Poreklo prezimena, selo Brod (Crna Trava)

Poreklo stanovništva sela Brod, opština Crna Trava. Prema istraživanju saradnika portala Poreklo Miroslava B. Mladenovića Mirca. 

Nastanak sela:

Selo Brod je naselje koje pripada opštini Crna Trava u Jablaničkom okrugu.

Prema popisu 2002.godine bilo je 122 stanovnika sa prosečnom starosti 53,8. goddina. U naselju je imalo imalo 58 domaćinstva, mahom staračkih domaćinstva.

Selo Brod se nalazi kao u kakvom uzdužnom basenu koga obrazuju planinski vrhovi koji kao grbave kamile kaskaju naporedo pravcem Jug-Sever.

Istočno od sela prostire se Plana (1358 m.). Od severnih vetrova zaklanja ga Dobropoljska Čuka. Između Čemernika (Dela i Čuke) i Plane, u dubodolini, teče kao kristal bistra planinska reka Vlasina.

U proširenju doline reke Vlasine ležao je centar sela Brod. Ovo proširenje je ustvari najlepša kotlina u gornjem slivu reke Vlasine..

U toj luci pored reke Vlasine od Vlasotinca, preko Dejana, Svođa do Broda, uz obilno korišćenje vode sa ribom pastrmkom i pogodnost izgradnji ovčarskih koliba, vršilo se početno nasljavanje Slovena i drugih stočarskih plemena.nomada (Vlasi i Grci stočari-Karakaši, a tome postoje i Toponimi:nazivi; istraživanja i kazivanja starijih ljudi 70.godina 20. veka), koji su kasnije krčenjem šuma osvajali livade i pašnjake i tako stočarili na Vlasini , pored sliva reke Vlasine od Vlasotinca sve do Vlasinske visoravni.(Podvukao istraživač M.M 2013.g).

U kotlini selo Brod je na nadmorskoj visini 820 metara nadmorske visine, koja se povećavala u naselja raštrkana po kosama i dolinama nalaze na većim nadmorskim visinama naselja (mahale) sela Broda: Rašinci (37 k), Slavujevo (24k), Deićevo (25 k), Madžare. Kojčini, Sirovičani, Markova Čuka, Karakaši (18 k), Belčini (12. k) i dr..

*

Predanje o nazivu sela:

Po jednom predanju i zapisima naziv sela Brod proističe iz činjenice da je centar sela bio do skora neki saobraćajni čvor preko koga je išlo nekoliko transverzalnih saobraćajnih linija, koje su vezivale dolinu Morave i Strume tj. Solunski i veliki carigradski drum i glavna mesta na njima: Niš i Leskovac sa Trnom, Sofijom i Ćustendilom.

U ovom kraju tih vremena pod Turcima je bilo veliki broj stočara-trgovaca stokom sa Turcima-preko Soluna ili preko Istanbula i Sofije. Mnogi su tada “iljadili” sa ovcama i cela planina je bilo šarenilo ovaca, goveda i konja toga vremana. Planina je bila pašnjački raj za gajenje stokom.

Taj “trgovači put” sa stokom je bio prekinut postavljanjem granica.

Kiridžije, putnici i ostali su reku Vlasinu prelazili (“brodili”) baš na mestu gde je danas centar sela. Otuda naziv ovome centru po predanju ovaj centar sela je dobio naziv BROD, a od ovoga se rasprostranio na sva okolna naselja sela.

Rista Nikolić u svojoj akademskoj raspravi (DR Jovan Cvijić: Naselja srpskih zemalja”, Beograd, 1912.g.) na strani 15, piše:” Osim trgovačke stoke kroz ovu oblast gonili i “beglik”, stoku od Niša i Leskovca za Carigrad. Pogon je bio i kod Broda i Crne Trave”.

Na strani 38. istoimene knjige doslovno je zapisano: “Strezimirovčani su obično na putu Vlasotince imali konak u Brodu”.

Uspomene na “turske” puteve čuvaju se u narodu (put preko Dela i Čobanca, zatim “Turska livada” za proplanak kraj starog puta koji je vodio preko Čobanca i Dela).

Mesta preko kojih je vodila glavna saobraćajna linija, koja je išla preko centralnog dela Broda, zovu se mehane (Lopuške, Bistričke, Simenkove), i obezbeđenja na istaknutim visovima preko kojih je vodio put.straže (na Vučjoj Rupi-Delu, na Plani i drugim mestima –Derbedžije (straže)-selo Brod je bilo derbedžisko selo-podvukao M.M).

Prema drugom predanju nekada su stanovnici sela Brod bili na “okupu” u dolini reke Vlasine, a njive, livade i košare bile su im sa leve i desne strane reke Vlasine, po visovima planina Čemernik i Plana. Stanovnici su jedne godine kosili i obrađivali njive s jedne strane reke Vlasine, a ispaša je bila na drugoj strani doline, a sledeće godine obrnuto.

Prema predanju, celokupno brodsko stanovništvo je stanovalo na mestu sadašnjeg centra sela Broda, gde je bilo oko 67 kuća. Zbog potrebe rudarstva i stočarstva pojedine porodice su napuštale centar sela Broda i odlazile po visovima-po čukama. Raseljeni stanovnici su nazivani “čuklije” od koga je izveden naziv mahale Pačukove.

Prema predanju smatra se da je mahala Karakaši jedna od najstarijih mahala u selu Brod. Ne zna se u kom je veku je nastala, ali sigurno da preci sadašnjih stanovnika nisu prvi stanovnici mahale.

Rista Nikolić je 1908- godine, prilikom obilkaska sela Broda zapisao za mahalu Karakaši: „Za njih vele da su „tuj od veka“. Tu su bili pre Pecaraca i Kokaraca.“.

Prema turskom popisu iz 1572. godine, selo BROD se zvalo TRLINA, a naseljavali su ga stočari-nomadi.

Iznad sadašnje mahale Karakaši i danas postoji njiva sa nazivom TRLINA, po kojoj se verovatno i selo BROD zvalo TRLINA, ili je mahala sa okolinom činila selo. (Sama reč TRLINA-izvedena je od reči TRLA- što znači staja za ovce, što je i verovatno da ovo predanje ima osnovu da se nekada selo BROD zvalo kao naselje TRLINA.-podvukao M.M. 2013.g.)

*

Krajem XV i početkom XVI veka selo Brod je bilo naseljeno. U periodu od 1535-1572. godine naselile su se 22 stočarske porodice (nomadi) koji su imali derbedžijski status.

Kao što je već rečeno jedan pravac derbedžijskog puta koji je spajao Vlasotince i Znepolje prolazio je preko preko teritorije sela Brod. Od Vučje Rupe put je išao preko mahala: Dećeve, Madžare i Markova Čuka, i spuštao se u sadašnji centar sela Brod, a odatle preko Rašine i Stanikinog Krsta silizaio u Znepolje.

Razvoj rudarstva u XVII i XVIII veku i izgradnja peći za topljenje rude KOD ČESME-Guševac, doprinelo je razvoju centra sela Broda.

Rudari su se naseljavali u blizini centra sela i trgovali u postojećim prodavnicama. Kasnije je otvoren i samokov-BAKALSKI SAMOKOV. Što je još više doprinelo razvoju centra sela u tom periodu.

Na reci Vlasini, u centru sela Broda uvek je bio veći broj vodenica. Vlasnici ovih vodenica bili su preci današnjih stanovnika brodskih mahala ŠAKOBARCI i MILJANE, koji su pored vodeničarstva se bavili i ispiranjem rude iz reke Vlasine.

*

Prema popisu od 31- marta 1953.godine selo Brod je imalo 212 domaćinstva i 1164 stanovnika-ali je zbog dirigovane, a zatim ekonomske migracije stanovništva napustalo slabo plodnu zemlju i baveći se pečalbarskim zidarskim zanatom kao upspešni građevinari širom bivše Jugoslavije tamo ostavljali i zasnivali svoje porodice. Veliki broh Brođana su takođe završavali fakultete i sticali visoka zvanja u nauci i tako se zapošljavali u Beogradu i drugim većim gradovima u Srbiji.

U tim godinama 20 veka u selo Brod je postojala centralna osmogodišnja škola za okolna planinska crnotravska sela: Dobro Polje, Krstićevo, Kozilo i Bistrica., a do skoro i za Ruplje.

Ova osnovna škola sa prekidama, postoji od pre sto godina,a 1909. god. do danas neprekidno. U ovom centru je do 1909.godine bila opštinska uprava za sela Brod, Dobro Polje, Gare i Darkovce. Škola u Brodu u izveštaju vojne uprave se pominje i 1877)78.godine.

Zanimljiva je tabela ministarstva prosvete za crnotravsko područje i broju učenika osnovnih škola avgusta 1962.godine. Tako četvorogodišnja osnovna škola je tada imača 68.učenika; dok osmogodišnja (sa učenicima iz sela: Dobro Polje, Kozozilo, Bistrica, Krstićevo-98 učenika, što je bilo ukupno 166 učenika.

U mestu je postojala i crkva. 1931.godine u ovaj centar je uvedeno električno osvetljenje, a nešto ranije i telefon.

Pre drugog svetskog vrata ovde je, pored škole i crkve, postojala centrala, strugara, mlin, 4 dućana i desetak kuća. Posle rata ovde je izgrađen Zadružni dom sa prostranom salom za svečanosti, konferencije i mesnu kanceraju.

Na početku druge dekade 21. veka, najtužnije je pogled koji se doživi kada se prđe putem pored sela Brod i pogleda urušena nekada osmogodišnja škola sela; u kojoj su učili i sticali prva znanja mnoga imena doktora nauka, preduzetnika, pisaca , profesora i učitelja i pečalbara majstora zidara-neimara širom bivše stare Jugoslavije.

Nestanak dece, nestanak stanovništva nestaje i selo Brod i čitav crnotravsko-vlasotinačko-lužnički planinski kraj.

* * *

Poreklo stanovništva:

Najstarija prošlost ovih krajeva ostala je do danas nepoznata. Zna se samo da su u vreme propasti srpske carevine 1356. do 1394. godine ovde bili gospodri braća Dejanovići, Dragaš i Konstantina-a da je njihova krsna slava bila Sveti Nikola(podvukao M.M 2013.g.).

Sa pogibijom Konstantina Dejanovića i Kraljevića Marka u bici na Rovinama (1394), kada i prestaju njihove države, ovaj kraj je pripao Turcima.

Iz doba Turaka ovaj kraj pominje biograf despota Stefana Lazarevića Konstantin Filozof 1431. godine, navodeći da je sultan Musa sa vojskom (verovatno u narodnim pesmama Musa Kesedžija) išao od Sofije preko planine “glagoljemija Čemernik”) za Vranje i Novo Brdo.

U narodu se spominju maglovite legende o strahovitoj pogibiji stanovništva na ovom tlu.

Živi usmeno predanje u narodu o rudarstvu iz doba cara Konstantina.

Na početku 17. veka Hadži Kalfa pominje gvozdenu rudu u ovom kraju, od koje se prave “nenadmašne sekire i oružje”.

Zna se pouzdano, što i šljačišta dokazuju, da se ovde primitivnom površinskom eksplotacijom dobijala gvozdena ruda.

Vignjišta i Samokovi (mesta za dobijanje rude), čijih ostataka ima na području Crne Trave: Kod Čauševa, Kozarnice, ispod sela Crne Trave, Brodu, Ruplju, Baincu, Dobrom Polju, Gradskoj i Jabukoviku, najbolje govore o tome.

O ranijem etničkom stanju ovih krajeva postoji u narodu legenda o Džinovcima i Latinima. Ona govore kako su u nekoj bici, vremenski neodređenoj, svi muški Latini izginuli, a ostala samo ženska čeljad.

Po istom predanju muški koji su zamenili Latine došli su iz Rusije. Dolazili su kao beskućnici ili kao vojnici koje su vojne starešine raspoređivale po kućama na rad sa ženama.

Teško je odrediti ove Latine, ali po svemu sudeći to su bili rudari katolici. Ovo se dokumentuje i time što Latine identifikuju sa prstendžijama koji dolaze sa Kosova, a to je ustvari staro srpsko rudarsko stanovništvo katoličke vere; poreklom iz Bosne i Hercegovine.

Ovi grcizirani starosedeoci balkanskog poluostrva dolazili su sa stokom i napasali je ovde na pašnjacima.

Današnje stanovništvo je potomstvo ili starih porodica kojima je u većini slučajeva nepoznato poreklo ili doseljenika o čijem se poreklu i vremenu doseljavanja zna nešto više. Uzroci doseljljavanja su različiti.

Nekada slobodna šumovita zemlja mamila je ljude. Radi njiva i livada doseljenici su je krčili i šumu uništvali.

Mnogi su se u ove predele sklanjali u doba nadiranja turske vojske. Zbog zuluma poreza (“desetaka”), prinudnog rada u rudnicima, zločina i drugih teškoća, ovaj kraj će kasnije poslužiti kao pribežište svima onima koji su morali napuštiti svoje ognjište.

Najveći deo stanovništva doselio se u doba eksplotacije rude na ovom terenu. Ovo naseljavanje pod Turcima bilo je najpre dobrovoljno a zatim prinudno.

Jedan deo se doselio kasnije u vreme Krdžalija (turski odmetnici- između 1792 i 1806.godine) bili gospodari nad Ćustendilsko-znepoljskim krajištima i živeli od pljački i uvenjivanja gradova i sela.

Naseljavanje Vlaha (stočara), po kojima je dobila naziv i reka Vlasina, pada s kraja 16. i početkom 17. veka. Stočareći oko Vlasinskog Blata i Čemerničke visoravni, ili živeći kao “vojnici” (neka vrsta “komordžije”-kosili seno, čuvali carske konje i bavili se konjušarskim ili karavanskom službom).

Krajem XV i početkom XVI veka selo Brod je bilo naseljeno. U periodu od 1535-1572. godine naselile su se 22 stočarske porodice (nomadi) koji su imali derbedžijski status..

*

Rašinčani su po kazivanju živeli na desnoj strani reke Vlasine, a Deićevčani sa leve strane. Kasnije su se preselili gore po kosama i dolinama kuda su im bile njive, štale i livade, jer Turci su želeli da ih “imaju na kup” zbog tada pojave hajduka u ovom kraju a i da ih lakše “imaju na oko” prilikom rada u rudnicima.

Rašini je najveća mahala. Došli su im preci iz Raške. Slavili su Sv. Savu i bili na glasu rudari i kovači. Slavujčani su iz Strumice. Bakalci (Vlasinci, bakalnica- radnja) su došli iz Kopaonika. Bričevci iz Grdeličke Klisure (s.Bričevlje). Kitanovi iz Crne Trave. Pudini od Radovinih iz Čuke, Belčine i Zaguzaje takođe.

Kotarci (Kokarci) je mahala koja vodi poreklo iz Dorjana (Makedonija). Ubio turskog kapetana (buljubašu) njihov predak pa tu od izrade bisaga i pokrovaca za konje živeo.

Imao je: 9 sinova i naselio ih u raznim mestima od kojih danas 280 domova. Dva sina naselio u Dobro Polje, trećeg u Milčinu, četvrtog u Gornju Lopušnju( u Donju Lopušnju-ispravka istraživača M.M 2013.g.).

Tri sina su mu otišla za Prokuplje i Kuršumliju, a dva su ostala tu u Kokaocu (Kokarcu), od kojih je današnja mahala.

Velika mahala Karakaši vodi poreklo od Veljka Karakasa (crnomanjastog čoveka) poreklom iz Aleksinca.

Sirovčani su iz Lisine u podnožju Vardenika. Markovići (Sirovčani) su iz Zaguske mahale. Litranci iz Rašina, Kojčini iz Gornjeg Vrtopa (Zaplanje), Stojančevići iz Klisure, Glavninci iz Lisine, a Deićevo iz Prokuplja(“od Krštenu džamiju”). Pobegli iz Prokuplje u Ćustendil-Banju, a otuda na mesto gde danas žive.

Madžare je od Mađara -kubikaša koji su u samokovu na kubike zemlju vozili i od toga živeli.

* * *

Starine:

Na mestu gde je danas centar sela Brod, bilo je neko latinsko naselje, koje je, izgleda nasilnički uništeno, te stoga to mesto stari ljudi zovu “Kombas” ili “ “Rimljansko povrljeno groblje”.

Na mestu ge je centar (“Vračarske trešnje”) bilo je skupno selo sa 67 kuća-kažu stari ljudi. U centru Broda postojalo je ogromno šljačište (kod česme) govori o tom skupnom selu i ovom rudarskom naselju.

Ispod mahale Karakaši u koritu reke Vlasine, na mestu Samokovište, bio je samokov gde su mnogi Karakaščani radili, a prema predanju Veljko Karakaš i Neško iz Šarkovce su radili ortački sa Turčinom iz Vlasotinca.

Na potesu blizu Samokovišta (gde se nalazila šljaka) nalazi se mesto sa nazivom Grčki Grob.

Na području mahale Pecari se nalazi nekoliko izvora a najpoznatiji je izvor iznad mahale “Dobra voda” koji po narodnom verovanju je lekovit.

Drugi po veličini izvor je u Padini (Momčilov kladenac) prema darkovačkoj mahali Džokine.

U Blizini mahale Pecari na mestu Trsteni Kamen bilo je ispiranja rude, a prema iskazu Brace Petrovića iz mahale Pecari sela Brod, na ovom mestu Turci su ispirali i zlato.

U blizini mahale Bričeve nalazi se lokalitet sa imenom Štave za koji Rista Nikolić tvrdi da nije srpskog porekla i da potiče iz rimskog perioda. Iznad mahale Bričeve nalazi se lokalitet Rudina i Rovine, što ukazuje da je na ovom prostoru bilo rudarenja.

U neposrednoj blizini mahale Kitanove nalazi se brdo brdo Kombas gde je nekad bio rimski rudnik. U svim rudarskim kartama obeleženo je, da se u podnožju ovog brda nalazi nalazište rude olova i cinka. U neposrednoj blizini nalazi se napušteno groblje u narodu poznato kao “povrljano groblje” . Između ova dva mesta nalazi se nalazište rude stipse (u Gabričje), koje se i danas povremeno eksploatiše.

Ispod mahale Belčine u belčinskoj reci nalaze se nalazišta gvozdene rude a jedna “žica” molibdena proteže se od crnotravske mahale Pejine preko brodske mahale Pudine i završava se u Belčinskoj reci- u Tekištu.

Na ovom potesu bila su rudarsko-geološka istraživanja i u svim izveštajima pisalo da je potrebno detaljnije istraživati ovo područje. U Tekištu je bila turska tekija, koju su Turci izgradili uz saglasnost stanovnika mahala.

Prema kazivanju Mirka Đorđevića iz mahale Belčine, tekija je bila izgrađena od drveta, a temelji su bili vidni sve do 1950.godine.

U mahali Zaguzje u neposrednoj blizini Gradašnice, za vreme Rimljana-Latina je bilo rudarenje, a prema predanju bio je i grad Gradac po kome je i mesto dobilo ime Gradašnica.

U neposrednoj blizini ovog mesta nalazi se i rimska kastela Srnac koju je opisao feliks Kanec.

Iznad mahale Pudine sela Brod nalazi se mesto Kalište gde se eksploatisala vatrostalna glina koja je služila prilikom topljenja rude. Feliks Kance navodi da su Latini upotrebljavali glinu iz Kališta i to za potrebe svih topionica od Vlasotinca do Surdulice.

Ova glina se upotrebljavala i u vreme Turaka. Hajduk Vlaša se verovatno bavio i rudarstvom, jer na ovoj lokalciji postoji toponim Vlašle rupe i Vlaški kamen, odakle je Vlaša osmatrao okolinu.

U neposrednoj blizini mahale Pudine nalazi se mesto Crkvište koje prema nekim pokazateljima potiče još iz Latinskog doba.

* * *

Rudarstvo, zanati, trgovina i pečalbarstvo:

Za vreme turske vladavine većina stanovnika je radila u turskom samokovu u Samokovištu. Pojedini stanovnici bavili su se transportom rude-kiridžije, a bilo je i dobrih i poznatih kovača koji su izrađivali i opravljali alat za potrebe rudarenja i za ostale potrebe.

U drugoj polovini XIX veka stanovništvo se bavilo stočarstvom. Iz ove Karakaške mahale je bio poznati u selo Brod trgovac stokom Ranđel Nikolić-Karakaš.

Početkom XX veka igradio je kafanu u centru sela Broda gde se bavio trgovinom i ugostiteljstvom. Njegovi sinovi: Milorad Aranđelović i Tasa Nikolić nastavili su da se bave ovim zanatom, a kasnije i njegovi unuci Stavra Aranđelović i Ranđel Nikolić Lale.

Između dva svetska rata veliki broj stanovnika se bavio pečlbarstvom. Među Karakašanima iz sela Brod najpoznatiji je bio Miladin Đorđević koji je stekao i prvo majstorsko pismo za izvođenje građevinskih radova u crnotravskom kraju.

Miladin Đorđević bio dobar kreator, neimar i izvođač građevinskih radova u Beogradu ,Vlasotincu i drugim mestima. Kao projektant projektovao je mnoge građevinske objekte.

Ostali su zapaženi projekti na izgradnji opštinskih stannova u Beogradu , crkve u Brodu, kafane Ranđela Karakaša u Brodu, trospratnice Dušana Valčića u Vlasotincu, spomenike i spomen obeležja 1912-1918 u Vlasotincu i Dobrom Polju.

Poznata su njegova dela u rezbarenju.Bio je guslar, pesnik i istoričar. Umro je 1950.godine u Vlasotincu.

 

Stanovnici mahale Bričeve sela Brod su se bavili raznim zanatima. Prvo su se bavili stočarstvom i rudarstvom. Prema predanju kada je Dimitrije-Mita Stojković otišao u Grdeličku klisuru sa sobom je poveo 700 koza, 5-6 konja i više goveda..

Posle oslobođenja od Turaka i prestanka rudarenja Stojko Stamenković kupio je imanje i vodenicu od porodice Jović iz mahale Miljine i izgradio veliki objkekat u centru sela Brod u kome je bila kafana, prodavnica i krojačka radionica.

Ostatak ove zgrade je sada pod zaštitom Zavoda za zaštitu spomenika kulture.

Pored kafane Stojko Stamenković je izgradio na reci Vlasini novu vodenicu koja je radila i posle Drugog svetskog rata..

Između dva svetska rata krojačkim zanatom iz mahale Bričeve bavili su se braća Mika i Rade Stojković, kao i Milten Stojanović-Milten Šestoprstonja.

Posle drugog svetskog rata većina stanovnika bavila se pečalbarstvom, a Mika i njegov sin Čeda Stojković su bili poslednji krojači u selo Brod i prestali da se bave ovim zanatom 90. godina 20. veka.

Stojadin Stefanović-Manča (1893) iz mahale Pačukove sela Brod, bio je u svoje vreme poznati majstor terzija-krojač i šio klasična muška odela od „klašnje“ i štofa. Njegov potomak diplomirani inž.Goran Stefanović je danas uspešan građevinski stručnjak i privrednik, koji uspešno rukovodi svojim privatnim preduzećem „Crna Trava-projekat“.

U mahali Bakalci sela Brod stanovnici su se bavili rudarstvom i to eksplotacijom gvozdene rude na Rudini i ispiranjem zlata na mestu „Pi“ koje se nalazi između mahale Milčine i Bakalci.

Dr Vasilije Simić u knjizi „Istorija rudarstva Srbije“ piše:da je u selu Brod bio „Bakalski samokov“. Pored rudarenja stanovnici su se u ovoj mahali bavili i trgovinom. Imali su trgovinske radnje-bakalnice.

Rista Nikolić je zabeležio da se u selu Brodu vadila ruda iz reke gde je staro rudište u mestu „Pi“ kod Milčinaca i Šakobaraca. U Ovom periodu stanovnici brodske mahale Šakobarci imali su kuće na mestu „Vodeničište“ u neposrednoj blizini Milčinske mahale. Mesto „Pi“ nalazi se iznad mahale Milčine.

U starim vremenima u Rašinskoj familiji je bilo veći broj krojača-terzija. U toj familiji-mahale Kitanovi, mladi Kitan je brzo izučio terziski zanat. Bio je vredan majstor.

Iz mahale Anđelinkove Ilija Anđelković (nosilac Albanske spomenice) bio je poznati građevinar između dva svetska rata.

U mahali Rašine derbendžije pored osnovnog zanata(čuvanje prolaza u klancima Turskim karavanima od hajduka, čuvanje puta)-bavili su se i rudarstvom.

Najveća eksplotacija gvozdene rude u selu Brod bila je u neposrednoj blizini ove mahale, na mestu Rudine, ispiranje rude bilo je na mestu Pi iznad rašinske mahale Savkine.

Za ispiranje rude kao i za flotaciju rude, bila je potrebna velika količina vode. Iz tog razloga iz svih pravaca je pomoću rudarskih vada dovođena voda do Korube odakle je preko prevoja Petrikinog andaka voda prevođena pomoću drvenih koruba, koje su bile postavljene na visini oko 30 metara, a u dužini oko 300 metara. Iz tog razloga celo područje je dobilo ime Korube.

Raško (mahala Rašine) i njegova braća nastavili su da se bave rudarskim zanatom. Pored postojećih rudnih nalazišta: Bričevske- Crvene rovine , otvorili su i eksplotaciju rude ispod mahale u blizini Arnica, gde i sada postoje rudna okna u kojima je eksplotacija rude bila sve do 1950.godine.

Poslednji rudar u mahali Rašine bio je Gorča Milenković iz mahale Cvetkovci, koji se bavio rudarstvom između dva svetska rata a i posle Drugog svetskog rata.

U zaseoku Goginci (mahala Rašine), osnivač roda Goga (rođen oko 1780.godine-na makedonskom reč “Goga” znači: zidar, pečalbar, majstor) bio među prvim crnotravskim pečalbarima. Goginovi praunuci: Gmitar i Rusim Nikolić (sinovi Petra Nikolića prvog presednika brodske opštine posle oslobođenja od Turaka) bili su poznati pečalbari pre Prvog svetskog rata

U mahali Slavujeve Nikola Stojanović-Ćopa bavio se trgovinom zlata i bio je bogat.

Srtanovnici mahale Miljane pored rudarstva su se bavili i vodeničarstvom na reci Vlasini..

Na teritoriji mahale Đurkine nalaze se Đurkinske rovine u kojima je bilo rudarenja za vreme turske vladavine. Ruda iz rovine prebacivala se „Kod česme“ pomoću drvenih koruba, gde je topljena. U blizini mahale postoji toponima turska vada, kao i ostaci Jalovine.

Između mahala Đurkine i Glavšine nalazi se mesto Pi-Piovi gde se skupljala voda za ispiranje rude i odlaganje rudarskog alata.

Iz mahale Glavšine sela Brod, Stojan (Stanka) Dinčić-Stojan Duduk bio je dobar majstor i ozidao je i izgradio „Tasinu kafanu“ u selu Brod.

U mahali Dećeve stanovnici u vremenu pod Turcima su se bavili rudarstvom i ćumuskim zanatom.

Na geološkim kartama na potezu od Male Čuke preko Denina drva (mahala Dećeve) do Đurkinske i Glavšinske mahale je obeleženo sa nalazištima gvozdene rude. Ćumur se upotrebljavao u vremenu pod Turcima prilikom topljenja rude i za potrebe u samokovu. Dakle, Dećevci su bili poznati kovači i ćumurdžije.

Isto tako su bili poznati kovači iz zaeoka Mikine.

U mahali Litranci, Milutin-Litra Đorđevića (1850-1911), koji je bio poznat trgovac stokom i namirnicima. Izradio je vodenicu na Sirovačkoj dolini, blizu Krpuzove štetine, gde je izrađivao i ćumur.

* * *

Istorija sela:

Selo Brod je bilo stalna meta osvajača. Iznad centralnoga dela ovog sela na tzv Dećevskom visu četa turskih vojnika izvršila je ogromna zverstva nad narodom crnotravskoga kraja.

Na tom istom mestu i Bugarski osvajači i u prvom i u drugom svetskom ratu izvršili su najveća zverstva i zločinstva.

Mesto na kome su Turci i bugarski osvajači ubijali (istrebljivali) ljude zove se Trebežina, a strmi teren gde su ih mrtve zakopavali Mrtvica.

15.marta 1943.godine u naselje Deićevi došli su zloglasni kapetani bugarske fašističke vojske Asen Tasev i Boris Gorčilov (jedan bataljon vojske i dva voda policije).

Takoreći nije bilo stanovnika iz celog crnotravskog kraja koga bugarski fašisti u drugom svetskom ratu nisu dovodili i tukli u Dećevu.

Taj planinski zaseok Deićevo sela Brod je pojam za najezivije gubilište ljudi iz ovoga kraja.

960 ljudi iz ovoga kraja ova vojska je internirala, nekoliko hiljada mučila, odlazila u okolna sela i vršila pljačke, otimačine, silovanja, ubistva i paljenja.

Selo Brod je dočekao kraj brobe protivu fašizma u drugom svetskom ratu(1941-1945.g.) sa 74 pala borca, 180 dece ratne siročadi, 156 poginulih ljudi.

Ratna šteta koju su Bugarski fašisti ovom selu prouzrokovali procenjena je na preko 32.000.000 ondašnjih dinara, računajući ovde samo nepokretnu imovinu.

To je dokaz da se ovo selo herojski borilo od prvih dana fašističke okupacije i pokušaja bugarizacije.

Učešće u ratovima:

Stanovnici mahale Karakaši sela Brod su učestvovali za oslobođenje od Turaka 1878.godine. Lepoje Stojanović bio je član odbora za oslobođenje od Turaka i zajedno sa Jankom Mitrovićem iz mahale Belčine sela Brod i Gmitrom Cvetkovićem iz Malog Ramništa predvodio je Brođane u borbi protiv Turaka.

U ratu 1885.godine između Srbije i Bugarske poginuo je Dimitrije (Bogoje) Bogić.

U prvom svetskom ratu iz mahale Karakaši je poginulo 8 boraca a veliki broj boraca se borio na solunskom frontu; dok u drugom svetskom ratu je poginulo 3 boraca.

U Mahali Bričeve u Prvom svetskom ratu su poginuli: Stamenković Nikola, Mladenović Mihajlo, Mladenović Luka, Mladenović Vlajko, Mladenović Aleksandar i Mladenović Petar.

Iz mahale Pačukove sela Brod u Prvom svetskom ratu je učestvovalo veliki broj rodoljuba. Tako je Stojadin Stefanović-Manča učestvovao u Cerskoj bici gde je bio i ranjen.

Zapis o “ratnom zlatniku”:- Stojadin Stefanović-Manča iz mahale Pačukove sela Brod u Prvom svetskom ratu u borbi 1914.godine na Ceru sa Austrijancima ostao je živ zahvaljujući zlatniku (Napalionu) koji mu je dala majka Jeglika prilikom polaska u rat.

Zlatnik je nosio u levom džepu vojničke bluze. U borbi neprijateljski metak je pogodio u zlatnik. Zlatnik je bio oštećen a Stojadin ranjen, ali je ostao živ.

Kasnije je ovako oštećen zlatnik poklonio svom unuku ing. Goranu Stefanoviću koji ga čuva kao dragu uspomenu.

U mahali Bakalci sela Brod uopštini Crna trava, postoji mesto Čardak nazvano „Nešin Grob“.(U mahali Predanča, sela G.Dejan, na kosi Bukove Glave nalazi se mesto „Nešćevo“ Gumno, gde su hajduci jatakovali, a među njima se pominje i hajduk NEŠA-podvukao istraživač Miroslav Mladenović, Vlasotince 2013.g.)

Iz mahale Bakalci sela Brod u prvom svetskom ratu su poginuli: Jovanović Petar, Jovanović Blagoje i Filipović Jovan. U ratu 1991-1999 godine poginuo je Jovanović (Slavka) Dejan kao jedini borac iz sela Brod.

U toku Prvog svetskog rata u mahali Kitanovi sela Brod su poginuli borci: Kitanović Stajko, Kitanović Vukan, Kitanović Dragutin i Nikolić Vladimir.

Veći broj boraca se vratio sa Solunskoga fronta odlikovana sa najvišim odlikovanjima i Albanskom spomenicom, među njima i Vlada Kitanović, koji je kasnije radio na dvoru kralja Petra prvog.

Iz mahale Anđelinkove sela Brod u toku Prvog svetskog rata je poginuo Stamenković (Milče) Gmitar, kao žrtva terora,a u Drugom svetskom ratu je poginuo Milčić (Mihajla) Velimir. Ilija Anđelković je bio nosilac Albanske spomenice.

Mahala Rašine(zaseoci)- U zaseoku Petkova Bara Raškov unuk Sava ( rođen oko 1790.g) je bio je hajduk u četi Vlaše-Pude iz mahale Pudine. Četovali su dugi niz godina , a bili su u vezi sa čuvenim hajdukom Apostolom iz Klisure.

Savin unuk Arizan Ilić, svirao je gajde i gusle, i znao je preko 500 narodnih pesama. Govorio je turski i bugarski jezik.

Iz ovog zaseoka u toku Prvog svetskog rata u cerskoj bici su poginuli Arizanovi sinovi: Tričko i Milan Ilić.

U zaseoku Goginci, osnivač roda Goga (rođen oko 1780.godine-na makedonskom reč “Goga” znači: zidar, pečalbar, majstor) bio među prvim crnotravskim pečalbarima.

U toku Drugog svetskog rata, u martovskoj ofanzivi 1943.godine, iz porodice Stoičić iz zaseoka Goginci (mahala Rašine) su poginuli su: Apostol, Jovanča i Blagoje Stoičić, a zaseok je spaljen od strane Bugara.

U zaseoku Rnjanov kamen u Prvom svetskom ratu iz ove mahale poginuo je Radoil Đokić, a u Drugom svetskom ratu njegov sin Ljuba Radovanović i unuka Ruža Radovanović.

Iz zaseoka Savkine (mahala Rašine) Savin unuk Desimir (Petraćije) Savić (Miltenović) poginuo je 26.aprila 1943.godine; dok je njegov praunuk Radovan (Ćire) Savić poginuo u jesen 1944.godine blizu Stanikinog krsta.

Iz zaseoka Stevanova padina(Padina) mahale Rašine za vreme Drugog svetskog rata poginulo je 5 stanovnika:Stevan (Naće) Novković, Božilo (Naće) Novković, Ćira (Miltena) Milovanović, Sima (Miltena) Milovanović, Stojanča (Miltena) Milovanović.

Iz zaseoka Mlakčine (mahala Rašine) Simeon Nikolić je poginuo u Prvom svetskom ratu Jova Nikolić kao učesnik Prvog svetskog rata bio je teško ranjen i ostao je bez vida. Iz ove porodice u Drugom svetskom ratu poginuo je u Rupskoj reci Čeda (Danila) Nikolić

Iz mahale Belčine u Prvom svetskom ratu su poginuli: Mladen Đorđević, Mladen Mitrović, Mihajlo-Mita Mitrović-koji je sahranjen u Zejtilniku 23.8.1916.godine i Svetozar Conić (kao žrtva terora). U Drugom svetskom ratu je poginuo Aca(Strahinja) Mitrović.

Iz mahale Belčine Janko Mitrović, rođen u ovoj mahali 1846.godine, bio je član tajnog komiteta za oslobođenje ovih krajeva od Turaka. Učestvovao je u Srpsko-turskom ratu 1878.godine i bio odlikovan sa najvišim odlikovanjima.

Iz mahale Zaguzje u prvom svetskom ratu su poginuli: Lepoja Đokić, Andrija Nikolić i Đura Nikolić, koji se oko 1910.godine odselio u Vlasotince. U Prvom svetskom ratu poginuo je Taško Dojčinović, a u Drugom svetskom ratu: Pejčin Dojčinović i Voja Milovanović.

U mahali Pudine u Prvom svetskom ratu, 1913.godine, poginuo je Nikola(Jovana) Momčilović, kao redov Trećeg bataljona Prvog puka Moravske divizije. Nikolin sin Vlada Momčilović uhvaćen je 1944.godine u zbegu ispod Pudinske mahale, i od dobijenih batina bugarskih vojnika kasnije je umro. Nikola, Mika i Braca Anđeković učenika NOB-e u Drugom svetskom ratu. Braca Anđelković za vreme rata bio je komandir inžinjeriskog bataljona 22.divizije, a posle je radio mu JNA.

Iz mahale Slavujeve veliki broj stanovnika je učestvovao u Prvi i Drugi svetski rat. Poginuli u Prvom svetskom ratu:

1. Tričković (Nikole) Zvezdan,

2. Tričković (Petra) Mitka ,

3. Nikolić (Zvezdana) Ranđel,

4. Nikolić (Zvezdana) Milivoje,

5. Nikolić (Zvezdana) Milan,

6. Stevanović (Dime) Đorđa,

7. Anđelković (Anđelka) Milutin,

8. Anđelković (Anđelka) Dragutin,

9. Stanković (Ranđela) Ćirko,

10. Stanković (Ranđela) Josif,

11. Stamenković (Strahinje) Pejčin.

 

Poginuli u Drugom svetskom ratu:

1. Stanković (Đure) Radovan,

2. Gradimir (Ćirka) Aranđelović,

3. Stojanča (Ilije) Bošković,

4. David (Milana) Simonović,

5. Miodrag (Milorada) Stanković,

6. Dušan (Jovanče) Stanković,

7. Jevrem (Stojanče) Bošković,

8. Miletija (Desimira) ;iladinović.

Gradimir Ranđelović u toku Drugog svetskog rata je bio sekretar regionalnog komiteta SKJ za rejon Slavujeve; a Đura Stanković bio je presednik opštine Brod 1944.godine i presednik sreskog narodnog odbora sreza vlasotinačkog-a posle Drugog svetskog rata je dugo bio direktor GP „Progres“ iz Pirota.

Iz mahale Malo Ravnište (Cvetko se preselio iz zaseoka Jovinci-mahala Slavujeve) Gmitar Cvetković je bio jedan od organizatora oslobođenja ovoga kraja od Turaka 1878.godine. Po oslobođenju bio je i prvi brodski kmet, a verovatno je to bilo i pre oslobođenja, jer se po pravilu isti kmet zadržavao i posle oslobođenja od Turaka.

U Prvom svetskom ratu poginuo je Milan (Jovana) Cvetković, a u drugom svetskom ratu njegovi sinovi: Stevan i Đoka Jovanović.

U mahali Miloševe u toku Drugog svetskog rata je poginuo Vladimir Milošević, a njegov sin Čeda Milošević je bio kapetan bojnog broda,

Iz mahale Đurkine u Prvom svetskom ratu je poginuo Golub Kitanović-a Marjan Kitanović odlikovan je karađorđevom zvezdom, a Ćirko Kitanović, kao ranjenik i solunac, lečen je u Bizerti.

Iz mahale Glavšine prvi partizan-borac u Drugom svetskom ratu iz crnotravskoga i vlasinskoga kraja bio je Ljubomir(Jove ) Kostić. Iz ove mahale su poginuli borci u Drrgi svestki rat: Ratko, Dušan, Milorad i Mirko Stoiljković i Voja i Bratislav Malenović.

Iz mahale Kalkari u Drugom svetskom ratu poginuli su Srebren i Ljubomir Zlatanović, a njihov brat Čedomir Zlatanović bio je neustrašivi borac seme srpske brigade.

Posle Drugog svetskog rata u mahali je bilo pet porodica. Porodica Kostadinović Marike i Kostadinović Desimirke posle izvesnog vremena napustila mahalu.

Iz mahale Kojčine u Prvom svetskom ratu je poginuo Ćirko Kostadinović, a u Drugom svetskom ratu njegov sin Ljubomir Kostadinović Kojča i Stojanče (Dragutina) Kostadinović.

Ljubomir Kostadinović za vreme Drugog svetskog rata bio je obaveštajni oficir 12. srpske brigade. Poginuo je u Bitolju 1945.godine. Pre Drugog svetskog brata bio je poznati palir-poslovođa i izveo nekoliko znaćajnih građevinskih objekata.

U mahali Litranci u Prvom svetskom ratu poginuo je Đorđe (Milutina) Đorđević.

Iz mahale Madžare u Prvom svetskom ratu su poginuli: Milenković (Stamenka) Petraćija i Milenković (Stojana) Ćirko, a u Drugom svetskom ratu: Milenković (Peraćije( Vlajko, Milenković (Stojana) Danilo, Milenković (Peje) Stevan i Milenković (Gmitra) Bratislav.

Iz mahale Madžare u Prvom svetskom ratu iz familije Stamenković-Marjanovi, poginuo je Čedomir (Marjana) Stamenković oktobra 1914.godine kao redov 3. bataljona prvog puka Moravske divizije a u Drugom svetskom ratu njegov sin Mita (Čedomira) Stamenković je streljan 1944.godine u Predejanu na mestu Rosulja, blizu motela Predejana od strane Bugara.

Zbog izgradnje auto-puta, zajednička grobnica streljanih meštana je izmeštena na drugu lokaciju, gde je podignut spomenik.

Iz mahale Markova Čuka u Prvom svetskom ratu su poginuli Pejčin Novaković i njegov sin Dobrosav Stanković kod Sukovskog mosta 1914.godine.

* * *

PREDANJE O VOJVODI DEJANU I SELU DEJIĆEVO

Potresna imena nose mnogi lokaliteti.

Tako Dejićevo, crnotravsko selo koje je po predanju dobilo ime pos saborcu Boška Jugovića-vojvodi Dejanu, je bilo u osmanlijskom carstvu i bugarskoj fašističkoj okupaciji, jezivo mučilište i gubilište ljudi ovog slobodoljubivog kraja.

Upravo zbog toga po narodnom predanju jedna cvetna livada kraj samog naselja Dejićevci nosi naziv Trebežina.

Na toj livadi dve ubojice- Turci i Bugari su izvršili toliko zverstava i zločina da je stanovnicima crnotravskog kraja i okolnih sela je napuniše leševima.

Kada bi mrtve kosti i cvolike progovorile ceo jedan grad bi se od ubijenih srpskih rodoljuba i nedužnog stanovništva mogao osnovati.

Kada bi kosti onih, koji su u mladosti pali od dželatskog turskog ili bugarskog noža i pre vremena otišli u zemlju, progovorile mogle bi srušiti i bugarsko i tursko carstvo.

Dok je Trebežina mesto gde su zverske sile Bugarske i Turske klale živalj dotle je Mrtvica, šumarak ispod livada Trebežine, koja buja na na mestima nekadašnjih brojnih ugašenih ljudskih života i zasejanih smrti.

Trebežina je bila gubilište i mučilište, a Mrtvica zajednička raka za pogubljeno staro i mlado, muško i žensko, malo i veliko.

Ono što su na livadi Trebežini sa prizorima i jecajima, ali i zapevkama izdahnjivali, oni su u šumi Mrtvici ostavljeni lešinarima da ih raznose i uništavaju, i da mrtve kosti i cvolike ustaju i govore.

Zato se po predanju kukavica najpre javlja nad kostima koje pre vremena odoše u zemlju.

Staza koja obavija naselje Dejićevi i vodi ka livadi Trebežini i šumi Mrtvici naziva se Straža.

Odatle su osmanlije tokom vekova, a Bugari tokom ovog i prošlog rata kao lešinari motrili i uzletali obrišujući se na svoj plen- nedužno i goloruko stanovništvo ovoga kraja, na nejač, žene i decu.

Danas se nad visom Dejićevo, na samoj livadi Trebežini, uzdiže spomenik identifikovanim žrtvama bugarskog fađističkog terora u ovom ratu na kome je uklesano 76 imena palih žrtava iz obližnjih sela, ne računajući ona iz susednih opština.

( Iz knjige „Crnoravske legende“, Crna Trava 1970.g, Autor: Rade Kostadinović učitelj i nastavnik srpskog jezika, (1930-1987.g.) rođen u selo Brod, Crna Trava)

* * *

SRBIN I TURČIN

Na jednu masovnu seosku sedenjku u crnotravskom selu Brod upade Turčin sa zaptijom i radoznalo osmotri u krug raspoređenu mladež koja je pogađala sredinu vešto umotanog kaiša i kažnjavala one koji su grešili.

Ne razumevajući ovo pogađanje, Turčin se obrati jednom srpskom momčetu:“ hajde da se ja i ti udaramo kaišem prema broju srpskih i turskih postova. Ja ću tebe udarati moje, a ti meni tvoje postove“.

Srbin-momak se razmisli pa reče: „Pristajem, Turčine!“

Turčin poče udarati momče kaišem lakoverno reče: „Naš post ramazan koji traje mesec dana. Prevarila te je pamet srpsko momče!“

Srbin hrabro odgovori:“ Udri ti mene, je li ja tebe, Turčine!“ Turčin poče udarati momče kaišem i mlad Srbin nekako izdrža trideset udaraca kaišem.

A onda Srbin dostojanstveno stade pred Turčinom i još smelije mu zapovedi: „Ispruži dobro ruke i ispravi dlanove.

Turčine, da ja tebi udarim naše srpske postove!“

„Ovo za badnje veče“ Ovo za Svetog Savu! Ovo za Svetog Jovana! Ovo za…!“- svaki post Srbin pominjao i Turčinu udarao po dvadesetak i više batina sve dok ne nabroji sto dvadeset i četiri posta u godini.

Turčin, kome dlanovi bejahu otekli od udaraca, molećivo progovori:“ E, vala Bogu je mnogo ovoliko udaraca!“

Srbin još smelije odbrusi Turčinu:“ „, Turčine, nije vala dosta, jer se u nas Srba poste i sreda i petak!“

Pošto je pogodba bila neopoziva Srbin nastavi sa udarcima:“ Sreda-petak, sreda-petak, sreda-petak“-ponavljao je Srbin i nemilosrdno na očigled i zadovoljstvo otresite mladeži udarao Turčina.

Pošto Turčin pade od bolova, Srbin ga dokusuri udarajući ga širokim kožnim kaišem preko golih pleća.

Od silnih udaraca Turčin naposletku zavapi i umre.

Videvši da su Srbi u skladu sa opkladom postupili prema Turčinu, zaptija reče srpskoj mladeži:“

Što je Turčin tražio to je i našao! Reći ću Muselimu da je ludo glavu izgubio i sam neravnopravnu utakmicu iznudio!“- Mi postimo, zaptijo, pet vekova, pa sad vidite da i nama nije lako pod tuđim ropstvom!-povika u glas i muško i žensko čeljade, što se tu na okupu nađe.

Nakon ove zgode Muselim naredi da se nastradali Turčin zakopa. Grob nastradalom Turčinu iskopaše po zaptijinom zahtevu i telo sahraniše na mestu koje se i danas zove Turčin grob.

Zabeleženo po kazivanju Brođanina Kitanović Sande, iz mahale Kitanovi

Zaptija-policajac

Muselim-komandir turske policiske stanice

( Iz knjige „Crnoravske legende“, Crna Trava 1970.g, Autor: Rade Kostadinović učitelj i nastavnik srpskog jezika, (1930-1987.g.) rođen u selo Brod, Crna Trava-sličnu priču (predanje) O SRBINU I TURČINU ispričao mi je 2012.g. Stojanović Čedomir (1936.g). iz selo Lopušnja, ali se ona odnosi na selo Ruplje-podvukao M.M)

* * *

PREDANJE O MUSINOM PUTU

U narodnom predanju u Crnoj Travi očuvala se viševekovna priča o tome kako je Bajazitov sin, svirepi sultan Musa, sa svojim ognjevitim Janičarima, početkom 1412.godine idući od Sofije ka Vranju i Novom Brdu, prošao kroz Crnu Travu, pustošeći sve što mu se na putu našlo.

Otuda i lokalitet Musin put i sve priče su vezane za njega.

Predanje kaže da su samovoljni Janičari svirepog sultana Muse, služeći se taktikom iznenađenja i na sam barjam, muslimanski praznik, kada se niko nije nadao, početkom 1412.godine, po januarskoj hladnoći, šibani hladnim planinskim vetrovima, na putu za Novo Brdo, utvrđen grad despota Stefana Lazarevića, Crnu Travu opustošili , manastir Oprženac (Sv. Nikolu) uništili, a crnotravsko stanovništvo lancima vezivali i kao roblje gonili.

Od tada je pustonosan Musin put ostao u sećanju stanovništva ovoga kraja, te se viševekovno predanje o nazivu „Musin put“ očuvalo i do dana današnjeg.

„Musin put“ vezan je, zapravo, za pohod Bajazitovog sina, sultana Muse, koji je za vreme bratoubilačke borbe četiri Bajazitova sina, januara 1412.godine krenuo vojskom iz Sofije na zapad u pravcu Vranja i u napornom maršu prešao „glagoljemij Čemernik“ kako bi nam sam Bajram napao najvažniji grad srpskog despota Stefana Lazarevića u kome se despot bio dobro utvrdio.

Zna se da je Musa sa svojom vojskom u svom iznenadnom maršu prešao preko visoke planine Čemernik, prešao Južnu Moravu, opustošio Vranje i u njemu slučajno uhvatio ćesara Uroša i na sam bajram udario na utvrđeni srednjovekovni grad Novo Brdo, najvažniji grad srpskog despota Stefana Lazarevića.

Ugrožavan od svoga brata Mehmeda, Musa nije uspeo da osvoji grad Novo Brdo, već se povukao ka Sofiji i u odsudnoj bici sa bratom Muhamedom poginuo kod sela Čamurlija, sredinom 1213.godine.

Musin put počinje od Sofije, a potom od Znepolja ide preko Crkvene planine (Orlovca) i graničnom linijom između Vlasine (ispod samog Vlasinskog jezera) i Crne Trave kod Gadžinih mahala vodi prema crnotravskim selima Dojčinovcima, Čuki i Jovanovcima i izbija blizu vrela bela Voda, koja u fantastičnim mlazevima izbija na Čemerničkoj visoravni iz zemlje (nadmorska visina 1638. m) i odatle povija ka Moravi, Vranju i dalje prema Novom Brdu.

Da li je Musin put, starteški put, koji je Musa svrsishodno gradio, ili je ovo predanje ovekovečeno tragedijom stanovništva ovih krajeva, kroz koji je svirepi sultan proveo vojsku, ostaje otvoreno pitanje.

Verovatno je da je sultan Musa pripremao napad na srpsko srednjovekovno utvrđenje u Novom Brdu, pa „Musin put“-drum koji je sultan početkom 15. veka izgradio za potrebe trgovine i iz strateških ciljeva.

U prilog ovoj tvrdnji ide i činjenica da je kroz Crnu Travu vodio drum (ili više transverzalnih drumova) pod nazivom Turski put.

( Iz knjige „Crnoravske legende“, Crna Trava 1970.g, Autor: Rade Kostadinović učitelj i nastavnik srpskog jezika, (1930-1987.g.) rođen u selo Brod, Crna Trava.

* * *

HAJDUK VLAŠA

Vlaša-Puda je bio hajduk i zauzeo teritoriju od reke Vlasine pa sve do Plane a između Belčinske reke i Gradašnice. Naselio se na brdu odakle je mogao osmatrati eventualni nailazak Turaka. Po legendi Mahala Pudine sela Brod crnotravske opštine, je dobila naziv po hajduku Vlaši-Pudi.

Po drugoj legendi, koju je ispričao Blagoje Momčilović inžinjeru Dragoljubu Jovanoviću iz Pudine, mahala je dobila ime od Turaka.

Jednom prilikom Turci su došli u Vlašinu kuću.. Pošto je znao da svira kao i njegova četiri brata, Turci su zamolili da im Vlaša nešto odsvira. Braća su svirala a Vlaša je igrao. Izvukao je svoj jatagan i počeo da vitla. Turci su se uplašili i otišli prema crnotravskoj mahali Obradovci žaleći se Obradovčanima da ih je Vlaša oterao-„Na pudio“. Od tog vremena ova mahala je dobila ime Pudine, a Obradovci su dobili naziv jer su se Turci „obradovali“ što su ostali živi. Mala Pudine je seo sela Brod crnotravske opštine, as i mahala Obradovci je deo Crne Trave.

* * *

PREDANJE O RANĐELU KARAKAŠU

Jedan interesantan doživljaj oko prodaje stoke imao je Ranđel Karakaš.

Negde pred sam rat sa Turcima 1912.godine-pričao je njegov sin Tasa (.10.1.1978.godine) ovako:

-Ne sluteći nikakve događaje poterao on stoku na prodaju, oko 1 200 ovnova, i stigao u Ristovac, tu prešao granicu i „ušao u Tursku“.

Ali ubrzo započne rat sa Turcima.

Sada nazad nije mogao-napred mu se nije išlo. Pitao se: kuda? Ipak se odlučio da krene ka Kumanovu do nekog svog poznanika Taška.

Dok je sedeo u Kumanovu kod Taška, stoka je pasla po pašnjacima.

U međuvremenu čuje neki Turčin, trgovac, da u Kumanovu ima ovnova za prodaju, te pojuri ovamo.

Pogode se, naprave račun, Turčin uzme ovnove i potera ih ka Skoplju. Prošalo nekoliko dana i Ranđel krene tamo:dogovor je bio da će račun isplatiti u Skoplju.

Kroz nekoliko dana i Ranđel krene tamo: dogovor je bio da će račun isplatiti u Skoplju.

Kad je stigao tamo, umesto da naplati dug, Turci ga pod izgovorom da je srpski špijun uhapse. Zatvore ga u skopski zatvor i oduzmu mu 34 dukata, koliko je imao.

O toj nesreći čuje ruski konzul, koga je dobro poznavao, te pođe u zatvor. Uspeo je kod nadležnih da ga puste i vrate mu pare.

Ali Ranđel neće natrag dok ne naplati dug, na još nekoliko dana ostao kod konzula.

Jednoga dana konzul i Ranđel izađu u grad i šetajući ulicama grada slučajno sretnu Turčina trgovca, a Ranđel navali:pare, pa pare. Turčin, nemajući kud, obeća da će mu za koji dan doneti sve koliko duguje

Možda Turčin ne bi isplatio dug da se nije uplašio nastupanja srpske vojske, čija je predhodnica tog trenutka već bila na prilazima grada.

Ali mu pripreti i konzul rekavši:“Ili pare, ili će ova tvoja kuća sve to da plati“.

A igrom slučaja konzul je stanovao u kući tog Turčina, a da konzul nije znao da je on Ranđelov dužnik.

Primoran Turčin je ubrzo doneo pare.

Ranđel se vratio kući.

Čudna okolnost, Ilija Anđelković iz Broda, Ranđelov komšija, tada je bio vojnik srpske vojske i nalazio se u prethodnici koja je ulazila u Skoplje.

Pričao Ilija(28.01.1979.godine- da su ti ovnovi lutali po skopskim ulicama, a vojnici ih hvatali ko je kako stigao.

„Lično sam ga i ja brzil i vatal po Skoplje“- kaže čika Ilija.

* * *

SPOMEN NA CERSKU BITKU

(Posvećeno crnotravcima poginulim na Ceru, Gučevu i Drini, 1914.godine: Jovanu Krstiću, podnaredniku, Josifu Milosavljeviću, podnaredniku, Jovanu Sinadinoviću, kaplaru i redovima: Svetozaru Ranđeloviću, Dragutinu Ljubiću, Ivanu Radisavljeviću, Mihajlu Milosavljeviću i Simi Stevanoviću)

Za stolom, u sobi tišine

Vojvoda Putnik planove sprema,

Ponoć je. Kroz otvoreni prozor

Dah letnje noći lagano struji,

Srbija boljeg stratega nema.

 

Drhtavi prsti po karti klize,

Umorno lice puno bora.

Bolesnim plućima sve teže diše

Načelnik štaba Vrhovne komande.

Na istoku rumeni zora.

 

Podiže slušalicu: “Govori Putnik,

Dajte mi komandanta Druge armije…

“..slušaj me, Stepo, u dolinu Jadra

Treba uputiti glavne snage

I odbaciti Poćorekove divizije”.

 

U štabu, nad izohipsama, general Stepanović

Komandantima, na krilima ojačana pukovima

Usiljenim maršem mora zauzeti visove Cera

Pre neprijatelja! Rađa se novi dan.

 

Jutro je. Sznce se javlja, kao da hita

Dea skine rosu sa planine.

U silnom naletu srpski pukovi

Nastupaju ka cilju; sudar s protivnikom;

Za tebe, OTADŽBINO, sada se gine.

 

Na istočnoim padinama Cera

Dve vijske vode odlučan boj:

Jedna sa željom osvajačkom

Da robi, pali i ubija,

A druga-da brani narod svoj.

 

Pobedila je vojska što brani

Slobodu, plaćenu potocima krvi-

Vojska kojom su komandovali:

Stepanović, mišić, Bojović,

A svima-Putnik, vojvoda prvi.

(str. 56, iz knjige: IZ PROŠLOSTI CRNE TRAVE-prilozi za istoriju crnotravskoga kraja-(Autor: Časlav Dinčić, Crna Trava, 2007.g.)

* * *

Obrazovanje i društveni život:

U nastanku sela Brod je navedeno postojanje četvorogodišnje i osmogodišnje škole u selu Brod.

Posle drugog svetskog rata veliki broj Karakašana je završio srednje škole i fakultete.

Steva (Danila) Đorđević-Stepa Šop bio je najbolji fudbaler FK “Vlasina” u periodu od 1946-1960.godine.

Veliki broj stanovnika Karakaščana sela Brod se bavio politikom. Lepoja Stojanović, posle oslobođenja od Turaka 1878.godine bio je kmet brodske opštine, a Milutin Stanojević u periodu 1878-1895.godine i 1899-1901.godine bio je predsednik brodske opštine.

Njegov brat Ranđel Nikolić-Karakaš bio je predsednik brodske opštine 1998-1899.godine.

Jordan (Argaćija) Petrović bio je kmet brodske opštine pre Prvog svetskog rata, za vreme i posle Prvog svetskog rata, ukupno oko 15 godina.

Tasa Nikolić bio je predsednik brodske opštine u dva mandata: 1926-1929 i 1936-1941.godine. U ovom periodu Trenča Petrović je bio delovođa brodske opštine.

Posle Drugog svetskog rata predsednici opštine u periodu 1944. do 1947. bili su: Milisav Milosavljević i Dimitrije Gligorijević, a sekretar Ratko Milosavljević.

U drugoj polovini XX veka društveno-politički radnik od Karakašana je bio Ranđel Nikolić Lale.

Akademski slikar Stojko Stojković iz mahale Bričeve sela Brod, imao je veći broj samostalnih izložbi. Uradio je i darivao podni mozaik u crkvi Sv. Pantelejmona u selo Brod

Dr. Dipl. Inžinjer Ilija Mladenović iz mahale Bričeve sela Brod, je poznati stručnjak za elektroniku i van naše zemlje. Držao je predavanja na više fakulteta u zemlji i inostranstvu, a u jednom periodu bio je jedan od direktora farmaceutskog preduzeća “Zdravlje” iz Leskovca.

Nikola Stamenković bio je presednik brodske opštine u periodu od 1906-1014, gde je bio posebno zaslužan za izgradnju 1909 školske zgrade-škole u selo Brod.

Radoslav Stefanović (1926) iz mahale Pačukove sela Brod pohađao je posle Drugog svetskog rata građevinsku školu U Crnoj Travi. Za vreme rata pohađao je učiteljski kurs 1944.godine i, po završetku, bio postavljen za učitelja u selu Ostrozub, a kasnije u Mlačištu i Bajinci. Kasnije je radio u GP “Crna Trava” iz Vlasotinca i za svoj uspešan rad dobio veći broj priznanja i pohvala.

Miloš Stamenković (1904) bio je presednik brodske opštine od 1951-1954, društveno politički radnik i uspešno rukovodio u izgradnji puta Vlasotince-Crna Trava i izgradnji zadružnog doma u selo Brod.

Pre drugog svetskog rata građevinsku školu u Crnoj Travi iz mahale Milčine sela Brod su pohađali: Stefanović (Argaćije) Dragomir, Ilić (Vasiljka) Bratislav i Ilić (Radula) Svetozar.

Pukovnik Stefanović Dragomir iz mahale Milčine posle Drugog svetsko rata završio je visoku vojnu školu i ostao je u jugoslovenskoj narodnoj armiji.

Ilić Bratislav iz mahale Milčine posle završenog učiteljskog kursa u brodskoj mahali Belčine 1944.godine bio postavljen za učitelja u selo Kozare, a kasnije u selo Dadince i drugim vlasotinačkim selima-umro je veoma mlad.

Iz mahale Kitanove Vlada Kitanović između dva svetska rata se bavio građevinarstvom i izveo nekoliko značajnih objekata u Beogradu kao što su: Vojni muzej na Kalemegdanu, zgrada Pravnog fakulteta u Beogradu, zgrada Arhiva Srbije u Beogradu.

Iz mahale Anđelinkove Voja Anđelković je bio okružni poslanik za leskovački okrug. Ilija Anđelković je bio presednik sudskog veća za srez vlasotinački, Vitko Stefanović član sreskog komiteta SKOJ-a sreza vlasotinačkog. Desimir Milčić je bio politički aktivista i presednik brodske opštine.

Đoka Milčić po zanimanju moler, pisao je pesme u kojima je opisivao događaje u selu Brod. Najpoznatija njegova pesma je „Bitka na Čobancu“ u kojoj opisuje tuču između građana Broda i Dobropoljaca.

U mahali Rašine zaseok Goginci, Gogin unuk Petar Nikolić bio je prvi predsednik brodske opštine posle oslobođenja od Turaka. Njegovi sinovi Gmitar i Rusim Nikolić bili su poznati pečalbari pre Prvog svetskog rata.

Iz zaseoka Savkune (mahala Rašine) Stanča (Ćire) Savić bio je više godina presednik mesne zajednice seka Brod i društveno politički radnik.

U zgradi osmogodišnje škole u selu brod, sinovi Stevana Novakovića:Cvetko i Mihajlo Novaković, iz zaseoka Padina(mahala Rašine), postavili su spomen ploču izginulim građanima ovog zaseoka i zaseoka Goginci.

Aca Novaković-brat Stevana i Božila Novakovića obnovio je spomen česmu na mestu Korube i postavio spomen-ploču na kojoj piše:“Ovu česmu i korito podižem kao uspomenu čukundedi Stevanu, pradedi Stamenku, dedi Novku, babi Milojki i braći Stevanu i Božilu koji poginuše za današnjicu“.

Posle drugog svetskog rata Aca Novaković iz zaseoka Padina (mahala Rašine)-predratni preduzimač, bio je rukovodilac radova na izgradnji brane na Vlasinskom jezeru, u periodu od 1946-1950.godine. Njegova ćerka dipl.ing.arh. Aleksandra Saša Banović dugi niz godina bila je direktor Zavoda za zaštitu spomenika grada Beograda.

Posle drugog svetskog rata veći broj raščanina je završio Građevinsku srednju školu u Crnoj Travi.

Pukovnik dipl.ing. Milun Petrović završio je i građevinski fakultet i bio načelnik građevinske službe druage armiske oblasti, dok dipl.ing.arh. Stavra Milovanović radi u Urbanističkom zavodu grada Leskovca.

Pukovnik Dragan Petrović iz m. Goginci, završio je pre Drugog svetskog rata gimnaziju u Beogradu i za vreme rata bio komesar 12. srpske brigade, a posle Drugog svetskog rata bio zamenik ministra unutrašnjih poslova Srbije.

U jugoslovenskoj narodnoj armiji radili su: Aleksa Milanović potpunkovnik, Dragomir Milanović potpukovnik, Boža Radovanović itd..

Iz mahale Belčine sela Brod je bilo veći broj stanovnika koji su završili fakultete a kasnije postali i doktori nauka. Prvi doktor građevinskih nauka iz sela Brod je Janko Conić, a prvi doktor filozofije je Radomir-Pule Đorđević.

Veliki broj je intelektualaca rođen u mahali Belčine kao što su: Mirko Đorđević, Stanoje Petrović, Milić Petrović, Raja Conić, Vita Conić, Voja Mitrović, Slobodan Mitrović, Srđan Conić, Zoran Conić, Đura Conić, Marjan Conić, Toma Đorđević. Vukašin Conić.

Iz mahale Zaguzje potiču poznati i priznati ižinjeri: Dipl. Inž. Toma (Ljubomira) Nikolić, dugogodišnji direktor GP „7. juli“ iz Beograda i dipl. Inž. Nikola (Danila) Nikolić, odgovorni projektant GP „Kompard“ iz Beograda, a njegov otac Danilo Nikolić bio je poznati građevinar u periodu od 1920-1945.godine.

Danilova sestra Gena udala se za poznatog preduzimača iz Crne Trave (mahala Popovi) Milića Popovića, a njihovi sinovi: Milentije Popović, Miodrag Popović i Milivoje Popović dolazili su za vreme letnjih raspusta u mahalu Zaguzje sela Brod.

Pukovnik Desimir (Ljubomira) Nikolić iz ove mahale, završio je visoke vojne škole i bio pomoćnik Načelnika GŠ JNA. Iz mahale z Zguzje je i mr Milenko Blagojević, magistar filozofije, koji je dugo godina bio profesor gimnazije i društveno politički radnik u SR Srbiji i grada Beograda. Bio je privržen svom rodnom kraju. Pukovnici Miloš i Sreten Dojčinović, završili su vojne škole i radili na odgovornim mestima u JNA.

Đorđe (Gmitra) Jovanović odseljen u Leskovac oko 1920.godine-bio je član komisije za polaganje majstorskog pisma za izvođenje građevinskih radova u Leskovcu.

Veliki broj preduzimača između Prvog i Drugog svetskog rata sa crnotravskog područja polagao je ovaj majstorski ispit kod njega. Njegov brat Ilija Jovanović je završio građevinsku školu i dugo godina bio direktor GP „Graditelj“ iz Leskovca. Njegovo angažovanje je bilo u selo Brod oko eletrifikacije sela i izgradnji lokalnih puteva.

Iz mahale Pudine Jovan Momčilović je bio potpresednik Nacionalne liberalne partije sela Brod 1892.godine, a njegov sin Blagoje Momčilović bio je potpresednik Nacionalne omladine sela Brod 1906.godine. Jovanov unuk Momčilović Dimitrije-Mitka Puda bio je glavni poslovođa na izgradnji Avalskog tornja.

Mika Stojičić iz mahale Pudine je bio više godina (u periodu 1945-1953) presednik zemljoradničke zadruge u Brodu i poslanik sreske skupštine sreza vlasotinačkog. Njegov sin Stojanča Stojičić završio je sve vojne škole i bio na odgovornim mestima u JNA.

Iz mahale Šakobarci Luka Jovanović je bio presednik brodske opštine u periodu 1945-45.godine, a nasledio ga je Tihomir Jovanović iz iste familije, koji je po povratku iz Vojvodine (Srpskog Miletića) bio direktor fabrike u Grdelici. Rista Stanković (Jovanović) bio je veliki majstor i radio je spomen česmu Ljubomiru N. Nikoliću u centru sela Broda.

Iz mahale Miloševe Nikola Milošević je pre Drugog svetskog rata završio Tehničku školu u Beogradu i bio poznati preduzimač, a zapamćen je i kao dobar matematičar. Žika Milošević je više godina radio kao prodavac Zemljoradničke zadruge u Brodu, u periodu 1960-1980.godine.

Iz mahale Đurkine ima veliki broj intelektualaca.- Stavra Stojimirović-direktor građevinskih preduzeća u Beogradu; Stojimirović (Svetozara) Stanimir-Gricko, koji je posle završenog pravnog fakulteta radio u Leskovcu, gde je bio član književnog kluba „Glubočica“. Napisao je nekoliko romana, priča i pesama. Umro je mlad, a ostavio u rukopisu roman „Vlasinski bik“.

Kitanović Stojan između dva svetska rata je bio uspešan građevinski preduzimač sa braćom Dinčić iz brodske mahale Dećeve izgradili su Univerzitetsku zgradu u Nišu, zgradu niške opštine, hotel „Park“ u Nišu, vilu presednika Vlade Dragiše Cvetkovića u Nišu, fabriku duvana u Skoplju, gimnaziju u Skoplju i veći broj manjih stambenih objekata.

Svetomir Kitanović gradio je zgradu okružnog suda u Leskovcu i druge manje objekte u ovom gradu.

Iz mahale Jovinci poreklo je (preci se doselili u selo Nikšići kod Batočine-Jovinci) je Borisav Jović društveno-politički radnik(od 1950-2000-g) i presednik Jugoslavije (Srbije). Iz ove mahale je pukovnik Dragan (Ljubomira) Stanković.

U mahali Kojčine najpoznatije po obrazovanju je Rade Kostadinović . Bio je društveno-politički radnik, direktor osmogodišnje škole (učitelj i nastavnik srpskog jezika) i pisac o Crnoj Travi i okolini (pisac, novinar,etnolog i istoričar).

Njegov brat dipl. Ing. Vlada Kostadinović bio je uvaženi stručnjak fabrike „Prva petoletka“ u Trsteniku i bio profesor na mašinskom fakultetu. Najmlađi brat dipl.ing. Vitomir-Vidža Kostadinović bio je priznati građevinski stručnjak u GP „Rad“ iz Beograda.

Stavra (Svetozara) Kostić, posle završene tehničke škole predavao je u srednjoj tehničkoj školi u Vlasotince, a kasnije se bavio privatnim radom. Izgradio je kuću u centru sela Brod, ali nije zaboravio svoju mahalu. Učestvovao je u izgradnji puta Sirovčine-Kojčine, a izvor u „Studenicu“ je kaptirao i vodu doveo do svoje kuće u mahalu Kojčine.

Velimir (Rajka) Nikolić pred Drugi svetski rat napustio je mahalu i bio poznati preduzimač toga vremena. Njegov brat Mihajlo ostao je da živi u mahali i bio priznati majstor ovog kraja.

Bogosav (Mihaila) Nikolić dugi niz godina je radio u gradskoj bolnici u Beogradu, kao medecinsko osoblje.

Iz mahale Madžari Milenković (Peje) Jordan bio je predsednik brodske opštine u periodu od 1929-1933. godine, posle Drugog svetskog rata bio je službenik u opštini Predejane. Njegov sin Miomir Milenković bio je dugogodišnji upravnik motela „Predejane“ i jedan od najzaslužnijih za izgradnju ovog prelepog objekta u dolini južne Morave.

U mahali Madžari je Milenković (Ljubomira) Vlajko je završio pravni fakultet i bio sudija Okružnog suda u Nišu. Dimitrije (Safronija) Milenković bio je poznati građevinar između dva svetska rata, a posle rata dugo godina direktor GP „Titograd“ iz Titograda. Iz ove porodice je i Aljoša Milenković, sada poznati novinar.

Od Marjanovih u mahali Madžare-Mitin sin Slobodan Stamenković-Bane izgardio je veliku fabriku u Leskovcu i poznati je privrednik regiona. Dragoslav (Spase) Stamenković-Gaga je bio šef mesne kancelarije u Brodu od 1970-1980.g., zatim službenik u opštini Crna Trava i južnomorvskom regionu.

Iz mahale Markova Čuka Dobrosav Stanković je bio veliki majstor. I danas postoje njegove rukotvorevine: vrata, prozori, razboj itd.. Iz ove familije je i diplomirani ing. Srećko S. Stanković, autor knjige o selu Brod (Crna Trava) i vlasnik preduzeća za izvođenje građevinskih radova „Vlasina-inžinjering“ iz Beograda.

 

* * *

Guslar i pesnik Miladin Đorđević-Karakaš

Miladin Đorđević-karakaš, rodio se 1873-1950.godine u mahali Karakaš sela Brod u crnotravskoj opštini na jugu Srbije. Bio je pečalbar i građevinski neimar. U toku zime kada se okupljalo oko kubeta uz žiške planinske vatre se zapevala i pesma uz gusle.

Njegov otac ga je podučavao da je život neprekidna borba u planinini da se opstane. Neporestano se treba boriti i stalno braniti od nečega:“od divljači, od bolesti, od neznanja, od nevremena, a najviše od zlih ljudi“.

Miladin-Karakaš je bio stvaralac po biću, umetnik po vokaciji: svega čega se prihvatio radio je srcem. Emocija je bila način njegovog mišljenja.

Kažu da je lepo pevao-tanko i glasovito, i još lepše gudio uz gusle.

Kada se pečalbari preko zime okupe kod svojih kuća i poteče pun porodični život, tada žene prave sedeljke na kojima su izrađivale odeću ili posteljinu, a Miladin bi pevao uz gusle.

U kuću u kojoj će se „isedenjkovati“ pohrle mahalčani: sjate se stari ljudi, žene, deca, odrasli mladići, devojke-hoće da čuju, priče koje su tekle, ali najviše Miladinovu pesmu i zvuke gusala.

Miladin lep, stasit, besprekorno odeven, sa bojnim crnim brcima brižno negovanom sedne na sredini sobe a okolo „sedenjkari“.

Noć. Napolju urla mećava, u sobi gasarče, polutama i siva melodija ćutanja. Skup čeka početak pesme i zvuk gusala. Miladin se prvo nakašlje, pročisti grlo, otvori put pesmi, a zatim nekolio puta za početak gudalom prevuče preko strune i gusle zaječe.

Peva Miladin junačke pesme- ostali pažljivo slušaju, niko ni makac. Tada je skup ličio na hajdučki sastanak: okupljeni ljudi u noći, negde u noći, negde u kršnom, zabitom mestu, daleko u planini, oživljavaju prošlost.

Kroz setne zvuke gusala praćenih tihom pesmom prošlost se zasecala u duše ljudi. Deca su upijala junačke pesme, krepile dah i budila u njima ljubav prema domovini.

Kažu da je Miladin ne samo lepo pevao već je i sam pisao pesme. Nažalost sačuvana je samo jedna kojom je pokušao da pesničkim izrazom ispriča priču o životu ljudi rasutih po planini.

Pesmu je sačuvao njegov brat Jorgaćije Đorđević, koji je sa Miladinom se doselio u Vlasotince. Pesmu je zabeležio Simon Simonović-Monka na strani 406 u knjizi: „PEČALBARSTVO I NEIMARSTVO u crnotravskom kraju, 1983.g. Crna trava).

*

NAROD U PLANINI

Vlasotince i njena bedna okolina,

Deset sela žive u kršu visokkih planina,

Udubljenih reka, potoka i dolina,

Sve uraslo u paprat i bukvi,

Da se legu lisice i vukovi.

Tu se sada vide ostaci i traga,

Vadilo se nekad rudnog blaga.

Ovde ne uspeva usev niti šljiva,

Samo raž, ovas i malo krompira.

Naseljena s obe strane reke vlasine,

Po planinama, brdima i dolinama.

Sva su sela i mnoge njihove mahale,

Od Čemernika do sela Tumba i sela Gara,

Ceo ovaj narod živi od suhoga hleba,

Pa injega uvek u planini nema.

Jer se nosi sva njihova namirnica,

Sa Vlasotinačkog i leskovačkog pijaca,

Na konjima i s teškim mukama,

Osam sati ka svojim kućama,

Sve su ovde vredni pečalbari,

Takozvani crnotravski zidari.

Koliko se puta o njima pisalo,

Sve onako kako se kome sviđalo,

Kad nastane ovde zima ljuta,

Nigde nema hrane niti puta.

Ne čuje se tada čovečjeg glasa,

Samo lavež po planini pasa.

U planini svuda vetar riče,

I po koji kurjak, gladan zaurliče,

Ovde nema ni narodnog birača,

Da vidi život tih svojih glasača.

Koji daje narodu svoje obećanje,

Što kaže poslovica „ludom radovanju“.

Zar nismo zaslužili posle rata,

Svakom smo podigli modernih palata,

Te smo svaku pomoć izgubili,

Deset sela ovde nema puta,

Vas osuđuje sirotinja ljuta,

Dajte puta uz reku Vlasinu,

I spasite ovu bednu sirotinju.

Miladin Đorđević-Planinac (1873-1950)

* * *

POSVETA:

U svim vremenima umni ljudi često nisu imali razumevanja sredine, pa i postajali žrtve same sredine- surovog birokratskog osvetoljublja, sujete i progona.

Tako, svoj život je dao Rade Kostadinović(1930.g. u selo Brod, Crna Trava) hroničar Crne Trave, lokalni etnolog, kulturno- javni radnik i dopisnik mnogih dnevnih novina i časopisa u bivšoj socijalističkoj Jugoslaviji.

U istoriji male Crne Trave i njenom malom broju stanovnika, svojim zapisima- Rade Kostadinović je podario za pokolenja život u planini- opise velikog broja hajduka, narodnih heroja u prvom i drugom svetskom ratu u borbi za nacionalno i socijalno osloboiđenje od turaka, bugara i nemaca; kao i opise crnotravskih neimarima-građevinara, širom poznatih ne samo u toj Jugoslaviji nego i šire.

Neka je ovo pouka pokolenju da se to nikada više nikome ne dogode progoni – da moj dragi prijatelj Rade Kostadinović zbog te surovosti progona prerano ode sa ovoga sveta (ja sam nekako biološki opstao-pa moralno sve ovo pišem o Crnoj Travi samo zbog njega-podvukao M.M,)

Negde u 20.veku partiskog jednoumlja, moj dragi prijatelj i kolega-prosvetni radnik: Radomir Kostadinović-crnotravac, rodom iz pečalbarske partizanske porodice sela Brod-bio je žrtva partiske birokratije njegovog rodnog kraja.

Kao zaljubljenik svoga rodnog kraja, na svojstven način ostavio je pisani trag epsko-lirskog života naroda u ovom planinskom kraju.

Dragi moj kolega i prijatelj Rade Kostadinović ostaće zapamćen kao hroničar Crne Trav; , da se po njemu beleže mnogi istoriski događaji i proučava etnološko obeležje crnotravaca kao jednog slobodoljubljivog naroda, večnih sanjara za jedan bolji i humaniji život-tamo negde u pečalbu.

U mladosti bio mi je uzor. Kao mladom prosvetnom radniku, uveo me u svet stvaralaštva-pa sam se tada počeo i sam aktivno baviti istoriografijom i etnologijom, kao i u sferi svoje prosvetne struke.

Sledio sam ga, prolazio kroz mnoga životna iskušenja-ostao biološki u životu, nedoživevši njegovu ljudsku tragediju, da prerano ode sa ovoga sveta.

Njegova nemoć se vidi u njegovom poslednjem ČEMERNOM PISMU UČITELJA u časopisu UČITELJ 1986.g. dokumenta jednog vremena narednim pokolenjima, da vide progon nekada pravih ljudi, koji imaju duha i ljudsku dušu-a koji su bili žrtve raznioh vidova progona i pohlepe za vlašću i bogatstvom.

Zbog svega toga, ovu svoju skromnu zbirku zavičajnih pesama-PEČALOVINA, posvećujem Tebi moj dragi prijatelju, neka se sećaju pokolenja na naše vreme života u planini.

14.oktobar 2008.godine Vlasotince

Miroslav B. Mladenović Mirac

* * *

ČEMERNO PISMO:

Čemerno lice učitelja sa granice

(ČEMERNO PISMO UČITELJA SA GRANICE)

Časopis UČITELJ br. 17, strana 162, mart 1986.g. Beograd)

Prosvetnom radniku na granici u planini nije lako,

Zato u ova granična sela učitelj nije ostajao duže nikko.

Zbog toga je iza rata bila odluka u zakonskoj snazi:

„Ko deset godina učiteljuje u selu-u grad prelazi“.

 

To je bilo kredo da kao učitelj i nastavnik dođem u selo,

Steže mi se u duši kad tu odluku izigra naše čelo,

Celog dana u školi predajem, noću graničar postajem.

Tri i po decenije danonoćno trčim, nikada ne stojim.

 

U planini je zbog migracije ostalo vrlo malo đaka,

Zato nastavnika iz gore u najgore mesto moćnik seljaka,

Bez stana, hrane, prevoza i uz vrlo malu platu,

Tri i po decenije pa trideset doprinosa džaka mi naplatu.

 

U trideset i pet godina teškoga života moga,

Samo sam četiri godine imao nekoga svoga boga:

Od šezdeset osme pa do bliže sedamdeset druge,

Mogao sam u gluho doba napisati seoske hronike duge.

 

Opet sam morao trideset kilometara dnevno da pešačim,

Celodnevnu nastavu uz stresove da držim i patim.

A sve to uz malu platu, bez prevoza, stana i hrane.

Teški uslovi rada i stresovi srce razore, gušenje nastane.

 

Devedeset odsto mi iznosi sada oštećenje tela,

Iako razorena srca predavah u daleka granična sela.

Kao najboljeg učenika učiteljske i nastavnih škola,

Uništi me zla sudba u granična sela pusta i gola.

 

Za mojih još nepunih pedeset i pet leta,

Sakupljah kulturno blago za koje je velika šteta,

Ako se ne odštampa i ugleda velika šteta.

Ako se ne odštampa i ugleda bela sveta:

A meni razorena srca otkazaše operacije:“Nema mi leka“.

 

12. mart 1986.g Crna Trava Radomir LJ. Kostadinović

učitelj i nastavnik srpskohrvatskog jezika

 

Crna Trava

 

* * *

ISPOVESTI ŽENA PEČALBARA:

 

PAVA ANDREJEVIĆ iz mahale Mandžine-Vlasina:

 

„Kad u neko doba noću prilegnem ,

U krevet dušu da danem,

Samo što zaspim, ete gu zora,

I odma se dizam-rabota čeka“.

 

 

JANA VOJINOVIĆ iz Zlatanaca:

 

„Sve sam kućevne rabote sama svršavala sama:

Žnjem, kosim, drva berem, kosu kovem,

Teram kamen za kuću, njive orem-i patim od nemaštine.

 

Kad dojde vreme kosidbe, sabajle se dizam iz krevet,

Pa na brzinu posvršavam kućevne rabote,

Pa uzimam kosu, sedam ispod kuću-i kovem.

Posle spraim ostrilo, napunim bokal sas blaženo mleko.

 

Turim kisele poprike u zevnjanu panicu,

Isna, leto je pa se veće zduvale,

Napunim jedno šiše sas rakiju,

 

Zakačim čantru za tkanicu i puštim gu niz kuk

-za ostrilo, nametnem kosu na ramo,

Pa put pod noge-hajd na livadu.

I takoj do pladne.

Tag dojdem doma i namirim deca, a rodila sam šes,

I brzo se vrćam da kosim“.

 

 

PELAGIJA MILČIĆ iz Veljkovaca:

 

„Kad mi se utupi kosa, nema koji da gu nakove,

A ja ne umejem, tag stanem pa plačem.

Nesam glupava, ali pismo nesam znala,

-ne umejem da pisujem

Dok mi deca ne pristigoše,

Drugi mi je pisma čital i pisuval“.

 

DRAGA POPOVIĆ iz Dobrog Polja:

 

„Rodila sam se u Bazov Dol 1892.godine“.

Kada je navršila 19 godina, roditelji je udali

Za Vladimira Popovića u Dobro Polje(1911).

Izrodila je sedmoro dece, ali su neka rano umrla.

 

Kćer Ljubinka umrla od gladi,

Svekar joj je Sima, bio narodni poslanik,

Ali od toga nije imala vajde

Iako je tada bio cenjen čovek.

 

Dok smo sedeli u senci razbokorenog bagrema,

Na staroj, satruleloj klupi.

Jednog trenutka zadiže vutu i košulju i reče:

„Pogledaj sinko, toj je sekira napravila“.

Baba Draga je hroma.

 

U mladim godinama, u najlepšem ženskom dobu,

Otišla u goru da „bere“ drva-muških glava nije bilo,

Zamahnula sekirom, nevešto udarila po nozi i onesposobila se.

Široka brazda ispod kolena stoji kao ožiljak mladosti.

Ranu je izlečila, ali je ostala hroma.

 

LJUBIKA JEVREMOVIĆ iz Obradovaca:

 

Kad navrši 18. godina roditelji je udali

Za Vlajka Jevremović, sina Argaćijinog iz Obradovaca.

Kada se seti toga vremena „groznica je trese“.

Samo što se udala, mladoženja Vlajko ode u pečalbu.

Samo nekoliko dana bila sa njim u braku.

 

Mlada, željna života-umesto osećaja mirisa mladosti,

A ono pritegla „rabota“, pa navalio teret.

Iz usta starice kao eksplozija-začuše se reči:

„Crkni, dušo, kad si se rodila-samo da patiš i da se mučiš.

Neka pusto ostane toj prokleto pečalbarsko vreme,

Spomenulo se ne vrnulo se.

 

Golema je muka kad se u ženu mlados probusi,

Pa voj se, silom odma uzne“.

Vlajko je pečalovinu davao svom ocu Argaćinu.

„Vlajko ni pisma mene ne pisuje, no na svekra.

A svekar kad pismo pročita, vikne pa mi rekne:

Pozdravlja Vlajko.

 

A ja reknem:“ Pa ‘vala mu ‘-a uz mene si mislim:

Što će mi takav pozdrav, ja Vlajka oću.

Svekar se zavalija razbole, čovek inače star,

Godine ga pritisle, leže u krevet i viš se neje ni dizal.

 

Kad će veće da se prekara, viknu me pa mi reče:

Snajo, od sag si ti domaćin, ja sam mlogo bolan.

Bržo ću da umrem, eve ti ovej pare što ostadoše:

Od kupovinu, kupi jedno svinjče i još malko carevicu.

-i zavalija bržo se prekara“.

 

Posle svekrvove smrti, ona je preuzela kućevne poslove.

Muž je malo vodio računa o kući:

Nije ni mogao, jer je malo vremena preko godine

Kada se može da bude pored žene, pored porodice.

Tek oko Petrovdana dođe, pokosi ono malo livada,

-i opet ode.

 

Preko zime sedi nešto duže vreme- i otide.

„I takoj, umesto da naš bračni život teče,

Uz zajedničku sovru i krevet,

Pa da se takoj zdušujemo,

Mi smo pečalbarske žene samovale“.

 

„Pituješ me kako sam ispraćala ča-Vlajka u rabotu.

Kako?——– sas slze“.

Zbog velike smrtnosti i potrebe u radnoj snazi,

U planini se rađala mnogo dece-pa su govorili:

„Da ima i za nas i za Boga“.

 

Rađala se deca i umirala, i majka ih sahranjivala.

„A da neje mogla sas muža da podeli tugu.

Muž negde doleko, često neje ni znal da je nekoje dete umrlo.

Tek kad dojde doma, tag vidi da deca nesu sva na broj“.

„Vreme u koje sam živela, razlikovalo se je od današnjo:

Sad žena rodi jedno el dve, pa malakše.

 

Vikaju čim zatrudni, odma pobacuje i upropasti se,

I neje više ni za kuću, ni za poljske rabote.

A onda se neje gledalo na toj:

Žena rađa, dokle može i dotle gu snaga drži,

Rađa, deca doodu na svet i mru.

 

Ostane ponekoje, izđika kako mladika u goru.

I majka ga pušti u svet u pečalbu,

Takvo još malečko, slabašno,

Da mu tuđina znae detinjstvo i mlados:

Lele, majko, neka pusta ostane taj prokleta pečalba“.

 

 

ANA MOMČILOVIĆ iz Gornje Kozarnice:

 

„Pituješ me kakav mi je bil život?

Kakav-nikkav.

Nikad da stanem, nikad sas dušu da danem,

Kude se obrnem i koje da započnem,

Svud me rabota čeka.

 

Radosti nesam imala.

Još od detinjstvo pratil me stra od glad i nemaštinu.

Rodila sam se u porodicu kude se mnogo deca rađala, a leb malko.

Moja mati i bašta Kosta, el Koja-kako su ga komšije vikali,

Rodili su devet deca: šes sina i tri ćerke“.

 

Kao dete, devojčica od sedam godina, čuvala drugima stoku,

Uz malu nagradu za roditelje-drugima radila u toku leta.

To je bilo slugarenje, a zvalo se „ucenjivanje“, a nju zvali:

„momkinja“, „sluškinja“

„Sluguvanje se neje seplaćalo sas pare,

Pare su malko davane.

 

Mlogo je više davano žito, aljine, vuna , opanci.

Aljinu sam nosila gazdinu: dadu mi starudije,

Iznošene neke rite.

I ja, obučem, nosimm vučem

Kad dojdem majki doma na presvlaku, onakoj dronjava,

Ona prvo otplače moju muku, pa seda i krpi, pere,

Prepravlja, krati dronjke.

 

Radela je preko noć, a ja sam za toj vreme spala,

Jer sam se jutre sabajle, morala da vrnem:

Gazdi, kude nema odmor“.

 

 

ILIĆ BOŽURA iz Gradske:

 

Kad se udala čuvala stoku i decu, a muž joj „otide u rabotu“.

Takoj si odstane sama sa decom.

Ni kad se muž vrati iz pečalbe nije se svrato doma.

 

Ni tada nije sedeo kod kuće:

Dohvatio je klarinet i sa svojom bandom-muzičkom družinom,

Lutao okolo po svadbama, gozbama, slavama-najviše po saborima.

Jelo je pripremala noću:

Krevet je malo kad izjutra spremala,

Izvlačila se ispod čerge i žurila na posao.

 

Prvo je muzla kravu, „a onda-e onda! Pusto li ostalo“.

„Kad pomuzem ovce i kravu, tag decam ostavljam leb,

Malko sirenje i vodu, zaklopim gi u sobu-i otidem.

Najmalečko turim u lelejku, nametnem na ramo pa sas moja

I tuđa goveda koja sam čuvala pod ak,

Štuknem ej negde u planinu.

 

Po cel dan sam trčala po stoku i dete na grbinu nosila.

Kad se negde pred zaod slanca vrnem doma,

U sobu sam zatičala sve rastureno:

Poneko dete polagačke plače, stenje,

Neka zaspala ispod krevet,

A neka se tromo igraju.

 

Rodila sam dvanaes,

Preko zime gonila krupnu stoku negde u planinu,

Obarala bukova stabla da bi stoka brstila.

Takoj beše“-reče baba Božura i duboko uzdahnu.

 

 

 

RADA STANKOVIĆ iz sela Orašje (kod Vlasotinca):

 

„Sve sam u kuću sama rabotila:

Orem, kopam, sadim rasad, prskam lozje i sve drugo.

Imanje smo malko imali:

Njive oko 90 ara i na nji smo sadili kukuruz i malko pčenicu.

Vinograd smo imali oko 8 ara.

 

Zevnja malko i ne može da se namiri sve što treba za kuću“.

Zbog siromaštva, odlazila je u nadnicu da radi u polje,

A često uzimala zemlju da radi napolice.

 

Kad god je nekome krenula da radi-uvek je vodila svoju decu:

Najmanje je stavljala u ljuljašku, pa na leđa.

 

Napolice je radila kod:

Uroša Janjića deset godina, Trajka Kucule, Tome Ibraimova,

Kod Drage Radenkove, Kone Pejčinovog, Petra Jovkinog i drugih.

Porodica se je slabo hranila-slaba zarada i na tuđim njivama.

 

„Dodija mi rabota na tuđa imanja,

Pa jednu godinu reši se da čuvam jedno svinjče,

Oću da ga uranim:

Berem koprive, zbiram splačinu, varim lisje od lozje,

Trudim se da ga ugojim, oću da ga ugojim.

 

Prodadosmo ga, jel pare trebu.

Od tej pare kupi kilo mast,

i sas toj sam blažila decu celu godinu.

Tkala sam noću, na gasarče:

Ja tkajem, a deca sedu kude mene i suču cevke.

Ako ne tkajem, predem vunu el nešto drugo rabotim“.

 

Pesnički zapis: 9 oktobar 2008.godine Vlasotince

Iz knjige:PEČALBARSTVO I NEIMARSTVO crnotravskog kraja-Simon Simonović-Monka, Crna trava 1983.godine i iz Rukopisa: Narodne umotvorevine iz vlasotinačkoga kraja-Gornje Povlasinje-Miroslav B. Mladenović Mirac , jun 2007.g. Vlasotince.

 

(Iz zbirke pesama na ijalektu: PEČALOVINA, Vlasotince, 2011.g.-Autor: Miroslav B. Mladenović Mirac, strana 38,)

* * *

Srodno-krvi nazivi predaka „po kolenima“:

Za prikazivanje krvno-srodničkih naziva predaka po “kolenima” usvojena je sledeća šema:

– Za muške pretke :- I (prvo) koleno-otac, II (drugo) –deda, III (treće)-pradeda, IV (četvrto)-prapradeda, V(peto).čukundeda, VI (šesto)-navrhdeda, VII (sedmo)-oskurđel, VIII (osmo)- kunđer, IX(deveto)- kurlebalo i X (deseto)-sukurdov.

– Za muške potomke:- I (prvo) koleno-sin, II(drugo) koleno-unuk, III (treće) koleno- praunuk, IV (četvrto) koleno-prapraunuk, V (peto) koleno-bela pčela.

Zapisi o RODOSLOVU-porodična stabla su svojevrsni spomenici svih lica u familiji koji ostaju u svakoj familiji d podsećaju potomstvo na svoje pretke i daleke korene prošlosti.

 

Poznati naučnik Dr Jovan Cvijić napisao je da su prilikom izrade rodoslova moguće greške, u pisanju nekada prema predpostavkama; ali kako kaže naš naučnik bolje je imati RODOSLOV i istoriju mahale sa greškama, nego da nema ništa –kao da se ništa nije dogodilo.

 

* * *

Poreklo RODOVA po MAHALAMA:

Mahale sa desne strane reke Vlasine

I – Mahala KARAKAŠI:

Mahala Karakaši se nalazi u podnožju planinskog visa Brezove Čuke (1430 m), na nadmorskoj visini od 900-1000 m. Sa južne strane graniči se sa mahalom Milčine, sa severne strane mahalama Pecari i Kokarci a sa severne strane darkovačkim mahalama Džokine i Terzine.

Prirodne granice mahale su:sa juga Pecarska dolina, sa severa Karakaška dolina, a sa zapada reka Vlasina.

Prema predanju smatra se da je mahala Krakaši jedna od najstarijih mahala u selu Brod. Nezna se u kom je veku nastala, ali sigurno da preci sadašnjih stanovnika nisu prvi stanovnici mahale.

Rista Nikolić je 1908- godine, prilikom obilkaska sela Broda zapisao za mahalu Karakaši: „Za njih vele da su „tuj od veka“.

Po jednom predanju mahala KARAKAŠI je dobila ime prema nazivu doseljenika Karakaščana(Grka-Cincara); a prema drugom predanju mahalu su Turci i na turskom Karakaši znači „crna obrva-crna veđa“ (Oj devojko karakašli, na ploti jelak našli“).

Naziv mahale postao je od dve turske reči i suficita „i“. „Kara“ na turskom znači „crno“( kara boja=crna boja), a reč „kaš-li“=obrva (veđa).

 

Karakašani su po narodnosti Grci iz Epira (iz predela Zagorje) i okoline Soluna. Bežali su od turakog zuluma i naselili se na današnju teritoriju makedonije i Srbije (u okolini Pirota, Bele Palanke, Babičke Gore, Aleksinca i planinskih predela u crnotravskom kraju). A zvali su ih još: Cincarima, Sarakačanima, Karakaščanima, a najviše Ašanima.

 

Prodavali su: sir i kačkavalj, i bili dobri trgovci stokom. Na boravak ovih stočara na ovom području ukazuju toponimima kao što su; Karakaška dolina (Donja bistrica), zaseok Karakaši u selu Oštrc (blizu Vlasotinca), karakaško gumno u selu Gradište, Grčki Rid (blizu Vlasotinca-Šišava-Lomnica), Grčki Grob ispod brodske mahale Karakaši.

 

Za vreme turske vladavine, a i kasnije, u Pirotu i okolini bilo je nekoliko poznatih trgovačkih karakaških porodica: Iga Karakaš, Jefta Igić, Dr Jovan Panajotović itd.

 

Prema popisu, sredinom XIX veka na crnotravskom području bilo je 14 karakaških porodica. U Beloj Palanci 20, a u okolini Pirota 10, itd.

 

U mahali ima dva zaseoka: Gornjomalci i Donjomalci-Drdinci. Stanovnici oba dela mahale nisu u istom krvnom srodstvu i naseljeni su sa različitih strana.

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište 1885.godine, bila zadužena sledeća domaćinstva:

Mahala Karakaši:

– Stanojević (Stanoja) Nikola (35,19 dinara), Stanojević Đorđe (23,05.din.), Milosavljević (Milisava) Gligorije (30, 29.din.), Stojanović (Stojana) Lepoje (43,67(din.), Stojanović (Lepoje) Jovan (3,97.din.), Stanimirović (Stanimira) Mladen (41,14.din.), Stamenković (Radula) Vidan (11,86.din.), Veljković (Veljka) Jovan (15,09.din.), Milošević Bogoje (15,42.din.), Petrović Lazar (14.86.din.).

 

Prema popisu stanovništva iz 1900 godine u mahali Karakaši je bilo: 16 domaćinstva i 102 stanovnika; dok u popisu od 15 januara 1945.godine u mahali Karakaši je bilo 15 domaćinstva sa 102 stanovnika.

 

Po popisu stanovništva od 15 januara 1945.godine u mahali Karakaši je bilo 15 domaćinstva sa 102 stanovnika.

Sada na početku 21. veka nema nijednog stalnog stanovnika u mahalu Karakaši.

*

Rodoslovi familija(mahala Karakaši)

A-Gornjomalci:

U gornjem delu mahale, na početku XX veka bile su familije: Atanojević (kasnije Nikolić, Aranđelović, Milosavljević i Đorđević), Stojanović (kasnije Lepojević i Stojičić), Petrović, Bogojević i Stanimirović (kasnije Mladenović).

Članovi porodice su menjali prezimena veoma često. Rodonačelnik svih ovih familija došao je u mahalu Karakaši u drugoj polovini XVII veka, po predanju iz okoline Novog Pazara, odnosno između Novog Pazara i Raške, koji se predhodno tu doselio iz Grčke (iz Epira ili Soluna). Bio je nomad-stočar (Karakaš).

U potrazi za boljim pašnjacima, ili iz nekog drugog razloga , došao je u mahalu. Zauzzeo je teritoriju od reke Vlasine, pa sve do vrha planine Plane (Brezova Čuka).

Oko 1720.godine, jedan deo imanja Karakaščani su ustupili Petru, koji je bio njihov sluga, a ovaj je na toj teritoriji formirao sadašnju mahalu Pecari.

Sve ove familije slave Aranđelovdan (Sveti Ranđel),a Rista Nikolić je zapisao 1908. godine „Da su pravi Karakaščani (4 kuće), oni koji slave Aranđelovdan“.

U ovim familijama je bilo prizećivanja i posinjivanja, ali su svi u većini prihvatili slavu Aranđelovdan.

*

1 – P o r o d i c e: Stanojević, Nikolić, Aranđelović i Milosavljević.

Rodonačelnik ove familije je Stanoje , rođen oko 1800. godine, a njegovi preci koji verovatno potiču iz XVII veka, nisu poznati.

a) Rodonačelnik familije Nikolić—Aranđelović je Nikola koji je bio oženjen Jeglikom i imao dva sina: Milutina koji je zadržao prezime Stanojević i Ranđela—Karakaša koji se prezivao po ocu Nikolić. Milutin je oko 1920. godine napustio mahalu i preselio se u Vlasotince.

Ranđel Karakaš je bio oženjen Jaglikom iz selo Kozilo i imao tri sina: Milorada, Ljubomira (koji je poginuo i Prvi svetski rat) i Antanasa-Tasu Nikolića. Potomci Tase Nikolića prezivaju se Nikolić.

 

b) Rodonačelnik porodice Milosavljević-Gligorijević je Milosav, Stanojev sin koji se rodio oko 1840. godine. Imao je dva sina: Gligorija Stanojević i Stajka koji su posle oslobođenja od Turaka, 1888. godine odselio u Porečje u okolini Vučja.

Gligorije je imao 5 sinova, a najstariji Milić je poginuo u Prvom svetskom ratu.

Pojedini članovi porodice prezivaju se Milosavljević prema dedi Milisavu, a pojedini članovi Gligorijević prema ocu Gligoriju. Gligorijevi unuci Mihailo (Sotira) Gligorijević i Miodrag (Sotira) Gligorijević poginuli su u Drugom svetskom ratu.

v) Familija Đorđević. Rodonačelnik ove familije je Đorđe Stanojević, poreklom iz mahale Rašine, koga je tetka očuvala u mahali Karakaši, a verovatno je bio i posinjen. Dobio je imanje iznad karakaškog puta, sada poznato kao Canino imanje, prema njegovoj supruzi Cani.

Đorđe nije imao decu pa je usvojio Jovana iz mahale Rašine (Padina), koji je prihvatio prezime Đorđević, prema Đorđu, i slavu Aranđelovdan. Jovan se tri puta ženio. Sa prvom ženom Cvetom, iz mahale Derdžine (selo krstićevo) imao je sina Miladina. Sa drugom ženom Jeglikom, ćerkom Jovana Velkova iz zaseoka Drdinci (mahala Karakaši) imao je dva sina: Danila i Argaćiju. Svi su se oni odselili u Vlasotince.

 

2 – P o r o d i c a: Petrović

Rodonačelnik ove porodice je Agaćija Petrović (1875-1962). Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve rođen je u mahali Pecari, sin Petra i Stojanke Milošević. Oženio se sa Milenom (14.1.1895.godine), ćerkom Lazara Petrovića, i prizetio se u mahalu Karakaši.

Lazar Petrović (1833-1911), rođen je u selu Darkovci (Darkovce) mahala Košarci. Oženio se sa Petrom iz mahale Karakaši, verrovatno Stanojinom sestrom, i prizetio se.

 

3 – P o r o d i c e: Lepojević i Stojičić

Rodonačelnik ovih porodica je Stojan, rođen oko 1790. godine a po predanju bio j Stanojin brat. Imao je dva sina: Lepoju i Boška, koji se odselio u Pustu Reku.

Lepoja Stojanović je živeo 100 godina i imao je 4 sina: Jovana, Ranđela, Ćiru i Strahinju, koji se odselio u selo Prekopčelica (Pusta Reka).

 

4 – P o r o d i c a: Bogojević

Rodonačelnik ove porodice je Bogoje Milošević (1832-1912). Rodio se u selu Darkovci (Darkovce). Oženio se sa Stanijom (1833-1913), kćerkom Stamenka i Stanke Stanimirović, i prizetio se u mahalu Karakaši.

Bogoje je imao tri sina: Dimitrije (poginuo u srpsko-bugarskom ratu 1885.g.), Dragutin i Miladin Bogojević (1865-1902).

 

5 – P o r o d i c a: Mladenović

Rodonačelnik ove porodice je Mladen Stanimirović (1827-1908). Mladen je imao brata Mihaila. Iz Ove familije je Aleksandar Mladenović koji je poginuo u Prvom svetskom ratu.

*

 

B- Donjomalci

 

1 –P o r o d i c a: Jovanović

Poreklo ove porodice je iz okoline Aleksinca, a po predanju prvi doseljenik u mahalu bio je Veljko, crnomanjast i visok čovek. Najstariji poznati član je Stanko, koji je imao kuću ispod karakaške mahale, a njegov sin Vojin je izgradio kuću na sadašnjoj teritoriji zaseoka.

Vojin nije imao dece pa je usvojio Stamenka iz mahale Pecari. Stamenko je imao sina Veljka-karakaša i još jednog nepoznatog imena, a po predanju zvao se Radul. Od veljka je porodica Jovanović. Veljkov sin Jovan svirao je u gajde i prema delu ovog instrumenta drdalo zaseok je dobio ime Drdinci.

 

2 – P o r o d i n c a: Videnović (Bogojević)

Radulov sin Viden nije imao decu pa je usvojio Gmitra iz mahale Milčine, koji je poginuo u Prvom svetskom ratu. Gmitar je imao četiri kćerke. Najstarija kćerka Dobrica udala se za Milorada Bogojevića iz mahale Karakaši, koji se prizetio u familiji.

 

* * *

 

II — Mahala Pecari:

Mahala Pecari se nalazi na obroncima Plane, ispod vrha Brezove Čuke (1340.m.), na nadmorskoj visini od 1200-1300 metara i graniči se sa juga sa mahalom Kokarci, sa zapada mahalom Karakaši, a sa jugoistoka selom Darkovci (Darkovce-mahale Zlatanovce, Pavlovi i Džokine).

Osnivač mahale je Petar odnsno Peca, po kome je mahala dobila ime. Rista Nikolić je zabeležio 1908.godine od braće Ranđela i Momčila Stevanovića sledeće: „ Pecari vode poreklo od dva brata, od kojih je jednom otac bio iz selo Ruplje, a drugom iz mahalu Slavujeve, pošto im se majka po drugi put preudala.

Prvi je bio sluga kod Karakaša, a zvao se Petar. Njemu su ovi dali zemlju i tamo ga naselili. U pecarskoj mahali ima šest kuća koje slave Đurđevdan“.

Petar je izgradio kuću i naselio se na mestu „Čobani“, odnosno gde je sada kuća Miloša Miloševića. Prema predanju oženio se sa devojkom iz mahale Karakaši. Svi stanovnici mahale Pecari koji slave Đurđevdan su njegovi potomci.

 

. Prema popisu stanovništva iz 1900.godine (popisom su obuhvaćene zajedno mahale Kokarci i Pecari) bilo je šesnaest domaćinstava i 131 stanovnika. Od toga pet muškaraca je bilo nepismeno.

 

Po popisu stanovništva iz 1953.godine u mahali Pecari je bilo 10 familija i 70 stanovnika.

 

*

Rodoslovi familija (mahala Pecari)

 

a) F a m i l i j a Petrović

Rodinačelnik svih familija i osnivač mahale je Petar, koji je rođen oko 1700 godine, a verovatno se naselio na ovo mesto oko 1725. godine. Rodonačelnik familije Petrović je Momčilo Stefanović (1810-1910), imao je tri sina: Tazu, koji se odselio u Rajno Polje kod Vlasotinca oko 1890. godine, Iliju koji se prizetio u brodsku mahalu Milčine i Petra, koji je ostao u mahali Pecari, po kome se i familija Petrović preziva. Ova familija slavi Đurđevdan.

 

b) F a m i l i j a Nikolić (Dojčinović)

Momčilov brat Ranđel Stevanović koji je prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve rođen 1818.godine i živeo 95 godina, imo je sina Safroniju i četiri ćerke.

Sin jedinac je umro mlad, a njegova sestra Savka-Tavka, koja je bila udata u mahali Kokarci za Dojčina Nikolića, vratila se na očevo imanje a Dojčin se prizetio, ali je zadržao porodično prezime i slavu Sv. Jovan.

Dojčin je imao tri sina:Jovan Nikolić (1888-1943), Radul Dojčinović (1885), Milorad Nikolić (poginuo u Prvi svetski rat).

 

v) F a m i l i j e: Milošević, Petrović, Milutinović, Cvetković i Miltenović

Rodonačelnik ovih familija je Miloš, drugi Ilijin sin, rođen oko 1800.godine. Miloš je imao tri sina: Petra, rodonačelnika familije Petrović i Milošević, Cvetko je rodonačelnik familije Cvetković i Novko-rodonačelnik familije Novković odnosno Miltenović.

 

g) F a m i l i j a Đorđević

Rodonačelnik ove familije je Gmitar koji se prizetio iz brodske mahale Milčine. Prvi njegovi potomci prezivali su se Gmitrović, a kasnije Đorđević, prema njegovom sinu Đorđu.

* * *

 

III – Mahala Kokarci:

Mahala Kokarci se nalazi u neposrednoj blizini pecarske mahale sa kojom čini jednu teritorijalnu celinu a veoma često i administrativno. Mahala se sa juga graniči brodskim mahalama Bričeve, Bakalci i Milčine, sa severa mahalama Pecari, a sa istoka darkovačkom mahalom Zlatanove.

Mahala je dobila ime prema osnivaču mahale Nikoli-Koke, koji je došao iz okoline Dorjana-Makedonija, sredinom XVIII veka.

Njegov potomak Bogoljub Jovanović (star 85 godina) kaže: „Nikola-Koka došao je sa 9 sinova iz Dorjana, naselio se ispod sadašnje mahale u šumi „Garinje“ pored potoka.

Na tom mestu je izgradio zemunicu pokrivenu paprati. Posle izvesnog vremena Pecarčani su mu dali njivu i livadu gde je on izgradio kuću i formirao mahalu Kokarci.

Sadašnje njive i livade Nikola je sa svojim sinovima „istrsio“ odnosno posekao je šumu i trnje, izvadio korenje i pretvorio u njive i livade“.

Imanje je bilo malo. Iz tog razloga 7 sinova je napustilo mahalu, i to jedan je otišao u selo Dobro Polje (sada je mahala Kokarci u tom selu), jedan u selo Samarnica (u Donju Lopušnju-podvukao M.M), jedan u selo Bistrica, jedan je otišao u brodsku mahalu Milčine i osnivač je ove mahale, a tri sina su otišla u Pustu Reku. Koka je ostao u mahali sa dva sina i sadašnji stanovnici mahale su njgovi potomci.

Rade Kostadinović je zapisao od Đure Jovanovića oko 1960.godine (iz m.kokarci), sledeće:“ Koka je došao iz Dorjana, imao je 9 sinova, pravio je bisage i pokrivače za konje. Sedam sinova je napustilo selo Brod( Iz knjige:Crna Trava i Crnotravci-Rade Kostadinović, Leskovac 1968.g-podvukao M.M).

Rista Nikolić je 1908.godine zapisao da je predak Kokaraca iz brodske mahale Slavujeve, što je delimično tačno, jer je verovatno Nikola došao prvo u mahalu Slavujeve kod Slavuja koji je iz Strumice-Makedonije, a kasnije uz pomoć Petra (koji je iz mahale Slavujeve) naselio se na teritoriju sadašnje mahale.

Drugo raseljavanje stanovnika ove mahale bilo je posle oslobođenja od Turaka 1878.godine. Braća Petar i Ilija Mikailović otišli su u selo Bublice. U pojedinim pustorečkim selima postoje i sada zaseoci Kokarci. Sve familije u mahali Kokarci slave krsnu slavu Sveti Jovan i imaju istog predka Nikolu.

 

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište 1885.godine, u mahali Kokarci su bila zadužena sledeća domaćinstva:

– Jovanović (Jovana) Bogdan (28,03.din.), Jovanović (Jovana) Nikola (18,89.d.), Ivanović (Radoja) Jovan (6,39.d.), Novković (Novaka) Lepoje (13,57.d.), Novković (Novaka) Spasa (13, 57.d.), Mikailović (Nikole) Petar (26,13.d.), Mikailović (Nikole) Ilija (15,15,80.d.).

 

*

Rodoslovi familija (mahala Kokarci)

a) F a m i l i j e: Jovanović, Bogdanović i Nikolić

Rodonačelnik ovih familija je Jovan, nikolin praunuk, koji je rođen oko 1825. godine. Jovan je imao dva sina: Bogdana, od koga su nastale familije Jovanović i Bogdanović, i Nikolu od koga je nastala familija Nikolić. Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve Bogdan Jovanović je rođen 1835.godine, i to su jedini poznati najstariji podaci za ovu familiju. Veći broj članova porodice u periodu od 1880-1900 godine odselio se u Pustu reku.

 

b) F a m i l i j e: Novaković, Lepojević i Spasić

Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve Lepoje i Spasa prezivali su se Novakovići, a prema iskazu Bogoljuba Jovanovića bila su braća. Njihov otac, po predanju, zvao se Novak (rođen oko 1790), prema kome se i deo familije preziva. Od Lepoje je nastala familija Novaković i Lepojević, a od Spase familija Spasić.

 

v) F a m i l i j e: Stevanović, Petrović

Rodonačelnik ovih familija je Mikailo, koji je imao tri sina: Stevana, po kome se preziva familija Stevanović, Iliju i Petra, po kome se preziva familija Petrović.

Ilija i Petar Mikailović su se odselili oko 1890.godine u selo Bublice (Pusta Reka). Kasnije se Petar vratio u mahalu i obzirom da nije imao decu posinio Vasiljka iz Gare.

Posle izvesnog vremena rodio se i sin Milan, napustili su mahalu i odselili se u Čačak. Oko 1910. godine. Vasiljkov sin Božidar vratio se ponovo u mahalu gde je opet formirao domaćinstvo Petrović.

 

* * *

IV— Mahala Bričeve:

Mahala Bričeve se nalazi ispod planinskog vrha Rudine (1388 m), na nadmorskoj visini oko 110 metara nadmorske visine. Sa južne strane graniči se sa mahalom Pačukove, sa severne strane mahalom Kokarci, a sa zapadne strane mahalom Bakalci.

Predak sadašnjih stanovnika mahale doselio se u selo Brod sa Kopaonika iz sela Crne Gore, od plemena Belopavlovića.

Jedan deo porodice naselio se u okolini Andrijevice, a jedan deo na Kopaoniku. Porodica koja je bila na Kopaoniku bila je mnogobrojna, a manji deo porodice primio je islamsku veru.

Oni su počeli da ugrožavaju preostali deo porodice koji nije hteo da promeni veru. Pod vođstvom starije žene pravoslavci su napali poturice uoči Božića i sve ih pobili. Plašeći se osvete Turaka, natovarili su svu imovinu na 30 konja i napustili selo Dobri Dol.

Krenuli su u potrazi za udaljenim planinskim mestima. Došli su do selo Brod i naselili teritoriju današnje mahale Bričeve.

Posle izvesnog vremena Dimitrije (Mita) sa većim delom porodice odselio se u okolinu Predejana. Nastanili su se su se na mesto zvano Prisadi, na imanje koje im je dodelio seoski pop. Imanje je bilo pusto, jer su Turci pobili celokupno srpsko stanovništvo u tom selu posle Tursko-austriskog rata 1688.godine,

Na ovaj način formirano je i selo Bričevje kod Predejane, koje je dobilo naziv prema mahali Bričeve iz sela Brod. Selo sa istim imenom postoji i kod Andrijevice.

Naziv mahale Bričeve dobijen je prema zanimanju stanovnika. Hajduci su dolazili u sadašnju mahalu Bričeve, gde su se šišali, brijali i šili odela. U susednoj mahali Bakalci, hajduci, su se snabdevali jelom i pićem. Ima tvrdnje da su ime mahale preneli iz Crne Gore kao uspomenu na svoj rodni kraj.

U prvom popisu iz 1900. godine u popisnom mestu Bričeve upisani su stanovnici okolnih mahala (Bakalci, Pačukove, Milčine i Kitanove) i ne može da se utvrdi koliko je bilo stanovnika u mahali u tom periodu.

Krsna slava posle „bekstva“ sa Kopaonika je sigurno promenjena zbog „krvne osvete“ . ceo rod u selo Brod slavi krsnau slavu Stevandovdan (koja se mahom uzimala u ovom kraju kada se „menja“ slava radi „podelbine“ braće, da bi jedni drugima išli u goste ili bežanijom od turskog zuluma-podvukao M.M. 2013.g); dok njihova braća u selo Bričevje)Predejane i u Andrejivici(Crna Gora) slave Aranđelovdan(od Vasojevići-rod Nemanjića, podvukao M.M. 2013.g.)

Danas na početku 21. veka ne postoji nijedan stanovnik u mahali Bričeve. Poslednji stanovnik je bio Čeda Stojković koji se 80-godina 20. veka preselio gradnjom kuće u centru sela Brod.

*

Rodoslov familija (mahala Bričeve)

a) F a m i l i j e: Stojković, Mladenović

Najstariji poznati lan porodice je Stamenko (prvi-1.) čiji se brat Dimitrije- Mita, po predanju odselio u selo Bričevje kod Predejana oko 1800.godine. Stamenko (prvi-1.) je imao jednog sina Stojka, koji dugo godina nije imao decu.

Posle izvesnog cremena dobio je blizance Stamenka i Stanka. Od Stamenka je familija Stojković, a od Stanka familija Mladenović. Obe ove porodice slave slavu Stevandovdan. Iz nepoznatih razloga promenili su slavu, jer njihovi rođaci na Kopaoniku i okolini Andrijevice, kao i rođaci u selu Bričevje kod Predejana slave Aranđelovdan.

 

b) F a m i l i j e: Miltenović, Dinić

Rodonačelnik ove porodice je Stojan, po predanju, potomak Gmitrovih koji se vratio iz sela Bričevje kod Predejana. Prilikom obilaska sela Brod R. Nikolić je zapisao: „Bričevci (5-6 kuća) slave sv, Stevana, od njih su Gmitrovi, ali oni slave sv. Aranđela, oni su izgleda iz Bričevja kod Predejana (Grdelička klisura)„.

Ova seoba i podela porodice navela je mnoge istraživače da ne mogu sa sigurnošću da utvrde da li je prvo postojala mahala Bričeve u Brodu ili selo Bričevje kod Predejana,

U određivanju istog rodoslova može pored „krsne slave“, govora, običaja da se uzima u obzir i „isto kumstvo“ familije i naročito „raspored“ na selo određenog imanja: njiva, šuma, pašnjaka i livada-podvukao istraživač M.M 2013.g. Vlasotince)

Stojan je verovatno Ivkov sin ili brat, rođen oko 1820.godine. Došao je u Brod sredinom XIX veka i zadržao slavu sv. Arhanđel, a njegovi naslednici su kasnije slavili Stevanovdan.

Iz nekog drugog razloga promenili slavu. Imao je tri sina: Rajka, Miltena i Dinu Stojanovića. Rajko nije imao dece pa je svoje imanje prodao Stojku Stamnekoviću. Milten je imao sina Đuru Stojanovića (1876-1955), a ovaj sina Ranka, koji je živeo u Grdelici. Dina Stojanović imao je sina Desimira.

Sve familije u ovoj mahali Bričeve su u srodstvu. Tako iz kupoprodajnog ugovora koji je sačinjen 23.9.1893. godine saznajemo da su Stojko Stamenković i Milten Stojanović prodali kuću i okućnicu u selo Mačine blizu Žitnog Potoka za 1240 dinara Bošku Iliću iz tog sela.

U ugovoru piše da se primljeni iznos deli na dva dela i to: Stojko Stamenković prima 620 dinara za svoju porodičnu zadrugu, a Milten Stojanović isto 620 dinara za koje deli sa braćom Rajkom i Dinom Stojanović.

* * *

 

V — Mahala Pačukove:

Mahala Pačukove se nalazi ispod planinskog venca Rudine, na nadmorskoj visini oko 1150 mjetara. Graniči se sa južne strane mahalama Rašine i Anđelinkove, sa severne strane mahalama Bakalci i Bričeve, a sa zapadne strane mahalom Kitanove.

Mahala je nastala u drugoj polovini XVIII veka. Rista Nikolić je zabeležio: „Mančini (dve kuće slave sv. Aranđela) su poreklom iz Božice. U njih se prizetio jedan od Kokaraca“.

Rista Nikolić je naveo da je Pačukove naseljeno iz Božice, međutim to je bila višeetapna migracija , jer prema predanju sadašnji stanovnici ove mahale su poreklom iz Dobriča kod Leskovca, koji su se prvo naselili u Božicu a kasnije pod protiskom Krdžalija (odmetnutih Turaka) došli u selo Brod.

Rade Kostadnović navodi da se mahala Pačukove nalazi neposredno ispod Rudine i mesta „Pi“-gde je bila flotacija vodom na primitivan način gvozdene rude, iz Bričevskih Rovina, pa se pretpostavlja da je mahala nastala od stanovnika koji su se bavili rudarstvom, a razvijala se kako se razvijalo i rudarstvo na ovom području.

Mahala je dobila naziv verovatno pre doseljavanja predaka sadašnjih stanovnika, koji su se bavili rudarstvom i kovačkim zanatom. Gradimir Stefanović iz mahale Pačukove kaže: „Gde je moja njiva-bašta, ispod puta, nalazio sam šljaku istu kao pto je bila lod česme u centru sela Broda, kao i ćumur u velikoj količini. Verovatno je tu bila kovačnica ili peć za topljenje rude“.

Baveći se kovačkim zanatom stanovnici su stalno udarači-„čukali“ u nakovanje a možda je tu bio i neki samokov pa se to „čukanje“ čulo na daleko, zbog čega su nazvani „čuklije“ a kasnije „pa-čuklije“ iz čega je izvedeno ime Pačukove. ( Ili „Pa-Čukaju“-izveo smisao porekla reči mahale PAČUKOVE iz lokalnog govora-„opet čukaju-“-podvukao istraživač M..M 2013.g. Vlasotince).

Prema knjizi poreza na zemljište za 1885.godine, iz mahale Pačukove porezom su bila zadužena sledeća domaćinstva: Stevanović Manoilo-Manča (15,20 din.), Ivković Stoica (15,44 din.), Ivković Ljuben 827, 95 din.).

Prema popisu stanovništva iz 1900. godine na popisnom mestu Pačukove, koje su sačinjavale mahale. Pačukove, Bričeve, Milčine i Kitanove bilo je: 18 kuća(domaćinstva) i 131 szanovnika.

*

Rodoslov familija (mahala Pačukove)

Sve familije u mahali Pačukove slave slavu Sv. Arhanđela-Aranđelovdan, što znači da su u srodstvu. Milentije Stefanović iz mahale Milčine prizetio se u m. Pačukove u porodicu Manče Stefanovića. Slavio je slavu svoga oca iz Milčine Sv. Jovan i zadržao očevo prezime Stefanović.

Iz zapisnika o podeli livade Golem Izvor vidi se da su Cvetan Stoičić i Radul Ljubenović imali po jednu četvrtinu parcele, što navodi na zaključak da su njihovi preci Stoica i Ljuben bili braća.

U toj podeli po jednu osminu imaju Stojadin Stefanović i Veljko Nikolić iz mahale Kitanove, što navodi na zaključak da je odseljena familija Nikolić u mahali Kitanove u srodstvu sa Stojadinom Stefanovićem.

Iz kupoprodajnog ugovora broj 989 od 12.7.1911.godine između Stojka Stamenkovića iz Bričeve i Miletije Stefanovića iz Pačukove saznajemo da se Manče prezivao Stevanović i da je bio otac Miletine sestre supruge Jeglike. U ugovoru iz 1885.g. saznajemo da se Manča zvao Manuilo.

 

* * *

VI — Mahala Bakalci:

Mahala Bakalci se nalazi na kosini planinskog vrha Rudine, na nadmorskoj visini iji 1100 metara. Sa severozapada se graniči mahalom Milčine, sa juga mahalom Kitanove, a sa mahalama Bričeve i Paučukove. Prirodne granice ove mahale su: sa severa dolina Ravni Do (Milčinska dolina), a sa juga Kitanovski potok.

Prema vremenu nastajanja mahala se smatra jednom od nastarijih mahala u selu Brod („Ćutuk mala“). Prvi stanovnici došli su sa Kopaonika.

Pored rudarenja stanovnic su se u ovoj mahali bavili i trgovinom. Imali su trgovinske radnje-bakalnice, pa su na osnovu toga dobili naziv „Bakalčani“ a ,esto gde su stanovači-Baklaci.

Pretpostavlja se da je mahala Bakalci fromirana krajem XVII veka. Mahala se nije mnogo širila i uvek je imala do dve porodice koje su bile u srodstvu.

Prema izveštaju Narodnog odbora brodske opštine br. 886 od 8.6.1945.godine, domaćinstva u mahali Bakalci sela Brod, koja su posedovala:njive, livade, šumu u k.plac(u hektarima i arima) su: Jovanović (Petra) Sima, Filipović (Milana) Božil, Filipović (Milana) Kosta, Filipović (pok. Dragomira) Draginja.

Prema popisu iz 1948.g u mahali Bakalci je bilo 5 doćanistva i 30 Stanovnika.

Sada u mahali ima dve porodice i to: Jovanović (Milorada) Jovan-dva člana i Jovanović (Mirka) Ivan-četiri člana.

*

Rodoslov familija (mahale Bakalci)

Sve porodice slave slavu Aranđelovdan, što znači da imaju jednog rodonačelnika koji je nepoznat. Najstariji poznati preci ovih familija su Filip i Jovan koji su rođeni na početku XIX veka, od kojih su i nastale porodice Filipović i Jovanović. U porodici Filipović prizetio se Stojanča Aranđelović iz mahale Dećeve (Mikine), a u porodici Jovanović prizetio se Milorad-Baja iz sela Darkovci (Darkovce). Markovu kćerku

 

* * *

 

VII — Mahala Milčine:

Mahala Milčine se nalazi u podnožju čuke (Trnova čuka-1154 m) a nalazi na nadmorskoj visini oko 950 metara. Sa severa se graniči mahalom Karakaši, sa jugoistoka mahalom Bakalci, sa juga mahalom Kitanove, a sa zapada rekom Vlasinom.

Osnivač mahale Milčine je poreklom iz brodske mahale Kokarci (poreklom sa Dorjana-Makedonija) a po predanju Nikolin sina Mihajlo. Mahala je dobila ime po nekom Milči. U starim geografskim kartama iz XIX veka se vodila kao u upisu kao Paunova mahala(verovatno prema nekom Paunu).

Porez na imanje 1885.g. su plaćala sledeće domaćinstva: Ilija Momčilović(9,83.din.), Stevan Stanković (11,39.din.), Gruja Stojičić 812, 82.din.)

Prema izveštaja Narodnog odbora opštine Brod 1945.g, sledeća domaćinstva su posedovala:njive, šumu, livade i kućni plac: 1. Stefanović (Antanasa) Jordan,2. Stefanović (Nikole) Stojadin, 3. Stefanović (Nikole) Danilo, 4. Stefanović (Stevana) Živojin, 5. Stojičić (Stevana) Jovanča), 6. Momčilović (Ilije) Vasiljko), 7. Stojičić (Miletije) Mika, 8. Marković (Stoice) Gruja.

U popisu 1948.g u mahali milčini je bilo 7 domaćinstva i 43 stanovnika.

 

Danas u mahali ima 4 domaćinstva i 15 stanovnika.

Sve familije u mahali Milčine slave krsnu slavu Sv. Jovan.

*

 

Rodoslov familija (mahala Milčini)

 

a) P o r o d i c e: Stefanović, Stojičić

Rodonačelnik ove familije je Stoica koji je imao 4 sina: Stevan, Gruja, Miletije, Gruja-koji se prizetio u mahalu Karakaši.

Njihova stara kuća nalazila se gde je današnja kuća Dragana markovića. Stevan Stojičić je kupio imanje od janka koji je otišao u Pustu Reku i napravio je kuću gde je sadašnja kuća Siniše Stefanovića.

 

b) f a m i l i j e: Stanković, Stefanović

Rodonačelnik ove familije je Stanko, rođen oko 1915.godine. Jedan deo porodice se preziva Stanković a drugi deo Stefanović prema Stankovom sinu Stefanu.

Stefan je imao četiri sina: Živojin, Atanas, Miletije, Nikola. Miletije Stefanović se prizetio u brodskoj mahali Pačukove, a Živojin Stefanović u Novom Selu.

 

v) f a m i l i j a Ilić

Rodonačelnik ove familije je Ilija Momčilović rođen oko 1858.godine u brodskoj mahali Pecari. Oženio je Zdravku, verovatno Markovu kćerku i prizetio se u mahalu Milčine. Prihvatio je novu slavu Sv. Jovan, ali je zadržao svoje prezime Momčilović. Po njegovom imenu prezivaju se njegovi potomci Ilić.

 

* * *

 

VIII – Mahala Kitanove:

Mahala Kitanove se nalazi izme između mahale Pačukove i centra sela Broda, a na nadmorskoj visini oko 1100 metara. Graniči se sa severne strane mahale Milčine, sa jugoistočne strane mahalom Anđelinkove, sa istočne strane mahalom Pačukove, a sa zapadne centrom sela Broda.

Osnivač mahale je Kitan po kome je mahala dobila ime. Kitanova majka iz crnotravske mahale Čukurusci preudala se u brodsku mahalu Rašine i sa sobom je povela i Kitana Novkovića koji je rođen 1825.godine. Posle izvesnog vremena kitan se osamostalio i preselio se na teritorije današnje mahale Kitanove. Zadržao je očevu slavu iz Crne trave Sv. Pantelejmon( Slava sv.Pantele u narodu-podvukao: M.M, 2013.g) koju slave i njegovi potomci.

Kitan je bio vredan i počeo da krči šumu na današnjoj teritoriji mahale Kitanove. U njegovoj blizini naselio se i Nikola iz brodske mahale Pačukove, na njegovo imanje koje su posedovolai. Došlo je do sukoba zbog imanja između Kitana i Nikole.

Došao je kadija iz Leskovca da presudi o vlasništvu nad spornim njivama. Presudio je da kitanu pripada cela teritorija od njegove kuće do Milčinog puta, a Nikoli između Kitanove kuće.

Kitan je brzo posao bogat i otkupljivao je je njive, livade i bašte u centru sela Broda. (1885.g po knjizi poreza plaćao je 43,6 dinara porez na zemljište, što se smatralo jako imućnim domaćinstvom toga vremena.

Sada u mahali Kitanovi nema stanovnika.

Familija Kitana(Kitanović) slavi krsnu slavu Sv. Pantalejmon(Sv. Panatle).

Familija Nikole (Nikolić) zadržala svoju krsnu slavu iz mahale Pačukove: Sv. Aranđel.

*

Rodoslov familija (mahala Kitanove)

a) f a m i l i j a Kitanović

Rodonačelnik ove familije je Kitan, a svi članovi familije slavie krsnu slavu Sv. Pantalejmon(Sv. Panatle). Nisu menjali prezime koje im je ostalo od Kitana. Kitan je imao dva sina: Lepoje i Ranđel.

Lepojini sin Milan prizetio se u Dobro Polje (njegov unuk Zoran Kitanović bio je i presednik crnotravske opštine).

Ranđel Kitanović je imao tri sina: Vlada, Mihailo i Dragutin koji je poginuo u prvom svetskom ratu. Vlada Kitanović je bio učesnik u Prvom svetskom ratu i imao je veći broj odlikovanja kao i Albansku spomenicu.

Vlada Kitanović između dva svetska rata bavio se građevinarstvom i izveo nekoliko značajnih objekata u Beogradu kao što su: Vojni muzej na kalemegdanu, zgrada Pravnog fakulteta u Beogradu, zgrada Arhiva Srbije u Beogradu.

 

b) f a m i l i j a Nikolić

Rodonačelnik ove familije Nikola naselio se u donjem delu Pačukovskog imanja, odnosno gde je sada kuća Mike Kitana. Nikola je zadržao porodičnu slavu iz mahale Pačukove Sv. Aranđel, koju i sada slave njegovi potomci. Nikola je imao tri sina: Vladimir (poginuo u prvom svetskom ratu), veljko (koji je umro za vreme Prvog svetskog rata) i Stojko-Coka, koji se prizetio u brodsku mahalu Anđelikove.

Veljkovi sinovi su: Stanko i Stojko posle Drugog svetskog rata kolonizirani u Srpski Miletić. Na imanju je ostao samo Vladimirov sin Miodrag-Mika Kitan, koji se pored građevinarstva bavio lovom i pčelarstvom.

 

* * *

IX — Mahala Anđelinkove:

Mahala Anđelinkove se nalazi na obroncima vrha Rudine, na nadmorskoj visini oko 1080 metara. Sa mahalom rašine čini jednu teritorijalnu celinu, ali u katastarskoj administrativnoj podeli čini posebnu mahalu.

Mahala se graniči sa severa brodskim mahalama Pačukove i Kitanove, sa istoka mahalom Rašine, a sa juga Rašinskom dolinom (Belčinska dolina) i sa zapada rekom Vlasinom.

Osnivač mahale je Anđelko, koji je rođen 1790. godine i u srodstvu je sa raškom iz rašinske mahale. Iz nepoznatih razloga formirao je domaćinstvo na teritoriji današnje mahale, ali je zadržao porodičnu slavu (Sv. Sava) koju je imao u mahali Rašine. Mahala je po njemu dobila naziv Anđelinkove.

Prema knjizi zaduženja poreza na imanje od 1885.godine iz mahale su bila zadužena domaćinstva: Milča (Stamenka) Stamenković (9,61 din.), Zdravko Anđelković (15, 423 din.).

 

Prema izveštaju Narodnog odbora brodske opštine 1945.g, sledeća domaćinstva su posedovala zemljište:

1. Ilija M. Anđelković, 2. Desimir G. Milčić, 3. Đorđe M. Milčić, 5. Simka (pok. Danila) Milčić, 6. Ljubomir S. Nikolić, 7. Aleksandar S. Nikolić, 8. nenad S. Nikolić, 9. Zlatko Stefanović.

Prema geografskoj karti iz 1921.godine u mahali Anđelikove su bile 3 kuće (Anđelkovića, Milčića i Nikolića).

Prema popisima: 1945.godine je bilo: 9 kuće i 49 stanovnika, a po popisu iz 1948.g. je bilo u mahali 8 kuće i 40 stanovnika.

 

*

 

Rodoslov f a m i l i j a (mahala ANĐELINKOVE)

U mahali ima 4 porodice: Anđelković, Milčić, Nikolić i Stefanović. Sve familije su u rodbinskoj vezi.

 

a) F a m i l i j e: Anđelković, Milčić

Rodonačelnik ove porodice je Stamenko, rođen oko 1820.godine Imao sina Milču, po kome se deo porodice preziva Milčić.

Milča je imao tri sina: Mikail, Dmitar i Ilija.

 

b) F a m i l i j a Nikolić

Rodonačelnik ove familije je Stojko Nikolić zvani Coka, rođen u brodskoj mahali Kitanove. Oženio se sa kćerkom Radoila (Zdravka) Anđelković Sovjankom i prizetio se. Zadržao je prezime, ali je prihvatio slavu Sv.Sava koju je slavio njegov tast. Slavio je i slavu Sv Arhanđel kao preslavu, porodičnu slavu iz mahale Kitanove, što i danas čine njegovi potomci.

Iz kupoprodajnog ugovora 1899.godine, između Stojka Stamenkovića, kao kupca i Gmitra Milčića i Radoila (Zdravka) Anđelkovića (kao prodavca njive Krst) može se zaključiti da su Milča i Radoilo bili bliski u srodstvu, jer su primljeni novac podelili na pola.

 

v) F a m i l i j a Stefanović

Rodonačelnik ove familije Zlatko (Stevana) Stefanović (1855-1948), prema dokumentaciji brodske opštine rođen je u selu Darkovci (Darkovce). Oženio se sa Stojkom ćerkom Jovana i prizetio se u mahali Anđelinkove. Zadržao je prezime Stefanović i slavu Stevandovdan koju slave i sada njegovi potomci.

 

* * *

 

X — Mahala Rašine:

Mahala Rašine se nalazai sa desne strane Rašinske reke i prostire se na kosini Plane i Rudine na nadmorskoj visini od 1100 metara do 1300 metara. Graniči se sasevera mahalama Bričeve i Paučukove, sa juga Rašinskom rekom, sa zapada mahalom Anđelinkove, a sa istoka selima Strezimirovci, Kalna, Preslap i Gradska i Darkovci (Darkovce).

Mahala Rašine je najveća u selu Brodu i to kako po teritoriji tako i po broju stanovnika, iz tog razloga podeljena na nekoliko zaseoka: Cvetkovci, Petkova bara-Bare, Goginci, Rnjanov kamen-Šljake, Novkovci, Kušine, Mlačkine, Savkine i Padina. Zbog veličine ovih zaseoka, narod je prihvatio njihov naziv kao „Rašinske mahale“ ili mahala u Rašinima.

Prilikom obilaska sela Brod Rista Nikolić je za ovu mahalu zapisao: „Rašinska mala je u izvorištu Pećešnice, sa desne strane Petkove doline, po kosi Sipuita i Eldišta. Svi slave Sv. Savu… Postoji predanje da su „ ozdol došli tj. iz Srbije“.

Nazivi pojedinih mesta kao što su Sipuit, Eldište, Kombas, potiču iz ranijih doba, odnosno iz latinskog doba, što znači da je mahala bila naseljena i u tom periodu. Preci sadašnjih stanovnika doseljeni su kasnije, odnosno sredinom XVIII veka.

Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

Prema zapisu Bože Radovanovića ova velika porodica naselila se na Korube na mestu „Selište“. Prilikom izbora lokacije imali su u vidu velike površine pašnjaka, dovoljno vode, koju nisu imali na Suvoj Planini.

Ima i drugoh predanja o naseljavanju mahale Rašine. Tako Cvetko Novaković iz rašniske mahale Padina kaže:“ Meni su moj deda Naća i strica Aca Novaković pričali da su petro braće i jedna sestra iz Raške prvo naselili na mestu Arnica ispod sadašnje mahale Rašine a kasnije Novko otišao u Novkovci, Peška u Padinu, Cvetko u Cvetkovci, Savo u Savkine, a Petko u Petkovu baru“.

Sličnu informaciju dao je i Rade Jovanović iz rašinske mahale Cvetkovci. Mika Ilić iz Petkove bare kaže:“ meni je moj deda Arizan, koji je živeo 90 godina (umro 1935 god, rođen 1845.g.-prim. S.S) pričao da su prvi doseljenici iz Raške naselili kod Golemog izvora na Plani , ali zbog jake zime brzo promenili mesto boravka i sišli na mesto Arnica ispod mahale. Tu su se bavili stočarstvom i rudarstvom. Od Plane su mleko spustali pomoću drvenih koruba. Kasnije su se raselili po sadašnjim rašinskim mahalama“.

Na osnovu svega ovoga može se pretpostaviti da su se Raško i njegova braća naselili na prostoru od Korube do Golemog izvora, a kasnije sišli u Arnicu. Povećanjem porodice, a kasnije i deobom porodične zadruge, formirani su zaseoci a u narodu poznati kao rašinske mahale.

Mahala rašine dobila je ime prema najstarijem bratu Rašku, koji se verovatno nije tako zvao, ali za uspomenu na svoju postojbinu i prikrivanje imena, uzeo je ime Raško.

Pre dolaska u Brod svi članovi familije su se prezivali Pešić.

Dolaskom u selo Brod promenili su i prezime. Jedan od braće nazvao se Peško, odnosno uzeo je ime prema starom prezimenu Pešić. Svi su zadržali porodičnu slavu Sv. Sava koju i danas slave njihovi potomci.

Kao što je i rečeno mahala je bila naseljena u najstarijem periodu a verovatno i u XVI i XVII veku sa drugim stanovnicima.

Za vreme turske vladavine, derbendžijski put (karavanski put) prolazio je preko sadašnje teritorije mahale. Na mestu korube formirano je naselje koje su nastanjivale derbendžije i imali su obavezu da održavaju turski put od napada hajduka, bezbedan putnika i trgovačkih karavana od centra sela Broda prema Strezimirovcima i Trnu, odnosno Znepolju.

Prestankom službe derbendžije naselje na Korubu je nestalo. Ostala je samo toponima Selište (napušteno naseljeno mesto). U neposrednoj blizini nekadašnje mahale Selište postoji spomenik Sv. Trojica-najstariji spomenik ove vrste na crnotravskoj teritoriji.

Prema popisu stanovništva iz 1900.godine u mahali Rašine je bilo (sa mahalom Anđelinkove 28 kuća i 192 stanovnika. Karakteristično je da u ovom popisu od 1900.godine u mahali Rašine bilo je zastupljeno više zadruga. Šesnaest porodica je imalo 6-10 članova, a dve porodice su imale 11-15 članova.

Prema popisu stanovništva 1945.godine u mahali Rašine bilo je 46 kuća i 265 stanovnika.

*

Rodoslov familija (mahala Rašine):

Na osnovu raspoložive pisane dokumentacije i usmenih kazivanja Cvetka Novakovića, Žitka Miladinovića, Bože Radovanovića. Mike Ilića, radeta Jovanovića, Stanče Savića (svi iz Rašine), i rukopisa „Istorija mahale Rašine“ od Bože Radovanovića, napisan je rodoslov porodica ove mahale.

Rodoslov familije je urađen na osnovu predanja da su braća: Raško, Taško, Peška i Bojša živeli u jednoj porodičnoj zadruzi, a da je peti brat, posle ubistva Turčina kod sadašnjeg rašinskog groblja napustio mahalu i otišao u brodsku mahalu Deićeve.

 

Cvetkovci:

Osnivač zaseoka (Rašinske mahale) je Raško koji je sa ostalom braćom živeo na Korubama, a kasnije u Arnici. Raško sa sinovima Urgenom, Petkom i Radonjom napušta Arnicu i nastanjuje se na sadašnjoj teritoriji ovog rašinskog zaseoka, koji je tada imao naziv Rašine a koji se danas upotrebljava za celu mahalu.

Posle izvesnog vremena Petko se nastanjuje iznad mahale i formira zaseok Petkova bara, a radonja osniva novi zaseok, koji se sada zove po njegovom sinu Rnjanov kamen.

Najstariji Raškov sin Ugren ostao je zaseoku, po kome se nekad zaseok zvao Ugrenovci. Mahala-zaseok je vremenom menjao ime, prema Ugrenovom unuku Nedeljku zaseok se zvao Nedeljkovci, a prema nedeljkovom sinu Cvetku-Cvetkovci, koje ime se koristi i danas.

U ovoj mahali-zaseoku, sve familije slave slavu Sv. Sava, kao i familija Bogdana Novkovića koji se prizetio iz rašinske mahale Novkovci.

 

Petkova bara:

Osnivač mahale je Raškov sin Petko. Koji je rođen oko 1765.godine. Petko je imao sina Savu rođenog oko 1790.godine i bio je hajduk u četi Vlaše-Pude iz mahale Pudine. Četovali su dugi niz godina , a bili su u vezi sa čuvenim hajdukom Apostolom iz Klisure.

Sava je imao dva sina: Iliju, po kome se prezivaju sadašnji stanovnici zaseoka i Đoru, koji se odselio u selo Bučumet (Pusta Reka). Savin unuk Arizan Ilić, svirao je gajde i gusle, i znao je preko 500 narodnih pesama. Govorio je turski i bugarski jezik.

Danas u ovom zaseoku nema nijedan stanovnik.

 

Goginci:

Ne zna se rodonačelnik ove familije, ali se predpostavlja da je to bio Goga, srodnik Paljka iz zaseoka Novkovci, po kome se mahala i zove Goginci.

Goga koga zvali Guklja, rođen je oko 1780. godine, bio je imućan, a prema predanju bio je među prvim crnotravskim pečalbarima.

„Goga“ na makedonskom znači zidar, pečalbar, majstor, pa je verovatno i po toj osnovi i mahala-zaseok dobila ime Goginci.

Gogin unuk Petar Nikolić bio je prvi predsednik brodske opštine posle oslobođenja od Turaka. Njegovi sinovi Gmitar i Rusim bili su poznati pečalbari pre Prvog svetskog rata.

Posle Drugog svetskog rata mahalu su napustili svi stanovnici.

 

Rnjanov kamen:

Osnivač mahale je Radonja, koji je rođen oko 1765.godine, a po predanju-Raškov sin. Imao je jednog sina Rnjana, po kome je mahala i dobila ime.Rnjanov kamen. Rnjan je imao dva sina: Đoku i Moždu. Možda je napustio selo Brod i odselio se u Žitni Potok (Pusta reka) oko 1880.godine.

Radovanović prvi je izgradio vikend kućicu na teritoriji sela Broda i učestvovao u izgradnji puta Brod-Rašine, kao i ostalim akcijama koje su vezane bile za selo Brod.

 

Novkovci:

Osnivač mahale je Taškov sin Paljko po kome se mahala nekad zvala Paljinci. Kasnije je zaseok nazvan po Paljkovom sinu Novaku-Novkovci, kako se i danas zove. Paljko je imao tri sina:Novak, Ivan, Milten.

Novko je rodonačelnik porodica: Petrović i Stojanović. Ivan rodonačelnik porodice Miladinović a Milten je imao sina Savu koji je formirao zaseok Savkine. Usled malog prostora za život, veći broj stanovnika ove mahale se odselio u Pustu Reku i Jablanicu, a jedan broj se prizetio u drugim mahalama, i selima kao npr. Tasko i Veličko u selo Kozilo, a Bogdan Novković u rašinski zaseok Cvetkovci.

 

Savkine:

Rodonačelnik ovog zaseoka je Sava-Miltenov sin, koji je došao iz zaseoka Novkovci ili Arnica. Naselio se ispod samog mesta Pi, gde se bavio preradom rude. Sava je imao tri sina, i svi njegovi potomci do današnjeg dana su zadržali prezime Savić.

 

Stevanova padina-padina:

Osnivač zaseoka je Peška koji se naselio ispod same Korube. Imao je dva sina: Stevana, po kome je i zaseok dobio ime, i Petra koji je imao dva sina: Milovana i Sinadina Pešića. Sinadin pešić se odselio u Bučumet, a njegovo imanje kupio je Milovanov sin Milten Milovanović.

U zaseoku ima dve familije: familija Novaković, čiji je rodonačelnik Stevan, rođen 1775.godine i familija Milovanović. Obe familije slave slavu sv. Sava.

Kušine:

Zaseok Kušine nalazi se u blizini mesta Arinca gde su se naselili Raško i njegova braća. Najmlađi brat Bojša ostao je u Arnici, a u neposrednoj blizini, po predanju, njegov unuk Kuša (rođen oko 1805.g.) formirao je zaseok Kušine. Ovde je bila samo jedna familija. Danas nema nijednog stanovnika.

 

Mlačkine:

Rodonačelnik ove familije je Mlačka čije se poreklo ne zna, ali pretpostavlja se da je iz paljkine familije, ili se prizetio. Mlačka je imao dva sina:Nikola i Dronja.

Dronja je napustio mahalu odmah posle oslobođenja os Turaka, a Nikola je ostao na očevini. Nikola je imao dva sina:Zlatan i Boce. Boce je usvojen u brodsku mahalu Slavujeve.

Zlatan Nikolić je imao 5 sinova:. Najstariji sin Simeon Nikolić je poginuo u Prvom svetskom ratu Jova Nikolić kao učesnik Prvog svetskog rata bio je teško ranjen i ostao je bez vida. Iz ove porodice u Drugom svetskom ratu poginuo je u Rupskoj reci Čeda (Danila) Nikolić. Sada u zaseoku nema nijednog stanovnika.

* * *

XI — Mahala BELČINE:

Mahale: Belčine, Zaguze i Pudine čine jednu teritorijalnu celinu i nalaze se na kosi Malinskog rida i Grujine čuke, a između Belčinske reke (Rašinske reke) i reke Gradašice.

Mahala Belčine nalazi se sa leve strane Belčinske reke i Grgulovog dola, na nadmorskoj visini oko 950 metara. Stanovnici mahala: Belčine, Zaguzje i Pudine vode poreklo iz Stragara kod Kragujevca.

Osnivač mahale je Mladen Belča, rođen oko 1775.godine. Došao je iz crnotravske mahale Čuka, zaseok Radovanovi (Radovinci). Po predanju, njegovi preci, četiri brata: Damjan, Radovan, Jovan i Veljko, doselili se u Crnu Travu iz Stragara kod Kragujevca.

Posle sukoba sa Turcima prvo su se naselili u Štavalj na Kopaoniku, gde su živeli 10 godina. Odatle beže u selo Koznik kod Prokuplja, a iz tog sela se sele u Crnu Travu.

Porodica se naselila na kosini planine Čemernik. Od Veljka je nastala crnotravska mahala Veljkovci, od Jovana je nastala crnotravska mahala Jovanovci, od Radovana zaseok Radovinci i od Damjana zaseok Damjanci u crnotravskoj mahali Čuka.

Sve familije u mahali Belčine slave Pejčindan kao i njihovi rođaci u crnotravskoj mahali Radovinci. Mahala Belčini je dobila ime prema Mladenu-Belči ili prema njegovom ocu Gmitru-Belči.

Rade Kostadinović u istraživanju je zapisao da je mahala dobila ime prema mestu Bjelica, „odakle su im koreni“.

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište za 1885.godinu, u mahali su plaćali porez: Janko Mitrović(37,95.din.), Petar Đorđević (11,34.din.), Stamenko Đorđević 87,82.din.).

Prema izveštaju Narodnog odbora brodske opštine br. 886 od 8.6.1945.godine, domaćinstva u mahali posedovala su sledeća imanja (njive, šuma, livade i kućni plac):

1. Dimitrije P. Conić, 2. Mladen P.Conić, 3. Gradimir P. Conić, 4. Borisav M. Conić, 5. Milorad M. Conić, 6. Radomir M. Conić, 7. Strahinja S. Mitrović, 8. Davod T. Mitrović, 9. Đorđe M. Petrović, 10. Dicka (pok. Milana) Petrović, 11. ranđel J. Đorđević, 12. Vladimir J. Đorđević, 13. Tihomir J. Đorđević, 14. Stojanče M. Đorđević, 15. Milan S. Đorđević.

Prema popisu stanovništva iz 1900.godine, u mahali Belčine je bilo 5 kuća, prema popisu iz 1945.godine-15 domova i 76 stanovnika.

Sada u mahali Belčine nema nijednog stanovnika.

Krsna slava je Pejčindan.

*

Rodoslov familija (mahala Belčine):

Na osnovu pisanog dokumenta koji je dao Stanoja Petrović, iskaza pojedinih belčinčana i dokumentacije brodske opštine, koja se sada nalazi u sadašnjoj crnotravskoj opštini i drugih dokumenata koja se nalaze u Arhivu Leskovca, urađen je rodoslov familija ove mahale.

U mahali su živele 4 porodice: Petrović, Đorđević, Mitrović i Conić. Sve ove porodice imaju jednog rodonačelnika i slave slavu Pejčindan.

* * *

XII — Mahala Zaguzje:

Mahala Zaguzje se graniči: mahalom belčine sa severa, sa juga crnotravskim mahalama Ivićeve i pejine, odnosno rekom Gradišnicom, koja je u isto vreme i granica između sela Broda i sela Crna Trava. Mahla se nalazi na 950 metara nadmorske visine i prostire se od reke Vlasine do mahale Pudine na istoku.

Mahala je dobila ime na osnovu svog položaja. U centru mahale nalazi se jedna mala zaravan, gde su izgrađene kuće, a na sve ostale strane su strmine. Zbog toga su za ovo mesto govorili „da je malo“, „zbijeno“, „za guzesto“, od koga je izvedeno ime Zaguzje.

Rista Nikolić piše „da su mahale Pudine i Belčine Zaguske mahale“, ali je napomenuo da Pudinčani slave Stevandovdan, Belčinčani Pejčindan a Zaguščani Aranđelovdan.

Prema predanju prvi stanovnik je bio Zejak Stevan, koji je iz Polimlja došao u Stragare (Kragujevac) a kasnije u Prokuplje , a odatle u mahalu Zaguzje.

Prema zapisu Mihajla Dojčinovića iz brodske mahale Dećeve, Stevan je izvesno vreme boravio u ovoj mahali i njegov stariji sin Ivan odlazi u Žitni Potok. Drugi sin Mladen ostaje u Zaguzju, kasnije se sele sa sinom Markom u brodsku mahalu Markova Čuka, a odatle u Dećeve, tako da je mahala opet istala nenaseljena.

Krajem XVIII veka iz zaseoka Radovinci, mahala Čuka, dolaze Đoka i Radojica-rodonačelnik familije Đokinci i Radojičinci (obe familije slave Sv. Arhanđel).

Sredinom XIX veka jedan Markov sin iz mahale Dećeve (nepoznatog imena) vraća se u mahalu Zaguzje i formira familiju Simonovci, koji slave slavu Gmitrovdan.

Prema popisu stanovništva iz 1900.godine bilo je u mahali zaguzje i Belčine ukupno 14 kuća i 193 stanovnika.

*

Rodoslov familija (mahala Zaguzje)

U mahali Zaguzje sela Brod postoje tri zaseoka:

„Đokinci“-familija Nikolić,

„Radojičinci“-familije Blagojević, Dojčinović i Milovanović,

„Simonovci“-familija Jovanović.

 

a) F a m i l i j a Nikolić

Rodonačeknik ove familije je Đoka, koji je došao iz crnotravske fmilije Čuka (Radovinci). Svi članovi familije sada se prezivaju Nikolić, prema njegovom sinu Nikoli. Familija Nikolić slavi slavu Sv. Arhanđel.

 

b) F a m i l i j e: Blagojević, Dojčinović i Milovanović

Rodonačelnik ove familije je Radojica (rođen oko 1780), koji je verovatno Đokin brat i naselio se u majalu Zaguzje zajedno sa njim. Veći broj članova ove familije posle Drugog svetskog rata napustio je ovu mahalu. Sve ove familije slave slavu Sv Arhanđel.

 

v) f a m i l i ja Jovanović

Rodonačelnik ove familije je Jovan, a njegov otac se verovatno zvao Simon, i došao je iz brodske mahale Dećeve na svoju dedovinu. Slavio je slavu Gmitrovdan, kao i njegovi rođaci u mahalama: Dećeve, Madžare i Markova Čuka. Njegovi potomci i danas slave ovu slavu. Sada u mahali nema nijednog stanovnika.

* * *

XIII — Mahala Pudine:

Mahala Pudine se nalazi iznad mahala Belčine i Zaguzje, na nadmorskoj visini od 1000 metara. Nalazi se ispod Grujine čuke (1121 metara) i Malinskog rida. Mahala je dobila ime prema prvom doseljeniku Vlaši-Pudi, koji je došao iz mahale Čuka, zaseok Radovinci, kao i njegove komšije u mahali Belčine i Zaguzje.

Vlaša-Puda je bio hajduk i zauzeo teritoriju od reke vlasine pa sve do Plane a između Belčinske reke i Gradašnice. Naselio se na brdu odakle je mogao osmatrati eventualni nailazak Turaka.

Po drugoj legendi, koju je ispričao Blagoje Momčilović inžinjeru Dragoljubu Jovanoviću iz Pudine, mahala je dobila ime od Turaka.

Jednom prilikom Turci su došli u Vlašinu kuću.. Pošto je znao da svira kao i njegova četiri brata, Turci su zamolili da im Vlaša nešto odsvira. Braća su svirala a Vlaša je igrao. Izvukao je svoj jatagan i počeo da vitla. Turci su se uplašili i otišli prema crnotravskoj mahali Obradovci žaleći se Obradovčanima da ih je Vlaša oterao-„Na pudio“. Od tog vremena ova mahala je dobila ime Pudine, a Obradovci su dobili naziv jer su se Turci „obradovali“ štzo su ostali živi.

Sve porodice u mahali slave slavu Stevanovdan.

*

Rodoslov familija (mahala Pudine)

F a m i l i j e: Anđelković i Stojičić

Rodonačelnik ovih familija je Anđelko Vlašić, koji je rođen oko 1825.godine. Prema poreskoj knjizi iz 1885.godine Anđelko Vlašić je plaćao porez u iznosu od 6,87 dinara. Anđelko je imao dva sina: Stoica Anđelković i Mladen Anđelković-o kome se ne zna mnogo. Stoica je imao dva sina:Aleksandra -Sanda, koji nije imao dece i usvojio je Dragomira Conića iz mahale Belčine. Drugi sin Miletija (bio je dugo godina kmet u selo Brod) imao je tri sina: Mika-Puda, Braca-Puda i Nikola-Puda-svi Stojičić.

 

F a m i l i j a Momčilović

Rodonačelnik ove familije je Momčilo, rođen oko 1870.godine. Prema poreskoj upravi iz 1885.godine, njegov sin Jovan Momčilović plaćao je porez u iuznosu od 18,66 dinara. Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve stanovnici mahale Pudine sela Brod su kumovi većem broju porodica iz sela: Broda, Dobrog Polja, Bistrice, Krstićeva i Darkovca. Najviše se kao komovi pominju Stoica Anđelković i Jovan Momčilović.

* * *

XIV— Mahala Slavujeve:

Mahala Slavujeve nalazi se sa leve strane reke Vlasine, na obroncima planine Čemernik,, na nadmorskoj visini od 1100-1200 metara. Mahala se graniči sa južne strane crnotravskom Obradovci, a sa severne strane brodskom mahalama Malo Ravnište i Miljine.

Prirodne granice mahale su: sa juga Slavujevska dolina-Ravodušnica, koja je u u isto vreme i administritativna granica između sela Broda i sela Crna Trava sa leve strane reke Vlasine. U pravcu istok-zapad mahale se prostire od reke Vlasine do vrha planine Čemernik ( Novkove čuke i Simmenkovog meaništa).

Prvi stanovnik mahale Slavujeve po predanju je Slavuj, koji je došao iz Strumice sa još dva brata. Jedan brat se odselio u crnotravsku mahalu Pejčinovci, a kasnije je otišao u mahalu Gornje Strumićeve.

Drugi brat je otišao je otišao u selo Preslap i rodonačelnik je najstarije preslapske familije Rajini (slave Sv. Jovan). Kasnije mahalu su nastanjivali i drugi doseljenici raznog porekla „priodili“ i oni koji su bili posinjeni ili koji su se prizrtili, tako da je od mahale ostalo ime.

Postoji mogućnost da je samo familija Bošković iz zaseoka Braništari potomak Slavuja. Za ovu mahalu se kaže da je stara mahala odnosno „ćutuk mahala“.

Po predanju posle Slavuja u mahalu su došla četiri brata sa Kosova: Stojan, Dima, Nikola i Stamenko, a posle njih došao je Đoka Lepojić iz Berduja. Krsna slava :Nikolić, Tričkovići Zvezdanović, (Sv. Nikola); Dimić i Anđelković(Pejčindan)

Rodonačelnik brodske mahale Pecari je Petar, rođen je oko 1700. godine, poreklom je iz mahale Slavujeve, što znači da je Slavujeve bilo naseljeno i u XVII veku, a verovatno i u XVI veku, kada su se naseljavali stočari i derbejdžije.

*

Rodoslovi familija (mahala Slavujeve)

U slavujevskoj mahali ima više zaseoka i svaka familija odnosno zaseok, imaju različito poreklo.

T r i č k o v c i

Po predanju Tričkov otac Stojan došao je sa Kosova, iz okoline Kamenice. Naselio se ispod mahale na mestu Krštenica-Arnica (Poljane), stariji stanovnici ostali su u Arnici, a mladi se preselili gde je sadašnji zaseok. Od Trička potiču porodice Nikolić i Zvezdanović. Obe ove porodice slave slavu Sv. Nikola.

C v e j i n i

Po predanju osnivača mahale je Nikola koji je došao sa Kosova i imao sina Cveju. Cveja je imao tri sina: Stevan, Vojin i Anđelko. Od Stevana je familija Stevanović, a kasnije Nikolić i Dimić, a od Anđelka familija Anđelković.

Anđelko je imao dva sina: Milutin i Dragutin (Manuel). Oba su poginula u Prvom svetskom ratu. Milutin je imao tri ćerke:Ana, Marica i Sovjanka, koja se udala za Desimira Miladinovića-Crnog iz sela Drakovci (Darkovce), koji se prizetio u slavujevsku mahalu.

Desimir Miladinović je u toku Drugog svetskog rata bio politički komesar Drugog bataljona crotravskog odreda.

Drugi sin Vojin je umro veoma mlad a njegov sin Stanko otišao sa majkom u Dobro Polje gde se ona preudala.

Treći sin Stevan Cvejić imao je dva sina: Naća i Dima. Naća nije imao dece, pa je usvojio Stratiju iz crnotravske mahale Todorovci, od kojih potiče porodica Nikolić.

Familija Nikolić slavi slavu Sv. Nikolu, a familija Dimić i Anđelković-Pejčindan.

G r a m a d a r i

U ovom zaseoku ima tri porodice: Lepojević i Milojković, čiji je rodonačelnik Lepoja i porodica Simonović, čiji rodonačelnik Simon.

Prema pojedinim iskazima Lepoja i Simon su bila rođena braća ili u srodstvu, jer slave istu slavu.

Rista Nikolić je zabeležio 1908.godine da je Đoka (rođen oko 1815.godine) došao je iz Berduja (Zaplanje) i tu zasnovao porodicu-„pošto je ovde bajagi pitomije“.

Lepojin sin Strahinja Lepojić, posle oslobođenja od Turaka, odselio se u Prekopčelicu, ali je plaćao porez na imanje koje je posedovao u Brod.

V r g a r i

U ovom zaseoku ima dve familije: Stanković i Radojković i obe familije slave slavu Sv. Ilija. Po predanju njihov predak je došao sa Kosova.

 

B r a n i š t a r i— N o v a k o v c i

Ovo je najstarija porodica u mahali koja se verovatno doselila u XVI veku. Familija se nije mnogo širila i uvek su imali „njive bez sloga“ odnosno imanje se nije delilo, uvek je bio jedan naslednik (ćuteklije). U drugom svetskom ratu poginuo je Stojanča Bošković i njegov usvojen sin Jevrem Bošković, a familija se ugasila.

.Familija Bošković je slavila slavu Sv. Jovan, kao i Slavuj, odnosno njegova braća u selu Preslap- porekolo iz Strumice (Makedonija).

Prema crkvenim knjigama dopropoljske crkve, u periodu od 1878-1915.godine, Ilija Bošković i Boško Novaković bili su kumovi u većem broju porodica u selima Brod i Dobro Polje-verovatno kao bogata i ugledna porodica toga vremena., između ostalih i Ranđelu-Karakašu iz mahale Karakaši. Nikola Stojanović-Ćopa bavio se trgovinom zlata i bio je bogat.

J o v i n c i

Ovo je najveći zaseok mahale. Njegov osnivač je Jovan. Prema predanju Jovan i njegov otac, po predanju Stanko, došli su sa Kosova. U zaseoku ima tri familije: Stanković i Strahinjić, koji slave slavu Sv. Ilija, i Aranđelović, koji slave Pejčindan.

Jovan je imao četiri sina: Stanko, Cvetko, Stamenko i Stojan. Od Stanka je familija Stanković i Aranđelović. Stamenko nije imao dece, pa je usvojio Strahinju iz crnotravske mahale Todorovci, i od njega je familija Strahinjić. Najmlađi sin Stojan je umro mlad, a Cvetko se preselio mu Malo Ravnište.

* * *

XV – Mahala Malo Ravnište:

Mahala Malo Ravnište se nalazi nalazi ispod mahale Slavujeve a iznad mahale Miljane, na nadmorskoj visini 1100 metara.

Osnivač roda je Cvetko, koji je došao oko 1850.godine iz slavujevskog zaseoka Jovinci.

Cvetkov otac Jovan imao je četori sina. Imanje je bilo malo pa je Cvetko prešao u utrinu koja se zvala Malo Ravnište (Veliko Ravnište je u zaseoku Jovinci).

Malo Ravnište je bilo uraslo i bilo je puno zmija. Iz tog razloga niko nije želeo na to mesto da dođe, ali je Cvetko to morao da prihvati. Njegov otac je govorio: „Cvetko ti mora da ideš dole, imaš pet sinova. Ako jednog izede zmija ostaće ti četiri“.

Utrinu je istrsio i na trševini formirao domaćinstvo. Kasnije je od familije Bošković kupio nekoliko njiva i livada.

Cvetko je imao pet sinova: Gmitar, Gligorije (prizetio se u Gornje Gare), Jovan, Stoilko (prizetio se u Vlasotince) i nepoznatog imena koji se udavio u reci Vlasina.

Cvetko je imao imanje u mahali Malo Ravnište, a i u mahali Slavujeve, koje, koje je nasledio od oca. Iz tog razloga se može konstantovati da se njegovo imanje prostire od reke Vlasine do grebena planine Čemernik iznad mahale Slavujeve.

Iz mahale Malo Ravnište (Cvetko se preselio iz zaseoka Jovinci-mahala Slavujeve) Gmitar Cvetković je bio jedan od organizatora oslobođenja ovoga kraja od turaka 1878.godine. Po oslobođenju bio je i prvi brodski kmet, a verovatno je to bilo i pre oslobođenja, jer s epo pravilu isti kmet zadržavao i posle oslobođenja od Turaka.

Prema izveštaju Narodnog odbora brodske opštine br. 886 od 8.6.1945.godine, domaćinstva u mahali posedovala su sledeća imanja (njive, šume, kivade i kućni plac):

1. Radul(Gmitra) Cvetković,Aleksandar- Sanda (Jovana) Cvetković(1891), Stojadin (Jovana) Cvetković(1899),, Rusija (pok. Milana) Jovanović(1894), Jovanča (Gmitra) Veličković(1893.g.)-Olga(1899).

Prema popisu iz 1948.godine u mahali je bilo 6 kuća i 35 stanovnika.

*

Rodoslov familija (Mahala Malo Ravnište)

U mahali ima četiri porodice: Mitrović, Cvetković, Jovanović (slave Sv. Iliju) i Veličković (slave Sv. Jovan).

F a m i l i j e: Mitrović, Cvetković i Jovanović

Sve tri familije imaju istog rodonačelnika Cvetka. Članovi familije uzimali su prezimena prema precima: Gmitru (Gmitrovići, a kasnije Mitrovići), prema Jovanu (Jovanovići) a jedan deo familije je zadržao prezime prema osnivaču majhale Cvetku (Cvetkovići).

Iz ovih familija u Prvom svetskom ratu poginuo je Milan (Jovana) Cvetković, a u drugom svetskom ratu njegovi sinovi: Stevan i Đoka Jovanović. Čukununuk Gmitra Cvetkovića-Boban Mitrović bio je najbolji student građevinskog fakulteta. Poginuo je u saobraćajnoj nesreći.

Sve familije slave Sv. Iliju.

F a m i l i j a Veličković

O postanku ove familije ne zna se mnogo. Zna se da je bila Spasija čiji je otac bio verovatno u srpdstvu sa Cvetkovim sinovima. Antonije Spasić, nepoznatog porekla, oženio se Spasenijom i prizetio se u Malo Ravnište. Nisu imali mušku decu. Njihova ćerka Olga udala se za Jovanču (Gmitra) Veličkovića (1893) iz brodske mahale Dećeve-Mikine, koji se isto prizetio. Olga i Jovanča su imali troje dece:Simu, koji je poginuo u Drugom svetskom ratu, Miodraga (1933), koji je odmah posle Drugog svetskog rata otišao u Niš, i ćerku Ikoniju (1929) koja se udala za Sibina Nikolića iz sela Bankovci (Ruplje), koji se, takođe, prizetio u mahalu.

Ova porodica slavi slavu Sv. Jovan, slavu koju je preneo Jovanča Veličković iz brodske mahale Dećeve.

 

* * *

XVI — Mahala Miljine:

Mahala Miljine se nalazi na nadmorskoj visini oko 1050 metar, a graniči se sa mahalama: Šakobarci na severu i Malo Ravnište i Slavujevo na gugozapadu.

Prema starim austriskim kartama teritorija iznad mahale prema Ramnom Delu naziva se Pegov dol, i to sve do Turskog braništa i Garinja.

Mahala je verovatno dobila naziv prema prvom stanovniku Miljanu. Prvi doseljenici ove mahale nepoznatog su porekla živeli su u centru sela Broda, odnosno Reku, na mestu „Vodeničište“. Bavili su se rudarstvom, odnosno ispiranjem rude iz reke Vlasine. Pomerali su se uzvodno prema Crnoj Travi i na kraju se nastanili gde je sadašnja mahala Miljine, ali se sahranjuju u „Poselarskom groblju“ u centru sela Broda.

Mahala Miljane postoji i na Vlasini, pa se pretpostavlja da su preci ove familije, posle višestalne migracije, došli sa Vlasine u selo Brod.

Stanovnici mahale Miljane pored rudarstva su se bavili i vodeničarstvom.

Prema popisu iz 1945.godine u mahali je bilo 5 kuća i 41 stanovnika.

Krsna slava Sv. Nikola.

*

Rodoslov familija (Mahala Miljane)

U mahali ima tri familije: Spasić, Ilić i Branković. Sve tri familije slave Sv. Nilolu, pa se pretpostavlja da su u srodstvu.

Nije tačno utvrđen njihov rodonačelnik, ali se predpostavlja da je Miljko, koji je imao nekoliko sinova. Njegova kuća je bila gde je sada kuća Stojadinke Branković. Dojčin Ilić je imao kuću i štalu u Pavkovcu, koju je kasnije njegov unuk prodao Tasi Nikoliću.

* * *

XVII — Mahala Šakobarci:

Mahala Šakobarci se nalazi na nadmorskoj visini oko 980 metara, a graniči se: sa juga mahalom Miljine, a sa severa centrom sela broda. Mahala se prostire od reke Vlasine na istoku do Ramnog dela na zapadu.

U starim geografskim kartama ova teritorija je obeležena kao Šakova bara. Rista Nikolić pretpostavlja da ovaj naziv potiče iz latinskog perioda, u neposrednoj blizini mahale nalazi se Crkvište, takođe iz tog doba.

Po predanju preci stanovnika mahala: Miljine, Šakobarci i dela mahale Milčine, bili su nastanjeni u koritu reke Vlasine ispod mahale Markova Čuka, na mestu Vodeničište.

Bavili su se rudarstvom (ispiranjem rude iz reke) a verovatno radili u vignjama kod „Česme“ gde je topljena ruda.

Bila su tri brata, i po prestanku rudarenja, jedan brat je otišao u Miljine, drugi brat u Šakobarci, a treći u mahalu milčine (kome se gubi trag). Sahranjivali su se u groblje koje je bilo na polovini puta između centra sela Broda i mahale markova Čuka (u Gravini).

Iz nepoznatih razloga ovo groblje je ukinuto i formirano novo groblje, takozvano poselarsko groblje, u kome se sahranjuju potomci ovih familija, što je još jedan dokaz da su nekada stanovali blizu centra sela Brod.

Naseljavanje mahale Šakobarci je takozvano višeetapno naseljavanje. Njihovi preci su došli sa Kopaonika u Znepolje, a odatle na Vlasinu, gde su se bavili rudarstvom. Sa Vlasine su došli u selo Brod, gde su se bavili ispiranjem rude iz reke Vlasine i radili na topljenje rude „kod česme“, u centru sela Brod. Pojedini stanovnici su se bavili i vodeničarstvom.

Prema popisu iz 1945.godine u mahalu Šakobarci je biulo 4 domaćinstva i 38 stanovnika.

Iz ove mahale veći broj stanovnika je posle oslobođenja od Turaka napustio mahalu, a posle Drugog svetskog rata neki od Jovanovića su su kolonizirani u Srpski Miletić-da bi se potom odmah vratili u selo Brod.

U mahali nije bilo vode pa je iskopan bunar 1990.g a iste godine je izgrađen put Brod-Šakobarci, a elektrifikavija mahale je izvršena 1997.godine.

*

Rodoslov familija (mahala Šakobarci)

Rodonačelnik svih porodica u mahali Šakobarci je Stanko, koji je imao sinove: Jovan i Milan. Osim porodice Tihomira Stankovića ostale porodice se prezivaju Jovanović. Sve familije u mahali Šakobarci slave slavu Sv. Ilija, što ukazuje na to da imaju istog rodonačelnika nepoznatog imena. Sada u mahali nema stanovnika.

* * *

XVIII — Mahala Miloševe:

Mahala Miloševe graniči se sa severa mahalama Glavšine a sa juga mahalom Malo Ravnište. Nalazi se na nadmorskoj visini oko 1150 metara, a prostire se od Morčine livade (Tazina Dolina) do Simenkovog meaništa.

U starim geografskim kartama ova teritorija ja je označena kao Markova bara. O postanku mahale Miloševe nema mnogo podataka, Rista nikolić 1908. godine je zabeležio da su u mahali bile dve kuće i da je slava Aranđelovdan.

Profesor Miloš Milošević kaže da su njihovi preci došli iz Crne Gore.

Mahala se nalazi blizu derbendžiskog puta Vlasotince-Vučja Rupa- Simenkovo meanište- Dževrljika- Vlasina, pa se predpostavlja da je mahala bila nekad naseljena derbejdžijama koji su čuvali ovaj put i posedovali kafanu na Simenkovom meaništu koju je kasnije otkupio Stamenko iz Slavujeve, po kome je i dobila ime.

Kao derjbedžije dobili su imanje u jednoj parceli i to skoro od reke Vlasine do prevoja planine Čemernik-Simenkovo meanište.

U austriskoj karti iz 1890.godine na Simenkovom meaništu ucrtana su tri objekta što znači da su pored kafane bile i dve kuće. Sadašnji stanovnici ove mahale sigurno nisu potomci derbejdžiskih porodica iz XVI i XVII veka, jer kao i ostale mahale crnotravskog kraja i ova mahala je nekoliko puta ostajala nenaseljena, a kasnije naseljavana sa stanovništvom iz drugih krajeva.

Mahala Miloševe je dobila ime prema njenom stanovniku Milošu. Krsna slava je Aranđelovdan (Sveti Aranđel).

*

Rodoslov familija (mahala Miloševe)

Sve porodice u mahali Miloševe slave slavu Sv. Arhanđel i imaju prezime Milošević, što potvrđuje da im je predak isti.

Nema dovoljno podataka o ovoj familiji ali se smatra da je jedna od starijih, njihovo imanje je iz jedne celine, i to od Morčine livade (Tasine doline) pa sve do Simenkovog meaništa.

* * *

XIX — Mahala Đurkine:

Mahala Đurkine se graniči. Sa juga mahalom Miloševe, sa severom mahalom deićeve, sa zapada mahalom Glavešine, a sa istoka centrom sela Broda. Nalazi se na nadmorskoj visini od 1100 metara.

Osnivač mahale je Kitan koji je u srodstvu sa osnivačem mahale Glavšine. Mahala je dobila ime prema Kitanovoj ženi koja se zvala Đurka, a od tog imena izvedeno je-Đurkine.

Rista Nikolić je zabeležio 1908.godine da je u mahali bilo 3 kuće i da sve familije slave slavu Sv. Arhanđel, što i danas čine.

Prema izveštaju odbrora brodske opštine br 886 od 8.6.1945.godine mahali Đurkine sledeća domaćinstva su posedovala imanja(njive, livade, šume i kućni plac): 1. Kitanović S. Marjan, 2. Kitanović A. Ćirko, 3. Kitanović V. Stojan.

Prema popisu iz 1945.g. u mahali Đurkine bile su 4 kuće i 22 stanovnika.

Kitanović V. Stojan odselio se u Niš pre Drugog svetskog rata i imao u mahali 2,5 hektara zemlje koju je dao u zakup. Kitanović M. Svetozar odselio se u Leskovac pre Drugog svetskog rata i ustupio svoje imanje Kitanović S. Božidaru.

Prema popisu iz 1953.godine u mahali su živeli: 1. Kitanović Božidar-Božidar (1921), Stojmenka (1920), Siniša (1945), Radosav (1948) i Živorad. 2. Kitanović Ćirko-Ćirko.

Sedamdesetih godina 20. veka ove porodice su napustile selo brod i mahala je ostala nenaseljena. Zbog malog prostora stanovnici su napustali mahalu. Tako je Stojmirov sin Mladen oko 1890.godine napustio mahalu i odselio se u lapotince kod Bojnika.

Između dva svetska rata preduzimači: Svetomir Stojmirović i Stojan Kitanović su napustili mahalu Đurkine sela Brod.

Dipl. Inž. Kitanović (Stojana) Ivan, koji živi u Nišu, kaže: „Moj deda Vojin imao je trinaestoro dece. Šest njegovih kćerke udato je u selo Ivanje gde su bili naseljeni brođani i crnotravci“.

*

Rodoslov familija (mahala Đurkine)

Rodonačelnik svih porodica umahali je Kitan, prema kome se i veći broj članova porodice preziva. Potomci od Stojmira, Kitanovog sina, prezivaju se Stojmirovići, a svi ostali Kitanovići.

Sve familije slave slavu Aranđelovdan, a prema starim geografskim kartama u mahali su bile tri kuće izgrađene jedna iza druge u nizu. U seli Ivanje ima 280 potomaka iseljenih stanovnika mahale Đurkine sela Brod iz crnotravske opštine.

* * *

XX—Mahala Glavšine:

Mahala Glavšine se nalazi po kosini planine Čemernik, na nadmorskoj visini od 1140 metara. Graniči se sa mahalom Miloševe sa južnoe strane i mahalom Dećeve sa severne strane. Prirodne granice ove mahale su: Miloševska dolina sa severne strane i Dećevska dolina sa severne strane.

Pre ovih stanovnika mahala Glavšine je bila naseljena i u nepoznato vreme bila je raseljena kao i danas.

Predak današnjih stanovnika došao je iz Lisine. Po predanju poreklom je iz Kosovske Kamenice. Preci su prvo došli u Dubravu (Dobrič). Odatle u selo Lisine kod Božice, a kasnije su došli u brodsku mahalu Glavšine, prvi doseljenik, po predanju, zvao se Glavša, po kome je i mahala dobila ime Glavšine.

Rista Nikolić je zabeležio prilikom obilaska sela Brod 1908.godine da je prvi stanovnik u mahalu došao iz s. Lisine. On je napomenuo da je prvi doseljenik Novko, koji je imao sina Đoku, a ovaj Stojana, koji je imao dva sina:Dinču i Kitana,

Dinča je ostao u mahali Glavšine, a Kitan je otišao gde je današnja mahala Đurkine i formirao istu. Postoji i predanje da je poreklo ove familije iz Kosovske Vitine a da je put dolaska porodice do mahale Glavšine bio istovetan.

Pravi glavšičani slave slavu Sv. Jovan kao i oni iz Lisine, kako je zapisao R. Nikolić. Ostale porodice su se kasnije doselile ili su rodonačelnici pojedinih porodica bili usvojeni ili se prizetili.

U ovoj mahali Glavšine se pominje i Zdravko, koji je verovatno bio Stojanov brat. Mahale Glavšine i Đurkine u starijem vremenu činile su jednu mahalu, a kasnije su bile i administrativno podeljene.

Mahala Glavšine se sastoji iz zaseoka Glavšine, Stankovci i Palaši. Veći broj stanovnika napustio je ovu mahalu, u različitim periodima.

Posle Prvog srpskog ustanka (oko 1815.g) jedna familija iz mahale Glavšine naselila se u s. Crni Kao kod Batočine, a posle oslobođenja od Turaka veći broj stanovnika odlazi u Pustu reku i Jablanicu.

 

Imanje Stanković (Božila) Milana 82,42 hektara) koji je živeo u Beogradu od 1930.godine, obrađivala su njegova braća Gradimir i Sima Stoljković (Naće) Svetozar obrađivao je imanja svoje braće Danila i Josifa, koji su takođe od pre Drugog svetskog rata živeli u Beogradu.

Danas u mahali Glavšine ima samo jedna porodica-Milenović Vitko i njegova žena Vica.

*

Rodoslov familija (mahala Glavšine)

Zaseok Glavšine

Ovo je centralni deo mahale i nalazi se iznad Đurkinskih rovina. U ovoj mahali je bilo nekoliko porodica: Dinčići, Kostići, Momčilovići i Stoiljkovići. Sada u zaseoku nema stanovnika.

 

F a m i l i j e: Dinčić i Kostić

Rodonačelnik ove familije je Dinča. Imao je 2 sina: Kosta i Stanko. Sve familije slave slavu Sv.Jovan.

 

F a m i l i j e: Momčilović i Stojiljković

Rodonačelnik ove familije je Stojiljko(1820), iz sela Kalne, koji se prizetio ili naselio u zaseok. Prema nekim iskazima oženio je Dinčinu sestru. Po Stoiljku jedan deo roda se preziva Stoljković, dok prema njegovom sinu Momčilu Stoiljković (1855) se neke porodice iz roda prezivaju Momčilović.

 

Zaseok Stankovčani

Osnivač ovog zaseoka je Stanko, po kome je zaseok dobio ime, a svi njegovi potomci se prezivaju Stanković. Svi slave slavu Sv. Aranđel. Stankov unuk Sima Stanković posle Drugog svetskog rata preselio se u zaseok Palaši. Sada u zaseoku nema stanovnika.

 

Zaseok Palaši

Prema geografskim kartama ovaj zaseok, zajedno sa mahalom Miloševe, obeležen je kao teritorija Makova bara. U ovom zaseoku je bila jedna porodica, koja se nije širila. Sve porodice ovog zaseoka slave Sv. Nikolu. U zaseoku živeo je rod Malenović . Danas u zaseoku nema stanovnika.

 

* * *

XXI— Mahala Jovinci:

Mahala Jovinci se nalazi između mahala Glavešine i dećeve, prema predanju jedna od starih mahala (ćutuk mahala). Naseljavali su je stočari-nomadi, koji su u isto vreme vršili derbedžisku službu i čuvali derbedžiski-karavanski put na delu od Vučje reke (iznad mahale Dećeve) do Simenkovog meaništa.

Krajem i početkom XVIII i početkom XIX veka, ovu mahalu napustio je veliki broj stanovnika. Jedna porodica nastanila se u Ruplju i radila u rupskim rudnicima, formirala je zaseok Jesika u rupskoj mahali Bankovci (sada porodica Momčilović). Druga porodica, posle Prvog srpskog ustanka, preselila se u selo Nikšići, blizu Batočine i formirala zaseok Jovinci.

Iz mahale Jovinci kod Batočine je Borisav Jović, biši presednik Jugoslavije(Srbije) i poznat društveno-politički radnik (1950.2000.g), čiji su preci iz mahale Jovinci sela Brod iz crnotravskoga kraja.

Teritoriji ove mahale pripadale su nekada teritorije današnje mahale Kalkari i zaseoka Dećeve-Rid (Zdravkovići).

Stanovnici ovih mahala slave slave slavu Sv, Nikola, kao i njihovi rođaci u Ruplju i Nikšići kod Batočine. Poslednji stanovnik mahale bio je Ljubomir (Nastasa) Stanković, koji se prizetio u mahalu Glavšine 1950.godine i tako je nestala mahala.

* * *

XXII — Mahala Kalkari:

Mahala Kalkari je nekada pripadala mahali Jovinci. Ostala je pusta u XVIII veku i Stamenko Mladenović iz sela Kalna (rođen oko 1833.godine) došao je, ili se prizetio, u mahalu Jovinci i nastanio se na teritoriju sadašnje mahale Kalkari.

Stamenko je imao jednog sina-Radula Kalkara (1858-1950). Živeo je dugo i obavljao je graničarsku službu u Kraljevini Srbiji. Nije imao dece pa je usvojio Dejana (Zlatana) Milenkovića iz crnotravske mahale Zlatanci.

Sadašnja familija Zlatanović preziva se prema Dejanovom ocu Zlatanu.

Sada u mahali nema stanovnika.

*

Mahala (zaseok) Dećeve Rid-Zdravkovići

Mahala Dećeve Rid-Zdravkovići se nalazi između mahala Kalkari i Dećeve. Nekada je pripadala mahali Jovinci, a sada administrativno pripada mahali Dećeve. Tu je uvek živela jedna familija i slavila slavu Sv. Nikolu.

Stojan (Ranđela ) Zdravković posle Prvog svetskog rata odselio se na Kosovo, dobio je besplatno imanje i kuću, Ali je bio u obavezi da obavlja graničnu službu. Neposredno pre početka Drugog svetskog rata Šiptari su mu naredili da se za 24 sata idseli.

Ovu naredbu su dobile i ostale crnotravske porodice koje su se u tom periodu našle na Kosovu.

Posle Prvog srpskog ustanka, kao i posle oslobođenja od Turaka 1878.godine odselio se veći broj stanovnika u Jablanicu i Pustu Reku. Sada u mahali nema stanovnika.

 

* * *

XXIII – Mahala Dećeve:

Mahala Dećive nalazi se na blagoj kosini istočne strane planine čemernik, ispod Dećevskog Dela (Vučja rupa-11276m) i Dećevske čuke (Suva česma-1476 m.), na nadmorskoj visini od 1200-1260 metara. Mahale se nalaze na najlepšoj teritoriji sela Broda. Zbog lepote i strategoškog položaja, u svim ratovima, kao i tursko doba, bilo je sedište okupatorske vojske.

Mahala se graniči: sa juga mahalama Jovinci i Glavešine, sa severa mahalom Kojčine, sa istoka mahalom Madžare, a sa zapada mahalom sela Ruplje Bankovci. Nalazi se između dve doline: Dećevske na jugu i Mošine doline na severu.

Ima nekoliko pretpostavki na koji način je mahala dobila ime. Prema prvoj legendi vojska vojvode Dejana logorovala je ispod Vučje rupe. Turska vojska pod komandom sultana Muse napala je Dejanovu vojsku i potpuno je uništila.

Vojvoda Dejan je poginuo a mahala u blizini spaljena. Jedan deo stanovništva je pobijen, a jedan deo je napustio mahalu, tako da je mahala ostala pusta i kasnije nazvana Selište.

Doseljenici koji su došli na teritoriju današnje mahale, na uspomenu na vojvodu Dejana, novoformiranu mahalu ispod Selišta nazvali su Deićeve. Selo sa ovim nazivom postoji na Kosovu (Dragaš).

Ukoliko je ova legenda tačna onda je ova mahala bila naseljena i u XV veku, jer je sultan Musa ( u narodu poznat kao Musa Kesedžija) prešao planinu Čemernik u zimu 1412.godinu. Za prolazak svoje vojske izgradi je put od Klisure preko Plane (Stanikinog krsta), Gadžina i Čemernika, sve do Surdulice.takozvani musin put, koji i danas postoji.

Po drugoj legendi mahala Dejćeve dobila je ime zbog lepog položaja, pričaolo se: „mahala lepa ko devojka“. Na makedonskom jeziku u okolini Bitolja lepa devojka se zove dejća, od čega je izvedeno ime Dejćeve, a u narodu prihvaćeno kao Dećeve.

Ova mahala je nekoliko puta naseljavana i rasejavana, a verovatno najstarija porodica sadašnje mahale je porodica Stanisavljević (sada Stoičić) koja naseljena blizu mesta Straže-Greoteljka, gde je postojalo stražarsko mesto i čuvan derbendžijski put na deonici od Vuče rupe, preko mahale Markova čuka do centra sela Broda.

Na Vučjoj rupi za vreme turske vladavine bio je Stankov han, koji je, po predanju, radio do kraja XIX veka. U blizini dećevskog zaseoka Stojančevci nalazi se toponim Begov grob, što ukazuje na prisustvo Turaka na ovom području i borbu srpskog stanovništva.

Turski činovnici i poreznici dolazili su povremeno u selo Brod i njihovo sedište je bilo Dećeve-Ravnište. Na istom mestu za vreme Prvog i Drugog svetskog rata je bila komnada bugarske vojske.

Na teritoriji mahale Dećeve su zaseoci: Dećeve-Ravnište (kod Buke), Stojančevci (Pilari), Kozarev rid i Mikine. Dećeve-Rid (Zdravovići), administrativno i teritorijalno pripadaju mahali Dećeve, ali po postanku i poreklu pripadaju mahali Jovinci.

Rodonačelnii dećevskih zaseoka su došli iz različitih krajeva i u različitim vremenskim periodima, nisu u krvom srodstvu. U kasnijem oeriodu, sklapanjem brakova njihovih potomaka, neki su postali rođaci.

Stanovništvo ove mahale nekada se bavilo stočarstvom, zemljoranjom i rudarstvom (bili su poznati kovači i ćumurdžije). Posle oslobođenja od Turaka (1878.godine) stanovništvo je prestalo da se bavi rudarstvom i počelo da se bavi pečalbarstvom.

Tako Lepojević Cvetko iz zaseoka Stojančevci (Pilari) kaže: „ispod naše kuće, na svakoj štetini i sada ima ćumura. Pre nekoliko godina našao sam ćumur na štetinu u Poljanke.. Ćumur sam koristio skoro dve godine, a ćumura ima i iznad zaseoka Pilari i to od Bačevišta pa sve do Razdeljenice i Dećevskog dela (Vučje rupe).“.

Kovači iz porodice Dinčić izrađivali su klinje i druge predmete i sredstva za potrebe rudarenja, pa su dobili nadimak Klinčari. Pojedini stanovnici su se bavili održavanje rudrske vade i prenosom rude (kiridžije). Kao dopunsko zanimanje bilo je stočarstvo i zemljoradnja, kojima su se u većini slučajevima bavile žene.

Na teritoriji mahale Dećeve nalaze se toponime: Bačište (na kome su bile trle), Ovčarski grob, Kozarev rid i Premlazište (gde se održava slava –Premlaz-19 dana posle Đurđevdana 6 maj), 25.maja, pravio se ovčarski Belmuž , podvukao M.M, 2013.g.). Što ukazuje da je tada bilo razvijeno stočarstvo. Dobri pašnjaci, veliki broj izvora i potoka kao i lepih livada, na ovom delu planine Čemernik, omogućilo je razvoj stočarsva.

Mahala dećeve nekoliko puta ostajala bez stanovnika ili sa malim brojem stanovn

Tako od svih zaseoka je jedino ostalo samo ime Dećeve.

Rista Nikolić je spomenuo u svome istraživanju i Slavkovu mahaku, koja sada ne postoji.

 

A) Zaseok Dećeve-Ravnište (kod Buke)

1. Safronije R. Veljković2. Živojin B. Veljković, 3. Jovanče R. Veljković, 4. Dragiša I. Dinčić, 5. Radosav M. Dinčić, 7. Đura M. Dojčinović, 8. Vladislav M Dojčinović, 9. Luka M. Dojčinović, 10. Stojan M. Dojčinović, 11. Tasa M. Đokić, 12. Jovanča M. Đokić, Radosav V. Đokić.

 

B) zaseok Stojančevci (Pilari)

1. Dragomir S. Lepojević,2. Rista S. Lepojević, 3. Janika (pok.Ljube) Cvetković, 4. Teodosija L. Cvetković,5. Svetislav A. Stojičić, 6. Blagoje S. Cvetković, 7. Vladimir M. Stojičić, 8. Ćira M. Stojičić, 9. Zagorka (pok. Svetozara) Stojičić, 10. Velimir S. Stojičić.

V) Zaseok Kozarev Rid

1.1. Veljković R. Radomir, 2. Veljković R. Desimir, 3. Janićijević M. Radmil.

G) zaseok Mikine:

1. Milan (Gmitra) Veličković)(1877.g), 2. Božidar D. Stojanović, 3. Božilo G. Veličković 4.Tihomir G. Aranđelović, 5. Strahinja G. Aranđelović.

Milutin (Stojana) Dinčić i Danilo G. Dinčić posedovali su po 6 hektara imanje, odselili se u Niš pre Drugog svetskog rata, a imanj asu obrađivali rođaci. Dojčinović M. Krista odselio se u Leskovac pre Drugog svetskograta, a posedovao je 1 hektar imanja koje su obrađivala njegova braća.

Na teritoriji mahale dećeve nalaze se delovi imanja mahala: Markova Čuka, Madžare, Glavšine i nekadašnje mahale Mošina Dolina.

Na te4ritoriji mahale dećeve se nalazi veliki broj izvora:Ča-ilijin izvor, Grošin kladenac, Rskrsje (lekovita voda), Arnica., u dolini Grujin Dol itd. Svi ovi izvori se nalaze na nadmorskoj visini većoj od 1200 metara,

Izvor Grošni kladenac je kaptiran po projektu dipl. Inžinjera Bore Stoičića iz dećeve, pa se vodom snabdevaju zaseoci: Stojančevci i dećeve-Ravnište. Od izvora i potoka sa teritorijue mahale formiraju se doline Mošina i Dećivska dolina koje se ulivaju u reku Vlasinu, blizu centra sela brod , na mestu „Vračarske trešnje“gde je bilo prvo naselje sela Broda.

*

Rodoslov familija (mahale Dećeve)

 

Z a s e o k  D e ć e v e- R a v n i š t e

Dećevo je dobilo ime prema ovom zaseoku, koji se u narodu zove Dećeve ili Kod Buke ili Ravnište, a postoji mogućnost da se nekad ovaj deo mahale zvao Slavkova mahala.

Prvi stanovnici u sadašnjoj mahali Dećeve bili su naseljeni u ovom zaseoku. Dolaskom novih doseljenika formirani su i drugi zaseoci dećevske mahale. Prema predanju Ravnište je bio Krst urezan u veliku mladu bukvu. Tu se održavala seoska slava-zavetotina na Pejčindan, kao stočna slava.

U zaseoku ima 4 familije: Veljković, Dojčinović i Đokić.

 

F a m i l i j e: Veljković i Dojčinović

Rodonačelnik ovih familija je Markov sin Đorđe Marković, rođen oko 1800.godine. Markovi preci napustili su Čeva u Crnoj Gori i naselili se u okolinu Mojkovca, a odatle u Polimlje iznad Prijepolja.

Bežeći od turske osvete naselili su se u selo Stragare kod Kragujevca. Posle ubistva turskog starešine, napustili su Stragare i preselili se u okolini Prokuplja. Na neki način Turci su ih pronašli u ovom selu. Cela porodica je napustila Prokuplje i naselila se u Znepolje. A kasnije na Vlasini, gde su se bavili rudarstvom i stočarstvom.

Rad u turdkim rudnicima bio je težak. Mladen Zejak sa sinovima:Marko, Stanko i Naćo-napuštaju Vlasinu( vranjanski pašaluk), verovatno zbog teškog rada i neisplaćenog turskog poreza, i prelazi u brodsku mahalu Zaguzje (leskovački pašaluk).

Stanko i Naća odlaze na Kosovo, verovatno da rade u tamošnjim rudnicima, a Marko dolazi na današnju teritoriju brodske mahale Markova Čuka. Zauzeo je je prostor između dve doline (Mošinska dolina sa severa i Dećevska dolina sa juga), a od reke Vlasine na istoku do prevoja planine Čemernik (Vučja Rupa).

Marko je tu napravio kuću zemunicu (pola kuće u zemlji, a pola iznad zemlje) u mahali na mestu sadašnje stare kuće Svetislava Stankovića u mahali Markova Čuka, Trle i štale izgradio je na teritoriji sadašnjih mahala Madžare i Dećeve.

Šireći svoju porodicu kasnije je i on napravio kuću u mahali Dećeve, na mestu Arnica-Ispod kruške, gde i sada postoje zidine.

Marko je imao 6 sinova. Milorad se odselio u Skoplje. Marinko se prizetio u Gare, a jedan sin (verovatno Simeon) se vratio u brodsku mahalu Zaguzje. Đorđe, Novko i Veljko su ostali u mahali Dećeve. Đorđe je napravio kuću blizu mesta Ravnište (gde je sada kuća Mihaila Dojčinovića). Novko Marković je ostao sa ocem Markom, a njegov brat Veljko napravio je kuću u neposrednoj blizini ispod puta, na mestu Arnica.

Đorđe Marković je imao tri sina: Velka (rodonačelnik familije Veljković i Janićijević), Dojčina (rodonačelnik familije Dojčinović) i Milenka (rodonačelnik familije Milenković mahale Madžare).

Velko Đorđević imao je 4 sina: Radoil, Janko, Janaćije-Naka i Rista. Radoil i Janko su ostali sa ocem u zaseoku Dećeve-Ravnište, a Janićije i Rista formirali su novi zaseok Kozarev rid.

 

F a m i l i j e: Dinčić i Đokić

Preci ovih familija su živeli nekada sa leve strane reke Vlasine, blizu centra sela Broda.

Prema položaju imanja, odnosno parcela koje se međusobno graniče, može se zaključiti da su sve familije: Veljković, Stanković, Dinčić, Đokić, Janićijević i Milenković, nekada bile u srodstvu i slavile slavu Sv.Dimitrije-Gmitrovdan.

Rodonačelnik familije Dinčić je Dinča Ilijić, rođen oko 1840.godine, arodonačelnik familije Đokić je Đoka Ilijić (1839-1911) godine. Njihov otac Ilija je rođen 1810.godine. Ilija je imao 4 sina: Vojina Ilijića koji se odselio u Žitni Potok (oko 1895.godine), Dinču, Jovana i Đoku Ilijića.

Jovan Ilijić (1849-105) nije imao potomstvo.

 

Z a s e o k Stojančevci-Pilari

Zaseok se nalazi u sredini dećevske mahale, na nadmorskoj visini oko 1200 metara. Prvi doseljenik, posle višeetapnog naseljavanja, došao je iz Božice ili Klisure. Njegovo poreklo je iz okoline Prokuplja. Sve familije u zaseok slave Sv. Arhanđela.

Rodonačelnik je Stojanča kojije imao sina Cvetka(Cvetan), po kome se jedan deo familije u zaseoku prezivaju Cvetkovići(Cvetanovići), drugi deo familije se preziva Stoičić prema njegovom sinu Stoici, a treći deo familije s e preziva Lepojević(prema Lepoji), prema drugom Cvetkovom (Cvetanovom) sinu Lepoji. U zaseoku je živela pordica Stanisavljevića koja nije bila u srodstvu sa ovim familijama.

Z a s e o k Kozarev rid

Zaseok se nalazi u neposrednoj blizini Vučje Rupe i Denine čuke na nadmorskoj visini oko 1240 metara.

U zaseoku ima dve familije:Veljković i Janićijević. Obe slave slavu Sv.Dimitrije-Gmitrovdan.

Rodonačelnik ove dve familije je Velko Đorđević, Markov potomak. Njegova dva sina: Janaćije-Naka Veljković i Rista Veljković iz zaseoka Dećeve-Ravnište, se i formirali domaćinstva. Od Janaćija je familija Janaćijević, a od Riste Veljkovića, Familija Veljković. Predpostavlja se da je Velko na ovoj teritoriji imao trle i košare.

 

Z a s e o k  M i k i n e

Zaseok se nalazi na severnom delu Dećevske mahale, ispod Denine čuke i Vučje rupe.

Osnivač zaseoka je Mika po kome je zaseok i dobio ime. Braća Mika i Kojča (osnovač mahale Kojčine) došli su iz Gornjeg Vrtopa (Zaplanje) i nastanili se se u mahalu Dećeve na mestu Denina rupa.

Iz nepoznatog razloga polse izvesnog vremena Mika odlazi gde je sada zaseok Mikine, a Kojča na prostor današnje mahale Kojčane. Sve familije u mahali Kojčine slave slavu Sveti Jovan, a sahranjuju se u dećevskom groblju.

Prema popisu iz 1953.g. u zaseoku su živeli:

1. Veličković G. Milan-Milan-Milan (1877), Draginja 81822). Nikodije (1923), Vinka (1924), Dobrovoje (1928), Dana (1933), Stanlka (1935), Borica (1948), Bora (195)..

2. Veličković B. Miodrag-Miodrag (1927), Ljubinka (1926), Stanislav (1950), Tomislav (1952).

3. Ranđelović Strahinja-Strahinja (1885), Dušan 81921), Dragomir-Draga 81927), Stanka (1924), Ruska (1937), Mila (1931).

4. Stojanović Stojimen-Stojimen (1928), Nikola (1931), Stanojko (1934), Đura (1930), Stojanka (1936), Vela (1943), Milorad (1950).

Sada u zaseoku nema stanovnika. U zaseoku

U zaseoku ima tri familije:Stojanović, Veličković i Ranđelović. Predak ovih familija je Mika i svi slave Sv.Stevan.

 

Familija Stojanović

Nikola Stojanović (rođen oko 1840.godine) rano je ostao udovac. Oženio se Rusimkom iz brodske mahale Slavujeve, koja je dovela sa sobom sina Miliju i ćerku Ljubiku. Nikola je usvojio ovu decu, pa je Milija iz mahale Slavujeve rodonačelnik ove familije, Nikola je imao brata Jovana koji je imao dva sina:Denču i Iskrena. Denča je bio izuzetan majstor, a može se reći i umetnik, nije imao potomstvo. Iskren je poginuo u Prvom svetskom ratu.

 

Familija Veličković, Ranđelović

Rodonačelnik ove familije je Mihailo(Mikail)-prema nepotpunim i neutvrđenim činjenicima Mikin sin. Bio je kovač.

U njegovoj kovačkoj radnji radio je njegov sin Veličko Mikailović i Ranđel Dojčinović iz sela Krstićeve. Prema jednom pripovedanju Mikailo je usvojio Ranđela, a prema drugome ranđel se oženio Mikailovom ćerkom. Od Velička je nastala porodica Veličković, a od Ranđela porodica Ranđelović. U prvom svetskom ratu iz porodice poginuo je Gligorije Ranđelović.

Zbog malog prostora za život mnogoljudne porodice, veći broj članova ovih familija odselio se ,u druga mesta.

Jovanča Veličković prizetio se u brodsku mahalu Malo Ravnište, a Stojanča Ranđelović u brodskoj mahali Bakalci. Iz ove mahale je dipl.ing. Bogoljub-Boka Ranđelović, koji je dugo godina bio profesor srednje tehničke škole u Crnoj Travi, a kasnije ugledni privrednik.

Njegov brat dipl.inž. Radoslav-Lale Aranđelović je vlasnik preduzeća za izvođenje građevinskih radova.

Stanislav Veličković, dipl. Pravnik, dugi niz godina radnik Ministarstva unutrašnjih poslova.

* * *

XXIV– Mahala Madžare

Mahala Madžare se graniči sa zapada mahalom Dećeve, sa istoka mahalom Markova Čuka i centar sela Broda, sa juga mahalom Glavšine i sa severa mahalom Kojčije.

Nalazi se između Mošine i Sećevske doline, na nadmorskoj visini oko 1000 metara.. Mahala je dobila ime prema stanovnicima koji su nekada stanovali u njoj „Mađari“- „Madžari“ kubikaši, koji, koji su rdaili u brodskim rudnicima za vreme turske vladavine.

Na isti način je postala i mahala Madžari u Crnoj Travi. Mahala je teritorijalno podeljena na dva zaseoka.: donji deo mahale Donjomalci i Gornji deo mahale Gornjomlaci-Marjanov rid.

U donjem delu mahale, na mestu Andaci bilo je eksplotacije i sipiranje gvozdene rude, a sada postoje ostaci jalovine na pojedinim mestima i to na potezu od mahale do reke Vlasine (Andak, Aljke i Gnjilište-Čukar).

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište za 1885. godinu Milenko Đorđević je plaćao 19, 40 dinara.

Milenković Safronije imao je vodenicu na potoku Mošina Dolina, a Milenković Gmitar u centru sela Broda, na reci Vlasini. Milenković Milan i njegova braća, pre Drugog svetskog rata imali su dve vodenice na reci Vlasini, a na mestu Lučica-Vodeničište. Vodenice su kupili od odseljenih porodica iz mahale Miljine.

Na teritoriji mahale ima dva izvora.Kladenac, koji se nalazi ispod donjeg dela mahale. Sa ovog izvora vodu je zahvatala porodica Milenković-Donjomalci. Drugi kladenac se nalazi ispod šume Trebešine-Argaćin kladenac, ali je on povremen. Pomoću plastičnih cevi uvedana je voda sa izvora u domove mahale.

Prema popisu iz 1945. g. u mahali Madžare je bilo: 9 domaćinstva i 76 stanovnika; dok iz 1948. godine je bilo 7 domova i 44 stanovnika.

 

Rodoslov familija:

U mahali Madžare žive dve familije koje nisu u srodstvu: familija Milenković, koji slavi slavu Gmitrovdan i familija Stamenković, koja slavi slavu Sveti Ilija.

Familija Milenković

Rodonačelnik ove familije Milenko Đorđević, Markov unuk iz mahale Dećeve došao je na teritoriju ove mahale. Zadržao je deo imanja u mahali Dećeve, koji je dobio posle deobe sa braćom Dojčinom i Velkom. Jedna od najlepših livada u mahali Dećeve-Ravnište je njegova livada.

Napravio je kuću gde je nekada bila kuća Radomira Milenkovića Kod kruške. Milenko je imao tri sina: Stojana, Stamenka i Peju.

Stojan i Peja su otišli prema Grujinom dolu i formirali zaeok Stojanovi.

Stojan je napravio kuću gde je današnja kuća Milenković Stanče. Peja odmah pored nje, a Stojanov sin Danilo iznad prema mahali Dećeve.

Stamenko je je sotao sa ocem Milenkom. Imao je šest sina. Zbog malog prostora Stamenkovi sinovi Milorad, Đura i Suma napustili su mahalu oko 1930. godine. Najmlađi sin Gmitar imao je kuću na Štetinu prema Gornjem Čukle, a kasnije napravio je kuću iznad mahale ma mestu Mala njiva.

Safronija i Petraćija ostali su sa ocem Stamenkom u staroj kući gde je nekada bila kuća Safronije Milenkovića, na istom mestu Safronije je napravio kasnije novu kuću. Gmitar je oko 1930.godine izgradio kuću i kafanu u centru sela Broda.

 

Iz mahale Madžare u Prvom svetskom ratu su poginuli: Milenković (Stamenka) Petraćija i Milenković (Stojana) Ćirko, a u Drugom svetskom ratu: Milenković (Peraćije( Vlajko, Milenković (Stojana) Danilo, Milenković (Peje) Stevan i Milenković (Gmitra) Bratislav.

 

Iz mahale Madžari Milenković (Peje) Jordan bio je predsednik brodske opštine u periodu od 1929-1933. godine, posle Drugog svetskog rata bio je službenik u opštini Predejane. Njegov sin Miomir Milenković bio je dugogodišnji upravnik motela „Predejane“ i jedan od najzaslužnijih za izgradnju ovog prelepog objekta u dolini južne Morave.

 

U mahali Madžari je Milenković (Ljubomira) Vlajko je završio pravni fakultet i bio sudija Okružnog suda u Nišu. Dimitrije (Safronija) Milenković bio je poznati građevinar između dva svetska rata, a posle rata dugo godina direktor GP „Titograd“ iz Titograda. Iz ove porodice je i Aljoša Milenković, sada poznati novinar.

Sve porodice Milenković slave slavu Gmitrovdan, kao i njihovi dalji rođaci u mahali Dećeve i mahali Markova Čuka.

 

Familija Stamenković – Marjanovi

Rodonačelnik ove familije Marjan Stamenković koji se doselio iz sela Kalna i zadržao svoje prezime i slavu Sv. Iliju.

Turci su ubili popa Dimitriju, kalanci su pružili otpor Turcima, ali su Turci bili nemilosrdni. Plašeći se osvete Marjanov predak je sa porodicom napustio Kalnu i naselio se iznad porodice Milenković blizu mahale Dećeve (Marjanov rid).

Prema zaduženju poreza za 1885. godinu Marjan Stamenković je plaćao 17,08 dinara poreza što se smatralo za imućno domaćinstvo.

Iz mahale Madžare u Prvom svetskom ratu iz familije Stamenković-Marjanovi, poginuo je Čedomir (Marjana) Stamenković oktobra 1914.godine kao redov 3. bataljona prvog puka Moravske divizije a u Drugom svetskom ratu njegov sin Mita (Čedomira) Stamenković je streljan 1944.godine u Predejanu na mestu Rosulja, blizu motela Predejana od strane Bugara.

Zbog izgradnje auto-puta, zajednička grobnica streljanih meštana je izmeštena na drugu lokaciju, gde je podignut spomenik.

Od Marjanovih u mahali Madžare-Mitin sin Slobodan Stamenković-Bane izgardio je veliku fabriku u Leskovcu i poznati je privrednik regiona. Dragoslav (Spase) Stamenković-gaga je bio šef mesne kancelarije u Brodu od 1970-1980.g., zatim službenik u opštini Crna Trava i južnomorvskom regionu.

* * *

XXV—Mahala Markova Čuka:

Mahala Markova Čuka se nalati blizu reke Vlasine, na obroncima planine Čemernik, na nadmorskoj visini oko 900 metara. Graniči se sa juga centrom Broda, sa sa severa mahalama Litranci i Kočine, sa zapada mahalom Madžare, a sa istoka rekom Vlasinom.

Mahala je dobila naziv prema osnivaču roda Marka koji je došao iz Crne Gore (vidi odeljak“Mahala Dećeve“). Marko je došao u Znepolje, a odatle na Vlasinu, posle toga u selo Brod-prvo u mahalu zaguzje, potom na današnjoj teritoriji mahale Markova Čuka, odakle se kasnije iselio u mahali Dećeve.

Posle deobe Markove porodične zadruge, Novko je ostao sa ocem Markom. Novkov sin Stanko Novković, smatrajući da je u mahali dećeve velika zima, sobzirom da su imali staru kuću i trle na teritoriji mahale Markova Čuka, vratio se sredinom XIX veka u nju, gde i sada žive njegovi potomci-familija Stanković. U istom vremenu Markov unuk Milenko Đorđević naselio se u mahali Madžare.

*

Rodoslov familije:

Familija Stanković iz mahale Markova Čuka, familija Milenković iz mahale Madžare, familije Dojčinović, Veljković i Janićijević iz mahale Dećeve i familija Jovanović iz mahale Zaguzje, imaju istog rodonačelnika Marka, a sve familije slave slavu Gmitrovdan.

Familije Dinčić i Đokić iz mahale Dećeve, kao i familije Milče i Todora Veljkovića iz napuštene mahale Mošina Dolina su takođe su usrodstvu sa gore navedenim familijama, jer i one slave Gmitrovdan, a imanje im se graniči.

U mahali ima samo jedna familija Stanković.

Iz mahale Markova Čuka u Prvom svetskom ratu su poginuuli Pejčin Novaković i njegov sin Dobrosav Stanković kod Sukovskog mosta 1914.godine.

Iz mahale Markova Čuka Dobrosav Stanković je bio veliki majstor. I danas postoje njegove rukotvorevine: vrata, prozori, razboj itd.. Iz ove familije je i diplomirani ing. Srećko S. Stanković, autor knjige o selu Brod (Crna Trava) i vlasnik preduzeća za izvođenje građevinskih radova „Vlasina-inžinjering“ iz Beograda.

* * *

XXVI —Mahala Mošina Dolina:

Mahala Mošina Dolina se nalazi između mahala markova Čuka i kojčine. Na nadmosrskoj visini oko 950 metara, a u podnožju visa planine Čemernik-mala Čuka. Mahala je fomirana početkom XIX veka i u njoj su živele porodice koje nisu bile u krvom srodstvu. Mahala je nestala 1930.godine. Ugasila se.

Familija Đoke Moše

Ova familija naseljavala je gornji deo Mošine Doline, „Ispod ugar“. Slavila je slavu Sv.Sava, i u rodbinskoj vezi je sa familijom Đorđević iz mahale Litranci.

Osnivač mahale je Moša, koji je sa bratom Đorđem došao iz dećeve. Prema predanju njihova majka iz brodske mahale rašine se preudala u mahalu Dećeve.

Rista Nikolić je zapisao:“ Tošinci od Ćustendil Banje slave Svetog Savu“.

U selu Brodu slave Svetog Savu porodice u mahalama rašine i Anđelinkove, pa se pretpostavlja da su Tošinci koje je spomenuo R. Nikolić Đoka i Moša.

Kasnije su se Moša i Đoka podelili. Moša je ostao u mahali Mošina Dolina, a Đorđe otišao prema m. Sirovčine i formirao mahalu Litranci.

Mošin sin Milisav Mošić je 1885.g. na „zemljište“ plaćao porez 50,19.dinara.

Milisav Mošić je imao sina Đoku-Mošu, koji se oko 1920.godine odselio u selo Veliko Selo kod Velike Plane. Đoka –Moša je imao sina rođenog 1908.g. koji je pre Drugog svetskog rata bio šef želežničke stanice u Smederevu i Smederevskoj Palanci.

 

Familija Milče Veljkovića

Rodonačelnik ove familije je Veljko. Markov sin iz Dećeve, koji je imao kuću ispod dećevskog puta, u Arnici, odnosno preko puta njegovog brata Nikole.

Njegovi sinovi ili unuci Milča i Todor došli su iz mahale Dećeve u mahalu Mošina Dolina i nastanili s egde je sada „Lenkina kuća“. Bili su u srodstvu sa Novakom, jer im se imanje graničilo.

Milča Veljković prodao je drugi deo njive Zlatićevo koja se nalazi iznad mahale Dećeve, 18.11.1910. godine, Stojku Stamenkoviću iz mahale bričeve, prvi deo njive prodao je Stanko Marković (Novkov sin) iz mahale Markova Čuka, što znači da je bio u srodstvu sa Novakom.

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište 1885.godine, Milča Veljković je plaćao na imanje porez 7,51.dinara, što se smatralo siromašnom familijom.

Slavisli su slavi Sv.Dimitrije-Gmitrovdan, kao i njegovi rođaci u mahalama:Deićeve, Madžare i Markova Čuka.

Milča Veljković je bio oženjen sa Lenkom iz C.Trave (Todorovci)-nisu imali decu, usvojili su Dušana i Ljubomira iz Krstićevske mahale Bambarci. Nisu ostavili potomstvo.

 

* * *

XXVII —Mahala Kojčine:

Mahala Kojčine se nalazi na mkosini planine Čemernik, ispod vrha Mela Čuka (1207 metara), nanadmorskoj visini od 1150 metara. Graniči se sa juga mahalama Dećeve i Madžare, sa severa mahalom Sirovičine, s istoka mahalom Litranci, a sa zapada teritorijom sela Ostrozub i Ruplje.

Mahala je dobila ime po prvom doseljeniku Kojči, koji je došao iz mahale Dećeve. Mahala Kočine i dećevski zaseok Mikine(osnivča Mika) imaju istog rodonačelnika-Denu, koji je došao iz Vrtopa (Zaplanje), i naselio se kod dećevskog groblja, na mestu Denina drva. Dakle, Mika i Kojča su od Dene.

Dena je čuvao koze i imao dve pojate. Jednu gde je sada dećevski zaseok Mikine, a drugu u Trševini. Kako se nekada zvala teritorija mahale Kojčine. Zbog ucene i pritiska Turaka, ili nekog drugog razloga, Denini sinovi Mika i Kojča su napustili Denina drva.

Mika se odselio na današnju teritoriju dećevskog zaseka Mikine, a Kojča na trlu u Trševini, gde je kasnije formirao majalu Kojčine.

Porodice u zaseoku Mikine i Kojčine slave istu slavu Sv. Jovana, a sahranjuju se u dećevskom groblju, što je dokaz da su živeli u mahali dećeve.

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište za 1885.godinu Cvetan Kojčić je plaćao porez 23,16 dinara, što se smatra srednje imućnim domaćinstvom.

Već duže vreme u mahali nema nijednog stanovnika.

*

Rodoslov familija (mahala Kojčine)

Kojča je imao dva sina Cvetana i nepoznatog imena. Cvetan Kojčić, rođen je oko 1798.godine imao sina Nikolu, po kome se prezivaju pojedine familije u mahali Kojčine Nikola je imao sinove: Kostadin i Rajko.

Od Kostadina je familija Kostić i Kostadinović, a od Rajka je familija Nikolić. Mahala je nastala na krčevini i zbog malog prostora veći broj familija s e raselio.

Posle Drugog svetskog rata u mahali je bilo pet porodica. Porodica Kostadinović Marike i Kostadinović Desimirke posle izvesnog vremena napustila mahalu.

U Prvom svetskom ratu je poginuo Ćirko Kostadinović, a u Drugom svetskom ratu njegov sin Ljubomir Kostadinović Kojča i Stojanče (Dragutina) Kostadinović.

Ljubomir Kostadinović za vreme Drugog svetskog rata bio je obaveštajni oficir 12. srpske brigade. Poginuo je u Bitolju 1945.godine. Pre Drugog svetskog brata bio je poznati palir-poslovođa i izveo nekoliko znaćajnih građevinskih objekata.

Među njima je je Rade Kostadinović najpoznatiji. Nio je društveno-politički radnik, direktor osmogodišnje škole (učitelj i nastavnik srpskog jezika) i pisac o Crnoj Travi i okolini(pisac, novinar,etnolog i istoričar).

Njegov brat dipl. Ing. Vlada Kostadinović bio je uvaženi stručnjak fabrike „Prva petoletka“ u Trsteniku i bio profesor na mašinskom fakultetu. Najmlađi brat dipl.ing. Vitomir-Vidža Kostadinović bio je priznati građevinski stručnjak u GP „Rad“ iz Beograda.

Stavra (Svetozara) Kostić, posle završene tehničke škole predavao je u srednjoj tehničkoj školi u Vlasotince, a kasnije s ebavio privatnim radom.

Velimir (Rajka) Nikolić pred Drugi svetski rat napustio je mahalu i bio poznati preduzimač toga vremena. Njegov brat Mihajlo ostao je da živi u mahali i bio priznati majstor ovog kraja.

* * *

XXVIII—Mahala Litranci:

Mahala Litranci se nalazi ispod mahale Kojčine, a naslanja se na mahalu Sirovičine. Graniči se: sa juga mahalom Markova Čuka, sa istoka rekom Vlasinom, i nalazi se na nadmorskoj visini oko 950 metara.

Relativno je mlada mahala. Osnivač je Đorđe koji je došao iz Mošine Doline. Đorđe i Mopša su došli u Mošinu Dolinu i izgradili su kuću ispod Ugara ( i danas postoje zidine). Đorđe je otišao na mesto današnje mahale Litranci i napravio kuću na mestu Čukar, a zauzeo je teritoriju od reke Vlasine (od Krpuzove štetine) pa sve do ispod mahale Kojčine. Zadržao je svoj deo imanja iu Mošinoj Doliniu.

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište za 1885.godine Đorđin sin Milutin Đorđević-Litra plaćao je 41,49 dinara, što se smatra za imućno domaćinstvo.

Prema izveštaju Narodnog odbora brodske ,opštine iz 1945.godine, domaćinstva u mahali su imala imanja(njive, šume, livade i kućni plac): Milutinović (Milan) Josif(1908),2. Đorđević (Milutina) Trajko, 3. Đorđević (Đorđe) Blagoje.

Prema popisu iz 1945.godine j ebilo u mahali 5 kuća i 28 stanovnika.

*

Rodoslov familija (mahala Litranci)

Rodonačelnik familije Đorđe je rođen oko 1820.godine i imao dva sina: Stojana, koji se oko 1900.godine odselio u selo Trnova kod Niša, a kasnije njegova familija u Gornji Barbeš, i Milutina-Litra Đorđevića (1850-1911), koji je bio poznat trgovac stokom i namirnicima. Prema njemu je i mahala dobila ime Litranci. Jedan deo porodice se preziva Đorđević, a drugi deo prema Milutinu preziva Milutinović.

Milutin je širio svoje imanje, otkupio je imanje na mestu Vasiljevac, od nepoznatog vlasnika koji se odselio u nepoznato selo na Babičkoj Gori. Izradio je vodenicu na Sirovačkoj dolini, blizu Krpuzove štetine, gde je izrađivao i ćumur.

Sve porodice u mahali slave slavu Sv. Savu, a sahranjuju se u dećevsko groblje., što je još jedan pokazatelj da su njihovi preci živeli u mahalu Dećeve.

U prvom svetskom ratu poginuo je Đorđe (Milutina) Đorđević.

Posle Dtugog svetskog rata veći broj porodica je napustio mahalu i odselio se za Beograd. Krajem XX veka Cvetko (Ljubomira) Đorđević izgradio je lepu kuću na očevom imanju.

* * *

XXIX—Mahala Sirovičine:

Mahala Sirovičine se nalazi na severnom delu sela Broda. Sa južne strane graniči se mahalama Litranci i kojčine, a sa severne mahalama Stranje i Boškovci, koje pripadaju selu Krstićeve (Dobro Polje). Sa istočne strane graniči se rekom Vlasinom, a sa zapadne strane selima Ostrozub i Bistrica. Imanje ove mahale prostire se na dve planine-Čemernik i Ostrozub.

Mahala se sastoji iz dva dela-zaseoka: Donji deo ili Sirovičine-Padina i Gornji deo-Sirovički rid. Familije koje naseljavaju ova dva dela nisu u krvnom srodstvu.

Rade Kostadinović je oko 1960.godine zapisao po kazivanju Dragutina Nikolića iz maahale Kojčine sledeće:“ Da su nekada bile 4 kuće i to: Milutinova u mahali Litranci, Stevanova u Sirovičkoj dolini, Pavlova na Sirovički rid i naša u Kojčine“.

Rista Nikolić je zapisao sledeće: „ U sirovičkoj mahali su bili dvojica deda-deda peša i deda Stojan. Sirovičinci su se doselili iz Lisine, došli su da „najdu bolje“, slave Sv. Jovana.“

Dimitrije Mita Pavlović iz mahale Sirovičine, star 83 godine kaže: „Mene su pričali stari da je naše poreklo iz Crne Gore, hajduk Radak prvo je došao u Prokuplje, a odatle sa porodicom u Lisinu. Kasnije je došao u našu mahalu. Napravio kuću gde je sad kuća Mladena Pavlovićam na Ilinkin rid, a imao je imanje od reke Vlasine pa sve do Čobanca, a verovatno i kafanu Razdeljicu.“

Iz ove familije je i deda Stojan koga pominje Rista Nikolić.

Druga familija u mahali Sirovičine je deda Pešina, koji se verovatno naselio pre deda Stojanovih. Zauzeo je najbolji položaj u ovoj mahali i formirao zaseok Sirovičine-Padina.

Ne zna se odakle je došao predak Pešine familije. Po jednoj predpostavci to je stara familija koja se naselila u mahalu krajem XVI veka. Prilikom razmatranja postanka ove mahale mora se uzeti u obzir turski popis stanovništva iz 1584.godine. za selo Razdeljenica, koje se nalazi iznad sirovičke mahale.

Prema tom popisu ovo selo je imalo 15 domova i imali derbejdžiski status. Čuvali su put od Čobanca do Razdeljinice, a odatle do današnje teritorije mahale Sirovičine i centra sela Broda.

Na Razdeljinici su imali nekoliko hanova, a imanje im se prostiralo sve do reke Vlasine. Imali su trle na današnjoj teritoriji Sirovičina i teritoriji sela Krstićeve.

Po prestanku derbejdžiskog zanata, mahala Razdeljinica je nestala, ma porodice su se raselile u selo Krstićeve i mahalu Sirovičine, gde su imale trle, a neke su i napustile teritoriju, verovatno je deda peša iz ovih familija.

Turski Aga iz Leskovca hteo je da postane gospodar imanja od sela Ostrozub do sela Dobro Polje i gare. Stanovnici sela: Ostrozub, Bistrica, Krstićeve, Dobro Polje, Vus i Kozilo i mahale Sirovičine, sakupili su novac i 1840.godine otkupili imanja od turskog age, odnosno otkupili slobnodu.

Svako je dobio prema je dobio prema uloženim sredstvma. Mita Pavlović kaže:“ Mi smo dobili livadu Čobanac, Razdeljinicu i Krštenicu, a ostali su dobili onoliko koliko su uložili para.“

Prema knjizi poreza za 1885,godinu domaćinstva su plaćala porez: -Pavle Stanković(18,49.din.), Stanko Stanković(30,70.din.). Mita Stanković(20,80.din.).

 

Prema izveštaju Narodnog odbora brodske ošpštine iz 1945.godine, sledeća domaćinstva su posedovala imanje(njive, šume. Livade i kućni plac) u ovoj mahali:

– .Zlatko (Pavla) Stanković, Vlada (Petra) Stefanović, Krista (Dimitrije) Stanković, Milan (pavla) Stanković, Stajko (Pavla) Stanković, Stamenko (Naće) Marković, Ljubomir (Miladina) Nikolić.

Prema popisu iz 1945.godinu je bilo 10 domaćinstva i 67 stanovnika.

*

Rodoslov familija (mahala Sirovičine)

1) Sirovički rid

U ovom zaeoku žive potomci deda Stojanovi. Svi potomci slave slavu Sv. Jovana.

Stojan je imao sina Stanka, a ovaj tri sina: Pavle Stanković (1842-1902), Stevan Stanković i Mita Stanković-koji se odselio u selo Orana u Pustu Reku.

Stara kućaim je bila na Ilinkinom ridu. Pavle je izgradio kuću na Ridu i formirao zaseok Sirovički Rid, ili Pavlov rid. Pavle je imao 4 sina: Zlatko, Radul, Milan, Stajko i Zlatko.

Zlatko Pavlović se vratio na deodovinu i napravio kuću na mestu gde je sada kuća Mladena Pavlovića.

Radul Stanković prizetio se u selo Kozilo, a Milan i Stajko su ostali na Ridu. Stajko nije imao mušku decu pa je prizetio Stajka Stamenkovića iz krstićeve mahale Stranje. Drugi Stankov sin Stevan Stamenković prizetio se u familiju Pešić i naselio se u Sirovičku Dolinu, gde je sada kuća Kriste Stevanovića. Imao je dva sina: Dimitrije, koji je poginuo u Prvom svetskom ratu, i Petra Stevanovića.

Iz ove porodice su: Rade (Mite) Pavlović, dugodišnji pomoćnik direktora farmaceitske ustanove „Zdravlje“ u Lesakovcu. Branko (Mladena) Pavlović je dugo godina bio trgovac u prodavnici sela Brod i društveno-politički radnik.

Stojan Stamenković kao nastavnik je predavao u OŠ u selo Brod sa Slavkom Zvezdanovićem iz majhale Slavujeve, kasnije radio u odeljenje opštenarodne odbrane u Vklasotincu..

 

2) Zaseok Sirovčine-Padina

F a m i l i j a Nikolić

U ovom zseoku ima dve familije koje su nekada bile u krvnom srdstvu. Osnivač zaseoka je Peša, od koga je nastala familija Pešić. Peša je imao dva sina: Stanko Pešić, koji je bio kovač i Dinu Pešića, koji se 1885.godine odselio u selo Batulovce kod Vlasotinca.

Stanko pešić je rođen 1816.godine a umro u mahali Sirovčina –Padina 1896.godine. Imao je sina Rusima koji nije imao decu pa je usvojio jelenu poćerku Stojka Stankovića iz zaseoka Sirovičine rid, koju je dovela njegova druga žena Nasta iz Crne Trave.

Jelena se udala za Ljubomira (Miladina) Nikolića iz broske mahale Pecari, koji se i prizetio u Sirovičine. Ljubomir je zadržao svoje prezime Nikolić, ali je prihvatio novu slavu Aranđelovdan.

Njegov sin Svetozar-Toza prezivao e Miladinović, prema dedi Miladinu iz mahale Pecari.

U Arhivi dobropoljske crkve se pominju: Stanko Pešić-kovač, Dina Pešić-kovač i Jovan Pešić-terzija. Prema pojedinim iskazima bili su braća. Bili su kumovi porodicama u selima Dobrom Polju i mahali Karakaši sela Brod.

 

F a m i l i j e: Marković i Cvetković

Rodonačelnik ovih familija je Marko ili njegov otac koji je došao iz brodske mahale Zaguzje, a verovatno se prizetio, prema pojedinim iskazima u familiju Jovana Pešića.

Marko je imao jednog sina Janaćiju (Naću) Stankovića, a ovaj tri sina: Stamenko, Danilo i Aleksandar-koji je poginuo u Prvom svetskom ratu (sahranjen na vojničkom groblju u Draču 7.1. 1916.godine). Njegov brat Stamenko Marković je takođe bio učesnik Prvog svetskog rata i nosilac Solunske spomenice-invalid. Krsna slava je Sv. Arhanđel.

Danilova kćerka se udala za Dražu Cvetkovića, rodom iz brodske mahale Pecari, koji se prizetio. Zadržao je svoje prezime Cvetković, a prihvatio slavu S. Arhanđel. Poginuo u Drugom svetskom ratu.

* * *

XXX—centar sela Brod:

Centar sela Brod se nalazi u proširenju reke Vlasine, na nadmorskoj visini 830-840 metara. U njemu se uvek nalazio administrativi i teritorijalni centar sela Brod.

Prema predanju nekada su stanovnici sela Brod bili na okupu u dolini reke Vlasine, a njive i livade i košare bile su im sa leve i desne strane reke Vlasine, po visovima planina Čemernik i Plana. Stanovnici su jedne godine kosili i obrađivali njive s jedne strane reke Vlasine, a ispaša je bila na drugoj strani doline, a sledeće godine obrnuto.

Krajem XV i početkom XVI veka selo Brod je bilo nenaseljeno. U periodu od 1535-1572.godine naselile su se 22 stočarske porodice (nomadi) koji su imali derbejdžiski status. Opis tog derbedžiskog puta je već dat.

Centar sela se veoma brzo razvijao. Izgrađene su kafane i prodavnice, a putnici i trgovački karavani su se u karavanima tu odmarali i noćivali. Trgovci iz Znepolja prilikom odlaska na pazarni dan u Vlasotince, noćivali su u Brodu a isto tako i pri povratku.

Razvoj rudarstva u XVII i XVIII veku i izgradnji peći za topljenje rude Kod Česme-Guševac, doprinelo je razvoju centra sela Broda. Rudari su se naseljavali u blizini centra sela i trgovali u postojećim prodavnicama. Kasnije je otvoren i samokov-Balkanski Samokov, što je još više doprinelu razvoju sela.

Na reci Vlasini, u centru sela Broda je bio veći broj vodenica. Vlasnici ovih vodenica bili su preci današnjih stanovnika brodskih mahala Šakobarci i Miljane, koji su pored vodeničarstva se bavili i ispiranjem rude iz reke Vlasine.

Krajem XIX i početkom XX veka u ventar sela Brod dolaze stanovnici: Stojko Stamenković iz mahale Bričeve i otkupljuje vodenicu i imanje 1895.godine od porodice Jović (sada Branković) iz mahale Miljane.

Isati kupac otkupljuje i vodenicu od naslednika vodeničara Krste Stankovića kao i imanje gde je kasnije napravio poznatu kafanu „Stojkova kafana“. U ovoj zgradi pored kafane bila je i prodavnica i krojačka radionica. Deo porodice iz mahale Bričeve preselio se u centar sela Brod XX veka.

Ranđel Nikolić-Karakaš iz mahale karakaši, otkupljuje kafanu, dućan i imanje u centru sela Broda 1899.godine od Janka Mitrovića iz brodske mahale Belčine-bivšeg presednika brodske opštine i prvog poslanika sela Brod. Prodao je Ranđelu Nikoliću-Karakašu i branište-zabran, takozvani šibak.

Ranđel Nikolić je u centru sela kupio i deo imanja od Pere Đorđevića iz brodske mahale belčine, gde izgarđuje na vododelnici kafanu pod nazivom „Ranđelova kafana“.

U toj kafani je bila i prodavnica. Kasnije na reci Vlasini Ranđel gradi i vodenicu, da bi se potom sa porodicom nastanio u centar sela Brod.

Kitan Novaković iz brodske mahale Kitanovi, krajem XIX veka kupio je pojedine parcele od Krste Stankovića i Pere Đorđevića, gde je sagradio krojačku radionicu.

Posle Prvog svetskog rata Kitan Novaković je deo imanja prodao Gmitru Milenkoviću iz mahale Madžcare, koji je na tom imanju sagradio kafanu i prodavnicu, akasnije na reci Vlasini je sagradio i vodenicu. Deo ove porodice se preselio u centar sela 1930.godine.

 

Na ovaj način u centar sela su se naselile porodice Ranđela Nikolića-karakaša iz mahale karakaši , Stojka Stamenkovića iz mahale Bričeve i Gmitra Milenkovića iz mahale Madžari-a centar sela su napustile familije iz mahala: Šakobarci, Miljine i Belčine.

Sadašnji potomci u centru sela Brod su:

1. Familija Nikolić (Tase) Ranđela-Ranđel-lale, Milka, Viktor, jelena, Mihailo i Milica.

2. ranđelović (Stavre) Anka-Anka,

3. Stojković (Mike) Čeda-čeda, nevena,

4. Milenković (Joke) Milić-Milić (povremeno),

5. Petrović (pok. Dragše) Dobrica-Dobroca.

U centar sela je napravljen veliki broj vikendica, obnovljena crkva, vodenica i sakupljaju se odseljeni žitelji sela iz beograda i drugim gradovima u Srbiji.

Nekada se zaigra i kolo a i podseti na stara vremena. Projuhalo vreme je odnelo sve sa sobom. Nekdašnje pečabare a sada često sede često i doktore nauka, profeosre, inžinjere, preduzetnike-poidnjeti na nekadašnje dane pečalbarskoga zanta kada se odlazilo u prolet a vrtalo u kasnu jesen kada sneg zabeli na padinama Čemernika.

Seta i tuga za nekadašnjim veseljima, uz kolo na Čobanac na Sveti Iliju (2.avgusta) kada su „sevale“ i pesnice, ko će voditi kolo; danas su ostale samo uspomene i sećanja za neke drruge generacije da saznaju da se ovde u zaraslom korovu godinama nekošenih livada i oronulih kuća-nekada živelo i gde se odigravao zdrav i veseo život.

Vrvila je planina sa belim stadima i čula se pesma ovčara i govedara, a danas je nekada nadletaju samo planinski orlovi.

Oronula škola u centar sela Brod je ogledalo surovosti i prolaznosti života ovde u planini.

 

 

* * *

Toponimi (nazivi pojedinih njiva, livada, pašnjaka i šuma):

Mahala KARAKAŠI: – Padina, Rid, Igralina, Ogorela Buka, Ravnište, Rujinovo Ravnište, Golema Njiva, Košarište, Trnova Čuka, Gornja Padina, Garinje, Vrli Kamen, Donja Padina, Svinjarnik, Brljivi Valog, Crvene Rovine, Pažar, Duga Livada, Čičin Rid, Crvenka, Trlina, Brezova Čuka, Sultanac, Smiljeva Čuka, Pačukova padina itd.

Mahala PECARI: – Preslap, Zlatanova njiva, Trnjina, Karakaška livada, Ogrenja, Dobra voda, Rudište, Gradina, Prisoje, Plana, Bežanište, Trsteni kamen, Kurinov kamen, Rudina itd.

Mahala KOKARCI:- Štave, Preslap, Milčinska Čuka (Trnova Čuka), Trševina, Stevanova padina, Arnica, Jendaci, Linčište, Poljana, Dolina, Govedarski put, Rudina itd.

 

Mahala BRIČEVE:- Štave, Rid, Donja Padina, Cretnjak, Crvenka, Pod Košaru, Stara Kuća, Repak, Ridar, Branište, Poljanka, Razbarci, Rovine, Bežanovica, Dlibokica, Uplatina, Krst, Pojate, Svinjarnik, Dolina, Progon, Miloševka, Nad Pačukove, Gornji rezbarci, Gornja Padina, Mala Njiva, Čuka, Preslap, Kozji Grm, Grgarevo, Kitnjasta Buka, Mal Izvor, Velik Izvor, Buzalak, Smiljeva Čuka, Biljine Bare, Zanoga, Sultanac, Izvori( Bare, Prisoje, Razbarci, Dlibokica, Topila, Gornji rezbarci, Stara Kuća, Ridar), itd..

Mahala PAČUKOVE:- Padina, Bare, Breg, Leštak, Gradina, Guvnište, Cevkin rid, Buke, Trica, Stojanov rid, Kombas, Belčinska livada, Miloševka, Kadijina njiva, Nikolina padina, Jovanoca njiva, Trševina, Tplik, Trnova, Stojanova kruška, Nićevje, Uplatina, Progon, Razbarci, Mančina livada, Iznad Kokarci, Jalovnik, Mal izvor, Golem izvor, Mladenov dol, Rudina, Bežanište itd..

 

Mahala BAKALCI:- Golema njiva, kopotina, Sevkin rid, Sevkin rid, Garina, Sitne kruške, Valog, Rani dol, Vada, Dolina, kamen, Gornje padine, Bakalka, Donje padine, Izvor, Toplik, Livadice, zelenac, danin grob, Trševina, Ridak, Sokak, Čardak (Nešin Grob), itd.. Po prerdanju na mestu Čardak Turci su ubili nekog Nešu po kome je je kasnije ovo mesto nazvano Nešin Grob (grob hajduka Neše-podvukao M.M, 2013.g)

Mahala MILČINE:- Solila, Milčinski rid, Vernenica, Breg, Momčilova njiva, jankova njiva, Stankova njiva, Poljane Trnova čuka, Kruške, Ogrenja, Kadivkina njiva, Piovi, Garinje, Smiljeva čuka, Mladenov dol, Plana, itd…

 

Mahala KITANOVE:- Padina, Miloševka, Čukar, Mesača, Kadijina njiva, Bernica, Trnica, Trševina, Plana, Golem izvor, Mal izvor, Ugar, Staro guvno,, Grmak, Jelenina dolina, Pod kladenac, Donja Miloševka.

Mahala ANĐELINKOVE:- Kućište, reka, Trševina, Zaguske bare, Donja padina, Nikolina padina, bare, Fulipova njiva, lešće, Čočin čukar, trnica, trnjaci, Rudina, valog, Široka arnica, Vlašijevac, Golem izvor, Ugar, Kadijina njiva, Stojanov rid itd.

Mahala RAŠINE:- Prema imenu vlasnika:- Stevanov rid, Bojčin rid, Đurin rid, Penjtrikin andak, Cvetkova livada, Naćina bara, Smiljeva čuka, Ivanov vašivac, Ugrenov grob, Jankov grob, tasina livada, Mladenov dol(koji se nekada zvao Žiglovska solila), Kušina livada, bakalka i paučukovske bare,. Prema drugim obeležjima(reljef, izvor ili drugo):-Devojački kamen, devojački rid, Golemi rid, Golema livada, Solila, Krst, lešje, Posaden kamen, Progon, Jalovnik, Plandište, Kolarnica, valog, Ogrenja, Lisićevka, Kitnjasta buka, Trševina, Pažar, Bežanište, Raskrsje, Buzalak, Golema njiva, Malinski rid, Malinska padina, Slavujevo branište, Selište, Arnica, trojica, Piovi, Duboka padina, Panjak, Grgurov dol, Konjarski kladenac, Prasanište, Golemo ravnište, Krivi dolič, Štavnik, Doline, Trševina, Kradnja livada, Mala njiva, Madžarski valog, Turski andaci, Golema gramada, Siput, Eldište, Kombas, Pobijeni kamen(„Razbijeni kamik“).

Mahala BELČINE:- Belčinska reka, Tekište, Pažar, Požerak, Prisoje, Kadijina njiva, Dičina njiva, Radin kladenac, Vato padina, Vato rid, Gorun, Garinje, Zaguske bare, Orlev dolič, Grgulov dol, itd..

Mahala ZAGUZJE:- Trševina, Engenova garina, Podrid, Virovi, Branište, Podclog, Pojatište, Gradina u reku, Plandište, Luka, Gornja padina, Donja padina,, Kadinka, Bećarka, Zelenke, Breg, Štetina, Govedarnici, Novine, Novinke, Repušnica, Gradašnica, Topila, Ivak, Listićeva njiva, Golema gremada, Češire, Gornji lug, Donji lug, Crkvište, Padinke, Crnotravski rid, Gornja ogrenja, Mala njiva, Danilov šljivar, Vrljak, Koštiljevka, Guvno, Kladenac, Bunar, kazanica, ravnište, Uljanik, Prisadi, Prisoje, Repušnički andak, Toplak, kali, Prekop, Solila, Jesniče, Bakalke, Jedinje, lazina vodenica, Nunkin grob, Srpak, Golemi andak, Gradac, Todorovsko valožje, Radenkova bara, Pajkina poljana, Zaguski most, itd..

 

Mahala PUDINE:- Grujina Čuka, Grgurov dol, Vatov rid, Prasište, Gradašnica, Pudinka, Kalište, Ogrenja, Vlašine rupe, Vlaški kamen, Crkvište, Solila, Kunjarski kladenac, Pažar, Zarupci, Bakalke, Garina, Grmak, Sojćevka, Prisoje, Padina, Listićeva njiva, Bare itd..

 

Mahala SLAVUJEVE:-(Nazivi njiva, livada, šuma):- Radulov rid, Donja padina, Visari, Poljane, Kučište Ogrenja, Vukanova gradina, Ćapa, Gusti čukar, Mala njiva, Gramada, Lisičji kamen, Lisiičen rid, Cojino branište, Lisiče, Vrginci, Marijina livada, Danilova ogrenja, Bare, Čola, Ovčarski grob, Bele vode, Čukar, Borovičje, Veljine bare, Milanin dolić, Cojina livada, Papratinje, Priboj, Milanin kladenac, Simenkove meanište, Kostovica, Kitanova padina, Jovanov kladenac, Ranđelova padina, Zanoga, Stankove bare, Vrljo-kamen, Đurkinske padine, Golemo ravnište, Stoilkova padina, Krstina buka, Mazna buka, Krstina ornica itd..

U okolini mahale ima nekoliko potoka-dolina: Slavujevska dolina, koja nastaje kod mesta Bele vode, a uliva se u reku Vlasinu kod zaguskog mosta. Pored ove doline postoji i Miljinska (Milanina) dolina i Tesna dolina. Veliki broj izvora postoji u okolini mahale i to: mali izvor, velik izvor, Milanin izvor, Studenac, Kučište, Tričkov izvor, Priboj, Izvor u Lepojine livade, Izvor u Treševinu, Izvor u Gornji Priboj i izvor u Cojino branište.

 

Mahala MALO RAVNIŠTE:- Radulov rid, Lisičji kamen, Malo Ravnište, Gradina, Olgin breg, Krštena buka, Gologuza, Vitomirov rid, Ljubansko, Pepeljanka, Javor, Mali javor, Rakitino, Pojište, Dickina njiva, Đurina gradina, Miltenova njiva, Ravni dol, Mali izvor, Veliki izvor.

Mahala MILJANE:- Pavkovica, Miltenova livada, Kamenitica, Tursko branište, Crkvište, (Rajkovo ravnište, Miltenov rid, Ugar, Padina, Lisičji kamen, Mala njiva, Čukljenik, Bačevište, Gusti čukar, Turska livada, Srednji rid, Golema livada, Borovičje, Ćapa. Bara, Garina, Krštena buka, Uhar. Itd.(Imena-nazivi mahale Miljane se nalaze na istoj teritoriji sa mahalama: Šakobarci i Slavujeve-pa se nazivi mesta ponavljaju).

 

Mahala MILOŠEVE:- Morčina livada, prisoje, tazina livada, Tasina dolina, garina, Studenac, Krštena buka, Ravni del, Priboj, Orište, Zelena bara, Krndari, Tursku branište, Simenkovo menaište.

 

Mahala ĐURKINE:- Đurkinski andaci, Stanci, Đurkinski krndari, Padina, Ogrenja. Pi,

Mahala GLAVŠINE:- Guševac, Prokop, Morčina livada, grujin dol, Prisoje, Stanci, Valog, Golema livada, vada, Krndari, Piovi, Zanoga, Bare, vrljokamen, Golemeško ravnište, Ugravnište, leštak, Rujinci, Blagi paprat.

Mahala DEĆEVE:- Ravnište, Buka, Arnica, Rid, Dolina, Čukar, Ridak, Grujin dol, Kod vrbe, Bačevište, Potajnica, Ugravnište, Rujinci, Košarište, Grošni kladenac, Kaldrma, Prodana voda, Kradnja livada, Vučja rupa, Stankovo menaište, Poljana, Drum, Straža, Begov grob, Raskrsje, Greotaljka, Gornje rskrsje, Donje raskrsje, Ča-Ilijin izvor(„Ča“-stric, podvukao: M.M 2013.g.), Vitelom rid, Dlaga bara, prisoje, Solila, Topila, Livadke, mala čuka, Dedina čuka, Stankova čuka, Kojčinske njive,

Na teritoriji mahale

Mahala MADŽARE: Andak, Kladenac, Aljke, Gnjilište, Buljinski kamen, Simina njiva, Grujin dol, Golema njiva, Mala njiva, Padina, Rid, Garina, Mrtvica, Umište, Straža, Golema Čuka, Prisoje, Ugar, Mečkina kruška, Gornje Livadče, Gornja Njiva, Plosni Kamen, Solila, Litranska Njiva, Savronijin Šljivak, Orišta, Trnje, Gornje vodeničište, Donje vodeničište, Dlaga bara, Marjanov rid, Vukanino Bunarište, Trebežina, Krajina livada, Ravnište, Bačevište itd..

Mahala KOJČINE:- Breg, Padina, Goli rid, Cvetanova njiva, Vrli dolič, Vitelom rid, Mikailova padina, Prisoje, Kojčinsk NJIVA, Solila, Plosni kamen, DlGE BARE, Mala čuka, Golema čuka, Denina čuka, Garina, Stojanikin krst, Krštena buka, bare, Poljanke, Sirovičke poljanke, Vasilevac, itd..

 

Mahala LITRANCI:- Litransko branište, Litranska livada, Litranski valog, Litranska njiva, Čukar, Ogrenja, Jocin rid, Sinodin rid, Valožje, vrli dolič, Cvetanova njiva, Bare, Trajkov leštak, Trajkova padina, mala njiva, Gradina, Rajkovo vodeničište, Krpuzova štetina, Golema livada, vasiljevac, Čuka, Limčište, Sirovička njiva, Prisoje, Garina, itd…

Mahala SIROVIČINE:- Rid, Ilinkin rid, Sirovički rid, Ogrenja, Bare, Dolina, Vasilevac Široka poljana, bačevište, Oelovac, Mrtvica, Petkova livada, valog, Golema njiva, Golema livada, Trševina, Krštenica, Bače, Bačevina, Sirovička padina, Poljanke, Čobanac, Izvor, Razdeljinica, Dobropoljsko polje,

Meanište, Božnivica, Izvori: Stojanov Kladenac, Razdeljinica, Kladenac u Dolinu, Mladenov Kladenac(lekovita voda), Suvi Kladenac, Sirovički Kladenac. Najpoznatiji izvor je na planini Ostrozub, na mestu Razdeljinica, ispod Čobanca (Sv. Ilija).

 

 

Poreklo prezimena po rodovima u mahalama sela Brod Crna Trava

 

 

 

Poreklo prezimena po rodovima u mahalama sela Brod (Crna Trava):

 

Poreklo prezimena Stanojević, Nikolić, Aranđelović (mahala KARAKAŠI):

(A-1) Familije:Stanojević, Nikolić, Aranđelović

Poreklo: iz Grčke-Karakašani su po narodnosti Grci iz Epira(predela Zagorje) i okoline Soluna

Krsna slava: Aranđelovdan

Rodonačelnik :- Rodonačelnik ove familije je Stanojević familije je Stanoje , rođen oko 1800. godine, a njegovi preci koji verovatno potiču iz XVII veka, nisu poznati.

Rodonačelnik familije Nikolić—Aranđelović je Nikola koji je bio oženjen Jeglikom i imao dva sina: Milutina koji je zadržao prezime Stanojević i Ranđela—Karakaša koji se prezivao po ocu Nikolić. Rodonačelnik Stanojević familije je Stanoje , rođen oko 1800. godine, a njegovi preci koji verovatno potiču iz XVII veka, nisu poznati

 

Prezimena: Stanojević, Nikolić, Ranđelović

Poznat rodoslov:

Braća: Stanoje (1800) (familja Stanojević) i Stojan Stanojević (familija Lepojević).

 

Stanoje:-Nikola(1825), Milisav, Đorđe.

 

Nikola Stanojević(1825)-Jeglika:- Milutin Stanojević (1850), Ranđel-Karakaš Nikolić (1856-1942).

Milutin Stanojević (1850):-Dragutin-Šop

 

Ranđel-Karakaš Nikolić (1850-1942)-Jelena:-Milorad Nikolić (1883-1963), Ljubomir Nikolić (poginuo u Prvi svetski rat), Tasa Nikolić (1893-1991).

 

Milorad Nikolić-Draga: Aranđelović: Stavra (1908), Toma, Cvetko.

Aranđelović Stavra (1908)-Zagorka:-Dr Stojan Aranđelović- Milena:-Dejan-Olivera:- Dimitrije.

Aranđelović Toma-Radica:- prof.dr. Jova Aranđelović-Ruža:-Dragan.

Aranđelović Cvetko-Ljubica:-Dragoslav, Slobodan. Dragoslav-Dejan.

 

Ljubomir Nikolić-Imenka:-Dušan.

 

Nikolić Tasa (1893-1991)-žene: Stana. Jana i Persa:-ž. Marika:-Nikola-Dragan, ž. Marika:-Dragiša-Branko:-Zoran, Vlada. Ž. Milka:-Ranđel-Lale-Vikotor-Mihajlo. Ž. Branka:-Dane-Danijel

 

* * *

 

 

 

Poreklo prezimena Milosavljević, Gligorijević, (mahala KARAKAŠI):

(A-2, Familije: Milosavljević, Gligorijević)

 

Krsna slava: Aranđelovdan

 

Poreklo: iz Grčke-Karakašani su po narodnosti Grci iz Epira(predela Zagorje) i okoline Soluna

 

Rodonačelnik: – Rodonačelnik porodice Milosavljević-Gligorijević je Milosav, Stanojev sin koji se rodio oko 1840. godine. Imao je dva sina: Gligorija Stanojević i Stajka koji su posle oslobođenja od Turaka, 1888. godine odselio u Porečje u okolini Vučja.

Poznata prezimena: Stanojević, Lepojević, Milosavljević. Gligorijević

Poznat rodoslov:

 

Braća: Stanoje (1800)(Familija Stanojević) i Stojan (familija Lepojević)

Stanoje(1800):- Stanojević:Nikola (1825), Milosav (1840), Đorđe.

 

Stanojević Milisav (1840)-Cveta: Stanojević: .Gligorije (1868), Stajko (ž. Imenka-odselio se u Vučje-Porečje).

 

Stanojević: .Gligorije (1868)-Margita: Gligorijević:-Milić (1889-poginuo Prvi svetski rat), Denča, Sotir, Milisav (2), Svetozar..

Gligorijević Milić:-Dimitrije, Vlastimir. Dimitrije-Gligorije. Vlastimir:-Duško i Rade.

Gligorijević Denča:-Bogoljub-Zlatko, Zoran-Nikola Gligorijević.

Gligorijević Sotir:-Mihajlo (poginuo u Drugi svetski rat), Miodrag (poginuo u Drugi svetski rat), Dragomir.

 

Milosav (2) Milosavljević:-Ratko, Gligorije, Stamenko. Ratko:-Milisav, Vidoje. Gligorije:-Staniša-Gligorije. Stamenko:-Danko i Ratko Milosavljević.

 

* * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Poreklo prezimena Petrović, Milošević (mahala KARAKAŠI):

 

 

Poreklo: iz Grčke-Karakašani su po narodnosti Grci iz Epira(predela Zagorje) i okoline Soluna

Rodonačelnik:- Rodonačelnik ove porodice je Agaćija Petrović (1875-1962). Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve rođen je u mahali Pecari, sin Petra i Stojanke Milošević. Oženio se sa Milenom (14.1.1895.godine), ćerkom Lazara Petrovića, i prizetio se u mahalu Karakaši.

Lazar Petrović (1833-1911), rođen je u selu Darkovci (Darkovce) mahala Košarci. Oženio se sa Petrom iz mahale Karakaši, verrovatno Stanojinom sestrom, i prizetio se.

 

Krsna slava: Đurđevdan

Prezmena: Petrović, Milošević

 

Poznat rodoslov:

 

Petra (1850-1924)-Lazar (1833-1911) Petrović

 

Milena Milošević-Argaćija (1875- 1962) Petrović:- Trenča Petrović(1902), Miloš Petrović (1904).

Trenča Petrović: Slavko, Stanimir.

 

Miloš Petrović:-Branko, Petar, Zvonko, Argaćija, Dr Veselin.

Petar:-Dr Ljubiša Petrović

Zvonko Petrović:-Boban Petrović.

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Đorđević, (mahala KARAKAŠI):

 

Poreklo: Karakašani su po narodnosti Grci iz Epira(predela Zagorje) i okoline Soluna

 

Krsna slava: Aranđelovdan

Prezmena: Đorđević, Stanojević

 

Rodonačelnik: – Rodonačelnik ove familije je Đorđe Stanojević, poreklom iz mahale Rašine, koga je tetka očuvala u mahali Karakaši, a verovatno je bio i posinjen. Dobio je imanje iznad karakaškog puta, sada poznato kao Canino imanje, prema njegovoj supruzi Cani.

Đorđe nije imao decu pa je usvojio Jovana iz mahale Rašine (Padina), koji je prihvatio prezime Đorđević, prema Đorđu, i slavu Aranđelovdan.

Jovan se tri puta ženio. Sa prvom ženom Cvetom, iz mahale Derdžine (selo Krstićeve) imao je sina Miladina.

Sa drugom ženom Jeglikom, ćerkom Jovana Velkova iz zaseoka Drdinci (mahala Karakaši) imao je dva sina: Danila i Argaćiju. Svi su se oni odselili u Vlasotince.

 

Poznat rodoslov:

 

Braća: Stanoje (1800) (familja Stanojević) i Stojan Stanojević (familija Lepojević).

 

Stanoje:-Nikola(1825), Milisav, Đorđe (1820).

 

Đorđe Stanojević (1820)-Cana:- Jovan Đorđević (1850-1915, posinjen iz m. Rašine, Brod).

 

Jovan Đorđević(1850-1915)-Cveta(s. Krstićeve, Dobro Polje):-Miladin (1873-1958)

Miladin Đorđević (1873-1958)-Cana:-Božilo i Vladimir Đorđević.

 

Jovan Đorđević- Jeglika (Krakaši, Bord):-Danilo (1892) i Argaćije (1894) Đorđević. Danilo Đorđević (1892)-Sovijanka:-Draža, Stepa-Šop i Aleksandar Đorđević.

 

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Stojanović, Lepojević, Stojičić, (mahala KARAKAŠI):

 

(B-1) Familije: Stojanović, Lepojević, Stojičić

Poreklo: Karakašani su po narodnosti Grci iz Epira(predela Zagorje) i okoline Soluna

Rodnačelnik:- Rodonačelnik ovih porodica je Stojan, rođen oko 1790. godine a po predanju bio j Stanojin brat. Imao je dva sina: Lepoju i Boška, koji se odselio u Pustu Reku.

Krsna slava: Aranđelovdan

Braća: Stanoje (1800) -(familija Stanojević) i Stojan(1790)- familija Lepojević).

 

Poznat rodoslov:

 

Stojan (1790)- Lepoja (1815-1915) Stojanović, Boško Stojanović (odeslio se u Pustu Reke).

 

Lepoja Stojanović (1815-1915)-Stanija:- Lepojević: Jovan (1870-1903), Ranđel (1949-1903), Ćira (1862-1898), Strahinja(odselio se u Pustu Reku).

 

Jovan Lepojević (1870-1903)-Anica:- Arsa (poginuo u prvi svetski rat), Danilo, Obrad (poginuo u Prvi svetski rat), Vitko, David (1900).

Lepojević Danilo-Voja(poginuo u Drugi svetski rat), Mika, Radomir (poginuo u Drugi svetski rat).

Lepojević Vitko:-Pera, Jordan, Lepoja, Jova.

Lepojević Pera:-Branimir, Goran-Aca.

Lepojević Jordan:-Goran-Aca.

Lepojević Lepoja:-Danilo, Aca..

 

Lepojević Ranđel (1849-1903)-Imenka:-Stojan.

Lepojević Stojan-Ana:-Stojadinka.

Lepojević Stojadinka (Karakaši)-Strahinja Stojičić(Pačukove-prozetio se):-Dragiša, Predrag, Stojan-Srđan.

 

Lepojević Ćira (1862-1898)-Sultana:-Vićentije(1883-1909,-žena Stanojka), Vlajko (poginuo u Prvi svetski rat).

 

* * *

 

 

 

Poreklo prezimena Stanimirović, Bogojević, Mladenović (mahala KARAKAŠI):

 

(B-2) Familije: Bogojević, Mladenović

 

Poreklo: Karakašani su po narodnosti Grci iz Epira(predela Zagorje) i okoline Soluna

Krsna slava: Đurđevdan

Rodonačelnik: – Rodonačelnik ove porodice je Bogoje Milošević (1832-1912). Rodio se u selu Darkovci (Darkovce). Oženio se sa Stanijom (1833-1913), kćerkom Stamenka i Stanke Stanimirović, i prizetio se u mahalu Karakaši.

 

Rodonačelnik:- Rodonačelnik ove porodice je Mladen Stanimirović (1827-1908). Mladen je imao brata Mihaila.

 

Prezimena: Stanimirović,, Bogojević, Mladenović,

 

Poznat rodoslov:

 

Stanimir (1780):-Stamenko Stanimirović (1810), (?-nepoznat, 1970,) Stanimirović.

 

Stanko Stanimirović (1810):-Stanija (prizetio se i z selo Darkovce), Bogoje (1872-1912).

Bogoje Stanimirović: Bogojević:- Dragutin (poginuo u Prvom svetskom ratu), Dimitrije (žena: Rusija), Miladin (1865-1902).

 

Bogojević Miladin (1865-1902)-Jelica:.Milorad (prizetio se u m. Drdinci), Jovanča (1895-1956).

Bogojević Milorad:-Mirko, Velja, Dimitrije.

Bogojević Jovanča (1895-1956)-Kola:-Braca, Mika. Braca-Nikola-Zoran. Mika-Jovica-Igor Bogojević.

 

(?nepoznat-1790.g) Stanimirović:- Mladen (1827-1907), Mihajlo.

Mladen Stanimirović-Stanka: Mladenović:.- Dojčin (1850-1925), Zlatan (1847-1912), Zlatko (1885-1915), Stanča-Milisav.

 

Mladenović Dojčin(1850-1925)-Pejka:-Nikola-Velimir.

Mladenović Zlatan (1847-1912):-Đura (1894), Svetozar (1896), Aleksandar, Milan.

Mladenović Aleksandar:-Vlada, Dobrovoje, Stojanče. Dobrivoje-Dragan Mladenović.

Mladenović Milan;-Krista.

 

* * *

 

 

 

Poreklo prezimena Jovanović, Videnović,(mahala KARAKAŠI):

 

Poreklo i Rodonačelnik:- Poreklo ove porodice je iz okoline Aleksinca, a po predanju prvi doseljenik u mahalu bio je Veljko, crnomanjast i visok čovek. Najstariji poznati član je Stanko, koji je imao kuću ispod karakaške mahale, a njegov sin Vojin je izgradio kuću na sadašnjoj teritoriji zaseoka.

Vojin nije imao dece pa je usvojio Stamenka iz mahale Pecari. Stamenko je imao sina Veljka-karakaša i još jednog nepoznatog imena, a po predanju zvao se Radul.

 

Od Veljka je porodica Jovanović. Veljkov sin Jovan svirao je u gajde i prema delu ovog instrumenta drdalo zaseok je dobio ime Drdinci

Radulov sin Viden nije imao decu pa je usvojio Gmitra iz mahale Milčine, koji je poginuo u Prvom svetskom ratu.

Gmitar je imao četiri kćerke. Najstarija kćerka Dobrica udala se za Milorada Bogojevića iz mahale Karakaši, koji se prizetio u familiji.

 

 

 

Krsna slava: Đuređevdan

 

Rodonačelnik: Stanko

 

Prezimena: Stamenković, Bogojević, Jovanović, Videnović)

 

Poznat rodoslov:

 

Stanko (173):-Vojin(176)-Stamenko (1785).

Stamenko:-Veljko Karakaš, Radul (Bogojević).

 

Veljko Karakaš:-Jovan Veljković (1840-1905).

Jovan Veljković (1840-1905)-Anica:-Milten (1873-1914.g-poginuo u Prvi svetski rat)

Veljković Milten((1873-1914.g-poginuo u Prvi svetski rat)- Vasa (kći Milisava Stanojevića):-Jovanča, Ljuba, Aleksandar. Jovanča-Trenča. Ljuba:-Milten, Bora. Milten-Dragan Veljković. Aleksandar-Stamenko-Milovan-Igor Veljković.

 

Radul (Bogojević)-Kata:-Viden Stamenković(1847-1915).

 

Viden Stamenković(1847-1915)-Ana (1881-1960):-Gmitar Videnović (1884-1915-poginuo u Prvi svetski rat):-Dobrica Videnović-Milorad Bogojević(prietio se):-Mirko, Velja, Dimitrije.

 

* * *

 

 

 

 

 

 

Poreklo prezimena Jovanović, Videnović,(mahala PECARI):

 

 

Krsna slava: Đurđevdan(familije:Petrović (Momčilović)

 

Krsna slava: Sv, Jovan (Familija: Nikolić (Dojčinović)

 

Poreklo: Osnivač mahale (roda) je Petar odnosno Peca, Pecari vode poreklo od dva brata, od kojih je jednom otac bio iz selo Ruplje, a drugom iz mahalu Slavujeve, pošto im se majka po drugi put preudala.

Prvi je bio sluga kod Karakaša, a zvao se Petar. Njemu su ovi dali zemlju i tamo ga naselili. U pecarskoj mahali ima šest kuća koje slave Đurđevdan.

Rodonačelnik:- Petar-Peca (1700.g.)

Poznata prezimena: Stevanović, Petrović, Momčićović, Nikolić, Dojčinović

Poznat rodoslov:

Petar-Peca(1700)-Mladen(1725)-Ilija (1755)-Steva (1780), Miloš.

Steva (1780):-Stevanović: Momčilo (1810-1910), Ranđel (1818-1913).

 

Momčilo Stevanović (1810-1910)-Janika:-Taza (odselio se u Rajno Polje-Vlasotince), Petar, Ilija (prizetio se u mahalu Milčine).

Petar Momčilović-Ljubika: Petrović:-Gavrilo (ž. Manasija-poginuo u Prvi svetski rat), Milutin (1888), Jovanča (1894), Velimir (poginuo u Prvi svetski rat).

Petrović Milutin (1888)-Milunika:-Stoimen, Braca.

Petrović Stoimen:-Dragan, Momčilo i Stankjo Petrović.

Braca Petrović:-Milovan, Branko-Milutin Petrović.

 

Ranđel Stevanović (1818-1913)-Velika:-Savka-Tavka, Saforonije (umro mlad).

Savka-Tavka Stevanović-Dojčin Nikolić(prizetio se iz Kokarci, Brod):-Nikolić:-Jovan Nikolić(1888-1943), Radul Nikolić(1885), Milorad Nikolić(poginuo u Prvi svetski rat).

Jovan Nikolić(1888-1943)-Sevdelina:-Siniša, Rača, Ranđel. Siniša-Dojčin, Dragiša-Aca Nikolić.Rača-Ivan Nikolić.

Radul Nikolić(1885)-Jevrosima i Nikolina:- Mika, Dona, Trenča Nikolić. Mika-Slavko, Rade. Slavko-Ivica Nikolić. Jona-Milan i Dušan Nikolić. Trenča Nikolić-Jova i Vlasta.

* * *

 

 

Poreklo prezimena Milošević, Petrović, Cvetković, Milutinović, (mahala PECATI):

 

Krsna slava: Đurđevdan

Poreklo: Osnivač mahale (roda) je Petar odnsno Peca, Pecari vode poreklo od dva brata, od kojih je jednom otac bio iz selo Ruplje, a drugom iz mahalu Slavujeve, pošto im se majka po drugi put preudala.

Prvi je bio sluga kod Karakaša, a zvao se Petar. Njemu su ovi dali zemlju i tamo ga naselili. U pecarskoj mahali ima šest kuća koje slave Đurđevdan.

 

Rodinačelnik: – Rodonačelnik ovih familija hahale Pecrai je Petar (Peca)- a ovde Miloš, drugi Ilijin sin, rođen oko 1800.godine. Miloš je imao tri sina: Petra, rodonačelnika familije Petrović i Milošević, Cvetko je rodonačelnik familije Cvetković i Novko-rodonačelnik familije Novković odnosno Miltenović. Milutin je sin Petra Momčilovića, pa je iz imena izvedano prezimena: Milutinović.

 

Poznat rodoslov:

 

Petar-Peca(1700)-Mladen(1725)-Ilija (1755)-Steva (1780), Miloš.

 

Miloš:-Milošević:-Petar, Cvetko, Novko.

Milošević Petar-Stojanka:-Milan (1886), Jovan, Argaćija (prizetio se u mahalu Karakaši), Čedomir.

Milošević Milan (1886)-Ruža:-Vasko. Milošević Jovan-Najdan. Milošević Čedomir-Miloš, Raka-Srebren Milošević.

Milošević Cvetko:-Trenča, Miladin Milošević (1833-1903), Stajko Milošević (1869-1948).

Trenča (Cvetković-Milutinović)-Nasko i Vlajko.

Nasko Cvetković-Stojanča, Rade i Mitko poginuli u Drugi svetski rat, Bora-Bane.

Milutinović Vlajko-Draža (prizetio se u mahalu Sirovčine), Jevra, Toma, Tihomir (poginuo u Drugi svetski rat).

 

Milošević Stajko (1869-1948):-Cvetković: Stavra, Božidar. Stavra:-Vlada, Desimir, Stamenko, Dragiša Cvetković. Stamenko Cvetković-Mile i Aca Cvetković.

* * *

 

 

Poreklo prezimena Đorđević (mahala PECARI ):

 

Krsna slava: Aranđelovdan

 

Poreklo: Osnivač mahale (roda) je Petar odnsno Peca, Pecari vode poreklo od dva brata, od kojih je jednom otac bio iz selo Ruplje, a drugom iz mahalu Slavujeve, pošto im se majka po drugi put preudala.

Rodonačelnik: – Rodonačelnik ove familije je Gmitar koji se prizetio iz brodske mahale Milčine. Prvi njegovi potomci prezivali su se Gmitrović, a kasnije Đorđević, prema njegovom sinu Đorđu.

Poznat rodslov:

 

Gmitar (1820): Gmitrović Đorđe (1850) i Miladin (1843-1925)

 

Gmitrović Đorđe (1850)-Severina: Đorđević Jovan) i Nikola (1890).

 

Đorđević Jovan -Janika:Đorđević :-Pejča (1900)-Grada (1927). Joca (1904)-Časlav (1921)-Nenad, Zoran (1939)-Nikola.,Dragomir (1902), Bora-Gmitar i Nenad Đorđević.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Milošević, Petrović, Cvetković, Miltenović, (mahala PECARI):

 

Krsna slava: Đurđevdan

 

Poreklo: Osnivač mahale (roda) je Petar odnsno Peca, Pecari vode poreklo od dva brata, od kojih je jednom otac bio iz selo Ruplje, a drugom iz mahalu Slavujeve, pošto im se majka po drugi put preudala.

Prvi je bio sluga kod Karakaša, a zvao se Petar. Njemu su ovi dali zemlju i tamo ga naselili. U pecarskoj mahali ima šest kuća koje slave Đurđevdan.

 

Rodonačelnik: – Rodonačelnik ovih familija je Miloš, drugi Ilijin sin, rođen oko 1800.godine. Miloš je imao tri sina: Petra, rodonačelnika familije Petrović i Milošević, Cvetko je rodonačelnik familije Cvetković i Novko-rodonačelnik familije Novković odnosno Miltenović.

Poznat rodoslov:

Petar-Peca(1700)-Mladen(1725)-Ilija (1755)-Steva (1780), Miloš.

Miloš:- Milošević Petar(ž. Stojanka), Cvetko Milošević, Novko Milošević(ž. Dinka).

Milošević Novko-Dinka: Novković Milten, Novković Stojan.

Novković Milten-Ilinka:-Dragutin (1882), Danilo (1883-1913).

Novković Dragutin(1882)-Stanojka:-Sima Miltenović (1907)

Sima Miltenović (1907):-Vladimir, Dobrivoje, Božidar, Denča, Radovan, Dobrivoje-Ljubiša-Miloš Miltenović. Božidar-Mile. Denča-Miroljub. Radovan-Nebojša Miltenović.

* * *

 

Poreklo prezimena Jovanović, Bogdanović, Nikolić(mahala KOKARCI):

 

Krsna slava: Sv. Jovan

 

Poreklo: Dorjan (Makedonija).

 

Kokarci mahala vodi poreklo od osnivača roda Nikoli-Koki, koji je u Dorjanu (Makedonija) ubio Turskog kapetana (buljubašu) pa je u toj mahali sela Brod izrađivao bisage i pokrovce za konje da bi preživeo.

 

Imao je 9 sinova i naselio iz u ratnim mestima od kojih danas ima 280 domova. Dva sina je naselio u Dobro Polje, trećeg u Milčinu, četvrtog u Lopušnji. Tri sina su mu otišla za Prokuplje i Kuršumliju, a dva su ostala tu u Kokarcu, od kojih je današnja mahala Kokarci u selo Brod.

 

Rodonačelnik: – Rodonačelnik ovih familija je Jovan, Nikolin praunuk, koji je rođen oko 1825. godine. Jovan je imao dva sina: Bogdana, od koga su nastale familije Jovanović i Bogdanović, i Nikolu od koga je nastala familija Nikolić.

 

Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve Bogdan Jovanović je rođen 1835.godine, i to su jedini poznati najstariji podaci za ovu familiju. Veći broj članova porodice u periodu od 1880-1900 godine odselio se u Pustu Reku

 

 

Prezimena: Nikolić, Bogdanović, Jovanović

 

Poznat rososlov:

 

Nikola-Koka (175)-Ivan (1775)-Radoje (1800)-Jovan Ivanović(1825).

Jovan Ivanović(1825-1915): Bodan Jovanović (1835), Nikola Jovanović (1855).

 

Jovanović Bogdan(1835-1915)-Smiljana:- Đura Jovanović(1884), Jovan Jovanović ili Bogdanović(1881-1951, ž. Jelisaveta), Dimitrije Jovanović (poginuo u Prvi svetski rat).

Jovanović Đura(1884)-Bogoljub, David. Bogoljub:-Branko-Ivan Jovanović, Vita Jovanović. David Jovanović:-Jova i Nikola Jovanović.

 

Bogdanović Dimitrije(poginuo u Prvi svetski rat):-Desimir, Milan, Toma(1903).

Bogdanović Milan-Stavra. Toma Bogdanović(1903)-Radoslav Bogdanović (1928).

 

Jovanović Nikola (1855):Nikolić:-Miletija (odselio se u Soko Banju), Dina (1866-1914), Zdravko (1856-1903), Dojčin(fam. Nikolić-prizetio se u mahalu Pecari)

Jovanović Dina(1866-1914-poginuo u Prvi svetski rat):-Gorča, Đura.

Nikolić Gorča:-Trenča i Miloš Nikolić.

Nikolić Đura:-Toma-Milovan, Nikola Nikolić.

Nikolić Zdravko (1856-1903):-Dragutin (1880-1946), Danilo, Jovanča.

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Novaković, Lepojević, Spasić (mahala KOKARCI):

 

Krsna slava:Sv. Jovan

 

Poreklo: Dorjan (Makedonija).

Kokarci mahala vodi poreklo od osnivača roda Nikoli-Koki, koji je u Dorjanu(Makedonija) ubio Turskog kapetana (buljubašu) pa je u toj mahali sela Brod izrađivao bisage i pokrovce za konje da bi preživeo.

 

Imao je 9 sinova i naselio iz u ratnim mestima od kojih danas ima 280 domova. Dva sina je naselio u Dobro Polje, trećeg u Milčinu, četvrtog u Lopušnji. Tri sina su mu otišla za Prokuplje i Kuršumliju, a dva su ostala tu u Kokarcu, od kojih je današnja mahala Kokarci u selo Brod.

 

Rodonačelnik: – Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve Lepoje i Spasa prezivali su se Novakovići, a prema iskazu Bogoljuba Jovanovića bila su braća. Njihov otac, po predanju, zvao se Novak (rođen oko 1790), prema kome se i deo familije preziva. Od Lepoje je nastala familija Novaković i Lepojević, a od Spase familija Spasić.

 

 

 

 

Prezimena: Novaković, Lepojević, Spasić

Poznat rodoslov:

Novak:- Novaković Lepoja (1835-1915) i Spasa Novaković (1816-1901).

 

Novaković Lepoja (1835-1915)-Velika:-Lepojević Janko (1878-1954) i Lepojević Obrad (1885.g-poginuo u Prvi svetski rat).

Lepojević Janko (1878-1954)-Draginja:-Nikodija (poginuo u Prvi svetski rat), Božilo(ž.Nada), Jova.

Lepojević Nikodija-Stojanča i Rade Lepojević. Jova Lepojević-Dragiša-Ivan.

Lepojević Obrad (185-g.-poginuo u Prvi svetski rat)-Milena:-Arsa (1906), Stojan (1916). Arsa-Dragomir-Miodtag Lepojević.

 

Novković Spasa (1816-1901)-Kita:-Spasić Mihajlo (1876-1911) i Spasić Milan (1888).

Spasić Mihajlo (1876-1911)-Anđelija:-Sima (1903), Jova (1907). Sima-Dejan (1935)-Milenko Spasić.

Spasić Milan (1888)-Aleksandar, Milorad (1908). Aleksandar Spasić-Ranđel , Braca , Borko, Cvetko-Dragan i Pera Spasić. Milrad Spasić (1908)-Andreja, Najdan i Adam Spasić.

* * *

 

 

Poreklo prezimena Mikailović,Stevanović, Petrović (mahala KOKARCI):

 

Krsna slava:Sv. Jovan

 

Poreklo: Dorjan (Makedonija).

Kokarci mahal void poreklo od osnivača roda Nikoli-Koki, koji je u Dorjanu (Makedonija) ubio Turskog kapetana (buljubašu) pa je u toj mahali sela Brod izrađivao bisage i pokrovce za konje da bi preživeo.

 

Imao je 9 sinova i naselio iz u ratnim mestima od kojih danas ima 280 domova. Dva sina je naselio u Dobro Polje, trećeg u Milčinu, četvrtog u Lopušnji. Tri sina su mu otišla za Prokuplje i Kuršumliju, a dva su ostala tu u Kokarcu, od kojih je današnja mahala Kokarci u selo Brod.

 

Rodonačelnik:- Rodonačelnik ovih familija je Mikailo, koji je imao tri sina: Stevana, po kome se preziva familija Stevanović, Iliju i Petra, po kome se preziva familija Petrović. Od Mikaila je „izvedeno“ prezime Mikailović.

Od Ilije „izvedeno“ prezime Ilijić, Od Steve „izvedeno“ prezime Stevanović i od Petra „izvedeno“ prezime Petrović

Ilija i Petar Mikailović su se odselili oko 1890.godine u selo Bublice (Pusta Reka). Kasnije se Petar vratio u mahalu i obzirom da nije imao decu posinio Vasiljka iz Gare.

Posle izvesnog vremena rodio se i sin Milan, napustili su mahalu i odselili se u Čačak. Oko 1910. godine. Vasiljkov sin Božidar vratio se ponovo u mahalu gde je opet formirao domaćinstvo Petrović

Prezimena: Mikailović, Stevanović, Petrović

Poznat rodoslov:

Mikailo-Nikola:-Mikailović Stevan, Mikailović Ilija i Mikailović Petar.

Mikailović Stevan-Jeglika:-Stevanović Josim(1881) i Stevanović Dragomir(1886.g.-poginuo u Prvi svetski rat).

Stevanović Josim(1881)-Julijana:-Aca (1906), Jovanča-Duško, Boško-Žika, Dragča, Radomir (1919) Stevanović.

 

Mikailović Ilija-Imenka:-Dragutin (1880) Ilijić.

 

Mikailović Petar-Stamena: Petrović Vasiljko, Petrović Milan(1883.g.-žena Marija).

Vasiljko Petrović-Savastija:-Sima (1895), Božidar (1902).

Petrović Božidar(1902):-Miloš, Stanko-Ljubiša Srećko Petrović.

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Stojković, Stojanović, Miltenović, Dinić (mahala BRIČEVE):

 

Krsne slave:Stevandovdan, Aranđelovdan

 

Poreklo: Porekoo sa Andrijevice (Crna Gora) preko Kopaonika iz sela Dobri Dol, doselili se u selo Brod.

 

Rodonačelnik i prezimena:- Iz imena:Milten, Dina, Stojko, Stojanna, Mladena-„izvedena“ su prezimena: Miltenović, Dinić, Stojković, Stojnaović, Mladenović.

a) F a m i l i j e: Stojković, Mladenović

Najstariji poznati lan porodice je Stamenko (prvi-1.) čiji se brat Dimitrije- Mita, po predanju odselio u selo Bričevje kod Predejana oko 1800.godine. Stamenko (prvi-1.) je imao jednog sina Stojka, koji dugo godina nije imao decu.

Posle izvesnog cremena dobio je blizance Stamenka i Stanka. Od Stamenka je familija Stojković, a od Stanka familija Mladenović. Obe ove porodice slave slavu Stevandovdan. Iz nepoznatih razloga promenili su slavu, jer njihovi rođaci na Kopaoniku i okolini Andrijevice, kao i rođaci u selu Bričevje kod Predejana slave Aranđelovdan.

 

b) F a m i l i j e: Miltenović, Dinić

Rodonačelnik ove porodice je Stojan, po predanju, potomak Gmitrovih koji se vratio iz sela Bričevje kod Predejana. Prilikom obilaska sela Brod R. Nikolić je zapisao: „Bričevci (5-6 kuća) slave sv, Stevana, od njih su Gmitrovi, ali oni slave sv. Aranđela, oni su izgleda iz Bričevja kod Predejana (Grdelička klisura)„.

Ova seoba i podela porodice navela je mnoge istraživače da ne mogu sa sigurnošću da utvrde da li je prvo postojala mahala Bričeve u Brodu ili selo Bričevje kod Predejana,

U određivanju istog rodoslova može pored „krsne slave“, govora, običaja da se uzima u obzir i „isto kumstvo“ familije i naročito „raspored“ na selo određenog imanja:njiva, šuma, pašnjaka i livada-podvukao istraživač M.M 2013.g. Vlasotince)

Stojan je verovatno Ivkov sin ili brat, rođen oko 1820.godine. Došao je u Brod sredinom XIX veka i zadržao slavu sv. Arhanđel, a njegovi naslednici su kasnije slavili Stevanovdan.

Iz nekog drugog razloga promenili slavu. Imao je tri sina: Rajka, Miltena i Dinu Stojanovića. Rajko nije imao dece pa je svoje imanje prodao Stojku Stamnekoviću. Milten je imao sina Đuru Stojanovića (1876-1955), a ovaj sina Ranka, koji je živeo u Grdelici. Dina Stojanović imao je sina Desimira.

Sve familije u ovoj mahali Bričeve su u srodstvu.

 

Poznat rodoslov:

 

Braća: Stamenko (1760-prvi) i Dimitrije( sin: Ilija se odselio se u Bričeve kod Predejana)

 

Stamenko (1790):-Stojko (1790).

Stojko (1790):-Stanko (1815) i Stamenko (1820).

 

Stanko Stojković (1815):-Mladen (1845).

Mladen Stojković (1845)- Mladenović:-Petar, Mihajlo(poginuo u Prvi svetski rat; Rista, Vlajko (poginuo u Prci svetski rat), Luka (poginuo u Prvi svetski rat).

 

Mladenović Petar:- Jovanče-Radoslav, Stanče-Dr Ilija Mladenović, Novica Mladenović-Stevan

Mladenović Rista-Sima-Grada i Voja Mladenović.

 

Stojković Stamenko – Stojko(drugi-1820.g.).

Stojko(2) Stojković:-Nikola (1870-1915), Jovan(ž.Vasa).

Stojković Nikola(1870-1915)-Olga:-Žika, Velimir, Dimitrije, Milorad. Žika-Vlada, Miroljub, Bane. Stojko-Nebojša. Miroljub-Lazar. Bane-Saša. Dimitrije-Čeda i Braca. Čeda-Moma. Braca-Srđan i Dimitrije. Milorad-Dobrivoje i Nikola. Dobrivoje-Zvonko Stojković.

 

 

Dimitrije:-Ilija (1780) i Ivko(1800).

Stojan (1825):-Stojanović:Rajko, Dina, Milten(1825).

Stojanović Dina:Dinić Desimir.

Stojanović Milten (1850): Miltenović Đura(1876-1955):-Ranko Miltenović.

 

* * *

 

 

 

Poreklo prezimena Stefanović, Stojičić, Stamenković, Ljubenović (mahala PAČUKOVE):

 

Krsne slave:Aranđelovdan(Stojičić , Stamenković i Ljubenović), Sv. Jovan (Stefanović)

Poreklo: su poreklom iz Dobriča kod Leskovca, koji su se prvo naselili u Božicu a kasnije pod pritiskom Krdžalija (odmetnutih Turaka) došli u selo Brod.

 

Rodonačelnik:- Sve familije u mahali Pačukove slave slavu Sv. Arhanđela-Aranđelovdan, što znači da su u srodstvu. Milentije Stefanović iz mahale Milčine prizetio se u m. Pačukove u porodicu Manče Stefanovića. Slavio je slavu svoga oca iz Milčine Sv. Jovan i zadržao očevo prezime Stefanović.

Iz zapisnika o podeli livade Golem Izvor vidi se da su Cvetan Stoičić i Radul Ljubenović imali po jednu četvrtinu parcele, što navodi na zaključak da su njihovi preci Stoica i Ljuben bili braća.

Poznat rodoslov:

Braća:Stoica i Ljuben-sinovi Ivka, koji brat Stevanu.

 

Porodica Stefanović(Stevanović):

Stevan(1810):-Manojlo-Manča (1840) Stevanović: Jeglika.

Stevanović Jeglika- Stefanović Miletija (1865.-prizetio se iz Milčine):Stojadin (1893).

Stefanović Stojadin(1893):-Radoslav(žena Dragica) i Grada(žena Kaja)-Goran(ž. Goca), Mića (ž. Zorica). Goran-Milan. Mića-Srđan,i Stefan Stefanović.

 

Porodica Stojičić:

Ivković Stoica(1825):-Stojičić:Cvetan (1850) i Jovan.

Stojičić Cvetan (1850)-Stanojka:-Dušan(ž. Roska), Krsta (1888-1960.g-ž. Ruska).

Stojičić Dušan-Roska:-Bogosav, Dragiša, Toma.

Stojičić Krsta (1888-1960)-Ruska:-Stajko(prizetio se u D. Polje).

Stojičić Jovan-Cana:-Coka(prizetio se u Karakaši), Svetislav (poginuo u Drugi svetski rat), Svetozar.

Svetislav Stojičić-Naća, Nole. Svetozar Stojičić-Jova.

 

Porodice Stamenković i Ljubenović:

Ivković Ljuben 81815):-Ljubenović Stamenko(1839).

Ljubenović Stamenko(1839)-Milena:-Radul, Milan (1889-1955).

Ljubenović Radul:-Miloš(1904), Đorđe-Stamenković: Gojko, Srećko, Dragan. Gojko-Mile. Srećko:-Milan i Bojan Stamenković.

.Ljubenović Milan (1889-1955)-Kalina:-Stanimir i Dragi-Dragan Ljubenović.

* * *

 

 

 

 

 

 

 

Poreklo prezimena Filipović, Jovanović, Aranđelović(mahala PAČUKOVE):

Krsna slava: Aranđelovdan

Poreklo: „Ćutuk mahala“- Prema vremenu nastajanja mahala se smatra jednom od nastarijih mahala u selu Brod („Ćutuk mala“). Prvi stanovnici došli su sa Kopaonika.

 

Rodonačelnik:- Sve porodice slave slavu Aranđelovdan, što znači da imaju jednog rodonačelnika koji je nepoznat. Najstariji poznati preci ovih familija su Filip i Jovan koji su rođeni na početku XIX veka, od kojih su i nastale porodice Filipović i Jovanović. U porodici Filipović prizetio se Stojanča Aranđelović iz mahale Dećeve (Mikine), a u porodici Jovanović prizetio se Milorad-Baja iz sela Darkovci (Darkovce). Markovu kćerku

Poznat rodoslov:

 

Porodice Filipović, Aranđelović:

Marinković Filip (1850): Filipović:-Milan (1875), Dragomir, Jovan (poginuo u Prvi svetski rat)

Filipović Milan (1875):-Božil(1897)-Ratko, Kosta (1906)-Mitko i Stanko Filipović.

Filipović Dragomir:-Srba (poginuo u Prvi svetski rat), Stojadinka.

Filipović Stojadinka-Stojanča Aranđelović(prizetio se iz mahale Dećeve):-Mihajlo-Toma, Dragoslav-Ilija i Milija Aranđelović.

 

Porodica Jovanović:

Jovan (1840):-Jovanović Petar (1865.g. poginuo u turskim ratovima)

Jovanović Petar (1865.g. poginuo u turskim ratovima):-Blagoja (poginuo u Prvi svetski rat), Sima(1892), Vaska.

Jovanović Sima (1892)- Saveta:-Aleksandar, Mirko-Ivan i Milovan Jovanović.

Jovanović Vaska-Milorad Baja(prizetio se iz s. Darkovce:-Vlada-Miško, Slavko-Dejan Jovanović(poginuo 1991.g u ratu), Jova.

* * *

 

Poreklo prezimena Stefanović, Marković, Stanković (mahala MILČINE):

 

Krsna slava: Sv. Jovan

 

Poreklo: sa Dorjana (Makedonija)

 

Rodonačelnik:- Osnivač mahale Milčine je poreklom iz brodske mahale Kokarci (poreklom sa Dorjana-Makedonija) a po predanju Nikolin sina Mihajlo. Mahala je dobila ime po nekom Milči. U starim geografskim kartama iz XIX veka se vodila kao u upisu kao Paunova mahala(verovatno prema nekom Paunu).

Rodonačelnik familije Stanković je Stanko, rođen oko 1915.godine. Jedan deo porodice se preziva Stanković a drugi deo Stefanović prema Stankovom sinu Stefanu.

Stefan je imao četiri sina: Živojin, Atanas, Miletije, Nikola.

Rodonačelnik familije Stojičić je Stoica koji je imao 4 sina: Stevan, Gruja, Miletije, Gruja-koji se prizetio u mahalu Karakaši.

 

Poznat rodoslov:

Milča (1790):-Marko (1813), Stanko(1815).

 

Marko(1813):-Stoica(prizetio se u Karakaši-Brod), Gmitar(prizetio se u mahali Pecari-Brod)..

Stoica:-Gmitar(ž.Kadivka), Stevan (1868), Gruja, Miletije (1870).

Stevan (1868):Stojičić: Jovanča(1893), Mika (1896).

Stojičić Jovanča(1893)-Stojadinka:-Siniša-Ljubiša-Dejan i Steva, Steva Stojičić.

Stojičić Mika (1896):Marković:-Stojanča-Goran i Boban-Lazar, Stavra-Igor, Dragan-Marko, Miodrag-Vladica Marković.

 

Stanko(1815):-Stevan(1845), Janko (otišao u Pustu Reku).

Stevan (1845)-Rakita: Stanković: Živojin, Antanas i Miletija Stefanović(prizetio se u m. Pačukove-Brod), Nikola.

Stanković Antanas-Agna:-Jordan (ž.Jaglika).-Srtefanović:Draža, Braca i Voja.

Stanković Nikola:-Stojadin, Danilo(1896)-Dinica (Desimir se prizetio iz Milčine-Brod)-Mile-Dane.

* * *

 

Poreklo prezimena Momčilović, Ilić (mahala MILČINE):

 

Krsna slava: Sv. Jovan

 

Poreklo: sa Dorjana (Makedonija)

Rodonačelnik:- Rodonačelnik familije Ilić je Ilija Momčilović rođen oko 1858.godine u brodskoj mahali Pecari. Oženio je Zdravku, verovatno Markovu kćerku i prizetio se u mahalu Milčine. Prihvatio je novu slavu Sv. Jovan, ali je zadržao svoje prezime Momčilović. Po njegovom imenu prezivaju se njegovi potomci Ilić.

Poznat rodoslov:

Zdravka((prizetio se Ilija Momčilović, rođen 1858.g. iz mahale Pecari-Brod):- Vasiljko Momčilović (1782).

Momčilović Vasiljko (1882):-Ilić:-Radul , Braca(umro mlad), Danilo.

Ilić Radul:-Svetozar-Toza, Bora(poginuo mlad), Vlada-Ivan Ilić.

Danilo Ilić:-Desimir(prizetio se u Milčine-Brod)-Mile-Dane Ilić, Gojko, Stanča-Ivan Ilić.

 

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Kitanović(mahala KITANOVE):

 

Krsna slava: Sv. Pantelejmon-Sv. Pantale

 

Poreklo i Rodonačelnik :- Osnivač familije Kitanović je Kitan po kome je mahala dobila ime. Kitanova majka iz crnotravske mahale Čukurusci preudala se u brodsku mahalu Rašine i sa sobom je povela i Kitana Novkovića koji je rođen 1825.godine.

Rodonačelnik ove familije je Kitan, a svi članovi familije slavie krsnu slavu Sv. Pantalejmon(Sv. Panatle). Nisu menjali prezime koje im je ostalo od Kitana. Kitan je imao dva sina: Lepoje i Ranđel.

Lepojini sin Milan prizetio se u Dobro Polje (njegov unuk Zoran Kitanović bio je i presednik crnotravske opštine).

 

Poznat rodoslov:

 

Kitan Novković (1825): Kitanović: – Lepoje(1885), Ranđel.

Kitanović Lepoje (1855):-Božilo, Stajko(poginuo u Prvi svetski rat), Vukan (poginuo u Prvi svetski rat), Milan (prizetio s eu Dobro Polje).

 

Kitanović Stajko:-Aleksandar-Sanda Kitanović(1908):-Toma, Čeda, Dragomr. Toma-Ivica-Nenad, Novica, Kitan-Janko, Luka. Dragomir-Milovan, Rade-Igor Kitanović.

Kitanović Ranđel:-Vlada, Mihajlo, Dragutin(poginuo u Prvi svetski rat). Mihajlo-Stojadin, Nikodija. Stojadin-Mića, Nikola. Nikol-Vlada i Branimir Kitanović. Nikodija Kitanović-Jovan, Miodrag, Ranđel. Jovan-Nebojša. Miodrag-Milan. Ranđel-Nikola Kitanović.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Stojanović, Nikolić (mahala KITANOVE):

 

Krsna slava: Sv. Aranđel

 

Rodonačelnik: – Rodonačelnik familije Nikolić je Nikola naselio se u donjem delu Pačukovskog imanja, odnosno gde je sada kuća Mike Kitana. Nikola je zadržao porodičnu slavu iz mahale Pačukove Sv. Aranđel, koju i sada slave njegovi potomci

 

Poznat rodoslov:

Stojan:-Stojanović Nikola(1850): -Veljko Nikolić, Vladimir Stojanović(1875), Stojko-Coka Nikolić (prizetio se u m. Anđelkove-Brod).

 

Veljko Stojanović: Nikolić: Stojko, Stanko-Branko Nikolić.

Vladimir Stojanović(1875. pog.u prv. Sv.rat):-Miodrag-Mika Kitan Nikolić(1913)-Zoran-Vlada, Ivan-Igor Niklić, Dragiša Nikolić.

 

* * *

 

 

 

Poreklo prezimena Anđelković, Milčić , Nikolić, Stefanović (mahala ANĐELINKOVE):

 

Krsna slava: Sv. Sava(Anđelković, Milčić, Nikolić) i Sv. Stevandovdan (Stefanović)

 

Poreklo: iz Raške

 

Rodonačelnik: – Anđelko- Osnivač mahale je Anđelko, koji je rođen 1790. godine i u srodstvu je sa raškom iz rašinske mahale. Iz nepoznatih razloga formirao je domaćinstvo na teritoriji današnje mahale, ali je zadržao porodičnu slavu (Sv. Sava) koju je imao u mahali Rašine. Mahala je po njemu dobila naziv Anđelinkove.

 

 

Anđelko(1790): Anđelković:-Stamenko, Jovan (1830) i Zdravko (1825)

 

 

* * *

 

Familije: Anđelković, Milčić i Nikolić:

 

Slava: Sv.Sava

 

Rodonačelnik: – Anđelko(Anđelković), Milča(Milčić) i Nikola(Nikolić)- Rodonačelnik porodice je Stamenko, rođen oko 1820.godine Imao sina Milču, po kome se deo porodice preziva Milčić.

Milča je imao tri sina: Mikail, Dmitar i Ilija

 

Rodonačelnik ove familije je Stojko Nikolić zvani Coka, rođen u brodskoj mahali Kitanove. Oženio se sa kćerkom Radoila (Zdravka) Anđelković Sovjankom i prizetio se. Zadržao je prezime, ali je prihvatio slavu Sv.Sava koju je slavio njegov tast. Slavio je i slavu Sv Arhanđel kao preslavu, porodičnu slavu iz mahale Kitanove, što i danas čine njegovi potomci.

Iz kupoprodajnog ugovora 1899.godine, između Stojka Stamenkovića, kao kupca i Gmitra Milčića i Radoila (Zdravka) Anđelkovića (kao prodavca njive Krst) može se zaključiti da su Milča i Radoilo bili bliski u srodstvu, jer su primljeni novac podelili na pola.

 

 

Poznat rodoslov:

 

Anđelko(1790): Anđelković:-Stamenko, Jovan (1830).

 

Anđelković Stamenko(1820):-Milča Stamenković(1840):- Mikailo Milčić(1875), Gmitar Stamenković (1870.g.-poginuo turskim ratovima-Prvi svetski rat), Ilija Anđelković (1885-1986).

 

Mikailo Milčić (1875)-Milena:Milčić: Velimir(pog.u Prvi sv.rat), Danil (1905), Đoka.

Milčić Velimir-Simka:- Jovanča(1922)-Branko, Dragan i Zoran Milčić, Danil Milčić-Branislav. Đoka-Bora Milčić.

 

Stamenković Gmitar (1870-pog.u pr.sv.rat): Milčić:-Desimir (1908-1952)-Persa:-Živko-Miroljub, Iva, Mirko-Bojan Milčić.

 

Anđelković Ilija (1885-1986)-Draga:-Dragomir, Milorad-Momčilo, Voja, Đura-Dragan i Goran Anđelković.

 

Anđelković Zdravko (1825):-Radul Anđelković (1850):-Sovijanka.

Anđelković Sovijanka-Stanko Nikolić (Stojanović), prizetio se iz m. Kitanove-Brod): Nikolić:- Ljuba (1912), Neša (1921), Sanda (1919).

Nikolić Ljuba(1912)-Vlada-Aleksa, Žitko-Predrag Nikolić. Nikolić Neša (1921)-Dušan-Miroljub Nikolić. Sanda (1919)-Branko-Janko Nikolić.

 

*

 

Familija Stefanović:

Slava: Stevandovdan

 

Rodonačelnik:- Rodonačelnik ove familije Zlatko (Stevana) Stefanović (1855-1948), prema dokumentaciji brodske opštine rođen je u selu Darkovci (Darkovce). Oženio se sa Stojkom ćerkom Jovana i prizetio se u mahali Anđelinkove. Zadržao je prezime Stefanović i slavu Stevandovdan koju slave i sada njegovi potomci.

 

 

Poznat rodoslov:

 

Anđelković Jovan (1830):-Stojka.

Anđelković Stojka-Zlatko Stefanović(1855-1948, prizetio se iz s. Darkovce):- Stefanović:-Nikola (1894), Vlajko(umro mlad).

Stefanović Vlajko (1894)-Vitko, Slavko-Ljubiša Stefanović.

 

 

 

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Nedeljković, Milovanović, Petrović (mahala RAŠINE –CVETKOVCI 1):

 

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

Rodonačelnik: – Rodononačelnici prezimena su: Nedeljko, Milovan, Petar i Cvetko-potomci Raška; iz kojih su „izvedena“ prezimena:Nedeljković, Milovanović, Petrović i „izveden“ rod Cvetkovci.

 

Najstariji Raškov sin Ugren ostao je zaseoku, po kome se nekad zaseok zvao Ugrenovci. Mahala-zaseok je vremenom menjao ime, prema Ugrenovom unuku Nedeljku zaseok se zvao Nedeljkovci, a prema nedeljkovom sinu Cvetku-Cvetkovci, koje ime se koristi i danas

 

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Raško (1845):- Radonja (mahala Rnjeni kamen), Petko (mahala Petkova bara), Ugren.

Ugren-Radojica:- Nedeljko (1820), Milovan (1815), Petar (1805).

 

Familije: Nedeljković i Petrović:

Nedeljko (1820):- Cvetko Nedeljković(1850-1905), Vasilije Nedeljković.

Nedeljković Cvetko (1850-1905): Stavena Nedeljković-Bogdan Novković (1875-1955.-prizećen iz Rašinske m. Novkovci):- Petrović: Stojanča (1903), Čedomir, Dragša (1914). Petrović Stojanča(1903)-Zagorka:-Radovan-Novica i Ljubiša Petrović.

Petrović Dragša (1914):-Radomir, Zoran-Vlada i Ika Petrović, Božo-Bogdan Petrović.

 

Nedeljković Vasilije:-Petraćije-Dimitrije-Dobrivoje Nedeljković, Stajko-Jefta (koliniziran u Svetozar Miletić), Ljuba (pog. u Drug. Svet. Rat) i Rade Nedeljković(kol. u S. Miletić). Miletije-Aleksandar Nedeljković.

Milovan (1815)-Velja (1850).

*

 

Familija Milovanović:

Velja (1850) Milovanović:-Joca(1880), Mile (1875).

Milovanović:-Joca(1880):-Dejan-Milovan, Joda i Trenča Milovanović. Joda Milovanović-Dragan i Nebojša Milovanović.

Milovanović Mile (1875)-Stojanča-Trenča i Slobodan-Ranko Milovanović.

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Milenović, Milanović, Milenković, Stojanović (mahala RAŠINE – CVETKOVCI 2)

 

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik: – Rodononačelnici prezimena su: Milen, Milan, Milenko, Stojan i Cvetko-potomci Raška; iz kojih su „izvedena“ prezimena:Milenović, Milanović, Milenković, Stojanović i „izveden“ rod Cvetkovci.

 

 

Najstariji Raškov sin Ugren ostao je zaseoku, po kome se nekad zaseok zvao Ugrenovci. Mahala-zaseok je vremenom menjao ime, prema Ugrenovom unuku Nedeljku zaseok se zvao Nedeljkovci, a prema nedeljkovom sinu Cvetku-Cvetkovci, koje ime se koristi i danas

 

Poznt rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Raško:-Radonja, Petko, Ugren-Radojica-Nedeljko, Milovan (1815), Petar (1805).

Petar (1805):-Milen Petrović, Božidar, Milenko Petrović.

Milen Petrović-Miladin Petrović (pog. u Prvi Svetski rat) :-Stojanča i Čedomir Milenović.

Milenko Petrović-Zdravka:- Milan Petrović(1873-1913, pog. u Prvi svet. rat), Gmitar Petrović-Salunka:-Petraćija Petrović (1873-1950)-Ćirka(žena).

Milenko Petrović-Zdravka:- Milan Petrović(1873-1913, pog. u Prvi svet. rat) – Altana:-Strahinja Milanović-Milica :-Aleksa-Mikica Milanović, Bratislav (pog. u Drug.svet. rat) i Milenko Milanović.

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Ilić (mahala RAŠINE – PETKOVA BARA (Bare))

 

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik:- Osnivač mahale je Raškov sin Petko. Koji je rođen oko 1765.godine. Petko je imao sina Savu rođenog oko 1790.godine i bio je hajduk u četi Vlaše-Pude iz mahale Pudine. Četovali su dugi niz godina , a bili su u vezi sa čuvenim hajdukom Apostolom iz Klisure.

 

Sava je imao dva sina: Iliju, po kome se prezivaju sadašnji stanovnici zaseoka i Đoru, koji se odselio u selo Bučumet (Pusta Reka). Savin unuk Arizan Ilić, svirao je gajde i gusle, i znao je preko 500 narodnih pesama. Govorio je turski i bugarski jezik.

 

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Raško (1740):-Radonja, Petko (1765), Ugren.

Petko (1765)-Sava (1790)-Ilija Savić (1820) i Đora Savić (odselio se u Bučumet).

Savić Ilija (1820):-Arizan(1845-1935)-Imenka): -IlićTričko (pog. u Prvi svet. rat), Ilić Milan (pog. u Prvi svet. rat), Ilić Safronije (1903-1977).

Ilić Safronije (1903-1977)-Leposava:- Mika i Bratislav. Mika Ilić-Nada:-Ilija Ilić-Vlada-Srđan, Aleksandar Ilić.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Petrović, Stojičić (mahala RAŠINE -GOGINCI)

 

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik: – Ne zna se rodonačelnik ove familije, ali se predpostavlja da je to bio Goga, srodnik Paljka iz zaseoka Novkovci, po kome se mahala i zove Goginci.

 

Goga koga zvali Guklja, rođen je oko 1780. godine, bio je imućan, a prema predanju bio je među prvim crnotravskim pečalbarima.

„Goga“ na makedonskom znači zidar, pečalbar, majstor, pa je verovatno i po toj osnovi i mahala-zaseok dobila ime Goginci.

Gogin unuk Petar Nikolić bio je prvi predsednik brodske opštine posle oslobođenja od Turaka. Njegovi sinovi Gmitar i Rusim bili su poznati pečalbari pre Prvog svetskog rata.

 

Poznat rodoslov:

Goga (1780):-Nikola (1805)

Nikola (1805):- Petar Nikolić (1835), Nikolić Stoica (1835), Stanko Nikolić.

Petar Nikolić (1835):-Nikolić Gmitar (1865-1934) i Nikolić Rusim-Goga (1855-1928).

Gmitar Nikolić (1865-1934):-Aranđel Petrović (1900-1938):-Dragan-Predrag i Sreten-Stefan Petrović, Tomislav i Branko Petrović.

 

Nikolić Stoica (1835):-Stojičić Viden (1860), Stojičić Stanča (pog. u Prvi svet. rat), Stojičić Stanoje (1879-1934).

Stojičić Viden (1860):- Stojičić Ljubisav (1889)-Rade-Dragiša Stojičić, Apostol Stojičić (pog. u Dr. svet. rat).

Stojičić Stanoje (1879-1934):-Jovanča (pog. u Drugi svet. rat)-Stanko i Stojča Stojičić, Blagoja (pog. u Drugi svet. rat)-Stojanča i Simeon Stojičić.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Radovanović (mahala RAŠINE – RNJANOV KAMEN (“Šljake”))

 

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik:- Osnivač roda Radovanović je Radovan. Osnivač mahale je Radonja, koji je rođen oko 1765.godine, a po predanju-Raškov sin. Imao je jednog sina Rnjana, po kome je mahala i dobila ime.Rnjanov kamen. Rnjan je imao dva sina: Đoku i Moždu. Možda je napustio selo Brod i odselio se u Žitni Potok (Pusta reka) oko 1880.godine.

 

 

Poznat rodoslov:

 

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Raško (1740):-Petko, Ugren, Radonja (1765).

 

Radonja (1765):- Rnjan (1790)-Đoka (1810), Možda (1808-odselio se u Žitni Potok (Pusta Reka))

 

Đoka (1810):-Radovan :- Radoil Đokić(1870-1914. pog. u Prvi svet. rat).

 

Radoil Đokić(1870-1914. pog. u Prvi svet. rat)-Ana:- Radovanović Svetozar (1897-1975), Milorad (1900-1981), Danil (1905-1996), Borivoje (1908-1992)-Milić, Trajko (1912-1996), Ljuba(1914-1943, pog. U Drugi svet.rat)

 

Radovanović Milorad-Boža:-Srđan Radovanović.

Radovanović Milan-:-Bane, Zoran i Vladan Radovanović.

Radovanović Trajko-Radovan-Miloš Radovanović.

 

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Petrović, Stojanović (mahala RAŠINE – NOVKOVCI 1)

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik:- Osnivač roda Petrović je Petar a roda Stojanović je Stojan.

Osnivač mahale je Taškov sin Paljko po kome se mahala nekad zvala Paljinci. Kasnije je zaseok nazvan po Paljkovom sinu Novaku-Novkovci, kako se i danas zove. Paljko je imao tri sina:Novak, Ivan, Milten.

 

Novko je rodonačelnik porodica: Petrović i Stojanović. Ivan rodonačelnik porodice Miladinović a Milten je imao sina Savu koji je formirao zaseok Savkine.

Usled malog prostora za život, veći broj stanovnika ove mahale se odselio u Pustu Reku i Jablanicu, a jedan broj se prizetio u drugim mahalama, i selima kao npr. Tasko i Veličko u selo Kozilo, a Bogdan Novković u rašinski zaseok Cvetkovci.

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Taško-Paljko:-Novko, Ivan-Miladin (familija Milovanović) i Milten-Sava (otišao u Savkine-Rašine, s.Brod).

 

Novko:-Petar Novković, Stojn Novković (1830).

 

Petar Novković-Milojka:-Petrović: Gruja 81885), Tasko (prizeio se u Kozilo), Veličko (prizetio se u Kozilo), Stevan, Bogdan 81875-1955, prizetio se u rašine(Cvetkovci))

 

Petrović Gruja (1855):-Josif-Milić Petrović (1929-1941), Đura, Jovanča, Trajko (pog. u Prvi svetski rat).

 

Petrović Stevan:-Milan, Sima, Božidar, Sotir. Milan Petrović-Rade, Cvetko. Rade-Branko i Dragan Petrović. Cvetko-Grada-Dragan Petrović. Božidar Petrović- Dragoljub , Milan, Slavoljub. Dragoljub-Aca i Branko Petrović. Sotir Petrović- Slavoljub, Grada i Jova Petrović. Slavoljub-Nenad Petrović. Grada-Strahinja Petrović. Jova-Marko Petrović.

 

 

Stojan (1830):-Mladen Stojanović (1860):- Ranđel (1885-1965), Milutin (pog. U Prvi svet. rat).

Stojanović Ranđel (1885-1965):-Stojanović: Dejan, Radivoje, Aleksandar (pog. U Drugi svet. rat), Stojanča-Žitko Stojanović.

Dejan Stojanović-Nikola, Radojica. Radivoje-Dragan i Dopča Stojanović.

 

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Miladinović (mahala RAŠINE – NOVKOVCI 2)

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik:- Osnivač roda Miladinović je Miladin. Osnivač mahale je Taškov sin Paljko po kome se mahala nekad zvala Paljinci.

Kasnije je zaseok nazvan po Paljkovom sinu Novaku-Novkovci, kako se i danas zove. Paljko je imao tri sina:Novak, Ivan, Milten.

 

Novko je rodonačelnik porodica: Petrović i Stojanović. Ivan rodonačelnik porodice Miladinović a Milten je imao sina Savu koji je formirao zaseok Savkine.

Usled malog prostora za život, veći broj stanovnika ove mahale se odselio u Pustu Reku i Jablanicu, a jedan broj se prizetio u drugim mahalama, i selima kao npr. Tasko i Veličko u selo Kozilo, a Bogdan Novković u rašinski zaseok Cvetkovci.

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Taško-Paljko (1770):- Novko (fam: Petrović, Stojanović), Ivan (1800), Milten-Sava

(otišao u Savkini-Rašine).

Ivan (1800):-Miladin Ivanović (1830):-Janko Ivanović (1854-1951), Mihailo Ivanović (odselio se u Kosančić-Pusta Reka), Radul Ivanović (1865-1946).

Janko Ivanović (1854-1951):- Miladinović Nikola (pog. u Prvi svet. rat), Miladinović Sanda-Karasan, Denča Miladinović.

Miladinović Sanda-Karasan:-Dobrivoje, Grada-Nebojša Miladinović, Dragomir (prizetio se u m. Karakaši Brod), Vitko.

Denča Miladinović:-Radomir, Žitko, Pavle, Mirko (umro mlad). Radomir-Andreja. Žitko:-Goran i Zoran Miladinović.

Radul Ivanović (1865-1946):-Božil Miladinović (1865-1946):- Miladinović Vlada (pog. u Drug. svet. rat), Miladinović Svetislav-Tile:-Dragan-Ivan i Novica Miladinović.

 

 

* **

 

 

Poreklo prezimena Mihailović(Mikailović), Jovanović (mahala RAŠINE -CVETKOVCI)

 

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik:- Mikail(Mihajlović) i Jovan

Poznat rodoslov:

Braća: Veličko i Jovan.

Veličko-Mikail-Mikail-Veličko:-Suma, Trenča, Ratko.

Sima – Stanča Mihailović-Predarg Mihajlović.

Jovan-Jovan(usvojen)-Vukan (usvojen iz mahale Crvenkovci-C.Trava)-Rade-Branko Jovanović.

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Savić, Miltenović (mahala RAŠINE -SAVKINE):

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik: Rodonačelnik ovog zaseoka je Sava-Miltenov sin, koji je došao iz zaseoka Novkovci ili Arnica. Naselio se ispod samog mesta Pi , gde se bavio preradom rude. Sava je imao tri sina, i svi njegovi potomci do današnjeg dana su zadržali prezime Savić. Iz imena Milten „izvedeno“ je prezime Miltenović

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Taško-Paljko (1770):-Novko (fam. Petrović, Stojanović), Ivan(1800-fam. Miladinović), Milten (1805):-Sava (1830):- Savić: Stamenko (1855), Petar (1860-1934) i Petrićije Miltenović(1875).

 

Savić Stamenko (1855):-Jona(odselili se u Leskovac)-Rade-Goran Savić, Josif Savić:-Milisav, Draža, Milić, Milorad, Sima, Časlav Savić.

Savić Petar (1860-1934)-Agna:-Ćira (1897), Radul (1903). Ćira Savić(1897)-Salunka:-Radovan(pog.u Drug. svet.rat), Stanča, Stojanča, Milovan. Stanča Savić-Radmila:-Goran i Slaviša Savić.

Miltenović Petraćije (1875):- Denča, Desimir(pog, u Drug. svet. rat) Savić-Miltenović

Denča Miltenović:-Dragiša, Sava i Marko Miltenović

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Novaković, Milovanović (mahala RAŠINE -STEVANOVA PADINA 1):

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

Rodonačelnik:- Novko i Milovan

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Peška (1750):-Stevan (1775), Petar.

Stevan(1775):-Stamenko Stevanović (1800):- Jovan (posinjen u m. Karakaši-Brod), Novko Stamenković (1830-1919), Nepoznat(?)

Novko Stamenković (1830-1919):- Naća Novković(1863-1953)-Zarinka:-Novković: Gavril (1885), Stevan (1903-1943-pog.u Drug. Svet. rat), Velja (1905), Božilo (1907-1943-pog. u Drug. svet.rat), Aca (1896-1970), Grada (1904).

Novković Srevan:-Mile-Stevan, Cvetko-Sibin-Luka Novković.

Novković Božilo:-Novko-Boban, Vita-Boško, Stanimir-Vlada i Goran Novković.

 

Petar:-Milovan, Sinadin (Pešić-odselo se u Bučumet)- Milovan-familija Milovanović…

 

* **

 

 

Poreklo prezimena Novković, Milovanović (mahala RAŠINE -STEVANOVA PADINA 2):

Krsna slava: Sv. Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik: – Osnivač zaseoka je Peška koji se naselio ispod same Korube. Imao je dva sina: Stevana, po kome je i zaseok dobio ime, i Petra koji je imao dva sina: Milovana i Sinadina Pešića. Sinadin pešić se odselio u Bučumet, a njegovo imanje kupio je Milovanov sin Milten Milovanović.

U zaseoku ima dve familije: familija Novaković, čiji je rodonačelnik Stevan, rođen 1775.godine i familija Milovanović. Obe familije slave slavu sv. Sava.

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša i peti brat nepoznat (?)

Peška (1750):-Stevan (1775), Petar.

Stevan (1775):- Stamenko Stevanović(1800).——Familija Novković

 

Petar:-Milovan (1805), Sinadin Pešić(odselio se u Bučumet)

Milovan (1805):-Jovan(1830):-Milten Milovanović(1855-1941), Gorča Jovanović(odselio se u Bučumet), Pejčin Jovanović(1900-odselio se u Kragujevac)-Milorad.

 

Milten Milovanović (1855-1941):Milovanović:-Ćira(pog.u Drug. svet.rat), Jovanča (1890-1970), Sima (1903-1943-pog. u Drug. sv.rat), Stojanča (pog.u Drug. svet. rat)

 

Milovanović Ćira:-Rade-Dragan Milovanović. Jovanča Milovanović:-Ljubomir-Stavra-Ljubomir, Svetislav, Vladimir-Branko, Zoran-Vladica i Ivan Milovanović.

Milovanović Sima:-Milovan, Radovan-Žika, Dragoljub, Dragiša-Aleksa Milovanović.

Milovanović Stojanča:-Dragiša-Aleksa, David:-Novica i Zoran. Dobrivoje-Dragan. Toma-Sima Milovanović.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Stojanović (mahala RAŠINE -KUŠINE):

 

Krsna slava:Sv.Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik: – Zaseok Kušine nalazi se u blizini mesta Arinca gde su se naselili Raško i njegova braća. Najmlađi brat Bojša ostao je u Arnici, a u neposrednoj blizini, po predanju, njegov unuk Kuša (rođen oko 1805.g.) formirao je zaseok Kušine. Ovde je bila samo jedna familija. Prezime Stojanović je „izvedeno“ iz imena Stojan.

 

Poznat rodoslov:

Braća: Raško , Taško, Peška (1750), Bojša (1755) i peti brat nepoznat (?)

Bojša (1755)-Petraćija (1780)-Kuša (1805)-Stojan-Petar Stojanović(1865): Stojanović:-Trajko (pog.u Drug. svet. rat), Đura (1897-1975), Nikola (1899-1940), Jovanča (1901-1980):-Miodrag, Joda-Zoran Stojanović.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Nikolić (mahala RAŠINE -MLAČKINE ):

 

Krsna slava:Sv.Sava

 

Poreklo: Prema predanju petoro braće:Raško, Taško, Bojša (peti brat nepoznatog imena ) sa sestrom su došli iz Raške i naselili se na teritoriji današnje mahale Rašine.

Prema predanju u Raškoj su ubili Turčina i otišli na Suvu Planinu. Posle izvesnog vremena i tu su došli u sukob s Turcima. Morali su ponovo da napuste ovaj kraj. Došli su u selo Brod.

 

Rodonačelnik: – Rodonačelnik ove familije je Mlačka čije se poreklo ne zna, ali pretpostavlja se da je iz paljkine familije, ili se prizetio. Mlačka je imao dva sina:Nikola i Dronja.

Dronja je napustio mahalu odmah posle oslobođenja os Turaka, a Nikola je ostao na očevini. Nikola je imao dva sina:Zlatan i Boce. Boce je usvojen u brodsku mahalu Slavujeve.

Zlatan Nikolić je imao 5 sinova:. Najstariji sin Simeon Nikolić je poginuo u Prvom svetskom ratu Jova Nikolić kao učesnik Prvog svetskog rata bio je teško ranjen i ostao je bez vida. Iz ove porodice u Drugom svetskom ratu poginuo je u Rupskoj reci Čeda (Danila) Nikolić

 

Poznat rodoslov:

Mlačka (1800):-Nikola (1825), Dronja. Nikola (1825):-Boca(usvojen u m Slavujeve-Brod), Zlatan Nikolić (1855-1930).

Nikolić Zlatan (1885.1930)-Margarita:-Nikolić: Simeon(pog. u prvi svet.rat), Đura(usvojen u m. Pačukove-Brod, 1886-1956), Jona (1850-1967), Danilo-Žljoka.

Nikolić Zlatan(1885-1930)-Voja Zlatanović.

Nikolić Danilo(Žljoka)-Sultana:Nikolić:-Dušan-Milun, Rade-Zoran Nikolić, Čeda (pog.u Drug. Svet. rat), Bora.

 

* * *

 

 

 

 

 

Poreklo prezimena Mitrović, Conić (mahala BELČINE 1):

 

Krsna slava: Pejčindan

 

Poreklo i Rodonačelnik: – Osnivač mahale je Mladen Belča, rođen oko 1775.godine. Došao je iz crnotravske mahale Čuka, zaseok Radovanovi (Radovinci). Po predanju, njegovi preci, četiri brata: Damjan, Radovan, Jovan i Veljko, doselili se u Crnu Travu iz Stragara kod Kragujevca.

Stanovnici mahala: Belčine, Zaguzje i Pudine vode poreklo iz Stragara kod Kragujevca.

 

Rista Nikolić piše „da su mahale Pudine i Belčine Zaguske mahale“, ali je napomenuo da Pudinčani slave Stevandovdan, Belčinčani Pejčindan a Zaguščani Aranđelovdan

Prema predanju prvi stanovnik je bio Zejak Stevan, koji je iz Polimlja došao u Stragare (Kragujevac) a kasnije u Prokuplje , a odatle u mahalu Zaguzje.

Posle sukoba sa Turcima prvo su se naselili u Štavalj na Kopaoniku, gde su živeli 10 godina. Odatle beže u selo Koznik kod Prokuplja, a iz tog sela se sele u Crnu Travu.

 

Porodica se naselila na kosini planine Čemernik. Od Veljka je nastala crnotravska mahala Veljkovci, od Jovana je nastala crnotravska mahala Jovanovci, od Radovana zaseok Radovinci i od Damjana zaseok Damjanci u crnotravskoj mahali Čuka.

Sve familije u mahali Belčine slave Pejčindan kao i njihovi rođaci u crnotravskoj mahali Radovinci.

 

Mahala Belčini je dobila ime prema Mladenu-Belči ili prema njegovom ocu Gmitru-Belči.

U mahali su živele 4 porodice: Petrović, Đorđević, Mitrović i Conić. Sve ove porodice imaju jednog rodonačelnika i slave slavu Pejčindan

 

Poznat rodoslov:

Gmitar-Belča (1750)- Mladen (1775):- Đorđe(1800) i Gmitar (1810).

 

Familija Mitrović:

Đorđe:-Mitrović Mladen(pog. u Prvi svet. Rat), Mitrović (Manuilo-Mita (pog. u Prvi svet. Rat), Mitrović Laza, Mitrović Steva, Janko Mitrović (4.3.1846), Cona Mitrović.

Mitrović Laza:-Panča, Rajko(odselio se oko 1900.g. u Prane Pusta Reka). Panča Mitorvić-David.

Mitrović David-Kraljica:-Voja-Zoran, Slobodan-Saša Mitrović.

 

Mitrović Steva:- Strahinja-Bane(1878), Dobrić (pog. u Prvi svet.rat):-Steva i Aca Mitrović (pog. u Drugi svet. rat).

Janko Mitrović (4.3.1846.g):-Mikail, Božilo (1879), Jordan.

 

Familija Conić:

Đorđe:-Mitrović Mladen(pog. u Prvi svet. Rat), Mitrović (Manuilo-Mita (pog. u Prvi svet. Rat), Mitrović Laza, Mitrović Steva, Janko Mitrović (4.3.1846), Cona Mitrović

Cona Mitrović:-Milen Conić (1880), Svetozar Conić (pog. u u prvi svetski rat), Pejčin.

 

Milen Conić:-Bora i Milorad Conić (1906). Bora-Vita-Zoran-Marko Conić. Milorad-Raja, Vukašin, Đura i Janko Conić .Raja- Zoran-Stefan i Nemanja Conić. Đura-Srđan-Vuk i Raško Conić, Bojan-Dragan Mitrović. Janko-Saš i Igor Conić.

 

Pejčin Conić:-Dragomir (posinjen um. Pudine), Graca, Mitka (odselio se u S.Miletić), Mladen.

Conić Mitka:- Peđa, Laza, Dragomir, Pera, Nađa. Dragomir-Dragan Conić. Pera-Dragan Conić.

 

Mladen Conić:-Stojanče, Branko. Stojanče- Goran i Marjan. Goran-Aleksandar. Branko Conić-saša i Peđa. Saša-Marko i Petar.Peđa-Petar i Đorđe Conić.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Petrović, Đorđević (mahala BELČINE 2):

 

Krsna slava: Pejčindan

 

Poznat rodoslov:

 

Gmitar-Belča (1750):–Mladen (1775)

 

Mladen (1775)-Đorđe (1800) i Gmitar (1810) (familije: Mitrović i Conić).

 

 

Familije:Petrović i Đorđević

 

Đorđe (1800):-Petar (1835), Stamenko (1830).

 

Petar (125):-Petrović Milić(1850)- Petrović Đoka(1903), Milan-Cole Petrović,

Petrović Đoka(1903):-Milić-Dragana, Staniša Petrović.

Milan-Cole Petrović:- Stanoja-Draggoslav-Aleksadar Petrović.

 

Stamenko(1830):-Jona, Milan, Mladen (1875, pog. u Prvi svetski rat).

 

Jona Đorđević: Ranđel, Vlada, Tihomir.

Ranđel Đorđević:- Dragoljub.

Vlada Đorđević:-Dragomir-Ljubiša, Luka-Zoran, Toma-Žarko:- Aca i Vlada Đorđević

 

Milan Đorđević-Smiljana:-Dušan-Zoran, Čeda-Radomir i Mirko Đorđević:-Aleksandar Đorđević.

 

Mladen Đorđević(1875.-poginuo u Prvi svrtski rat)-Ljubika:-Stojanča Đorđević (1902-1950):-Nenad, Božidar i Dragiša Đorđević.

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Nikolić (mahala ZAGUZJE -“ĐOKINCI” ):

 

Krsna slava: Aranđelovdan

Poreklo: Stanovnici mahala: Belčine, Zaguzje i Pudine vode poreklo iz Stragara kod Kragujevca.

 

Rista Nikolić piše „da su mahale Pudine i Belčine Zaguske mahale“, ali je napomenuo da Pudinčani slave Stevandovdan, Belčinčani Pejčindan a Zaguščani Aranđelovdan

 

Prema predanju prvi stanovnik je bio Zejak Stevan, koji je iz Polimlja došao u Stragare (Kragujevac) a kasnije u Prokuplje , a odatle u mahalu Zaguzje.

Krajem XVIII veka iz zaseoka Radovinci, mahala Čuka, dolaze Đoka i Radojica-rodonačelnik familije Đokinci i Radojičinci (obe familije slave Sv. Arhanđel).

 

Rodonačelnik:- Rodonačeknik ove familije je Đoka, koji je došao iz crnotravske fmilije Čuka (Radovinci). Svi članovi familije sada se prezivaju Nikolić, prema njegovom sinu Nikoli. Familija Nikolić slavi slavu Sv. Arhanđel.

 

Poznat rodoslov:

 

Đorđe-Đoka: Nikola Đokić

Đokić Nikola:- Nikolić Mladen, Nikolić Lepoja

Nikolić Mladen:-Nikolić Đura (po u Prvi svet rat)-Toma, Danilo:-Mihajlo-Igor, Nikola Nikolić.

Đokić Lepoja (pog. u Prvi svet. rat):- Nikolić Ljubomir, Jona Nikolić (odselio se u Leskovac), Vitko Nikolić (umro mlad).

 

Nikolić Ljubomir-Toma-Vladimir-Stefan Nikolić. Jona Nikolić-Dušan-Ruski(njegova žena Radica):-Dragan i nenad Nikolić, Desimir-Zoran nikolić.

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Blagojević, Dojčinović, Milovanović (mahala ZAGUZJE -“RADOIČINCI” ):

 

Krsna slava: Aranđelovdan

 

Poreklo: Stanovnici mahala: Belčine, Zaguzje i Pudine vode poreklo iz Stragara kod Kragujevca.

Rista Nikolić piše „da su mahale Pudine i Belčine Zaguske mahale“, ali je napomenuo da Pudinčani slave Stevandovdan, Belčinčani Pejčindan a Zaguščani Aranđelovdan

 

Prema predanju prvi stanovnik je bio Zejak Stevan, koji je iz Polimlja došao u Stragare (Kragujevac) a kasnije u Prokuplje , a odatle u mahalu Zaguzje.

Krajem XVIII veka iz zaseoka Radovinci, mahala Čuka, dolaze Đoka i Radojica-rodonačelnik familije Đokinci i Radojičinci (obe familije slave Sv. Arhanđel).

 

Rodonačelnik:- Rodonačelnik ove familije je Radojica (rođen oko 1780), koji je verovatno Đokin brat i naselio se u majalu Zaguzje zajedno sa njim. Veći broj članova ove familije posle Drugog svetskog rata napustio je ovu mahalu. Sve ove familije slave slavu Sv Arhanđel.

 

Poznat rodoslov:

Radojica (1780)-Dojčin Radoičić (1817-1907).

Radoičić (1817-1907):- Dojčinović Milija, Dojčinović Blagoje (1859-1924), Dojčinović Taško (pogi. u Prvi svet. Rat, -odselili se u Lazarevac), Dojčinnović Milovan.

Dojčinović Milija :- Dojčinović Mirko (umro mlad), Radovan Dojčinović (odselio se u Lazarevac oko 1930.g).

Dojčinović Blagoje (1859-1924)-Kraljica:- Milutin (1893), Jovanča (1885), Luka, Braca (umro mlad).

 

Dojčinović Milutin (1893)-Dinica:- Miloš i Sreten Dojčinović.

Dojčinović Jovanča(1885., kolonista u S. Miletić)-Tala:-Milorad i Pejčin Dojčinović(pog. u Prvi svetski rat). Pejčin Dojčinović(pog. u Prvi svetski rat):-Radosav i Mirko-Saša Dojčinović.

 

Milorad Blagojević:- Mr Milenko Blagojević-Vlada, Mirko Blagojević-Saša Blagojević.

Dojčinović Taško (pogi. u Prvi svet. Rat, -odselili se u Lazarevac):-Đura i Radoica Dojčinović.

Milovan Dojčinović:-Mihailo Milovanović:-Milan, Grada(kolonista u S. Miletić), Voja (pog. u Drudi svet. rat).

Grada Dojčinović:-Slavko-Damir, Stojan i Svetozar Milovanović.

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Blagojević, Dojčinović, Milovanović (mahala ZAGUZJE -“RADOIČINCI” ):

 

Krsna slava: Mitrovdan (Gmitrovdan)

Rodonačelnik: – Rodonačelnik ove familije je Jovan, a njegov otac se verovatno zvao Simon, i došao je iz brodske mahale Dećeve na svoju dedovinu. Slavio je slavu Gmitrovdan(Mitrovdan), kao i njegovi rođaci u mahalama: Dećeve, Madžare i Markova Čuka. Njegovi potomci i danas slave ovu slavu.

 

 

Poznat rodoslov:

Simon (1835., došao iz mahale Dećeve, s.Brod)-Jovan (1865)-Gmitar Radoičić.

Gmitar Radoičić:-Jovanović Miodrag-Joda(kolonista u S. Miletić), Ilija Jovanović (1920)-Ljubiša Jovanović, Đorđe Jovanović (odselio se 1920.g. u Leskovac).

Jovanović Miodrag-Joda(kolonista u S. Miletić):- Jova-Dragan, Iva i Tihomir Jovanović.

Đorđe Jovanović (odselio se 1920.g. u Leskovac).:-Serbran i Tomislav. Srebran Jovanović:-Mile, Đorđe i Dušan Jovanović.

 

Tomslav Jovanović:-Slavoljub i Tomislav Jovanović.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Anđelković, Stojičić, Momčilović (mahala PUDINE)

Krsna slava: Stevandovdan

 

Poreklo:- Mahala je dobila ime prema prvom doseljeniku Vlaši-Pudi, koji je došao iz mahale Čuka, zaseok Radovinci, kao i njegove komšije u mahali Belčine i Zaguzje.

 

Vlaša-Puda je bio hajduk i zauzeo teritoriju od reke vlasine pa sve do Plane a između Belčinske reke i Gradašnice. Naselio se na brdu odakle je mogao osmatrati eventualni nailazak Turaka.

 

Po drugoj legendi, koju je ispričao Blagoje Momčilović inžinjeru Dragoljubu Jovanoviću iz Pudine, mahala je dobila ime od Turaka.

 

Jednom prilikom Turci su došli u Vlašinu kuću.. Pošto je znao da svira kao i njegova četiri brata, Turci su zamolili da im Vlaša nešto odsvira. Braća su svirala a Vlaša je igrao. Izvukao je svoj jatagan i počeo da vitla. Turci su se uplašili i otišli prema crnotravskoj mahali Obradovci žaleći se Obradovčanima da ih je Vlaša oterao-„Na pudio“. Od tog vremena ova mahala je dobila ime Pudine, a Obradovci su dobili naziv jer su se Turci „obradovali“ štzo su ostali živi.

 

Rodonačelnik:- Rodonačelnik ovih familija je Anđelko Vlašić, koji je rođen oko 1825.godine. Prema poreskoj knjizi iz 1885.godine Anđelko Vlašić je plaćao porez u iznosu od 6,87 dinara. Anđelko je imao dva sina: Stoica Anđelković i Mladen Anđelković-o kome se ne zna mnogo.

Stoica je imao dva sina:Aleksandra -Sanda, koji nije imao dece i usvojio je Dragomira Conića iz mahale Belčine.

Drugi sin Miletija (bio je dugo godina kmet u selo Brod) imao je tri sina: Mika-Puda, Braca-Puda i Nikola-Puda-svi Stojičić.

 

Rodonačelnik familije Momčilović je Momčilo, rođen oko 1870.godine. Prema poreskoj upravi iz 1885.godine, njegov sin Jovan Momčilović plaćao je porez u iuznosu od 18,66 dinara.

Prema crkvenoj dokumentaciji dobropoljske crkve stanovnici mahale Pudine sela Brod su kumovi većem broju porodica iz sela: Broda, Dobrog Polja, Bistrice, Krstićeva i Darkovca. Najviše se kao komovi pominju Stoica Anđelković i Jovan Momčilović.

 

Poznat rodslov:

Vlaša-Puda (1770)-nepoznat(1795):- Anđelko Vlašić (1830) i Momčilo Vlašić (1820)

 

amilije Anđelković i Stojičić:

Anđelko Vlašić (1830):- Stoica Anđelković (1850), Mladen.

Stoica Anđelković (1850):-Aleksandar Anđelković, Miletija Anđelković(1875). Aleksandar Anđeković –Gena:- Stojičić Dragomir (usvojen u mahalu Belčine), Stojičić Mika-Puda (1904-1954), Stojičić Braca-Puda, Stojičić Nikola-Puda.

Stojičić Mika-Puda (1904-1954):-Stojanče (njegova žena Branka)-Dragan-Ivan Stojičić. Stojičić Braca-Puda (njegova žena Jelina):- Radosav Anđelković (njegova žena Grana):- Neoboša-Milutin, Predrag-Lazar Anđelković.

 

Familija Momčilović:

Momčilo Vlašić (1820)-Jovan Momčilović(1845):-Momčilović: Blagoja (1870-1954)-Božil (umro mlad), Dragutin , Nikola (poginuo u Prvi svetski rat). Momčilović Dragutin-Đurđa:-Dimitrije-Mitka, Vlada Momčiilović.

Dimitrije-Mitka –žena Sevda:- Dragoljub, Jova, Slobodan-Pavle Momčilović.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Tričković, Nikolić, Zvezdanović (mahala SLAVUJEVE-TRIČKOVCI):

Krsna Slava:Sv. Nikola

 

Poreklo: – Prvi stanovnik mahale Slavujeve po predanju je Slavuj, koji je došao iz Strumice sa još dva brata. Jedan brat se odselio u crnotravsku mahalu Pejčinovci, a kasnije je otišao u mahalu Gornje Strumićeve.

 

Drugi brat je otišao je otišao u selo Preslap i rodonačelnik je najstarije preslapske familije Rajini (slave Sv. Jovan). Kasnije mahalu su nastanjivali i drugi doseljenici raznog porekla „priodili“ i oni koji su bili posinjeni ili koji su se prizrtili, tako da je od mahale ostalo ime.

 

Postoji mogućnost da je samo familija Bošković iz zaseoka Braništari potomak Slavuja. Za ovu mahalu se kaže da je stara mahala odnosno „ćutuk mahala“.

 

Po predanju posle Slavuja u mahalu su došla četiri brata sa Kosova: Stojan, Dima, Nikola i Stamenko, a posle njih došao je Đoka Lepojić (Lepojević) iz Berduja. Krsna slava :Nikolić, Tričkovići Zvezdanović, (Sv. Nikola); Dimić i Anđelković (Pejčindan)

 

Rodonačelnik brodske mahale Pecari je Petar, rođen je oko 1700. godine, poreklom je iz mahale Slavujeve, što znači da je Slavujeve bilo naseljeno i u XVII veku, a verovatno i u XVI veku, kada su se naseljavali stočari i derbejdžije.

 

Rodonačelnik: – Po predanju Tričkov otac Stojan došao je sa Kosova, iz okoline Kamenice. Naselio se ispod mahale na mestu Krštenica-Arnica (Poljane), stariji stanovnici ostali su u Arnici, a mladi se preselili gde je sadašnji zaseok. Od Trička potiču porodice Nikolić i Zvezdanović. Obe ove porodice slave slavu Sv. Nikola.

 

Poznat rodoslov:

Stojan (1770)-Tričko (1800):- Nikola Tričković (1830), Petar – Mitka Tričković (pog. u Prvi svret. rat) .

Nikola Tričković (1830)-Stojna:-Adam Nikolić (1855-1958), Gruja Nikolić, Zvezdan Tričković.

 

Adam Nikolić (1855-1958):- Vukan Nikolić (1893), Milivoje Nikolić.

Vukan Nikolić (1893):- Vladimir-Stanimir-Goran Nikolić. Trenča-Milan-Srećko, Srebren, Slobodan Nikolić. Cvetko. Ranko-Nenad i Branša-Vladimir Nikolić.

Milivoje Nikolić-Sika:-Radosav, Dobrić, Dragiša-Stojanča Nikolić.

Gruja Nikolić:-Jovanča-Čeda-Rade i Vitomir Nikolić.

 

Zvezdan Tričković(pog. u Prvi svret. Rat):- Milivoje (pog. u Prvi svret. rat), Milan (pog. u Prvi svret. Rat)., Ranđel (1882-1915..- pog. u Prvi svret. rat).

Tričković Ranđel (pog. u Prvi svret. rat):-Zvezdanović Rade (1911). Zvezdanović Rade (1911)-Rosa:- Zvezdanović: Vlasta, Mirko-Miodrag, Slavko-Bratislav, Milorad-Srđan, Ranđel-Milan Zvezdanović.

* * *

 

Poreklo prezimena Tričković, Nikolić, Dimić, Anđelković (mahala SLAVUJEVE –CVEJINCI ):

 

Krsna slave: Sv. Nikola (Nikolići), pejčindan (Dimić, Anđelković)

 

Poreklo:- Prvi stanovnik mahale Slavujeve po predanju je Slavuj, koji je došao iz Strumice sa još dva brata. Jedan brat se odselio u crnotravsku mahalu Pejčinovci, a kasnije je otišao u mahalu Gornje Strumićeve.

 

Drugi brat je otišao je otišao u selo Preslap i rodonačelnik je najstarije preslapske familije Rajini (slave Sv. Jovan). Kasnije mahalu su nastanjivali i drugi doseljenici raznog porekla „priodili“ i oni koji su bili posinjeni ili koji su se prizrtili, tako da je od mahale ostalo ime.

 

Postoji mogućnost da je samo familija Bošković iz zaseoka Braništari potomak Slavuja. Za ovu mahalu se kaže da je stara mahala odnosno „ćutuk mahala“.

 

Po predanju posle Slavuja u mahalu su došla četiri brata sa Kosova: Stojan, Dima, Nikola i Stamenko, a posle njih došao je Đoka Lepojić (Lepojević) iz Berduja. Krsna slava :Nikolić, Tričkovići Zvezdanović, (Sv. Nikola); Dimić i Anđelković (Pejčindan)

 

Rodonačelnik brodske mahale Pecari je Petar, rođen je oko 1700. godine, poreklom je iz mahale Slavujeve, što znači da je Slavujeve bilo naseljeno i u XVII veku, a verovatno i u XVI veku, kada su se naseljavali stočari i derbejdžije.

 

Rodonačelnik: – Po predanju osnivača mahale je Nikola koji je došao sa Kosova i imao sina Cveju. Cveja je imao tri sina: Stevan, Vojin i Anđelko. Od Stevana je familija Stevanović, a kasnije Nikolić i Dimić, a od Anđelka familija Anđelković.

 

Anđelko je imao dva sina: Milutin i Dragutin (Manuel). Oba su poginula u Prvom svetskom ratu. Milutin je imao tri ćerke:Ana, Marica i Sovjanka, koja se udala za Desimira Miladinovića-Crnog iz sela Drakovci (Darkovce), koji se prizetio u slavujevsku mahalu.

 

Desimir Miladinović je u toku Drugog svetskog rata bio politički komesar Drugog bataljona crotravskog odreda.

Drugi sin Vojin je umro veoma mlad a njegov sin Stanko otišao sa majkom u Dobro Polje gde se ona preudala.

Treći sin Stevan Cvejić imao je dva sina: Naća i Dima. Naća nije imao dece, pa je usvojio Stratiju iz crnotravske mahale Todorovci, od kojih potiče porodica Nikolić.

Familija Nikolić slavi slavu Sv. Nikolu, a familija Dimić i Anđelković-Pejčindan.

 

 

Poznat rodoslov:

 

 

Nikola (1770)-Cveja (1800):- Stevan Cvejić (1830), Vojin (umro mlad)-Stanko (sa majkom otišao u s. D. Polje), Anđelko.

 

Stevan Cvejić (1830):- Naća-Čuljko Stevanović, Dima Stevanović (1860)

 

Naća-Čuljko Stevanović:-Stratija Nikolić (usvojen iz m. Todorovci-Crna Trava):-Nikolić Žitko –Ljubiša Nikolić, Časlav Nikolić-Srebran-Nenad Nikolić; Časlav- Srba Nikolić-Mihajlo Nikolić.

 

Dima Stevanović (1860):- Stanko Stevanović i Đorđe Stevanović (1885-1915.-pog. u Prvi svet. rat).

 

Đorđe Stevanović (1885-1915.-pog. u Prvi svet. rat).-Roska:-Danil Dimić (1906)-Đorđe-Ljubodrag Dinić; Toma Dimić (1911)-Ivan-Miško Dimić, Ljubomir, Stojanča, Slavko-Đorđe i Mika Dimić.

 

Anđelko:- Dragutin (pog. u Prvi svet. rat). Milutin:- Sovjanka-

Desimir-Crni Miladinović (prizrtio se iz s. Darkovce):-Miletija Miladinović (pog. u Prvi svet. rat).

 

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Lepojević, Simonović, Milojković (mahala SLAVUJEVE-GRAMADARI):

 

Krsna slava: Sv. Arhanđel

 

Rodonačelnik:- U ovom zaseoku ima tri porodice: Lepojević i Milojković, čiji je rodonačelnik Lepoja i porodica Simonović, čiji rodonačelnik Simon.

 

Prema pojedinim iskazima Lepoja i Simon su bila rođena braća ili u srodstvu, jer slave istu slavu.

 

Rista Nikolić je zabeležio 1908.godine da je Đoka (rođen oko 1815.godine) došao je iz Berduja (Zaplanje) i tu zasnovao porodicu-„pošto je ovde bajagi pitomije“.

Lepojin sin Strahinja Lepojić, posle oslobođenja od Turaka, odselio se u Prekopčelicu, ali je plaćao porez na imanje koje je posedovao u Brod.

 

Poznat rodoslov:

 

Nepoznati (1785)-Đoka (1815.-došao iz selo Berduj, Zaplanje):-Simon (1845), Lepoja Đokić(1840).

Simon (1845)- Milan Simonović:- David Simonović (1904-1944, pog. u Prvi svet. rat ), Svetozar Simonović.

David Simonović (1904-1944, pog. u Prvi svet. rat )- Trandavila:-Žika-Dragan-Vladan Simonović, Simenko Simonović.

Svetozar Simonović-Čeda-Zoran, Ivan Simonović; Ranko-Vladimir Simonović.

 

Lepoja Đokić(1840):- Milojko (1808), Strahinja Lepojević(preselio se u Prekopčelicu)

Milojko (1808)-Milan Lepojević(usvojen u Rajčetine-Ruplje, umro mlad), Rajko Lepojević (1898), Milojković Boca.

Milan Lepojević(usvojen u Rajčetine-Ruplje, umro mlad:-Dragoslav-Milan i Steva Lepojević; Raša-Milovan Lepojević.

 

Rajko Lepojević (1898)-Persa:- Rade-Dragan-Vlada Lepojević, Aleksandar-Zoran Lepojević, Stavra, Gmitar, Gojko-Nebojša Lepojević.

Milojković Boca:-Braca-Stanimir-Ivan Milivojević.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Stanković, Radojković (mahala SLAVUJEVE-VRGARI):

 

Krsna slava: Sveti Ilija

 

Rodonačelnik:- U ovom zaseoku ima dve familije: Stanković i Radojković i obe familije slave slavu Sv. Ilija. Po predanju njihov predak je došao sa Kosova

 

Poznat rodoslov:

Nepoznati (1785)- Stanko (1815):- Mladen Stanković (1845), Radojko Stanković.

Mladen Stanković (1845): – Radoil Stanković(1875-1987, žena: Draginja):-Stojča-Svonimr Stanković (umro mlad-1945), Dušan Stanković (pog. u Prvi svet. rat).

 

Radojko Stanković- Josif Stanković (1882-usvojen iz mahale Obradovci, C.Trava):- Radovan Radojković (1903), Aleksa Radojković.

 

Radovan Radojković (1903):- Tomislav—Miroslav Radojković, Vitomir, Predrag-Bojan Radojković.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Bošković (mahala SLAVUJEVE-BRANIŠTARI (Novakovci)):

Krsna slava:Sv. Jovan

Poreklo i Rodonačelnik:- Ovo je najstarija porodica u mahali koja se verovatno doselila u XVI veku. Familija se nije mnogo širila i uvek su imali „njive bez sloga“ odnosno imanje se nije delilo, uvek je bio jedan naslednik (ćuteklije). U drugom svetskom ratu poginuo je Stojanča Bošković i njegov usvojen sin Jevrem Bošković, a familija se ugasila.

 

.Familija Bošković je slavila slavu Sv. Jovan, kao i Slavuj, odnosno njegova braća u selu Preslap- porekolo iz Strumice (Makedonija).

 

rema crkvenim knjigama dopropoljske crkve, u periodu od 1878-1915.godine, Ilija Bošković i Boško Novaković bili su kumovi u većem broju porodica u selima Brod i Dobro Polje-verovatno kao bogata i ugledna porodica toga vremena., između ostalih i Ranđelu-Karakašu iz mahale Karakaši. Nikola Stojanović-Ćopa bavio se trgovinom zlata i bio je bogat

 

Poznat rodoslov:

Nepoznati (1725)-Novko (1725)-Stojan (1780)-Nikola-Ćopa Stojanović (1810)- Boško Novković (1835)- Ilija Bošković (1865):- Stojanča Bošković (1895-1944, poginuo u Drugi svetski rat)-Milana:-Jevrem Bošković (usvojen iz mahale Rajčetine-Ruplje, poginuo u Drugi svetski rat).

 

* * *

 

 

 

Poreklo prezimena Stanković, Strahinjić, Aranđelović (mahala SLAVUJEVE –JOVINCI ):

 

Krsne slave: Sv. Ilija (Stanković, Strahinjić), pejčindan (Aranđelović)

 

Poreklo i Rodonačelnik:-

Ovo je najveći zaseok mahale. Njegov osnivač je Jovan. Prema predanju Jovan i njegov otac, po predanju Stanko, došli su sa Kosova. U zaseoku ima tri familije: Stanković i Strahinjić, koji slave slavu Sv. Ilija, i Aranđelović, koji slave Pejčindan.

 

Jovan je imao četiri sina: Stanko, Cvetko, Stamenko i Stojan. Od Stanka je familija Stanković i Aranđelović.

 

Stamenko nije imao dece, pa je usvojio Strahinju iz crnotravske mahale Todorovci, i od njega je familija Strahinjić.

 

Najmlađi sin Stojan je umro mlad, a Cvetko se preselio mu Malo Ravnište.

 

 

Poznat rodslov:

 

Stamenko (1770)-Jovan (1800):- Stanko Stamenković (1835), Cvetko

Stamenković (odselio se u Malo Ravnište-Brod ), Stamenko Stamenković(1840), Stojan Stamenković (Umro mlad).

Stanko Stamenković (1835):- Milan-Beli Stanković (1865-1929), Ranđel Stanković.

Milan-Beli Stanković (1865-1929):- Đura- Crveni Stanković, Milorad Stanković, Danilo Stanković.

Đura- Crveni Stanković:-Rade (poginuo u Drugi svetski rat), Sttojča, Čeda-Rade, Dragan-Čeda Stanković;Mihajlo-Đura Stanković.

Milorad Stanković:-Aleksandar (poginuo u Drugi svetski rat),

Miodrag-Aleksandar Stanković, Stojan-Goran i Vojkan Stanković.

Danilo Stanković:- Najdan, Mile-Miodrag Stanković, Nenad-Dejan i Ivan Stanković, Petar-Nebojša i Miroljub Stanković.

Ranđel Stanković- Veka_Josif Stanković (žena: Sevdelina, pog. U Prvi svet. Rat), Ćirko Stanković (žena Milena, poginuo u Prvi svetski rat)-

 

Familija Aranđelović:

 

Ćirko Stamenković(poginuo u Prvi svetski rat)- Milena:- Gradimir Aranđelović (poginuo u Drugi svetski rat).

Gradimir Aranđelović (poginuo u Drugi svetski rat):- Đora-Busa Aranđelović-Zoran-Miloja i Luka Aranđelović, Voja Aranđelović-Slaviša- danko i Dušan Aranđelović, Dragomir aranđelović-Gradimir i Vladimir Aranđelović.

 

Stamenko(dva-1849):-Strahinja Stamenković (usvojen iz m. Todorovci C.Trava)-žena Zagorka-Pejčin (ž. Milojka-pog. Prvi svet rat)

 

familija Strahinjić

Pejčin Stamenković(1825-1914, Safronije Strahinjić Milojka:- Safronije Strahinjić, Jovanča Strahinjić.

Safronije Strahinjić-Luka (1926.g. žena: Zonka)-Dobrić, Jova i Miroslav Strahinjić.

Jovanča Stanković:-Milić, Denča , Dušan (pog. Drugi savet rat) Strahinjić.

 

 

* * *

Poreklo prezimena Cvetković, Jovanović, Mitrović; Veličković (mahala MALO RAVNIŠTE):

 

Krsna slavae: Sv. Ilija Cvetković, Jovanović, Mitrović), Sv. Jovan (Veličković)

 

Poreklo i Rodonačelnik:- Osnivač roda je Cvetko, koji je došao oko 1850.godine iz slavujevskog zaseoka Jovinci.

 

Cvetkov otac Jovan imao je četori sina. Imanje je bilo malo pa je Cvetko prešao u utrinu koja se zvala Malo Ravnište (Veliko Ravnište je u zaseoku Jovinci).

 

Malo Ravnište je bilo uraslo i bilo je puno zmija. Iz tog razloga niko nije želeo na to mesto da dođe, ali je Cvetko to morao da prihvati. Njegov otac je govorio: „Cvetko ti mora da ideš dole, imaš pet sinova. Ako jednog izede zmija ostaće ti četiri“.

 

Utrinu je istrsio i na Trševini formirao domaćinstvo. Kasnije je od familije Bošković kupio nekoliko njiva i livada.

 

Cvetko je imao pet sinova: Gmitar, Gligorije (prizetio se u Gornje Gare), Jovan, Stoilko (prizetio se u Vlasotince) i nepoznatog imena koji se udavio u reci Vlasina.

 

Cvetko je imao imanje u mahali Malo Ravnište, a i u mahali Slavujeve, koje, koje je nasledio od oca. Iz tog razloga se može konstantovati da se njegovo imanje prostire od reke Vlasine do grebena planine Čemernik iznad mahale Slavujeve.

 

Iz mahale Malo Ravnište (Cvetko se preselio iz zaseoka Jovinci-mahala Slavujeve) Gmitar Cvetković je bio jedan od organizatora oslobođenja ovoga kraja od turaka 1878.godine. Po oslobođenju bio je i prvi brodski kmet, a verovatno je to bilo i pre oslobođenja, jer s epo pravilu isti kmet zadržavao i posle oslobođenja od Turaka.

 

O postanku familije Veličković ne zna se mnogo. Zna se da je bila Spasija čiji je otac bio verovatno u srodstvu sa Cvetkovim sinovima. Antonije Spasić, nepoznatog porekla, oženio se Spasenijom i prizetio se u Malo Ravnište. Nisu imali mušku decu.

 

Njihova ćerka Olga udala se za Jovanču (Gmitra) Veličkovića (1893) iz brodske mahale Dećeve-Mikine, koji se isto prizetio. Olga i Jovanča su imali troje dece:Simu, koji je poginuo u

Drugom svetskom ratu, Miodraga (1933), koji je odmah posle Drugog svetskog rata otišao u Niš, i ćerku Ikoniju (1929) koja se udala za Sibina Nikolića iz sela Bankovci (Ruplje), koji se, takođe, prizetio u mahalu.

 

Ova porodica slavi slavu Sv. Jovan, slavu koju je preneo Jovanča Veličković iz brodske mahale Dećeve.

 

 

 

Poznat rodoslov:

Jovan (1785, iz m. Slavujeve (Jovinci)-Brod)- Cvetko (1810, doselio se iz m. Slavujeve-Brod):-Gmitar Cvetković (1840), Gligorije Cvetković (prizetio s e u G.Gare), Jovan Cvetković, Stoilko Cvetković (prizetio se u Vlasotince) i nepoznat (umro mlad).

 

Gmitar Cvetković (1840):- Gmitrović (Mitrović) Radul (1873-1945)- Ljubica:- Gavrilo, Boža, Blagoje (1902-1941)-Dimitrije, Vitomir-Boban Mitrović, Sava Mitrović.

Jovan Cvetković:- Rajko (odselio se u Prekopčelicu) Cvetković, Milan Cvetković (1880-1915, pog. Prvi svet rat), Sanda Cvetković (1891), Danil Cvetković (umro mlad), Stojadin Cvetković.

 

Cvetković Rajko (odselio se u Prekopčelicu)-Velimir (poginuo u Drugi svet. rat. Milan Cvetković (1880-1915, pog. Prvi svet rat)-Stevan i Toma Cvetković (poginuli u Drugi svetski rat). Stevan Cvetković-Darina:-Vlajko-Stevan Cvetković, Miloš-Zoran Cvetković. Toma Cvetković-Ljubica:-Svetibor, Iva-Bora i Andreja Cvetković.

 

Sanda Cvetković (1891):- Boško-Goran-Dušan Cvetković, Jovan (ž. Dragica)- Raja-sin Jovan, Dragan-sinovi: Aca i Miljan Cvetković.

Stojadin Cvetković.-Vida:-Stanko i Pera (ž. Dušanka)-sinovi: Milun (sin Ilija), Bojan, Zoran-Filip Cvetković.

 

 

 

 

Familija Veličković:

Kr slava: Sv. Jovan

 

Poznat rodoslov:

Nepznat-Spasija:- Spasija Cvrtković- Spasić Antonije-:-Olga Spasić – Jovanča Veličković (prizetio se iz m. Deićeve-Brod, ):- Sima Veličković (pog. u Drugi svetski rat), Ikonija (1929), Miodrag (1933.) Veličković-Miško Veličković (odselili se u Niš).

Ikonija Veličković (1929)- Sibin Nikolić (prizetio se iz Bankovci-Ruplje):- Dragan i Ljubiša Nikolić.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Jović, Branković, Ilić, Spasić (mahala MILJINE):

Krasne slava. Sv. Nikola

Poreklo i Rodonačelnik:- Mahala je verovatno dobila naziv prema prvom stanovniku Miljanu. Prvi doseljenici ove mahale nepoznatog su porekla živeli su u centru sela Broda, odnosno Reku, na mestu „Vodeničište“.

 

Bavili su se rudarstvom, odnosno ispiranjem rude iz reke Vlasine. Pomerali su se uzvodno prema Crnoj Travi i na kraju se nastanili gde je sadašnja mahala Miljine, ali se sahranjuju u „Poselarskom groblju“ u centru sela Broda.

 

Mahala Miljane postoji i na Vlasini, pa se pretpostavlja da su preci ove familije, posle višestalne migracije, došli sa Vlasine u selo Brod.

Stanovnici mahale Miljane pored rudarstva su se bavili i vodeničarstvom.

 

U mahali ima tri familije: Spasić, Ilić i Branković. Sve tri familije slave Sv. Nilolu, pa se pretpostavlja da su u srodstvu.

 

Nije tačno utvrđen njihov rodonačelnik, ali se predpostavlja da je Miljko, koji je imao nekoliko sinova. Njegova kuća je bila gde je sada kuća Stojadinke Branković. Dojčin Ilić je imao kuću i štalu u Pavkovcu, koju je kasnije njegov unuk prodao Tasi Nikoliću.

 

Poznat rodoslov: Jović (Branković). Ilići, Spasić

 

Familija Jović (Branković):

Slava: Sv. nikola

Poznat rodoslov:

 

Jovan (1810):- Mladen Jović- žena:Cana, Branko Jović (1840), Boško-Ilija Jović.

 

Branko Jović (1840)-Gospođinka(Gospodina):-Sibin Jović (pog. u Prvi svetski rat), Trajko Jović (pog. u Prvi svetski rat), Veljko Jović (1870-1914, pog. u Prvi svetski rat).

Trajko Jović (pog. u Prvi svetski rat),: Prokop Branković (1902), Toma Branković, Dragoljub Branković.

 

Prokop Branković (1902)-Ljubica:-Miodrag-Zvonko i Stojan Branković, Radoslav- Goran Branković, Stanko i Sibin Branković.

Toma Branković-Desanka:-Prona-Srećko-Srđan i Miroslav Branković; Nikola-Rade Branković.

Dragoljub Branković-Stojadinka:-Čeda-Zvonko i nebojša Branković, Borko-Dragan Branković, Veljko-Boban Branković, Cvetko-Mika i Zoran Branković.

 

 

Familija Ilić:

Slava:Sv. Nikola

Poznat rodoslov:

 

Ilija (1810) – Dojčin Ilić (1834)- Stanka (žena):- Milten Ilić (1864-1954).

Milten Ilić (1864-1954)- Ana:- Vlada (1921), Bratislav (1923), Dušan i Đura Ilić.

Vlada Ilić (1921):-Dragiša, Božidar-Saša i Slobodan Ilić, Rade-Siniša Ilić, Žika i Dragan Ilić.

 

Familija Spasić:

Krsna slava:Sveti Nikola

Poznat rodoslov:

 

Spasa (1820)-Antonije, Petrun-Petar (1850).

Petrun- Petar (1850):- Milan Petrović, Milivoje Spasić (1876).

Milivoje Spasić (1876)-:- Spasić Krajča, Toma Spasić (1912), Milorad Spasić (poginuo u Drugi svetski rat).

Krajča Spasić- Milenka:- Rade-Radovan Spasić, Gradimir Spasić.

Toma Spasić (1912)-Dinica:- Nikola, nenad-Dragan Spasić, Stanimir-Andrija Spasić, Stojča Spasić.

 

* * *

Poreklo prezimena (Stanković) Jovanović (mahala Šakobarci-Šakova Bara):

 

Krsna slava: Sv. Ilija

 

Poreklo i Rodonačelnik:- Naseljavanje mahale Šakobarci je takozvano višeetapno naseljavanje. Njihovi preci su došli sa Kopaonika u Znepolje, a odatle na Vlasinu, gde su se bavili rudarstvom. Sa Vlasine su došli u selo Brod, gde su se bavili ispiranjem rude iz reke Vlasine i radili na topljenje rude „kod česme“, u centru sela Brod. Pojedini stanovnici su se bavili i vodeničarstvom.

 

U starim geografskim kartama ova teritorija je obeležena kao Šakova bara. Rista Nikolić pretpostavlja da ovaj naziv potiče iz latinskog perioda, u neposrednoj blizini mahale nalazi se Crkvište, takođe iz tog doba.

 

Po predanju preci stanovnika mahala: Miljine, Šakobarci i dela mahale Milčine, bili su nastanjeni u koritu reke Vlasine ispod mahale Markova Čuka, na mestu Vodeničište.

 

Rodonačelnik svih porodica u mahali Šakobarci je Stanko, koji je imao sinove: Jovan i Milan. Osim porodice Tihomira Stankovića ostale porodice se prezivaju Jovanović. Sve familije u mahali Šakobarci slave slavu Sv. Ilija, što ukazuje na to da imaju istog rodonačelnika nepoznatog imena.

 

Poznat rodoslov:

Stanko (1815):- Jovan Stanković (1845), Milan Stanković.

Jovan Stanković (1845):- Rista Jovanović (187)-Božilo Jovanović (1895), Tihomir Stanković(Jovanović), Obrad Jovanović(1893), Luka Jovanović.

 

Božilo Jovanović (1895)-Ikonija:- Draža-Miroljub Jovanović, Vladimir, Jova, Radomir-Nebojša Jovanović, Miomir, Časlav-Alesnadar Jovanović, Stanko Jovanović.

 

Tihomir Stanković(Jovanović):- Jovanović Ilija-Milan-Nikola Jovanović, Rista Jovanović-Saša i Slaviša Jovanović.

Obrad Jovanović (1893)-Rusa:- Ivan, Sreten-Dragan, Marko-Dragan Jovanović.

* * *

 

Poreklo prezimena Milošević (mahala MILOŠEVE):

Krsna slava: Aranđelovdan

 

Poreklo i Rodonačelnik:- U starim geografskim kartama ova teritorija ja je označena kao Markova bara. O postanku mahale Miloševe nema mnogo podataka, Rista nikolić 1908. godine je zabeležio da su u mahali bile dve kuće i da je slava Aranđelovdan.

 

Profesor Miloš Milošević kaže da su njihovi preci došli iz Crne Gore.

 

Mahala se nalazi blizu derbendžiskog puta Vlasotince-Vučja Rupa- Simenkovo meanište- Dževrljika- Vlasina, pa se predpostavlja da je mahala bila nekad naseljena derbejdžijama koji su čuvali ovaj put i posedovali kafanu na Simenkovom meaništu koju je kasnije otkupio Stamenko iz Slavujeve, po kome je i dobila ime.

 

Kao derjbedžije dobili su imanje u jednoj parceli i to skoro od reke Vlasine do prevoja planine Čemernik-Simenkovo meanište.

 

U austriskoj karti iz 1890.godine na Simenkovom meaništu ucrtana su tri objekta što znači da su pored kafane bile i dve kuće.

 

Sadašnji stanovnici ove mahale sigurno nisu potomci derbejdžiskih porodica iz XVI i XVII veka, jer kao i ostale mahale crnotravskog kraja i ova mahala je nekoliko puta ostajala nenaseljena, a kasnije naseljavana sa stanovništvom iz drugih krajeva.

 

Mahala Miloševe je dobila ime prema njenom stanovniku Milošu. Krsna slava je Aranđelovdan (Sveti Aranđel).

 

 

 

Poznat rodoslov:

Miloš (1835):- Velin, Tasa Milošević (1865), Dukadin.

 

Tasa Milošević (1865)-Evgenija:- Nikola-Lula (1893), Vladimir (poginuo u Drugi svetski rat), Gorča 81905), gavrilo.

Milošević Nikola-Lula (1893)-Đorđe, Dragoljub-Dejan-Nikola Milošević.

 

Milošević Vladimir (poginuo u Drugi svetski rat)-Anđelija:- Čeda-Vlada-Čedomir Milošević, Ivan, Žika- sinovi: Miroljub i Ljubiša-Vladimir Milošević.

 

Milošević Gorča (1905)-Milica:-Jakov, Mika, Dragiša, Jova-Milovan-Novak i Nikola Milošević, Miloš-Mišel-Miloš Milošević.

* * *

 

Poreklo prezimena Kitanović, Stojmirović(mahala ĐURKINE):

Krsna slava: Aranđelovdan

 

Poreklo i Rodonačelnik:- Predak današnjih stanovnika došao je iz Lisine.

Po predanju poreklom je iz Kosovske Kamenice. Preci su prvo došli u Dubravu (Dobrič). Odatle u selo Lisine kod Božice, a kasnije su došli u brodsku mahalu Glavšine, prvi doseljenik, po predanju, zvao se Glavša, po kome je i mahala dobila ime Glavšine.

 

Rista Nikolić je zabeležio prilikom obilaska sela Brod 1908.godine da je prvi stanovnik u mahalu došao iz s. Lisine. On je napomenuo da je prvi doseljenik Novko, koji je imao sina Đoku, a ovaj Stojana, koji je imao dva sina:Dinču i Kitana,

 

Dinča je ostao u mahali Glavšine, a Kitan je otišao gde je današnja mahala Đurkine i formirao istu. Postoji i predanje da je poreklo ove familije iz Kosovske Vitine a da je put dolaska porodice do mahale Glavšine bio istovetan.

 

Pravi glavšičani slave slavu Sv. Jovan kao i oni iz Lisine, kako je zapisao R. Nikolić. Ostale porodice su se kasnije doselile ili su rodonačelnici pojedinih porodica bili usvojeni ili se prizetili.

 

U ovoj mahali Glavšine se pominje i Zdravko, koji je verovatno bio Stojanov brat. Mahale Glavšine i Đurkine u starijem vremenu činile su jednu mahalu, a kasnije su bile i administrativno podeljene.

 

Osnivač mahale je Kitan koji je u srodstvu sa osnivačem mahale Glavšine. Mahala je dobila ime prema Kitanovoj ženi koja se zvala Đurka, a od tog imena izvedeno je-Đurkine.

 

Rista Nikolić je zabeležio 1908.godine da je u mahali bilo 3 kuće i da sve familije slave slavu Sv. Arhanđel, što i danas čine.

 

Rodonačelnik svih porodica umahali je Kitan, prema kome se i veći broj članova porodice preziva. Potomci od Stojmira, Kitanovog sina, prezivaju se Stojmirovići, a svi ostali Kitanovići.

 

Sve familije slave slavu Aranđelovdan, a prema starim geografskim kartama u mahali su bile tri kuće izgrađene jedna iza druge u nizu. U seli Ivanje ima 280 potomaka iseljenih stanovnika mahale Đurkine sela Brod iz crnotravske opštine.

 

 

Poznat rodoslov:

 

Nepoznat- Novko (1730)-Đoka (1760):- Zdravko, Stanko, Stojan (1795).

Stojan (1795).:- Dinča (m. Glavešine), Kitan (1830).

Kitan (1830):- Stojimir Kitanović(1860), Golub (pog. u Prvi svet. rat), Arizan, Stojan Kitanović (1847-1947) Vojin.

 

Stojimir Kitanović(1860)-Trandavila:- Mladen (odselio se u s. Lapotince-Pusta Reka), Marjan Kitanović (186-1949).

Marjan Kitanović (1886-1949)- Jerina:- Svetomir Stojmirović, Stavra Stojmirović.

Svetomir Stojmirović-Desanka:-Desimir, Nikola i Stanimir Stojmirović.

Stavra Stojmirović:- Nenad, Miroslav-Igor Stojmirović.

Kitanović Arizan:- Ranđel, Ćirko-Ljubica:-Slavko i Slobodan Kitanović.

Stojan Kitanović (1847-1947)-Trandavila:- Ljuba, Božidar(doveden iz Darkovce).

Božidar (doveden iz Darkovce)-Stojimenka:- Siniša, Radosav, Živorad, Stanko, Toma.

Kitanović Vojin-Đurđevka:-Stojan (1900-1997):- Ivan, Aleksa-Stojan-Dejan i Đorđe, Janez-Miloš Kitanović.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Dinčić, Kostić(mahala GLAVŠINE):

Krsna slava: Sv. Jovan

 

Poreklo i Rodonačelnik:- Predak današnjih stanovnika došao je iz Lisine. Po predanju poreklom je iz Kosovske Kamenice. Preci su prvo došli u Dubravu (Dobrič).

 

Odatle u selo Lisine kod Božice, a kasnije su došli u brodsku mahalu Glavšine, prvi doseljenik, po predanju, zvao se Glavša, po kome je i mahala dobila ime Glavšine.

 

Rista Nikolić je zabeležio prilikom obilaska sela Brod 1908.godine da je prvi stanovnik u mahalu došao iz s. Lisine. On je napomenuo da je prvi doseljenik Novko, koji je imao sina Đoku, a ovaj Stojana, koji je imao dva sina:Dinču i Kitana,

 

Dinča je ostao u mahali Glavšine, a Kitan je otišao gde je današnja mahala Đurkine i formirao istu. Postoji i predanje da je poreklo ove familije iz Kosovske Vitine a da je put dolaska porodice do mahale Glavšine bio istovetan.

 

Pravi glavšičani slave slavu Sv. Jovan kao i oni iz Lisine, kako je zapisao R. Nikolić. Ostale porodice su se kasnije doselile ili su rodonačelnici pojedinih porodica bili usvojeni ili se prizetili.

 

U ovoj mahali Glavšine se pominje i Zdravko, koji je verovatno bio Stojanov brat. Mahale Glavšine i Đurkine u starijem vremenu činile su jednu mahalu, a kasnije su bile i administrativno podeljene.

 

Mahala Glavšine se sastoji iz zaseoka Glavšine, Stankovci i Palaši. Veći broj stanovnika napustio je ovu mahalu, u različitim periodima.

 

Posle Prvog srpskog ustanka (oko 1815.g) jedna familija iz mahale Glavšine naselila se u s. Crni Kao kod Batočine, a posle oslobođenja od Turaka veći broj stanovnika odlazi u Pustu reku i Jablanicu.

 

Rodonačelnik ove familije je Dinča. Imao je 2 sina: Kosta i Stanko. Sve familije slave slavu Sv.Jovan.

 

 

Poznat rodoslov:

Nepoznat- Novko (1730)- Đoka (1760):- Zdravko, Stanko, Stojan (1795).

 

Stojan (1795):- Kitan (mahala Đurkine-Brod), Dinča (mahala Glavšine-Brod).

Dinča (mahala Glavšine-Brod).:- Kosta(1850), Stanko.

Kosta (1850)-Janika:- Tasa Dinčić(1874-1954), Strahinja Dinčić(1878-1951), Jova Kostić (1902-1944.g. poginuo u Drugi svetski rat), Ćirko Dinčić(odselio se u Beograd 1930.g)-Vlajko, Radomir, Aca, Toma Dinčić (žive u Beograd)

Tasa Dinčić(1874-1954)-Jelena:- Aleksandar Kostić (1903)- Zagorka:- Mile-Toma i Nebojša Kostić, Andreja-Miško-Lazar Kostić, Vlada Kostić.

Strahinja Dinčić(1878-1951)-Zlata:- Dinčić Stanča, Dinčić Vladimir-Zvonko-Marko Dinčić.

Jova Kostić (1902-1944.g. poginuo u Drugi svetski rat):- Bratislav-Ljubomir-Bratislav Kostić, Ljubomir-Jova Kostić, Sima Kostić.

 

Stanko:- Božil Dinčić (umro mlad), Stojan Dinčić-Dimitrije (živi u Francuskoj), Draga, Milorad-Ilija Dinčić.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Stoiljković, Momčilović, Danković (mahala GLAVŠINE):

Krsna slava: Sv. Jovan

 

Rodonačelnik:- Rodonačelnik ove familije je Stojiljko(1820), iz sela Kalne, koji se prizetio ili naselio u zaseok. Prema nekim iskazima oženio je Dinčinu sestru.

 

Po Stoiljku jedan deo roda se preziva Stoljković, dok prema njegovom sinu Momčilu Stoiljković (1855) se neke porodice iz roda prezivaju Momčilović.

 

Poznat rodoslov:

Nepoznat- Stoljko (1820.g.-došao ili se prizetio iz Kalne-C.Trava):-Momčilo Stojiljković (1855), Naća Stojiljković (1850), Danko Stoiljković (1860).

Momčilo Stojiljković (1855)- Stoiljković Dobrić, Stojiljković Jovanča (poginuo u Prvi svetski rat), Stojiljković Dimitrije (1885).

Stoiljković Dobrić- Ratko, Vlada-Miroslav i Dragan Stojiljković.

Stojiljković Jovanča (poginuo u Prvi svetski rat):-Dušan Stojiljković (poginuo u Dtrugi svetski rat).

 

Dimitrije Stojiljković(1885)-Milkana:-Stojanča-Dragiša i Moma Momčiković-Dragan; Milorad (Svetozar (1884-1951),)., Voja i Gojko-kolinizirani u S.Miletić(Vojvodina posle Drugog svetskog rata).

 

Naća Stojiljković (1850)-Kona:- Josif (1880), Svetozar (1884-1951), Danilo-Vuk (odselio se u Beograd 1936), Milić.

Svetozar (1884-1951) Stojiljković-Persa:-Dragomir-Ivan Stojiljković, Mirko (poginuo u Prvi svetski rat).

Danilo-Vuk (odselio se u Beograd 1936),:-Jordan, Jova-sinovi: Danilo i Boban Stojiljković.

Danko Stoiljković (1860)-Janika:- Đura (1893-1951)-žena: Kostadina:- Danković Borivoje-Slobodan-Dejan Danković.

 

 

* * *

Poreklo prezimena Stanković(mahala GLAVŠINE –STANKOVČANI ):

 

Krsna slava: Sv. Arhanđel

 

Rodonačelnik:- Osnivač ovog zaseoka je Stanko, po kome je zaseok dobio ime, a svi njegovi potomci se prezivaju Stanković. Svi slave slavu Sv. Aranđel. Stankov unuk Sima Stanković posle Drugog svetskog rata preselio se u zaseok Palaši.

 

Poznat rodoslov:

Stanko:- Naća Stanković (poginuo u Prvi svetski rat), Božilo Stanković (pog.u Prvi svet.rat), Mladen Stanković.

Naća Stanković (poginuo u Prvi svetski rat),:-Rista-Ranko Stanković, Aleksandar Stanković.

Božilo Stanković (pog.u Prvi svet.rat):-Grada, Sima (1910), Stojiljković Milan-žena:Sevdelina( živeo u Francusku).

Sima Stanković(1910):-Branko-Nebojša-Branko Stanković.

Mladen Stanković:-Ranđel (188-1962):-Dragomir (pog. u Drugi svet. rat), Radomir-Mirko Stanković; Stojančo-sinovi:Ljuba i Miroljub Stanković.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Malenović (mahala GLAVŠINE-PALAŠI):

 

Krsna slava: Sveti Nikola

 

Rodonačelnik:- Prema geografskim kartama ovaj zaseok, zajedno sa mahalom Miloševe, obeležen je kao teritorija Makova bara. U ovom zaseoku je bila jedna porodica, koja se nije širila. Sve porodice ovog zaseoka slave Sv. Nikolu. U zaseoku živeo je rod Malenović

 

Poznat rodoslov:

 

Mladen:- Miladin, Stojan Malenović (pog. u prvi svetski rat):-Gorča Malenović i Gradimir Malenović.

 

Gorča Malenović-Vida:-Voja Malenović(poginuo u Drugi svetski rat), Bratislav Malenović(poginuo u Drugi svetski rat),

 

Gradimir Malenović-lepka:- Vidoje-Virko Malenović:-Vlasta i Rade Malenović.

 

 

 

*

Poreklo prezimena Jović (mahala Jovinci-s. Brod)

Krsna slava: Sveti Nikola

 

Mahala Jovinci se nalazi između mahala Glavešine i dećeve, prema predanju jedna od starih mahala (ćutuk mahala). Naseljavali su je stočari-nomadi, koji su u isto vreme vršili derbedžisku službu i čuvali derbedžiski-karavanski put na delu od Vučje reke (iznad mahale Dećeve) do Simenkovog meaništa.

 

Krajem i početkom XVIII i početkom XIX veka, ovu mahalu napustio je veliki broj stanovnika. Jedna porodica nastanila se u Ruplju i radila u rupskim rudnicima, formirala je zaseok Jesika u rupskoj mahali Bankovci (sada porodica Momčilović).

 

Druga porodica, posle Prvog srpskog ustanka, preselila se u selo Nikšići, blizu Batočine i formirala zaseok Jovinci.

 

Iz mahale Jovinci kod Batočine je Borisav Jović, biši presednik Jugoslavije(Srbije) i poznat društveno-politički radnik (1950.2000.g), čiji su preci iz mahale Jovinci sela Brod iz crnotravskoga kraja.

 

Teritoriji ove mahale pripadale su nekada teritorije današnje mahale Kalkari i zaseoka Dećeve-Rid (Zdravkovići).

 

Stanovnici ovih mahala slave slave slavu Sv, Nikola, kao i njihovi rođaci u Ruplju i Nikšići kod Batočine. Poslednji stanovnik mahale bio je Ljubomir (Nastasa) Stanković, koji se prizetio u mahalu Glavšine 1950.godine i tako je nestala mahala.

 

* *

Familija Stanković (Mahala:Jovinci-Brod)

Krs. Slava: Sv. Nikola

Rodonačelnik: Stanko

Poznat rodoslov:

Stanko (1835):- Milentije (1865, poginuo u Prvi svetski rat):- Nastas Stanković (1895)-Kostadina:-Ljubomir (1921), Radomir (1919-1943), Jovanča.

Ljubomir Stanković (1921)-Ljuba:-Dragan Stanković:-Goran-Vlada Stanković, Zoran-Andreja Stanković.

 

* * *

 

Poreklo prezimena Zdravković (mahala DEĆEVE-RID):

 

 

Krsna slava: Sv. Nikola

 

Poreklo i Rodonačelnik:- Mahala Dećeve Rid-Zdravkovići se nalazi između mahala Kalkari i Dećeve. Nekada je pripadala mahali Jovinci, a sada administrativno pripada mahali Dećeve. Tu je uvek živela jedna familija i slavila slavu Sv. Nikolu.

 

Stojan (Ranđela ) Zdravković posle Prvog svetskog rata odselio se na Kosovo, dobio je besplatno imanje i kuću, Ali je bio u obavezi da obavlja graničnu službu. Neposredno pre početka Drugog svetskog rata Šiptari su mu naredili da se za 24 sata idseli.

 

Ovu naredbu su dobile i ostale crnotravske porodice koje su se u tom periodu našle na Kosovu.

Posle Prvog srpskog ustanka, kao i posle oslobođenja od Turaka 1878.godine odselio se veći broj stanovnika u Jablanicu i Pustu Reku

 

Rodonačelnik familije Zdravković je Zdravko.

 

 

Poznat rodoslov:

 

Zdravko (1830):-Ranđel Zdravković (1860).

 

Ranđel Zdravković (1860)- Dinka:- Avram (1890), Stojan (1895), Danilo (1896).

 

Avram Zdravković (1890)-Spasenija:-Sima (1912), Voja (1926)-Miško i Hranislav Zdravković.

 

Stojan Zdravković (1895):-Vlada(1926), Stojadin (1928).

 

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Zlatanović(mahala KALKARI):

 

Krsna slava: Sv. Nikola

 

Poreklo i Rodonačelnik:

Mahala Kalkari je nekada pripadala mahali Jovinci. Ostala je pusta u XVIII veku i Stamenko Mladenović iz sela Kalna (rođen oko 1833.godine) došao je, ili se prizetio, u mahalu Jovinci i nastanio se na teritoriju sadašnje mahale Kalkari.

 

Stamenko je imao jednog sina-Radula Kalkara (1858-1950). Živeo je dugo i obavljao je graničarsku službu u Kraljevini Srbiji. Nije imao dece pa je usvojio Dejana (Zlatana) Milenkovića iz crnotravske mahale Zlatanci.

 

Sadašnja familija Zlatanović preziva se prema Dejanovom ocu Zlatanu.

Rodonačelnik: zlatan Milenković iz crnotravske mahale Zlatanci.

 

Poznat rodoslov:

Mladen(došao-prizetio se iz s.Kalna):- Stamenko Mladenović(1833)-Imenka:- Radul-Kalkar Stamenković(1858-1950)- Velika:- Dejan(Zlatana) Milenković (usvojen iz mahale Zlatanci Crne Trave)-Srebran (poginuo u Drugi svetski rat), Čedomir, Sreten- Radovan Zlatanović, Ljubomir (poginuo u Drugi svetski rat).

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Veljković, Dojčinović (mahala DEĆEVE):

K.slava: Sv. Dimitrije-Gmitrovdan

 

Poreklo i rodonačelnik:- Ima nekoliko pretpostavki na koji način je mahala dobila ime. Prema prvoj legendi vojska vojvode Dejana logorovala je ispod Vučje Rupe.

 

Turska vojska pod komandom sultana Muse napala je Dejanovu vojsku i potpuno je uništila.

Vojvoda Dejan je poginuo a mahala u blizini spaljena.

 

Jedan deo stanovništva je pobijen, a jedan deo je napustio mahalu, tako da je mahala ostala pusta i kasnije nazvana Selište.

 

Doseljenici koji su došli na teritoriju današnje mahale, na uspomenu na vojvodu Dejana, novoformiranu mahalu ispod Selišta nazvali su Deićeve. Selo sa ovim nazivom postoji na Kosovu (Dragaš).

 

Ukoliko je ova legenda tačna onda je ova mahala bila naseljena i u XV veku, jer je sultan Musa ( u narodu poznat kao Musa Kesedžija) prešao planinu Čemernik u zimu 1412.godinu.

 

Za prolazak svoje vojske izgradi je put od Klisure preko Plane (Stanikinog krsta), Gadžina i Čemernika, sve do Surdulice.takozvani musin put, koji i danas postoji.

 

Po drugoj legendi mahala Dejćeve dobila je ime zbog lepog položaja, pričaolo se: „mahala lepa ko devojka“. Na makedonskom jeziku u okolini Bitolja lepa devojka se zove dejća, od čega je izvedeno ime Dejćeve, a u narodu prihvaćeno kao Dećeve.

 

Ova mahala je nekoliko puta naseljavana i rasejavana, a verovatno najstarija porodica sadašnje mahale je porodica Stanisavljević (sada Stoičić) koja naseljena blizu mesta

Straže-Greoteljka, gde je postojalo stražarsko mesto i čuvan derbendžijski put na deonici od Vuče rupe, preko mahale Markova čuka do centra sela Broda.

 

Na Vučjoj rupi za vreme turske vladavine bio je Stankov han, koji je, po predanju, radio do kraja XIX veka. U blizini dećevskog zaseoka Stojančevci nalazi se toponim Begov grob, što ukazuje na prisustvo Turaka na ovom području i borbu srpskog stanovništva.

 

Turski činovnici i poreznici dolazili su povremeno u selo Brod i njihovo sedište je bilo Dećeve-Ravnište. Na istom mestu za vreme Prvog i Drugog svetskog rata je bila komnada bugarske vojske.

 

Na teritoriji mahale Dećeve su zaseoci: Dećeve-Ravnište (kod Buke), Stojančevci (Pilari), Kozarev rid i Mikine. Dećeve-Rid (Zdravovići), administrativno i teritorijalno pripadaju mahali Dećeve, ali po postanku i poreklu pripadaju mahali Jovinci.

 

Rodonačelnici dećevskih zaseoka su došli iz različitih krajeva i u različitim vremenskim periodima, nisu u krvom srodstvu.

U kasnijem oeriodu, sklapanjem brakova njihovih potomaka, neki su postali rođaci.

 

Stanovništvo ove mahale nekada se bavilo stočarstvom, zemljoranjom i rudarstvom (bili su poznati kovači i ćumurdžije). Posle oslobođenja od Turaka (1878.godine) stanovništvo je prestalo da se bavi rudarstvom i počelo da se bavi pečalbarstvom.

 

Tako Lepojević Cvetko iz zaseoka Stojančevci (Pilari) kaže: „ispod naše kuće, na svakoj štetini i sada ima ćumura. Pre nekoliko godina našao sam ćumur na štetinu u Poljanke.. Ćumur sam koristio skoro dve godine, a ćumura ima i iznad zaseoka Pilari i to od Bačevišta pa sve do Razdeljenice i Dećevskog dela (Vučje rupe).“.

 

Kovači iz porodice Dinčić izrađivali su klinje i druge predmete i sredstva za potrebe rudarenja, pa su dobili nadimak Klinčari. Pojedini stanovnici su se bavili održavanje rudrske vade i prenosom rude (kiridžije). Kao dopunsko zanimanje bilo je stočarstvo i zemljoradnja, kojima su se u većini slučajevima bavile žene.

*

 

Z a s e o k D e ć e v e- R a v n i š t e

Dećevo je dobilo ime prema ovom zaseoku, koji se u narodu zove Dećeve ili Kod Buke ili Ravnište, a postoji mogućnost da se nekad ovaj deo mahale zvao Slavkova mahala.

Prvi stanovnici u sadašnjoj mahali Dećeve bili su naseljeni u ovom zaseoku. Dolaskom novih doseljenika formirani su i drugi zaseoci dećevske mahale. Prema predanju Ravnište je bio Krst urezan u veliku mladu bukvu. Tu se održavala seoska slava-zavetotina na Pejčindan, kao stočna slava.

U zaseoku ima 4 familije: Veljković, Dojčinović i Đokić.

 

*

 

Familije: Veljković, Dojčinović

Kr. Slava: Sv. Dimitrije-Gmitrovdan

 

Poreklo :- Rodonačelnik ovih familija je Markov sin Đorđe Marković, rođen oko 1800.godine. Markovi preci napustili su Čeva u Crnoj Gori i naselili se u okolinu Mojkovca, a odatle u Polimlje iznad Prijepolja.

Bežeći od turske osvete naselili su se u selo Stragare kod Kragujevca. Posle ubistva turskog starešine, napustili su Stragare i preselili se u okolini Prokuplja. Na neki način Turci su ih pronašli u ovom selu.

Cela porodica je napustila Prokuplje i naselila se u Znepolje. A kasnije na Vlasini, gde su se bavili rudarstvom i stočarstvom.

 

Rad u turrkim rudnicima bio je težak. Mladen Zejak sa sinovima:Marko, Stanko i Naćo-napuštaju Vlasinu( vranjanski pašaluk), verovatno zbog teškog rada i neisplaćenog turskog poreza, i prelazi u brodsku mahalu Zaguzje (leskovački pašaluk).

 

Stanko i Naća odlaze na Kosovo, verovatno da rade u tamošnjim rudnicima, a Marko dolazi na današnju teritoriju brodske mahale Markova Čuka. Zauzeo je je prostor između dve doline (Mošinska dolina sa severa i Dećevska dolina sa juga), a od reke Vlasine na istoku do prevoja planine Čemernik (Vučja Rupa).

 

Marko je tu napravio kuću zemunicu (pola kuće u zemlji, a pola iznad zemlje) u mahali na mestu sadašnje stare kuće Svetislava Stankovića u mahali Markova Čuka, Trle i štale izgradio je na teritoriji sadašnjih mahala Madžare i Dećeve.

Šireći svoju porodicu kasnije je i on napravio kuću u mahali Dećeve, na mestu Arnica-Ispod kruške, gde i sada postoje zidine.

 

Marko je imao 6 sinova. Milorad se odselio u Skoplje. Marinko se prizetio u Gare, a jedan sin (verovatno Simeon) se vratio u brodsku mahalu Zaguzje. Đorđe, Novko i Veljko su ostali u mahali Dećeve. Đorđe je napravio kuću blizu mesta Ravnište (gde je sada kuća Mihaila Dojčinovića). Novko Marković je ostao sa ocem Markom, a njegov brat Veljko napravio je kuću u neposrednoj blizini ispod puta, na mestu Arnica.

 

Đorđe Marković je imao tri sina: Velka (rodonačelnik familije Veljković i Janićijević), Dojčina (rodonačelnik familije Dojčinović) i Milenka (rodonačelnik familije Milenković mahale Madžare).

 

Velko Đorđević imao je 4 sina: Radoil, Janko, Janaćije-Naka i Rista. Radoil i Janko su ostali sa ocem u zaseoku Dećeve-Ravnište, a Janićije i Rista formirali su novi zaseok Kozarev rid.

 

Rodonačelnici: – Velko (Veljko), Dojčin.

Poznat rodoslov:

Mladen (1745):- Stanko, Marko(1775), Naća.

 

Marko(1775): – Milorad (odselio se u Skoplje), Novko (odselio se u m. Markova čuka-Brod), Đorđe (1805), Veljko (odselio se u m. Mošina Dolina), Marinko (prizetio se u Gare), Simeon (odeslio se u m. Zaguzje-Brod).

 

Đorđe (1805):- Milenko Đorđević (odselio se u m. Madžare-Brod), Velko Đorđević (1835), Dojčin Đorđević (1845)-familija Dojčinović….

 

Velko Đorđević (1835)-Zdravka:- Janićije-Naka Veljković (odselio se u m. Kozarev Rid-Brod), Radoil Veljković (1870), Janko Veljković (1872), Rista Đorđević (1877-1914, pog. u Prvi sev. Rat).

 

Radoil Veljković (1870)- Ljubika:-Safronije Veljković(1895)-Mika i Rista Veljković (poginuli u Prvi svetski Rat), Stojadin-Stoiljko Veljković, Vlajko (1896), Božidar-Živojin-Božidar i Goran Veljković.

Janko Veljković (1872)- Nikolica:-Velimir (1901-1989), Jovanča-Stojan Veljković. Velimir Veljković ( 1901-1989)-Jezdimir-Tanja:-Vecko-sinovi: Bojan i Goran Veljković.

Rista Veljković (1877-1914, pog. u Prvi sv. Rat)-Salunka:- Jovanča-Stojan Veljković.

 

Dojčin Đorđević (1845)-Jovana:-Milen (pog. u Prvi sev. Rat), Simeun (pog. u Prvi sv. Rat, .-žena: Salunka).

Đorđević Milen (pog. u Prvi sv. Rat) – Gica (Dragica):- Krista Dojčinović, Đura Dojčinović, Luka Dojčinović, Vladoslav Dojčinović, Stojan.

 

Krista Dojčinović-Ikonija:-Milorad, Slobodan, Mihajlo -siinovi: Zoran i Rade Dojčinović, Stevan- Filip Dojčinović.

Đura Dojčinović-Nastasija:-Đoka, Dimitrije-sinovi: Miodrag, Miroslav i Srećko Dojčinović.

Luka Dojčinović:-Milen-sinovi: Bratislav –Milan Dojčinović, Dragan-Luka Dojčinović; Petar-sinovi: Ivan i Nenad Dojčinović.

Vladoslav Dojčinović-Ćirka:-Mihajlo-Srđan Dojčinović, Stanimir, Bratislav-Saša i Nikola Dojčinović, Miodrag- Slaviša i Slobodan :sin Saša Dojčinović.

*

 

Familije: Dinčić, Đokić

Kr. Slava: Sv. Dimitrije-Gmitrovdan

 

Rodonačelniki Poreklo:-Dinča, Đoka. Preci ovih familija su živeli nekada sa leve strane reke Vlasine, blizu centra sela Broda.

 

Prema položaju imanja, odnosno parcela koje se međusobno graniče, može se zaključiti da su sve familije: Veljković, Stanković, Dinčić, Đokić, Janićijević i Milenković, nekada bile u srodstvu i slavile slavu Sv.Dimitrije-Gmitrovdan.

 

Rodonačelnik familije Dinčić je Dinča Ilijić, rođen oko 1840.godine, a rodonačelnik familije Đokić je Đoka Ilijić (1839-1911) godine. Njihov otac Ilija je rođen 1810.godine. Ilija je imao 4 sina: Vojina Ilijića koji se odselio u Žitni Potok (oko 1895.godine), Dinču, Jovana i Đoku Ilijića.

Jovan Ilijić (1849-105) nije imao potomstvo.

 

Poznat rodoslov:

Nepoznati-Ilija (1810):- Vojin Ilijić(odselio se oko 1895 u Žitni Potok), Dinča Ilijić (1840), Jovanilijić (1849-1915), Đoka Ilijić (1840)

Dinča Ilijić (1840)- Stanojka:-Gmitar Dinčić (1870), Josif Dinčić, Andon Dinčić (1873, pog. u Prvi svet. rat), Stojan-Klinčar Dinčić (1900).

 

Gmitar Dinčić (1870):- Ivko, Danil. Ivko Dinčić-Kola:-Draga, Jovan-Milovan Dinčić. Danil Dinčić (1900):-Stojanče i Svetomir Dinčić.

Josif Dinčić –Đurđevka:-Milan (1896).

Andon Dinčić (1873)-Đurđevka:-Milan (žena: Krstana)-Radosav(1928)-Miško Dojčinović, Nikola-sinovi: Mile, Boža, Goran i Dragan Dinčić; Milutin Dinčić (1900)-sinovi: Tihomir, Draža i Milorad Dinčić.

*

Familija Đokić

Poznat rodoslov:

Đoka Ilijić (1840)-Riska:-Maksim Đokić(1865), Lepoja Đokić.

Maksim Đokić(1865)-Milena:-Taza Đokić (1895-1948), Jovanče i Svetozar Đokić (1896-1915).

Taza Đokić (1895-1948)-Mileva:-Slavoljub, Borko. Slavoljub Đokić-Radionka:-Srećko Đokić (umro mlad). Borko Đokić-Nada:-Rade, Ljubiša-Nemanja i Rade Đokić.

*

 

Poreklo prezimena Veljković, Janićijević (mahala DEĆEVE-KOZAREV RID):

K.slava: Sv. Dimitrije-Gmitrovdan

 

Rodonačelnik i Poreklo:- Janaćije-Naka, Velko (Veljko). Rodonačelnik ove dve familije je Velko Đorđević, Markov potomak. Njegova dva sina: Janaćije-Naka Veljković i Rista Veljković iz zaseoka Dećeve-Ravnište, se i formirali domaćinstva.

 

Od Janaćija je familija Janaćijević, a od Riste Veljkovića, Familija Veljković. Predpostavlja se da je Velko na ovoj teritoriji imao trle i košare

 

Poznat rodoslov:

Mladen (1745):- Stanko, Marko(1775), Naća.

Marko(1775): – Milorad (odselio se u Skoplje), Novko (odselio se u m. Markova čuka-Brod), Đorđe (1805), Veljko (odselio se u m. Mošina Dolina), Marinko (prizetio se u Gare), Simeon (odeslio se u m. Zaguzje-Brod).

 

Đorđe (1805):- Milenko Đorđević (odselio se u m. Madžare-Brod), Velko Đorđević (1835), Dojčin Đorđević (1845)-familija Dojčinović….

 

Velko Đorđević (1835)-Zdravka:- Janićije-Naka Veljković (odselio se u m. Kozarev Rid-Brod), Radoil Veljković (1870), Janko Veljković (1872), Rista Đorđević (1877-1914, pog. u Prvi sev. Rat).

 

Janićije-Naka Veljković (odselio se u m. Kozarev Rid-Brod),-Stana:-Milivoje Janićijević (1882-1914, pog u Prvi svetski rat)-Nikolija:-Radoil-Purca Janićijević (1907-1950):-Milisav, Dragiša-sinovi: Puca, Branko-Dragan Janićijević.

 

Rista Đorđević (1877-1914, pog. u Prvi sev. Rat).- Salunka:- Radomir Veljković (1904), Desimir i Joca Veljković.

Radomir Veljković (1904)- Darinka:- Bogoljub-Boka Veljković, Rista Veljković, Jova-Dragan Veljković, Luka Veljković-sinovi: Boban i Danijel Veljković.

Bogoljub-Boka Veljković-Margita:-Predrag-Peca Veljković-Aca Veljković.

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Lepojević, Cvetković, Stojičić(mahala DEĆEVE-STOJANČEVCI (Pilari)):

 

Krsna slava: Sv. Arhanđel-Aranđelovdan

 

Rodonačelnici i Poreklo:- Stojanča, Cvetko, Lepoje. Zaseok se nalazi u sredini dećevske mahale, na nadmorskoj visini oko 1200 metara. Prvi doseljenik, posle višeetapnog naseljavanja, došao je iz Božice ili Klisure. Njegovo poreklo je iz okoline Prokuplja. Sve familije u zaseok slave Sv. Arhanđela.

 

Rodonačelnik je Stojanča kojije imao sina Cvetka(Cvetan), po kome se jedan deo familije u zaseoku prezivaju Cvetkovići(Cvetanovići), drugi deo familije se preziva Stoičić prema njegovom sinu Stoici, a treći deo familije s e preziva Lepojević(prema Lepoji), prema drugom Cvetkovom (Cvetanovom) sinu Lepoji. U zaseoku je živela pordica Stanisavljevića koja nije bila u srodstvu sa ovim familijama.

 

 

 

Poznat rodoslov:

 

Stojanča (1775)-Cvetko (1800):- Lepoja Cvetković (1826-1916), Stoica Cvetanović (1850).

 

Lepoja Cvetković (1826-1916)- Magdalena:-Stojan , Milten (1874-žena Janika), Teodosije (1886-1955), Adam (poginuo u Prvi svetski rat).

 

Stojan Cvetković:-Sima-sinovi: Bogoljub, Voja, Draga-Aca Lepojević; Ristaćija-Voja i Milić Lepojević.

 

Milten (1874) Cvetković –Janika:- Lepojević Aleksandar (poginuo u Prvi svetski rat), Ljuba Lepojević(poginuo u Drugi svetski rat)-Stamena:- Cvetko, Nenad- Ljuba- Leojević.

 

 

Teodosije Cvetković (1886-1955)- Ćirka:- Braca Cvetković(poginuo u Drugi svetski rat)- , Čeda Cvetković-Nikola, Toma-Žika Goca:-Ivan i Miloš Cvetković.

 

Stoica Cvetanović (1850)-Mladena:-Blagoje , Stevan (1863-1923), Mita (1880), Pejčin (poginuo u Prvi svetski rat), Antanas (1874).

 

Stevan (1863-1923) Stojičić-Rusinka.-Obren-Ranko Stojičić, Velimir(1902)-Desanka:-Ranko i Bora(žena: Ljubinka) Stojičić.

 

Mita Stojičić(1880, poginuo u Prvi svetski rat) )-Draginja:-Toza(pog u Drugi svetski rat) Zagorka:Nikola-Milunka:-Svetozar Stojičić, Vladimir, Ćira-Kona:-sinovi:- Dragi, Dobri, Stojan Stojičić-Rajna:-Zoran(ž. Jadranka), Srđan (ž. Zorica), Rade-Ljilja:-Aleksandar Srojičić.

 

 

 

 

 

* * *

 

 

 

 

 

 

Poreklo prezimena Stojanović, Veličković, Ranđelović (mahala DEĆEVE-MIKINE):

 

Krs. Slava:Sv. Jovan

 

Rodonačelnik i Poreklo: Mika. Zaseok se nalazi na severnom delu Dećevske mahale, ispod Denine čuke i Vučje rupe.

 

Osnivač zaseoka je Mika po kome je zaseok i dobio ime. Braća Mika i Kojča (osnovač mahale Kojčine) došli su iz Gornjeg Vrtopa (Zaplanje) i nastanili se se u mahalu Dećeve na mestu Denina rupa.

 

Iz nepoznatog razloga polse izvesnog vremena Mika odlazi gde je sada zaseok Mikine, a Kojča na prostor današnje mahale Kojčane. Sve familije u mahali Kojčine slave slavu Sveti Jovan, a sahranjuju se u dećevskom groblju.

 

Rodonačelnik ove familije je Mihailo(Mikail)-prema nepotpunim i neutvrđenim činjenicima Mikin sin. Bio je kovač.

U njegovoj kovačkoj radnji radio je njegov sin Veličko Mikailović i Ranđel Dojčinović iz sela Krstićeve. Prema jednom pripovedanju Mikailo je usvojio Ranđela, a prema drugome Ranđel se oženio Mikailovom ćerkom.

 

Od Velička je nastala porodica Veličković, a od Ranđela porodica Ranđelović. U prvom svetskom ratu iz porodice poginuo je Gligorije Ranđelović.

 

Zbog malog prostora za život mnogoljudne porodice, veći broj članova ovih familija odselio se ,u druga mesta.

 

Jovanča Veličković prizetio se u brodsku mahalu Malo Ravnište, a Stojanča Ranđelović u brodskoj mahali Bakalci. Iz ove mahale je dipl.ing. Bogoljub-Boka Ranđelović, koji je dugo godina bio profesor srednje tehničke škole u Crnoj Travi, a kasnije ugledni privrednik.

 

Njegov brat dipl.inž. Radoslav-Lale Aranđelović je vlasnik preduzeća za izvođenje građevinskih radova.

Stanislav Veličković, dipl. Pravnik, dugi niz godina radnik Ministarstva unutrašnjih poslova.

 

*

Familija Stojanović

Krs. Slava: Sv. Jovan

 

Poznat rodoslov:

Mika(1780)- Stojan (1810):- Nikola Stojanović (1840), Jovan Stojanović.

Nikola Stojanović (1840)-Rusimka:- Milija Nikolić(1870, usvojen iz mahale Slavujeve-Brod), Denča Stojanović-žena: Egena, Iskren (pog. u Prvi svetski rat) Stojanović.

Milija Nikolić(1870, usvojen iz mahale Slavujeve-Brod)-Ana:- Danilo (pog u Drugi svetski rat):-Boža-Ilija i Milija Stojanović, Stoimen.Dragan i Milan SDtojanović, Krista, Nikola-Milorad stojanović, Stanojko-Dragan Stojanović (Nikolić).

 

 

*

Familija Veličković:

Krs. Slava: Sv. Jovan

 

Poznat rodoslov:

(Mikail)Mihailo (1840, usvojen ili se prizetio iz sela Krstićeve-Dobro Polje iz porodice Ilić):- Veličko Mikailović (1840), Ranđel Dojčinović (1830).

Veličko Mikailović (1840):-Gmitar-Kem Veličković-Margita:- Milan Veličković, Jovanča Veličković (prizetio se u mahali Ramnište-Brod) i Božilo Veličković (pog. u Drugi svet.rat).

 

Milan Veličković:- Ljuba, Draška-sinovi: Tomislav i Stanislav Veličković, Svetozar, Miladin Veličković.

Božilo Veličković (pog. u Drugi svet.rat):- Ljuba veličković, Svetozar, Miladin, Draško veličković-sinovi: Tomislav i Svetislav Veličković.

*

Familija Ranđelović:

Krs. Slava:Sv. Jovan

 

Poznat rodoslov:

Miahilo-Mikail(1815, usvojen ili se prizetio iz sela Krstićeve-Dobro polje iz porodice Ilić):

Miahilo-Mikail(1815):- Vličko Mikailović (1184)…familaj Veličković… i Ranđel Dojčinović (1830)—familaja Ranđelović…

 

Ranđel Dojčinović (1830):- Ilija Ranđelović (1825)-Imenka:- Gligorije Ranđelović( pog. u Prvi svet. rat), Strahinja Ranđelović, Dragutin Ranđelović.

Gligorije Ranđelović( pog. u Prvi svet. rat)- Ljubica:- Stojanča (prizetio se u Bakalci-Brod), Tihomir Ranđelović (pog. u Drugi svet.rat)-sinovi: Siniša, Milisav i Dragoljub Ranđelović.

Strahinja Ranđelović:- Stojan-Zoran-Bojan ranđelović, Dušan-Dragan ranđelović, Stavra, Draga-sinovi:Boka-Btatislav Ranđelović i Lale- Milan Ranđelović.

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Milenković (mahala MADŽARE-Stojanovi, Stamenkovi):

 

Krs. Slava: Sv. Dimitrije-Gmitrovdan

 

Nastanak mahale i rodonačelnik:- Mahala je dobila ime prema stanovnicima koji su nekada stanovali u njoj „Mađari“- „Madžari“ kubikaši, koji, koji su rdaili u brodskim rudnicima za vreme turske vladavine.

 

Na isti način je postala i mahala Madžari u Crnoj Travi. Mahala je teritorijalno podeljena na dva zaseoka.: donji deo mahale Donjomalci i Gornji deo mahale Gornjomlaci-Marjanov rid.

 

U donjem delu mahale, na mestu Andaci bilo je eksplotacije i sipiranje gvozdene rude, a sada postoje ostaci jalovine na pojedinim mestima i to na potezu od mahale do reke Vlasine (Andak, Aljke i Gnjilište-Čukar).

 

 

U mahali Madžare žive dve familije koje nisu u srodstvu: familija Milenković, koji slavi slavu Gmitrovdan i familija Stamenković, koja slavi slavu Sveti Ilija

 

Rodonačelnik ove familije Milenko Đorđević, Markov unuk iz mahale Dećeve došao je na teritoriju ove mahale. Zadržao je deo imanja u mahali Dećeve, koji je dobio posle deobe sa braćom Dojčinom i Velkom. Jedna od najlepših livada u mahali Dećeve-Ravnište je njegova livada.

 

Napravio je kuću gde je nekada bila kuća Radomira Milenkovića Kod kruške. Milenko je imao tri sina: Stojana, Stamenka i Peju.

Stojan i Peja su otišli prema Grujinom dolu i formirali zaeok Stojanovi.

 

Stojan je napravio kuću gde je današnja kuća Milenković Stanče. Peja odmah pored nje, a Stojanov sin Danilo iznad prema mahali Dećeve.

 

Stamenko je je sotao sa ocem Milenkom. Imao je šest sina. Zbog malog prostora Stamenkovi sinovi Milorad, Đura i Suma napustili su mahalu oko 1930. godine. Najmlađi sin Gmitar imao je kuću na Štetinu prema Gornjem Čukle, a kasnije napravio je kuću iznad mahale ma mestu Mala njiva.

 

Safronija i Petraćija ostali su sa ocem Stamenkom u staroj kući gde je nekada bila kuća Safronije Milenkovića, na istom mestu Safronije je napravio kasnije novu kuću. Gmitar je oko 1930.godine izgradio kuću i kafanu u centru sela Broda.

 

Milenković Safronije imao je vodenicu na potoku Mošina Dolina, a Milenković Gmitar u centru sela Broda, na reci Vlasini. Milenković Milan i njegova braća, pre Drugog svetskog rata imali su dve vodenice na reci Vlasini, a na mestu Lučica-Vodeničište. Vodenice su kupili od odseljenih porodica iz mahale Miljine.

 

Na teritoriji mahale ima dva izvora.Kladenac, koji se nalazi ispod donjeg dela mahale. Sa ovog izvora vodu je zahvatala porodica Milenković-Donjomalci. Drugi kladenac se nalazi ispod šume Trebešine-Argaćin kladenac, ali je on povremen.

 

*

 

Familija Milenković (Stojanovi):

 

Rodonačelnik: Milenko

 

Poznat rodoslov:

 

Mladen (1765):- Stanko, Marko (1775), Naća.

 

Marko (1775):- Milorad (odselio se u Skoplje), Novko Marković (odselio se u m. Markova Čuka-Brod), Đorđe (1805), Veljko, Marinko, Simeon (odselio se u m. Zaguzje-Brod).

 

Đorđe (1805):- Milenko ( 1825)- žena: Stanka, Velko (odselio se u Mošinu Dolinu-Brod)- žena: Zdravka, Dojčin (rodonačelnik familije Dojčinović).

 

Milenko (1825)-Stanka:- Stojan Milenković, Peja Milenković (1870, poginuo u Prvi svetski rat), Stamenko(1850).

 

Stojan Milenković: Millenković Milan (1885), Danil-Dragutin Milenković , Ćirko-Boris Milenković.

 

Millenković Milan (1885):- Ljubomir-Vlajko Milenković, Stojanča (1917)-Staniša-sinovi: Slaviša i Milan Milenković, Svetozar-sinovi:

-Mika i Zoran Milenković, Stojanača (pog u Drigi svetski rat)-sinovi: Dragan i Milan Milenković.

 

Peja Milenković (1870, poginuo u Prvi svetski rat),:- Stojadin (1895-1948), Jordan (1899), Jovan Milenković (živi u od 1945.g. u Engleskoj), Stevan Milenković(pog u Drigi svetski rat).

Jordan Milenković (1899)- Miomir- sinovi: Miomir, Dragomir, Tomislav, Voja- Miomir – Momčilo, Ninoslav-marko milenković. Voja-Aljoša Milenković.

 

 

*

 

Familija Milenković (Stamenkovi):

 

Rodonačelnik Stamenko:

 

Stamenko (1850):- Safronija Stamenković (1881), Milorad Stamenković), Gmitar Stamenković (1870), Sima Stamenković – Dobrivoje Milenković, Đura Stamenković ((odselio s eu Leskovac oko 1920), Petraćija Stamenković (pog. u Prvi svetski rat).

 

Safronija Stamenković (1881):- Savastija:-Dimitrije Milenković, Vlada, Iva Stamenković.

 

Dimitrije Milenković:- Dragan- Ivan Stamenković, Vlada- sinovi: Slobodan-Aca Stamenković, Novica-sinovi: Dalibor Stamenković, Dragan-Predarg i Milan Stamenković, Iva- sinovi: Mile, Dragai i Stole Stamenković.

 

Gmitar Stamenković (1870)- Manasija:- Braca (pog. u Drugi svet. rat), Joka-žena Sovika: -sinovi: Milić, Boris, Gmitar. Boris Milenković- Ljilja:-Vladan Milenković. Gmitar-Nebojša Milenković.

 

Braca Milenković(pog. u Drugi svet. rat):- Ljuba:-Nikola, Žika-Dragan Milenković, Milenko-Goran Milenković.

 

Petraćija Stamenković (pog. u Prvi svetski rat)-Kalina:- Vlajko Milenković (pog. u Drugi svet. rat):- Radomir Milenković- (ž. Ruža), Trenča-Dragiša i Dragan Milenković; Petraćija (Ž. Jonka)-Nebojša i Marko Milenković; Nenad-Boban Milenković; Žika Milenković .

 

 

 

 

 

* * *

 

 

 

 

 

 

Poreklo prezimena Stamenković (mahala MADŽARE -Marjanovi):

 

Krsna slava: Sv. Ilija

 

Rodončalnik:- Rodonačelnik ove familije Marjan Stamenković koji se doselio iz sela Kalna i zadržao svoje prezime i slavu Sv. Iliju.

 

Turci su ubili popa Dimitriju, kalanci su pružili otpor Turcima, ali su Turci bili nemilosrdni. Plašeći se osvete Marjanov predak je sa porodicom napustio Kalnu i naselio se iznad porodice Milenković blizu mahale Dećeve (Marjanov rid).

 

Prema zaduženju poreza za 1885. godinu Marjan Stamenković je plaćao 17,08 dinara poreza što se smatralo za imućno domaćinstvo.

 

 

 

Poznat rodoslov:

 

Stamenko (rođen 1835.g, doselio s eiz selo Kalna)-Marjan Stamenković (1860)

 

Marjan Stamenković (1860)-Ljubika:- Čedomir Stamenković (1885-1914, pog. u Prvi svet .rat), Argaćija Stamenković (1895).

 

Čedomir Stamenković (1885-1914, pog. u Prvi svet .rat)-Vukana:- Spasa, Mita( pog u Drigi svetski rat).

 

Spasa Milenković:- Svetozar-Srđan milenković, Dragoslav-Goran Stamenković.

 

Mita Stamenković ( pog u Drigi svetski rat)-Goran Stamenković.

 

 

Argaćija Stamenković (1895)-Stanča, Srebran-Zoran i Boban Milenković.

 

 

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Stanković(mahala MARKOVA ČUKA):

 

Krs. Slava: Sv. Dimitrije-Gmitrovdan

 

Nastanak mahale i Rodonačelnik:- Mahala je dobila naziv prema osnivaču roda Marka koji je došao iz Crne Gore (vidi odeljak“Mahala Dećeve“). Marko je došao u Znepolje, a odatle na Vlasinu, posle toga u selo Brod-prvo u mahalu zaguzje, potom na današnjoj teritoriji mahale Markova Čuka, odakle se kasnije iselio u mahali Dećeve.

 

Familija Stanković iz mahale Markova Čuka, familija Milenković iz mahale Madžare, familije Dojčinović, Veljković i Janićijević iz mahale Dećeve i familija Jovanović iz mahale Zaguzje, imaju istog rodonačelnika Marka, a sve familije slave slavu Gmitrovdan.

 

Familije Dinčić i Đokić iz mahale Dećeve, kao i familije Milče i Todora Veljkovića iz napuštene mahale Mošina Dolina su takođe su usrodstvu sa gore navedenim familijama, jer i one slave Gmitrovdan, a imanje im se graniči.

U mahali ima samo jedna familija Stanković.

 

Iz mahale Markova Čuka u Prvom svetskom ratu su poginuuli Pejčin Novaković i njegov sin Dobrosav Stanković kod Sukovskog mosta 1914.godine.

 

Iz mahale Markova Čuka Dobrosav Stanković je bio veliki majstor.

I danas postoje njegove rukotvorevine: vrata, prozori, razboj itd.. Iz ove familije je i diplomirani ing. Srećko S. Stanković, autor knjige o selu Brod (Crna Trava) i vlasnik preduzeća za izvođenje građevinskih radova „Vlasina-inžinjering“ iz Beograda.

 

 

 

Poznat rodoslov:

 

Mladen (1765):- Stanko, Marko (1775), Naća.

 

Marko (1775):- Milorad (odselio se u Skoplje), Novko Marković (1810/15.-odselio se u m. Markova Čuka-Brod), Đorđe (1805), Veljko, Marinko, Simeon (odselio se u m. Zaguzje-Brod).

 

 

Novko Marković (1819715.g.- odselio se u m. Markova Čuka-Brod):- Stanko Marković (1840, poginuo u Prvi svetski rat)- Latinka:-Pejčin Novković (1870-1912, poginuo u Prvi balkanski rat protivu Turaka)

 

Pejčin Novković (1870-1912, poginuo u Prvi balkanski rat protivu Turaka)

-Roska:- Dobrosav Stanković (Pog. u Prvi svetski rat) , Đorđe Stanković(1896-1942), Nikola Stanković, Dušan Stanković.

 

Đorđe Stanković(1896-1942)-Leposava:- Svetislav Stanković, Radomir Stanković(žena: Cana), Miroslav Stanković(žena: Divna), Jova Stanković(žena:Drina)-Ljubiša-Miloš Stanković.

 

Svetislav Stanković-Stanka:- Srećko Stanković- Zorica:-Milan i Marko Stanković.

 

Nikola Stanković-Radmila:- Toma-Saša Stanković.

 

Dušan Stanković-Vaska:- Miodrag, Žarko, Dragiša, Slobodan. Stanković (žena: Gorica).

 

Miodrag-Svetlana:-Nebojša-Miloš Stanković

Žarko Stanković-Dobrila:-Ivan-Tanja:- Dušan i Mihajlo Stanković. Dragiša Stanković-Miroslava:-Dragan Stanković.

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Veljković (mahala MOŠINA DOLINA ):

 

Krs. Slava: Sv, Dimitrije-Gmitrovdan

 

Poreklo i Rodonačelnik:- Mahala Mošina Dolina se nalazi između mahala markova Čuka i Kojčine. Na nadmosrskoj visini oko 950 metara, a u podnožju visa planine Čemernik-mala Čuka. Mahala je fomirana početkom XIX veka i u njoj su živele porodice koje nisu bile u krvom srodstvu. Mahala je nestala 1930.godine. Ugasila se.

 

Familija Đoke Moše:

Ova familija naseljavala je gornji deo Mošine Doline, „Ispod ugar“. Slavila je slavu Sv.Sava, i u rodbinskoj vezi je sa familijom Đorđević iz mahale Litranci.

 

Osnivač mahale je Moša, koji je sa bratom Đorđem došao iz Dećeve. Prema predanju njihova majka iz brodske mahale rašine se preudala u mahalu Dećeve.

 

Rista Nikolić je zapisao:“ Tošinci od Ćustendil Banje slave Svetog Savu“.

U selu Brodu slave Svetog Savu porodice u mahalama rašine i Anđelinkove, pa se pretpostavlja da su Tošinci koje je spomenuo R. Nikolić Đoka i Moša.

 

Kasnije su se Moša i Đoka podelili. Moša je ostao u mahali Mošina Dolina, a Đorđe otišao prema m. Sirovčine i formirao mahalu Litranci.

 

Mošin sin Milisav Mošić je 1885.g. na „zemljište“ plaćao porez 50,19.dinara.

Milisav Mošić je imao sina Đoku-Mošu, koji se oko 1920.godine odselio u selo Veliko Selo kod Velike Plane.

Đoka –Moša je imao sina rođenog 1908.g. koji je pre Drugog svetskog rata bio šef želežničke stanice u Smederevu i Smederevskoj Palanci.

 

*

Familija Milče Veljkovića:

Rodonačelnik ove familije je Veljko. Markov sin iz Dećeve, koji je imao kuću ispod dećevskog puta, u Arnici, odnosno preko puta njegovog brata Nikole.

 

Njegovi sinovi ili unuci Milča i Todor došli su iz mahale Dećeve u mahalu Mošina Dolina i nastanili s egde je sada „Lenkina kuća“. Bili su u srodstvu sa Novakom, jer im se imanje graničilo.

 

Milča Veljković prodao je drugi deo njive Zlatićevo koja se nalazi iznad mahale Dećeve, 18.11.1910. godine, Stojku Stamenkoviću iz mahale Bričeve, prvi deo njive prodao je Stanko Marković (Novkov sin) iz mahale Markova Čuka, što znači da je bio u srodstvu sa Novakom.

 

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište 1885.godine, Milča Veljković je plaćao na imanje porez 7,51.dinara, što se smatralo siromašnom familijom.

 

Slavisli su slavi Sv.Dimitrije-Gmitrovdan, kao i njegovi rođaci u mahalama:Deićeve, Madžare i Markova Čuka.

 

Milča Veljković je bio oženjen sa Lenkom iz C.Trave (Todorovci)-nisu imali decu, usvojili su Dušana i Ljubomira iz Krstićevske mahale Bambarci. Nisu ostavili potomstvo.

 

Poznat rodoslov:

Mladen (1765):- Stanko, Marko (1775), Naća.

 

Marko (1775):- Milorad (odselio se u Skoplje), Novko Marković (1810/15.-odselio se u m. Markova Čuka-Brod), Đorđe (1805), Veljko, Marinko, Simeon (odselio se u m. Zaguzje-Brod).

 

Đorđe (1805):- Milenko ( 1825)- žena: Stanka, Velko (odselio se u Mošinu Dolinu-Brod)- žena: Zdravka, Dojčin (rodonačelnik familije Dojčinović).

 

Milenko (odselio se u m. Madžare-Brod)- Janićije-Naka Veljković (odselio se u mahalu Kozarski Rid-Brod).

 

Velko (odselio se u Mošinu Dolinu-Brod)- Zdravka:- Radoil Veljković (1870, rodonačelnik familije Veljković u mahalu Dećeve), Janko Veljković (žena:Nikolina, Rodonačelnik familije Veljković u m. Dečeve), Rista Veljković(žena: Salunka, poginuo u Prvi vetski rat, odselio se u m. Kozarev Rid-Brod).

 

Veljko-Zlatko:- Milča Veljković, Todor Veljković (žena: Pereševka, poginuo u Prvi svetski rat). Milča Veljković-Lenka:-Dušan i Ljubomir Veljković (usvojeni iz sela Krstićeve (Bambarci))

 

 

* **

 

 

Poreklo prezimena Kostadinović, Nikolić (mahala KOJČINE):

 

Krsna slava: Sv. Jovan

 

 

Poznat rodoslov:

 

Nepoznat(iz m. Vrtopa)- Dena (1745, iz m. Dećeve):- Kojča (1773, otišao u mahalu Kojčine), Mika (otišao u mahalu Mikine-Dećeve).

 

 

Kojča (1773, otišao u mahalu Kojčine):- Cvetan Kojčić (1798), Nepoznat.

 

Cvetan Kojčić (1798)-Nikola (1823):- Kostadin Nikolić(1843), Rajko Nikolić (1860-1920).

 

Kostadin Nikolić(1843)- Ilinka:- Dragutin Nikolić (1882-1962), Ćirko Kostadinović(1873-1914, pog. u Prvi svet. rat), Saltirko Kostadinović.

 

Dragutin Nikolić (1882-1962)-Draginja:-Dejan, Stojančo (poginuo u Drugi svetski rat), Svetozar-Stavra Kostić-Miki Kostić.

 

Ćirko Kostadinović(1873-1914, pog. u Prvi svet. rat)-(žena: Rusimka, Vela):-Ljubomir-Kojča Kostadinović (1908-1945, poginuo u Drugi svetski rat).

 

 

Ljubomir-Kojča Kostadinović (1908-1945)-Stanojka:- Rade Kostadinović (1930), Kostadinović Vlada, Stanimir, Vitomir- Vita Kostadinović.

 

Rade Kostadinović (1930):- Dragan-“Busa” Kostadinović, Miroljub Kostadinović-Ivan Kostadinović.

 

 

* * *

 

 

Poreklo prezimena Đorđević, Mitrović (mahala LITRANCI):

 

Krs. Slava: Sv Sava

 

Nastanak mahale i Rodonačelnik:- Relativno je mlada mahala. Osnivač je Đorđe koji je došao iz Mošine Doline. Đorđe i Moša su došli u Mošinu Dolinu i izgradili su kuću ispod Ugara ( i danas postoje zidine).

 

Đorđe je otišao na mesto današnje mahale Litranci i napravio kuću na mestu Čukar, a zauzeo je teritoriju od reke Vlasine (od Krpuzove štetine) pa sve do ispod mahale Kojčine. Zadržao je voj deo imanja iu Mošinoj Doliniu.

 

Prema knjizi rasporeda poreza na zemljište za 1885.godine Đorđin sin Milutin Đorđević-Litra plaćao je 41,49 dinara, što se smatra za imućno domaćinstvo.

 

Rodonačelnik familije Đorđe je rođen oko 1820.godine i imao dva sina: Stojana, koji se oko 1900.godine odselio u selo Trnova kod Niša, a kasnije njegova familija u Gornji Barbeš, i Milutina-Litra Đorđevića (1850-1911), koji je bio poznat trgovac stokom i namirnicima. Prema njemu je i mahala dobila ime Litranci.

 

Jedan deo porodice se preziva Đorđević, a drugi deo prema Milutinu preziva Milutinović.

 

Milutin je širio svoje imanje, otkupio je imanje na mestu Vasiljevac, od nepoznatog vlasnika koji se odselio u nepoznato selo na Babičkoj Gori. Izradio je vodenicu na Sirovačkoj dolini, blizu Krpuzove štetine, gde je izrađivao i ćumur.

 

Sve porodice u mahali slave slavu Sv. Savu, a sahranjuju se u dećevsko groblje., što je još jedan pokazatelj da su njihovi preci živeli u mahalu Dećeve.

U prvom svetskom ratu poginuo je Đorđe (Milutina) Đorđević.

 

 

 

Poznat rodoslov:

 

Nepoznat (doselio se iz m. Dećeve):- Đorđe (1822), Moša (1820, ostao u mahalu Mošina Dolina).

 

Đorđe (1822):- Stojan (odselio se oko 1900.g. u s. Trnovo kod Niša), Milutin-Litra Đorđević (1850-1925).

 

Milutin-Litra Đorđević (1850-1925)- Janika:- Trajko Đorđević (1882), Milan Milutinović (1878-1911), Đorđe Đorđević (1885-1917).

 

Trajko Đorđević (1882):- Ljubomir Đorđević (1907), Stojan Đorđević (1909), Stavra Đorđević (1913) .

 

Ljubomir Đorđević (1907)-Vinka:- Krista – Rade Đorđević, Boško-Goran-Ivan Đorđević, Nenad-sinovi: Dejan i Ljuba Đorđević.

 

Stavra Đorđević 81913):-Voja, Cvetko- Boban Đorđević, Vasko-Nebojša Đorđević, Slavko-Ivan Đorđević.

 

Milan Milutinović (1878-1911)-Vasa:- Josif Milutinović(1908) (žena: Radica)-Jova i Toma Milutinović; Joca Milutinović.

 

Đorđe Đorđević (1885-1917)-Darinka:- Steva (1913)- Mika Đorđević, Blagoje Đorđević (žena: Sevdelina)- sinovi:Dragan, Sreten i Sima Đorđević.

 

 

* * *

 

Poreklo prezimena Nikolić, Marković, Stamenković, Cvetković(mahala SIROVČINE 1-Padina

 

Mahala Sirovičine:-Krsne slave: 1) Padina- Aranđelovdan 2) Rid-Sv. Jovan

 

Nastanak mahale i poreklo roda:-Mahala Sirovičine se nalazi na severnom delu sela Broda. Sa južne strane graniči se mahalama Litranci i kojčine, a sa severne mahalama Stranje i Boškovci, koje pripadaju selu Krstićeve (Dobro Polje).

 

Sa istočne strane graniči se rekom Vlasinom, a sa zapadne strane selima Ostrozub i Bistrica. Imanje ove mahale prostire se na dve planine-Čemernik i Ostrozub.

 

Mahala se sastoji iz dva dela-zaseoka: Donji deo ili Sirovičine-Padina i Gornji deo-Sirovički rid. Familije koje naseljavaju ova dva dela nisu u krvnom srodstvu.

 

Rade Kostadinović je oko 1960.godine zapisao po kazivanju Dragutina Nikolića iz maahale Kojčine sledeće:“ Da su nekada bile 4 kuće i to: Milutinova u mahali Litranci, Stevanova u Sirovičkoj dolini, Pavlova na Sirovički rid i naša u Kojčine“.

 

Rista Nikolić je zapisao sledeće: „ U sirovičkoj mahali su bili dvojica deda-deda peša i deda Stojan. Sirovičinci su se doselili iz Lisine, došli su da „najdu bolje“, slave Sv. Jovana.“

 

Dimitrije Mita Pavlović iz mahale Sirovičine, star 83 godine kaže: „Mene su pričali stari da je naše poreklo iz Crne Gore, hajduk Radak prvo je došao u Prokuplje, a odatle sa porodicom u Lisinu.

 

Kasnije je došao u našu mahalu. Napravio kuću gde je sad kuća Mladena Pavlovićam na Ilinkin rid, a imao je imanje od reke Vlasine pa sve do Čobanca, a verovatno i kafanu Razdeljicu.“

Iz ove familije je i deda Stojan koga pominje Rista Nikolić.

 

Druga familija u mahali Sirovičine je deda Pešina, koji se verovatno naselio pre deda Stojanovih. Zauzeo je najbolji položaj u ovoj mahali i formirao zaseok Sirovičine-Padina.

 

Ne zna se odakle je došao predak Pešine familije. Po jednoj predpostavci to je stara familija koja se naselila u mahalu krajem XVI veka.

 

Prilikom razmatranja postanka ove mahale mora se uzeti u obzir turski popis stanovništva iz 1584.godine. za selo Razdeljenica, koje se nalazi iznad sirovičke mahale.

 

Prema tom popisu ovo selo je imalo 15 domova i imali derbejdžiski status. Čuvali su put od Čobanca do Razdeljinice, a odatle do današnje teritorije mahale Sirovičine i centra sela Broda.

 

Na Razdeljinici su imali nekoliko hanova, a imanje im se prostiralo sve do reke Vlasine. Imali su trle na današnjoj teritoriji Sirovičina i teritoriji sela Krstićeve.

 

Po prestanku derbejdžiskog zanata, mahala Razdeljinica je nestala, ma porodice su se raselile u selo Krstićeve i mahalu Sirovičine, gde su imale trle, a neke su i napustile teritoriju, verovatno je deda peša iz ovih familija.

 

Turski Aga iz Leskovca hteo je da postane gospodar imanja od sela Ostrozub do sela Dobro Polje i gare. Stanovnici sela: Ostrozub, Bistrica, Krstićeve, Dobro Polje, Vus i Kozilo i mahale Sirovičine, sakupili su novac i 1840.godine otkupili imanja od Turskog age, odnosno otkupili slobodu.

Svako je dobio prema je dobio prema uloženim sredstvma. Mita Pavlović kaže:“ Mi smo dobili livadu Čobanac, Razdeljinicu i Krštenicu, a ostali su dobili onoliko koliko su uložili para.“

Prema knjizi poreza za 1885,godinu domaćinstva su plaćala porez: -Pavle Stanković(18,49.din.), Stanko Stanković(30,70.din.). Mita Stanković(20,80.din.).

 

Prema izveštaju Narodnog odbora brodske ošpštine iz 1945.godine, sledeća domaćinstva su posedovala imanje(njive, šume. Livade i kućni plac) u ovoj mahali:

– .Zlatko (Pavla) Stanković, Vlada (Petra) Stefanović, Krista (Dimitrije) Stanković, Milan (pavla) Stanković, Stajko (Pavla) Stanković, Stamenko (Naće) Marković, Ljubomir (Miladina) Nikolić.

Prema popisu iz 1945.godinu je bilo 10 domaćinstva i 67 stanovnika.

 

Krsne slava: Aranđelovdan

 

Familija Nikolić:

(krs. Slava Aranđelovdan)

 

Nastanak familije:-:-U ovom zaseoku ima dve familije koje su nekada bile u krvnom srdstvu. Osnivač zaseoka je Peša, od koga je nastala familija Pešić.

Peša je imao dva sina: Stanko Pešić, koji je bio kovač i Dinu Pešića, koji se 1885.godine odselio u selo Batulovce kod Vlasotinca.

 

Stanko Pešić je rođen 1816.godine a umro u mahali Sirovčina –Padina 1896.godine.

Imao je sina Rusima koji nije imao decu pa je usvojio Jelenu poćerku Stojka Stankovića iz zaseoka Sirovičine rid, koju je dovela njegova druga žena Nasta iz Crne Trave.

Jelena se udala za Ljubomira (Miladina) Nikolića iz brodske mahale Pecari, koji se i prizetio u Sirovičine. Ljubomir je zadržao svoje prezime Nikolić, ali je prihvatio novu slavu Aranđelovdan.

 

Njegov sin Svetozar-Toza prezivao se Miladinović, prema dedi Miladinu iz mahale Pecari.

 

U Arhivi dobropoljske crkve se pominju: Stanko Pešić-kovač, Dina Pešić-kovač i Jovan Pešić-terzija. Prema pojedinim iskazima bili su braća.

Bili su kumovi porodicama u selima Dobrom Polju i mahali Karakaši sela Brod.

 

 

Poznat rodoslov:

 

Nepoznat- Peša:- Stanko Pešić (1816-1896), Jovan, Dina Pešić (odselio se u selo Batulovce kod Vlasotinca).

 

Stanko Pešić (1816-1896)-Rusim Pešić (1860)- Božina:- Jelena Pešić-Ljubomir Nikolić (1893-1965, prizetio se iz m. Pecari-Brod):-Zoza Miladinović,-Ljuben-Dragan Miladinović, Vladimir (žena: Rajna)-Aca-Milutin Nikolić, Tomča.Dragan Nikolić.

 

*

 

 

 

 

Familije: Marković, Cvetković

 

Rodonačelnik ovih familija je Marko ili njegov otac koji je došao iz brodske mahale Zaguzje, a verovatno se prizetio, prema pojedinim iskazima u familiju Jovana Pešića.

 

Marko je imao jednog sina Janaćiju (Naću) Stankovića, a ovaj tri sina: Stamenko, Danilo i Aleksandar-koji je poginuo u Prvom svetskom ratu (sahranjen na vojničkom groblju u Draču 7.1. 1916.godine).

 

Njegov brat Stamenko Marković je takođe bio učesnik Prvog svetskog rata i nosilac Solunske spomenice-invalid. Krsna slava je Sv. Arhanđel.

 

Danilova kćerka se udala za Dražu Cvetkovića, rodom iz brodske mahale Pecari, koji se prizetio.

Zadržao je svoje prezime Cvetković, a prihvatio slavu S. Arhanđel. Poginuo u Drugom svetskom ratu.

 

 

Poznat rodoslov:

 

Nepoznat-Marko Ilijić (1835, prizetio se iz m. Zaguzje-Brod),- Janaćija-Naća Marković (1860)-Mitra:- Stamenko Marković (1885-1951), Danilo (1895), Aleksandar Marković (1896-7.1.1916.g.-Drač-poginuo u Prvi svetski rat).

 

Stamenko Marković (1885-1951)-Sevdelina:- Stamenković: Toma, Vlada, Dragša, Voja. Toma stamenković-Sima-Dejan Stamenković, Vidosav-Peđa i Saša Stamenković. Dragiša –Stamenković Nebojša. Voja-Jugoslav Stamenković.

 

Danilo Marković (1895)-Sibinka:-Milevka-Draža Cvetković (prizetio se iz m. Pecari-Brod).

 

 

 

* * *

Poreklo prezimena Pavlović, Stamenković, Stefanović(mahala SIROVČINE 2-Rid):

 

Krsna slava: Sv. Jovan

 

Nastanak famile i Rodonačelnik:- U ovom zaseoku žive potomci Deda Stojanovi.

Svi potomci slave slavu Sv. Jovana.

Stojan je imao sina Stanka, a ovaj tri sina: Pavle Stanković (1842-1902), Stevan Stanković i Mita Stanković-koji se odselio u selo Orana u Pustu Reku.

 

Stara kućaim je bila na Ilinkinom ridu. Pavle je izgradio kuću na Ridu i formirao zaseok Sirovički Rid, ili Pavlov rid. Pavle je imao 4 sina: Zlatko, Radul, Milan, Stajko i Zlatko.

 

Zlatko Pavlović se vratio na deodovinu i napravio kuću na mestu gde je sada kuća Mladena Pavlovića.

 

Radul Stanković prizetio se u selo Kozilo, a Milan i Stajko su ostali na Ridu. Stajko nije imao mušku decu pa je prizetio Stajka Stamenkovića iz Krstićeve mahale Stranje.

 

Drugi Stankov sin Stevan Stamenković prizetio se u familiju Pešić i naselio se u Sirovičku Dolinu, gde je sada kuća Kriste Stevanovića. Imao je dva sina: Dimitrije, koji je poginuo u Prvom svetskom ratu, i Petra Stevanovića.

 

Iz ove porodice su: Rade (Mite) Pavlović, dugodišnji pomoćnik direktora farmaceitske ustanove „Zdravlje“ u Lesakovcu. Branko (Mladena) Pavlović je dugo godina bio trgovac u prodavnici sela Brod i društveno-politički radnik.

 

Stojan Stamenković kao nastavnik je predavao u OŠ u selo Brod sa Slavkom Zvezdanovićem iz majhale Slavujeve, kasnije radio u odeljenje opštenarodne odbrane u Vklasotincu..

 

 

Poznat rodoslov:

 

Nepoznat- Radak Pavle (1760)-Stojan (1790)- Stanko (1815).

 

Stanko (1815):- Pavle Stanković (1842-1902), Stevan Stanković, Mita Stanković (odselio se u Orane-Pusta Reka).

 

Pavle Stanković (1842-1902)- Stanija:- Zltko Stanković , Radul Stanković(prozetio se u selo Kozilo), Milan Stanković(1878-1953), Stajko Stanković (1870-1950),.

 

 

Zltko Pavlović(Stanković)-(žena: Bosiljka, Ergena)- Trenča (1984), Jefta, Rade i Mladen Pavlović.

 

Trenča Pavlović (1894)-Mita-Rade- Dragan i Dejan Pavlović,

Jefta Pavlović-sinovi: Jovan, Nikola-Miroslav Pavlović,

Mladen Pavlović:-Branko-Dragan Pavlović, Slobodan- Zoran i Goran Pavlović.

 

Milan Stanković(1878-1953)-Ljubica:- Sanda, Voja, Uroš i Božil Pavlović.

 

Sanda Pavlović:-Miomir-Stojan Pavlović, Đoka-Dragan Pavlović, Ćira-Aca i Miodrag Pavlović. Uroš Pavlović:-Steva, Bogosav, , Miodrag, Aca-Goran Pavlović.

 

Stevan Stanković-Stanka:- Dimitrije (pog. u Prvi svet. rat), Petar Stefanović (1879).

 

Dimitrije (pog. u Prvi svet. rat) Stanković-Julijana:- Krista Stanković.

 

Petar Stefanović (1879)- Sika:-Vlada-Steva.

 

 

* * *

 

 

IZVORI:

[1] BROD (selo kod Crne trave)- Dipl. Inž. Srećko Stanković, Beograd,2006.g.

[2] Radomir Kostadinović:-„CRNA TRAVA i CRNOTRAVCI, 1968.g,

[3] Miroslav B. Mladenović Mirac: ZAPISI Iz rukopisa:“ “Crna Trava i okolna naselja“ , 1976-2012.g., Vlasotince

*

Autor:Miroslav B Mladenović Mirac lokalni etnolog i istoričar i pisac pesama i priča na dijalektu juga Srbije, Vlasotince Srbija

 

 

 

10. septembar 2013.godine Vlasotince, Srbija

 

 

 

* * *

IZVORI:

[1] BROD (selo kod Crne trave)- Dipl. Inž. Srećko Stanković, Beograd,2006.g.

[2] Legende o postanku imena Crna Trava prikupio je Radomir Kostadinović, sredio i objavio u svojoj knjizi „Crna Trava i crnotravci“ i članaku „Legende moga kraja“ objavljenom u Leskovačkom Zborniku.(druga polovina 20 veka)

[3] O naseljavanju Vlasinske oblasti-crnotravskoga kraja, postoji i rad Riste Nikolića „Krajište i Vlasina“. (početkom 20. veka)

[4] Radomir Kostadinović:-„CRNA TRAVA i CRNOTRAVCI, 1968.g, Leskovac)

[5] „Pečalbarstvo i neimarstvo crnotravskog kraja“-1983.g. Crna Trava).

[6] Iz PROŠLOSTI CRNE TRAVE (-prilozi za istoriju-):-Časlav Dinčić, Crna Trava, 2007.g.

[7] Miroslav B. Mladenović Mirac: ZAPISI Iz rukopisa:“ “Crna Trava i okolna naselja“ , 1976-2012.g., Vlasotince

[8] Miroslav B. Mladenović Mirac: – Zbirka pesama na dijalektu”PEČALOVINA”(Miroslav B Mladenović Mirac, 2011. Vlasotince)

[9] Iz rukopisa: PEČALNIK (Autor:Miroslav B Mladenović Mirac, 2009.g. Vlasotince)

AUTOR: Miroslav B Mladenović Mirac lokalni etnolog i istoričar, 16. 09. 2013. godine, Vlasotince, jablanički okrug jug Srbije

*

Autor:Miroslav B Mladenović Mirac lokalni etnolog i istoričar, Vlasotince Srbija

 

 

 

10. septembar 2013.godine Vlasotince, Srbija