Poreklo stanovništva sela Đurđevac, opština Mionica. Prema knjizi Ljubomira Ljube Pavlovića „Kolubara i Podgorina“, izdanje 1907. godine. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Položaj sela.
-Đurđevac leži na onim poslednjim maljenskim ograncima, koji se pod imenom Bele Stene veoma strmo spuštaju u dolinu reke Kolubare. Zemljište je od tercijalnih glinica, mergle i parafinskih škriljaca, koji su na poviše mesta u ovom selu ogoljeni. Zemljište nije ravno, već je neravnog izgleda, nagnuto ka istoku, a kuće su po izbrešcima i osojnim stranama pojedinih bregova.
Selo je prepuno manjih i većih izvora. Oko svake kuće ima po jedan ili dva manja izvorčića, koji su uvedeni u česme i posle u bare. Od znatnijih izvora u selu su: Studenac do Sankovića, Bujinac do Visa i Radovića Bunar. Od tekućih voda su: Lipnica ili prosto Reka, koja dolazi sa zapada iz Klinaca; jača rečica, ne presušuje i pokreće jedan vitao; Đurđevčić nepresušni potok, koji izvire pod Gajinom, nad Pasjakom i ulazi u Reku; Potok koji silazi sa severne strane Visa i Pasjak, koji silazi s istočne strane Visa i pada u Lepenicu.
Zemlje i šume.
-Nigde priroda nije obilatija nego u ovom selu. Zemlje na izbor i za svaku vrstu prirodnog rada u ovom selu ima. I oranice i kosanice, i voćnjačke i vinogradske, i šumske zemlje i za ispuste ima svuda i na svakom mestu. Pasjak daje najbolje i najbogatije zemlje za strmninu, šumu, vinograde i livade. Reka daje osobite zemlje za pašnjake, livade, kukuruze i šumu. Brdska zemlja opet je za voće i šumu. Najbogatije i najskuplje zemlje u Srezu kolubarskom jesu u ovom selu.
Šumom je selo vrlo bogato, a ona je sva od lisnate gore. Najlepše šume su po Visu i razvođu Pasjaka i Reke, a tu su po redu, sve jedan za drugim, poređani najlepši zabrani pojedinaca iz ovog sela. Nigde nema zajednice u ovom selu.
Tip sela.
-Kuće Đurđevačke su na obema obalama Reke. Samo što su Drpe suviše nisko do Sankovića i odvojile se od ostalih na desnoj strani, inače svi drugi su jedan do drugog, gde su kuće 20-60 metara odaljene jedna od druge. Drpe su daleko od poslednje kuće ovog kraja 500 metara. Na levoj strani opet ovako isto kuće u dve grupe pređane: na zapadu su Stanići, a na istoku Erci (Erski Kraj). Džemata ima dosta i malih i većih, ali to su porodični nazivi, za poneke kuće u grupama.
U selu su danas ove porodice: Maričići, Milivojevići, Robovići, Vasići, Kaljevići, Višići, Kovačevići, Tešanovići, Drpe i Radovići, – na desnoj strani Reke i Potoka. Na levoj strani Reke i Potoka: Grujičići (Markovići), Stanići (Miličići), Srećkovići, Vujičići, Tomići, Mijailovići-Erci i Đurđevići.
U Đurđevcu je zadružni život dosta razvijen, ima poviše manjih zadruga a poveće su: Grijučića, Milivojevića i Radovića.
Podaci o selu.
-Po haračkim tefterima Đurđevac je imao 1818. godine 25 domova sa 31 poreskim i 74 haračkim ličnostima.
Po popisu:
-1866. godine – 40 domova i 322 stanovnika.
-1874. godine – 49 domova i 296 stanovnika.
-1884. godine – 51 dom i 371 stanovnika.
-1895. godine – 64 doma i 410 stanovnika.
-1900. godine – 63 doma i 399 stanovnika.
Godišnji priraštaj stanovništva od 1866. godine je 2,03 a procentni 0,64% sa raznolikim kolebanjima, i gde se gotovo stalno rađa više muške nego ženske dece.
Ime selu.
-Đurđevac je ime dato po potoku Đurđevčiću, koji je u sredini sela.
Poreklo stanovništva i osnivanje sela.
-Najstarija porodica u selu, za koju se zna da se sa koje strane doselila jesu Stanići.
-Stanići su sa obe strane Reke i po visovima, raznih prezimena: Stanići, Grujičići, Markovići, Miličići i Vujičići, slave Nikoljdan.
-Drpe*. Po doseljenju najstarija porodica je Drpe. Drpe su doseljene pred kraj 17. stoleća, zbog krvnine, iz sela Drpa u Banjanicma, u Crnoj Gori, slave Đurđevdan.
*Iz ove porodice je Maksim Drpa, znamenita ličnost iz doba stvaranja Srbije pod knezom Milošem.
-Milivojevići, doseljeni u početku 17. veka, iz oblasti Potarja, slave Đurđic, doseljeni zbog krvne osvete.
-Radovići, doseljeni tačni 1785. godine iz šabačke Pridvorice, gde se doselila iz Subjela-okruga užičkog.
Radovići* su došli u Sjubel krajem 17. veka iz Tušine u Drobnjacima, od bratstva Cerovića, a izbegli su glad, koja je u to vreme besnela. U Đurđevac ih je naselio spahija seoski Slatina, a neke od njih preveo u susedni Rajković i to su današnji Terzići. Radovići slave Mratindan.
*Iz ove porodice je g. Mata Radović, načelnik okružni u penziji iz Beograda i on mi je podatke i o svojoj porodici i celom selu dao.
-Erci, posle 1820. godine, Bioska u Starom Vlahu, došli na kućno imanje. Erci se zovu i Mijailovići, slave Nikoljdan.
-Tomići*, posle 1820. godine, iz Mrčića, prizetili se u neku staru porodicu. Ne kaže se koju slavu slave.
*Kao da i ovoh Tomića nestaje, jer su obe kuće pale na dve udovice sa jednim muškim detetom, koje je negde u državnoj službi.
-Srećkovići i Đurđevići su iz Pauna, prvi se prizetio u Staniće a drugi u Erce; Srećkovići slave Aranđelovdan i iz porodice je Jankovića u Groblju, drugi (Đurđević) slavi Nikoljdan i iz porodice Boškovića u Kotlinama.
-Tešanovići, doselili se oko 1840. godine, Rajković, slave Lučindan.
-Robovići su izbegli uz Babinsku Razuru iz Greva u Polimlju, doselili se prvo u Valjevo pa se prizetili u Milivojeviće, slave Đurđic.
-Kovačević se prizetio u Milivojeviće iz Bogdanice-okrug užički oko 1865. godine, slavi Nikoljdan.
U selu ima 65 domova od 12 porodica.
Zanimanje stanovništva.
-Đurđevčani se zanimaju svim privrednim granama kao i ostali seljani ove oblasti. Najmilija su zanimanja seljana ovog sela: gajenje rogate soke, vinograda i šuma. Pravi soj kolubarskih goveda mnogo je rasprostrt po ovom selu i vrlo se pravilno gaji i održava. Odlične i velike vinograde i zabrane imaju gotovo svi po Visu i Pasjaku, tako da mnoge novce dobivaju za vino, ali šume ne prodaju. Zemlja im daje bogate plodove, ta su u stanju i suvišak prodavati; voća im stalno napreduju i povećavaju se. Nigde se ne sele iz sela, a nerado se bave zanatimma.
Pojedinosti o selu.
-Đurđevac je sastavni deo Paunske opštine u Srezu kolubarskom. Sudnica i crkva su u Paunama, a škola u Štučini do Klašnića. Groblje je zajedničko i usred sela. Selo nema zajedničke preslave.
IZVOR: Ljuba Pavlović, “Kolubara i Podgorina”. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Komentari (0)