Poreklo prezimena, sela Gornje i Donje Leskovice (Valjevo)

Poreklo stanovništva sela Gornje i Donje Leskovice, grad Valjevo. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, prvo izdanje 1907. godine, najnovije izdanje 2011. godine – edicija „Koreni“ – JP Službeni glasnik i SANU. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan. 

Položaj sela.

Leskovice su na južnom kraju prostrane Leskovičke Visoravni. Selo ulazi duboko u pogranične planine ove obalsti, te je otuda i pravo planisnko selo i najviše naselje u ovoj oblasti. Selo je na visoravni ili po plećima pojedinih planinskih uzvišenja ili u uvalama između pojedinih brda. Kroz sredinu sela u pravcu istočnom pruža se Magleš planina i onda deli selo na dva gotovo jednaka dela, koja nose nazive: „Pred Maglešom“ i „Za Maglešom“. Pred Maglešom, sa severne strane od planine je pravo selo, a za Maglešom sa južne strane su novije raselice.

Severni deo sela je deo visoravni, ispunjene silnim vrtačama, poređane u pravilne nizove, koji se zovu doline. Počeci ovih dolina su u planinskim uvalama, ispod kojih se javljaju mnogi jaki izvori, koji otiču do izvesnog rastojanja, pa poniru u vrtače, ispod kojih nastaju nizovi vrtača do kraja sela. Lepi primeri ovakvih dolina su: Kovanovski Potok, Korita, Hajdučica (Pivljanski Potok), Bunarski Potok i Đurov Potok. Početak ovih dolina je među magleškim visovima i sve su pravca severnog, paralelne između sebe, osim Đurovog Potoka, koji se pruža na istok.

Na zapadnom delu sela otpočinje drugi niz ovakvih dolina. Sa visova: Vilovci, Okrajka i Jagodnjaka na severnu stranu spuštaju se tri doline i spajaju u veliku Miškovića Dolinu, koja u istočnom pravcu pada Gracu. Sa istočne strane spušta se najšira dolina u selu Sliban. Sa južne i zapadne strane brda spuštaju se dve široke i kratke doline: Crvena Voda i Dugo Polje.

Vrtače ovih dolina, kao i one po plećima seoskih brda su kamenitog dna, koje je istrebljeno; mnoge su otvorene bile pa su vremenom čovečjom snagom zatvorene. Sa stalnim ponorima su sve vrtače, u koje utiču ili poniru pojedini potoci i izvori. U istočnoj pdini Jagodnjaka je jedna vrtača pod imenom Ledenac, duboka 12 a u prečniku 1 metar. Dno je ove vrtače od crvenice, neravno, ispunjeno snegom, a preko leta ledom i otopljenom hladnom vodom, koju seljaci izvlače preko leta i upotrebljavaju za piće. Vrtača je skorašnja, nema levkast izgled nego samo otvor, koji liči na sodom.

Kroz sredinu sela provlači se ispod krečnjaka prfirit, koji je ogoljen na mnogo mesta i u kome se javljaju svi izvori ovog sela. I na porfiritu, ako nije ogoljen, opet su vrtače. Glavnija uzvišenja na visoravni su: Lice u Božićima; Grahovište do Ćebića, Okrajak, Jagodnjak i Vilovac, krševi do sela Sušice, Glavica (od porfirita) do Bunara, Kulina, Đurova Stijena i Orašje krševi nad Suvajom.

Drugi deo sela je nenaseljena planina Magleš. Magleš je nastavak povlenskih visova i pruža se u istočnom pravcu. Magleš je kroz sredinu podeljen dvema dolinama na dva podjednaka dela. Ove doline se zovu Zadušnice i dele se na Gornje i Donje Zadušnice. Između ovih dolina diže se Mijatova Previja i ona spaja oba dela Magleša. Gornje Zadušnice počinju izvorom Gornja Kamenica, koja posle toka od 10 metara ponire u jednu vrtaču, ispod koje se produžava čitav niz vrtača na zapad do povlenskih visova. Donje Zadušnice počinju sa vrlo jakom vrelom Donja Kamenica, koja posle toka od jednog kilometra ponire i na drugoj strani se javlja kao izvor Jasen, koji otiče takozvanim Stajčinim Potokom i ponire opet posle toka od 2 kilometra u jednu vrtaču, ispod koje postaje niz vrtača, poznat pod imenom Stajčin Do.

I severni i južni deo Magleša iznad ovih dolina sav je pod vrtačama kamenitog dna a pri tome i plitkim. U ovakvim vrtačama sneg se zadržava poduže i nije redak slučaj naći u njima neotopljenog snega krajem maja. U severnom delu Magleša, ispod Mijatove Previje, ovo su znatnija uzvišenja: Kraljevo Brdo, Brezik, Drinjak, Ravna Gora, Mokra Ravan, Vis, Dugo Polje i Grabik. U južnom delu Magleša, iznad Mijatove Previje ova su uzvišenja: Vis, Todorovo Brdo, Gubavi Rt, Gusarica, Milašinovica, Bukova Glava, Gradac, Pavlova Kosa, Bukovo Brdo i Kukalj. Svi ovi visovi su pošumljeni, ređe sa jedne strane ogoljeni.

U Stajčinom Potoku i Dolu javljaju se po površini silikatne stene, koje su najvećma ogoljene po Breziku i Kraljevom Brdu. Između Kraljevog Brda, Brezika i Mijatove Previje sa jedne strane, Visa i Todorova Brda sa druge strane, nalazi se 3 kilometra dugačko a 300-500 metara široko planinsko poljice, poznato pod imenom Stajčin Do, jedan od najlepših krajeva ovog sela. Poljice nije ravno, već je talasastog izgleda i nagnuto ka istoku.

Prisojna strana južnih magleških visova spušta se dosta blago na južnu stranu rečici Zabavici i od zapada ograđena je kao zidom Bukovom Gorom i Gradačkom Stijenom. Cela ova prostorija je silikatne prirode, bez šuma i obdelana, puna izvoraca i bezimenih potoka, koji utiču u Zabavicu i Zabavu. Najlepši i najcenjeniji deo ovog kraja zove se Pali, na ušću Zabavice u Zabavu.

Donje su Leskovice sa malim izuzetkom bezvodan kraj, one su gotovo bez ikakvog stalnog izvora ili bunara, bez ijednog potoka ili rečice. U ovom kraju sela su izvori: Hajdučica u Pivljanima, Crna Voda i Kamenica, izvori koji nisu jaki i presušuju, zbog čega se seljaci ovog kraja pomažu barama, cisternama ili vodom sa izvora u Gornjim Leskovicama. U ovom kraju je i Ćebsko Jezero, ispod Grahova, kojim se cele Donje Leskovice služe za pojenje stoke i veću domaći potrošnju.

Gornje su Leskovice pune jakih izvora, kojih ima u svakom kraju, tako da svaki džemat ima po jedan ili dva izvora. Od izvora ovog kraja su: Arsov Bunari pored njega još 4 u Kovanovskom Potoku, Korita u Koritima, Školski Bunar u Drnderini, Đurova Česma u Ostojićima, Orašac i još 4 u Orašju, Donja Kamenica, Jasen i Stublina u Stajčinom Dolu, Gabela pod Todorovim Brdom, Vrelo ispod Debelog Osoja, Savinac i Slanac u Zabavi, Gradačko vrelo i Hajdučka česma pod Gradačkom Stijenom i Gornja Kamenica u Maglešu.

Selo Leskovice nema svojih reka. Pogranične su reke: Zabavica, Zabava, Suvaja i Sušica. Zabavica je mala rečica, koja postaje od Gradačkog Vrela i koja ispod Pali pada u Zabavu. Zabava dolazi od Srednjeg Povelna i kad primi Zabavicu teče klisurom i posve stešnjenom dolinom istočnim krajem ovog sela do sastava sa Bukovskom Rekom, odakle teče za malo opet kao Zabava i ponire u mnogim ponorima, koji su u samom koritu ispd Đurove Stijene i Kuline. Suvaja je suvo korito Zabavino, opet sa istočne strane ovog sela sve do Bogatića, odakle nastaje reka Gradac. Sušica je za malo reka ovog sela. Izbija na zapadnom delu ovog sela, ispod Pavlove Kose i Kuklja, ispod povlenskih visova i odmah, čim izađe iz planine, prestaje biti reka ovog sela.

Sa istočne strane sela ispod Orašja i Drinjaka padaju u Zabavu dva potoka: Đurov i Orašački Potok.

Zemlje i šume.

Leskovičke zemlje su ispod sela i iznad sela. Zemlje za obrađivanje ima dosta; ona je po prirodi posna, suva, trošna i vrlo podesna za strmna žita, osobito kad se uredno natire. Najbolje su zemlje po dolinama, kuda najbolje uspevaju poljski i baštenski usevi. Livade i pašnjaci su najbolji u Stajčinom Dolu, za Maglešom i u Palama. Najrodnije zemlje u selu su: Drndarina (oko škole), za Maglešom i dolini Sliban. U novije doba istrebljene su pod Gradačkoj Stijeni i Bukovoj Glavi mnoge livade i suvati, te se tako ovaj kraj vezao za taorske Mravinjce, veliki povlenski suvat.

Šumom je selo osobito bogato. Ceo Magleš je pod šumom, a svi visovi za Maglešom isto tako su pošumljeni. Šume su od lisnatog drveta i upotrebljavaju se za gorivo, građu i žeženje ćumura. U poslednje doba novoprosečenim putem za Valjevo, izvozi se svake godine znatna količina drva za prodaju. Kao najbolja šuma u selu cene se veliki zabrani hrastovog drveta u Palima.

Ceo Magleš u prostoru od 950 hektara je seoska zajednica. Na njemu ima zgodnih ispusta i prostranih dolina sa malom šumom, koje se daju pod ispašu, ali ima i takvih šumskih krajeva, kakvi su: Pavlova Kosa i Kukalj, u koja do danas čovečja noga nije pristupila. Džematskih i porodičnih zajednica u ovom selu nema.

Tip sela.

Leskovice su najveće selo u ovoj oblasti, one su potpuno razbijenog tipa. Selo je uglavnom podeljeno na tri velika kraja: Maleštane, Sojčane i Gajčane. Svaki kraj podeljen je na džemate, gde svaki džemat čini se za jednu porodicu. Džemate odvaja dolina ili kakva neznatna vrtača; oni su udaljeni jedan od drugoga od 10 do 300 metara a kuće u džematima su tako blizu jedna drugoj, da nigde nisu dalje od 20 metara.

Glavni deo sela, upravo sredina sela, i najstarijie seosko naselje je oko Bunara, a tako su danas Maleštani sa ovim džematima: Taure, Kovanovina, Krasojevac, Kulina, Bunarci, Zagorje, Orašje, Drinjak, Stajčin Do, Mokra Ravan, Todorovo Brdo i Milašinovica.

Drugi deo sela je oko izvora Hajdučice i Crvene Vode i tu su Sojčani u dva džemata: Pivljanima oko Hajdučice i Sojčanima oko Crvene Vode.

Treći deo sela je oko Ćebskog Jezera, izvora Kamenice i doline Slibana, a tu su džemati: Ćebići, Savići, Božići i Miletići.

U Taurima su: Jakovljevići, Pantelići, Markovići, Savići, Radovići-2, Obradovići i Ilići.

U Kovanovini su: Mitrovići, Radovići i Arsići.

U Krasojevcu su: Vilotijevići i Ostojići.

Na Kulini su: Kulinčevići i Antonijevići-Bukovci.

Bunarci su: Ilići, Pavlovići, Markovići, Andrići, Mirkovići i Kušaci.

Maleštani Planinci su:

Na Todorovom Brdu: Markovići.

Za Maglešom: Pejići, Radovići.

Na Gracu: Maksimovići i Božići.

Na Milašinovici su: Kušaci, Nastići i Đurovići.

U Stajčinom Dolu su: Đođevci (Andrići), Bošnjakovići i Rankovići.

U Zabavi su: Obradovići i Mišići.

Na Mokroj Ravni: Gajovići, Pavlovići, Pejići, Godići, Ilići, Stanići i Spasići.

Na Ravnoj Gori su: Mišići, Milovanovići i Andrići.

U Drinjaku su: Milovanovići i Zekići.

U Orašju su: Godići, Đukovići i Filipovići.

Maleštani Planinci su raselica donjih oko Bunara.

U Sojčanskim džematima su ove porodice:

U Sojčanima: Lazarevići, Spasojevići, Petrovići i Maksimovići.

U Pivljanima su: Jakovljevići (Džolići), Pavlovići, Grujovići, Mijailovići, Arsenijevići i Tripkovići.

U Gajčanskim džematima su ove porodice:

U Ćebićima: Ćebići i Kedovci.

U Božićima su: Božići (Jovanovići), Savići, Panići, Krsmanovići, Mitrovići i Tešići.

U Miletićima su: Miletići, Gavrilovići i Petrovići.

SOJČANI I GAJČANI ČINE DONJE LESKOVICE.

MALEŠTANI SA SVIMA PLANINCIMA ČINE GORNJE LESKOVICE.

U Leskovicama je vrlo dobro razvijen zadružni život. Znatnije i poveće zdaruge su: Andrića (3 kuće), Mirkovića, Božića, Lazarevića, Spasojevića, Džolića, Markovića i Milovanovića.

Podaci o selu.

Po haračkim tefterima iz 1818. godine bilo je 55 domova sa 79 porodica i 178 haračkih ličnosti.

Prema popisu:

-1866. godine – 126 domova i 1104 stanovnika.

-1874. godine – 155 domova i 1254 stanovnika.

-1884. godine – 189 domova i 1392 stanovnika.

-1890. godine – 187 domova i 1582 stnovnika.

-1895. godine – 216 domova i 1763 stanovnika.

-1900. godine – 256 domova i 1840 stanovnika.

Godišnji priraštaj stanovništva od 1866. godine je 22,76 a procentni 1,63%.

Ime selu.

Neki stariji ljudi pričaju da je ime selu doneto. Drugi opet pričaju da je ime selu došlo otuda, što su se prve porodice morale naseljavati po leštacima, kojih i danas ima oko Bunara.

Imena krajeva su po mestima doseljenja ili mestu naseljenja; Maleštani po mestu doseljenja, Sojčani, što su Osoju brda a Gajčani što su u Slibanu, gde su nekada bili dobri gajevi. Imena džemata su ili po imenima mesta, gde su naseljeni ili po mestu doseljenja ili po imenima pojedinih znatnijih porodica.

Starine u selu.

1. Sa Mravinjaca preko Bukove Glave, ispod Gradačke Stijene, na Hajdučku česmu, vodio je odvajkada put iz Užica u ovo selo, što se raspoznavalo do skora po starim kaldrmama. Ovaj put je silazio Ćebskom Jezeru i Slibanom u korito Graca, a u tursko doba silazio u Lelić i spušato se Valjevu. Ovo je do skora bio glavni put za sva susedna sela, ali je 1899. godine zamenjen novim, koji je uglavnom prošao istim tragom.

2. Na Mravinjcima, a u ataru ovog sela, iza visokog Brda Graca, nalaze se i danas tragovi starih šančeva, koje su Austrijanci podizali 1718. godine u kojima je Jevta Vitković dočekao bega Vitezovića i koji su u 4. austrijskom ratu od 1788. godine opravljani.

Poreklo stanovništva i osnivanje sela.

Leskovice se smatraju kao staro selo, jer ga nalazimo u spisku hajdučkih sela u okrugu valjevskom iz 1737. godine, gde se selo Leskoviz pominje sa 12 kuća i 3 časa hoda od Valjeva. Leskovice su nesumnjivo staro selo, ali ipak njegove porodice su doseljene, a starije porodice, ne samo da ne ume da kaže koje su, nego i ne zna ni šta je sa njima bilo.

-Kovanovići, Radovići-1, Mitrovići i Arsići: Najstarija porodica je Kovanovića doseljena iz Staniševaca sa Kovanuše u Starom Vlahu, u prvoj polovini 17. veka, odakle su ih Turci doveli i ovde naselili preko seoskog spahije. Potomci su im pomenute familije, ima ih 16 kuća i slave Jovanjdan.

-Tauri, Jakovljevići, Pantelići, Markovići, Savići i Radovići-2: U isto vreme sa Kovanovićima, a po volji Turaka, naseljeni su pored njih današnji Tauri (Taurci), doseljeni iz Gornjeg Potarja, iz oblasti Donjeg Kolašina. Oni su uvek bili prijatelji turskih velikaša, a iz njihove porodice jedan se 1813 godine poturčio i živeo neko vreme u selu, pa se posle odselio u Bosnu, zbog čega su ih seljani dugo zvali Turčinovići i Ciganovići*.

*Turci i Cigani u ovim krajevima bili su Muhamedanci i dan danas reč Turčin i Ciganin u pogledu verskih sinonima je izraz u narodu ovog kraja, s toga se i javljaju sa 2 prezimena.

Taure je opšte prezime a njega su zadržale gore pomenute ostale familije, ima ih 24 kuće i slave Jovanjdan.

-Kušići, Kušanovići (ili Kušaci) su se u prvoj polovini 17. veka spustili iz Starog Vlaha u ovo selo sa 3 porodice od kojih se jedna naseli ovde, druga ode u Šabac a treća u Jadar. Prvi su naseljenici Bunara, ima ih danas 12 kuća, a i raseljavali su se, slave Lučindan.

-Maleštani, Mandići, Godići, Mišići, Đukovići, Filipovići i Zekići: Pred kraj 17. veka, pokrenuti opštom seobom našeg naroda, doselili su se Maleštani u ovo selo. Maleštani su iz sela Malinska u Drobnjacima. Po pričanju čiča Pavla Markovića, vrlo uvaženog i trezvenog starca, a člana ove najveće porodice u selu, koji je i ove podatke dao, Maleštani su od 4 brata: Save, Stanoja, Radoja i Gala. U staroj postojbini bili su u zadruzi, pa su se tako i ovde naselili u Stajčinom Dolu, pod Breznikom. Do smrti Galove bili su u zadruzi; a po smrti njegovoj udovica Manda izađe sa sinovima i s Breznika se spusti u Orašje i tu zakući. Ovo imanje je kupljeno, nešto zahvaćeno ali još više prikupljeno od Turaka. Mandini i Galovi potomci su gore pomenute familije.

-Paavlovići, Pejići, Ilići, Spasići, Gajovići, Markovići, Milovanovići i Obradovići, Đođovci ili Andrići i Mirkovići: Posle Mande iz iste zadruge Radoje izađe i siđe Kušacima u Bunaru i njegovi potomci su: Pavlovići, Pejići, Ilići i Spasići. Sava i Stanije su umrli u zadruzi. Posle smrti njihove Stanojev sin se odseli i ode na Mokru Ravan i od njega su samo Gajovići a od 4 Savina sina jedan ostane na starom ognjištu a 3 siđu Bunaru. Savini potomci su: Markovići, Milovanovići i Obradovići, a od onoga u Dolu Đođovci ili Andrići i Mirkovići, najjača maleštanska porodica.

Maleštani su danas zauzeli skoro sve Gornje Leskovice i planinu, ima ih 79 kuća i slave Đurđevdan.

-Vilotijevići i Ostojići: Posle ovih maleštana Sava je doveo iz Malinska i pored sebe, na mestu Krasojevcu, naselio svoga sinovca Vilotija, Vilotije je došao na 30 godina posle prvih Maleštana i sobom poveo i svu svoju porodicu, pa videći da se ovde može živeti, 20 godina posle toga, doveo je nekoga bližeg srodnika Ostoju i s njime se zbratimio. Vilotije i Ostoja, kao i njihovi potomci, bili su dugo u zadruzi i deobu je zapamtio i čiča Pavle. Od Vilotija su Vilotijevići a od ostoje Ostojići, pa kako su i oni Maleštani, to njih ukupno ima 93 kuće, koje slave Đurđevdan.

-Ćebići, Mijailovići ili Kedovci, Lazarevići i Spasojevići: kad i Maleštani pokrenuo se iz Grahova u Crnoj Gori i „Matori Ćeba“* sa celom svojom porodicom i kad je sišao u Bukove pod Lastru, onda Ćeba razdeli svoje srodnike: dve porodice pošanje k Valjevu i oni se nasele u Babinoj Luci, dve vrati u užički okrug i oni se nasele u Makovištu, a dve kuće u današnje Kovačice i nasele se na jednom brdu prema izvoru Graca. Ovo brdo se danas zove Ćebovina. Ćebi se nije dopalo ovo mesto i on se premesti u ovo selo kod Jezera i tu naseli, pa se Jezero po njemu nazove Ćebsko Jezero.

*Ćebom se prozvao zbog velike maljavosti po grudima, koja je ličila na pravo ćebe, tj. izgledalo je kao da je na prsima nosio kakvo umotano čupavo ćebe.

Ćebini potomci su već pomenuti, ima ih 23 kuće i slave Jovanjdan.

-Pivljani: Posle Ćebe, upravo pri kraju prve polovine 18. stoleća, doselila su se iz Pive ispod Durmitora tri brata: Maksim, Tripko i Jakov (Džola) sa svojim porodicama i neselili se oko Hajdučice i stvorili džemat Pivljanski. Pivljani su se najviše raseljavali, njih ovde ima pod nekoliko prezimena (ne pominje ih) u 34 kuća i slave Đurđevdan.

-Božići, Savići, Panići, Krsmanovići, Mitrovići, Tešići i Miletići: Posle Kočine Krajine a pre Prvog ustanka, doselile su se iz Prijevorca u Starom Vlahu 4 porodice današnjih Božića, Savića i Mitrovića i naselili se pored Ćebića do Lelića i niz Sliban. Sve ove porodice nose opšti naziv Božići a prezivaju se kako je već navedeno, ima ih 29 kuća i slave Jovanjdan.

-Kulinci su se doselili kad i Božići od Goražda u Hercegovini, nazvani po tome što im je predak napravio kulu u kojoj je sedeo i od koje se i danas vide izbe i donje odaje. Kulinaca ima danas 7 kuća i slave Đurđevdan.

-Bukovci: Stari Kulinac je naselio pored sebe i Antonija Bukovca, doseljenog posle njega godinu dana iz Bukovice u Polimlju izbegavši krvnu osvetu, ima ih 6 kuća i slave Jovanjdan.

-Petrovići su došli posle Kočine Kraije pred Prvi ustanak iz Štitkova u Starom Vlahu naselivši se u Stojčine, ima ih 6 kuća i slave Lučindan.

-Gavrilovići i Petrovići, predak se doselio u Prvom ustanku iz sela Stapara-okrug užički kao sluga i nastanio se u Slubanu, ima ih 4 kuće i slave Đurđevdan.

-Spasojevići, predak se prizetio u prve Spasojeviće, doselio se posle Drugog ustanka iz Godočeva-okrug užički, slave Nikoljdan.

Noviji doseljenici, posle 1870. godine su:

-Đurović, doseljen uz Babinsku Razuru iz sela Trnavca u Starom Vlahu, slave Đurđevdan.

-Rankovići su doseljeni iz Čajetine u Starom Vlahu, slave Đurđevdan.

-Nastići, doseljeni iz Maoča, slave Nikoljdan.

-Bošnjakovići su doseljeni uz Babinsku Razuru iz Goleši u Polimlju, slave Đurđevdan.

-Stanići su skorašnji doseljenici iz Rudog, slave Lučnidan.

U Leskovicama je 261 kuća od 17 porodica.

Zanimanje stanovništva.

Glavno zanimanje Leskovičana je stočarstvo, a tek posle zamljoradnja i voćarstvo. Najviše se gaje ovce i koze, a dosta i rogate stoke, koju napasaju preko leta na magleškim ispustima i plandištima a s proleća gone stoku u donja kolubarska sela i tamo s njima probavljaju po 2-3 meseca. U poslednje doba opaža se jači pokret za zemljoradnjom, te u jačoj meri zasejavaju strmna žita, koja dobro uspevaju i daju toliko, koliko im je potrebno za ishranu, a ponešto se odvaja za prodaju. Na trgu valjevskom posle suvodanjske pšenice ceni se najvećma Leskovička, a njena je vrednost u krupnoći zrna i njegovoj srazmernoj težini. Od kako je kraj sela za Maglešom postao pristupačniji, otpočelo je i sejanje kukuruza u jačoj meri, koji ovde daleko bolje uspeva nego u selu, odkuda su i ove zemlje dobile mnogo u prednosti.

Gotovo svaki Leskovičanin zna po kakav zanat. Sve što ime je potrebno za njihovu domaću potrebu sami izrađuju i prerađuju. Tako u ovom selu imaju naročite zanatlije za krojenje muškog i ženskog odela, za isradu poljoprivrednih sprava, opravku i dr. Zanatlije imaju dosta posla u svom selu, s toga se vrlo retko udaljavaju iz svog sela, a doterali su čak dotle, da danas sami izrađuju svoje kuće i druge zgrade. Leskovičani se iz svoga sela udaljavaju samo onda, kada u selu nemaju gde da žive i kad im se ukaže zgodna prilika, da će moći bolje i lagodnije živeti no u svom selu.

Pojedinosti o selu.

Leskovice su sastavni deo Leskoviče opštine u Srezu valjevskom. Sa ovim selom je u zajednici i selo Bogatić. Sudnica je u sredini sela na Drndarini a tu je i škola. Celo selo, iako mnogo rastureno, sahranjuje se u dva groblja; jedno kod Bunara za Gornje Leskovice, a drugo je na Grahovu za Donje Leskovice. Preslave imaju dve: Gornje Leskovice preslavljaju Drugi dan Duhova, a Donje Leskovice Sv. Jovana Bogoslova, 8. maja po starom kalendaru.

IZVOR: Ljubomir Pavlović, “Kolubara i Podgorina”. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.