Cvejića mali:Matići, Andrići, Cvejići, 8 kuća.

U Panića mali:Panići i Matići, 3 kuće.

U Kovačevića mali:Kovačevići, Markovići i Sekulići, 5 kuća.

U selu ima ukupno 59 kuća.

Zadruga je bilo dosta velikih a danas ima sa po 18-20 čeljadu u zadruzi.

Ime selu.

Nikakva priča nema kojom bi se tumačilo ime selu i ne zna se da se selo nekada drugačije zvalo. Male su dobile nazive po prezimenima porodica koje su ih osnovali.

Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

Misli se da su se stanovnici Ribarice doselili iz Hercegovine i sadašnje Crne Gore u 14. i početkom 15 veka.

Kažu da je u selu bilo samo 8 kuća i to: Andrića, Pavlovića, Milinkovića, Kovačevića, Panića, Cvejića, Belakovića-Đurđevića i Bojića.

–Andrići su prvi došli iz Hercegovine, sada Crne Gore od Nikšića. Najstariji člana Andrića porodice zvao se Teodor, koj ostavi sina Matijua ovaj sinove Milovana i Jevrema. Od Milovana ostane Srećko, Dobrosav(uljez) u Jugovićima sada i Teodor; od Jevrema sinovi Nikola i Simeun, koji su živi. Andrića je samo jedna kuća od kada se se doselili pa do danas.

–Pavlovići su se doselili posle nekog vremena iza Andrića iz istog mesta. Kako je bilo ime onih koji seu se doselili iz Nikšića ne zna se a najstariji članovi porodica Pavlovića,

–Vukosavljevića (Đukanovića),

–Jovanovića i

–Tanasića porodice, za koje se zna, bili su Jovan i Teodor.

Jovan je imao sina Pavlakoji ostavi sinove Đuricu, Grujicu i Mladena. Od Đurice ostanu Pera, Cvijan, Laza i Nikola. Od Grujice sinovi Mićoi Kosata od Mladena Luka i Živko. Svi su živi osim Nikole i Živka. Nikola je živeo kao trgovac u Šapcu i on ostavi sinove Vojislava i Dušana, sada u Beogradu. Od Živka ostane sin Borisav. Svi se oni po dedi Pavli prezivaju Pavlovići.

Jovan i Teodor su bili braća ili rođaci.

Teodor ostavi sina Đukana i Tanasija, Đuka je imao sinove Vukosava i Jovana. Od Vukosava ostanu sinovi Nedeljko i Živko. Nedeljko je živ a Živko ostavi sina Miloša. Po Vukosavu se prozvala i mala a stanovnici te male prezivaju se ili po dedi Vukosavljevići ili po pradedi Đukanovići.

Jovan, sin Đukanovi brat Vukosavljevimao je sina Matiju, Matija sina Svetozara, koji se sada, po dedi Jovanu, preziva Jovanović.

Tanasije, brat Đukanovimao je sinove Đuru, Milovana i Petra. Od Đure ostane sin Radoje, od Milovana sinovi Živko i Luka. Od Živka ostanu sinovi Aleksa i Petar a od Luke sin Jovan. Od Petra ostane Đorđe, koji nije imao muške dece. Po dedi, odnosno pradedi Tanasiju prezivaju se Tanasići.

–Perići. Ćosići i Jankovići. Perići su rod Pavlovićima ali se ne zna kako i doseljeni su zajedno sa Pavlovićima iz Hercegovine. Najstariji član za koga se zna zvao se Đurađ, koga su prozvali Ćosa– a bio je knez. Zbog tog njegovog nadimka cela mala se zove Ćosića mala. Đurađ je imao sinove Janka i Peru. Janko je imao sina Milošaa Miloš Panteliju, koji se po dedi Janku preziva Janković.

Pero je imao sinove Luku, Maksima i Iliju, koji je živ. Luka ostavi sinove Koju, Sima i Živka. Maksim sina Obrada. Kojo je živ. Simo ostavi sinove Dragoslava a Živko – Ranka. Po dedi, odnosno pradedi se prezivaju Perići.

–Milinkovići (Janjići) su se doselili u Ribarice iz Hercegovine, iz mesta Nikšića sada u Crnoj Gori, četiri godine posle Pavlovića. Najstariji član, za koga se zna, ove porodice bio je Simo, koji se po babi Janjii prezivao Janjić. Simo je imao sina Milinka, Milinko sinove Jovana i Marka. Jovanovi sinovi su Timotije, Vilotije i Srećko; Markovi Pantelija i Matija. Od Timotije ostane Mićo, Vilotije nije imao muške dece a Srećko živi i danas u Šapcu. Od Pantelije ostanu sinovi Ljubinko i Velimir a od Matije Živan. Po pradedi Milinku prezivaju se Milinkovići.

Pavlovići, Andrići, Vukosavljevići, Jovanovići, Perići, Jankovići i Milinkovići (Janjići) slave Lučindan.

–Cvejići, Panići i Matići doseljeni su iz Korenite, srez jadranski pre 300 – 400 godina. U Koreniti su bili u jednoj kući. Najstariji član, za koga se zna, od Cvejića porodice zvao se Cvijokoji ostavi sinove Živana i Dimitrija. Od Živana ostanu Luka i Obrad a od Dimitrija Vladislav. Mićo (?) ostavi sina Jevrema, koji je živ. Po dedi, odnosno pradedi Cviji prezivaju se Cvejići (a ne Cvijići, jer kako oni izgovaraju tako je pisac ovog teksta pisao).

Najstariji član Panića porodice zvao se Jeremija, koji ostavi sina Panu a ovaj sinove Iliju i Vilipa. Od Ilije ostane Miloš a od Vilipa Đurica. Po dedi Pani prezivaju se Panići.

Najstariji član Matića porodice zvao se Vasiljkoji je imao sinove Đuricu i Matiju, Od Matije ostanu sinovi Jevrem, Ivan i Stanoje. Od Jevrema sin Lukoa Đurica, Ivan i Stanoje ostave žensku decu. Po dedi Matiji prezivaju se Matići.

Cvejići, Panići i Matići slave Stevanjdan.

–Matići drugi. Osim ovih Matića postoje i drugi Matići, koji su doseljeni iz Rumske na kupljeno imanje i slave Đurđevdan.

–Kovačevići, Sekulići, Radičevići, Bojići i Petrovići su svi od jedne familije i doseljeni su iz Radalja, srez rađevski.

Sekula i Vasilj su bili braća. Od Sekule ostane Živana od Živana Stepan, od Stepana Kojo. Vasilj je bio kovač. On ostavi sinove Milovana i Jerosima. Od Milovana ostane sin Radosava od njega Velimir i Srećko. Jerosim je imao sinove Panteliju i Gvozdena. Pantelija ostavi sina Milinkaa Gvozden Teodora i Dragića. Po pradedi Sekuli prezivaju se Sekulići a po pradedi Vasilju, kovaču – Kovačevići.

Sekulin i Vasiljev otac bio je rođak Radiču, Boji i Petru. Radič i Boja su bili su bili braća a njihov rođak Petar. Od Boje ostanu sinovi Matija, Panta i Maksim. Od Matije Markoa od Marka Pavle. Pavle je imao sinove Milivoja i Dragića. Od Pante sinovi Marko i Miloš. Marko je živ a od Miloša su sinovi Srećko, Mladen i Tiosav. Od Maksima ostane Jevrema od Jevrema Milinko i Stanko.

Radič je imao sina Iliju, Ilija sinove Miloša, Petra, Miljka i Mitra. Miloš ostavi sinove Jovana i Lazara; Petar Ranisava; Miljko Andriju, Velimira, Ranka i Josipa a Mitar sina Živka. Od Jovana ostane Dragić a od Lazara Vićentije. Po pradedi Radiču prezivaju se Radičevići.

Od Petraostane sin Ranisava od njega Marko, od Marka Nikola i Svetislav.

Po pradedi Petru prezivaju se Patrovići.

Sekulići, Kovačevići, Bojići, Radičevići i Petrovići slave Mitrovdan.

–Mićanovići, predak je kao uljez došao iz Rađevine, slave Alimpijevdan.

–Đurđevići-Belakovići su doseljeni iz Hercegovine. Najstariji član njihove bio je Đurađ, koga su zvali Belak, pa se po tome prezivaju Đurđevići-Belakovići. Đurađ je imao sina Jankaa Janko sinove Grujicu, Maksima i Ivana. Od Grujice ostane Obren, od Obrena Đurađ. Maksimovi sinovi Stevan, Mijailo i Stepan. Od Stevana ostanu Ilijai Ranko, od Mijaila – Živana od Stepana Lazar, Momir i Marko. Đurđevići-Belakovići slave Đurđevdan.

–Markovići su rod Đurđevićima ali se ne zna kako, slave Đurđevdan.

Celo selo preslavlja Drugi dan Trojica.

Kada su doseljeni – usled turskog zuluma, misli se da su krčili šumu i da u ovom selu nema nikakvih starina.

Nezavršen rukopis, izgleda LJ. Šopalovića.

IZVOR: Vidosava Nikolić Stojančević – Rađevina i Jadar u neobjavljenim rukopisima Cvijićevih saradnika. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.