Poreklo stanovništva sela Gradojević, opština Koceljeva. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“, izdanje 1912. godine. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
Gradojevići su vlašićko selo, sa obe strane nepresušnog bukorskog i tamnavskog potoka Čapljevca i na levoj obali Tamnave, pravo brdsko i šumsko selo, sa kućama razređenim u porodične grupe, koje čine manje džematiće.
Kameničke i Ljutičke zajednice u Šeševici, u prostoru preko 130 hektara opet su šumske zajednice, ali lošije vrednosti. Zajednice brdski hela: Stepanja, Bajevca, Vrhovina i Kršne Glave su seoski ispusti, dokle zajednice: Goločela, Kozarica, Novaka i Slatine su šumske celine samo manjeg obima*.
*Sela: Svileuva, Crniljevo, Gradojevići, Galovići i Bukor izdelili su svoje zajednice pre 30 godina po malama, a svaka mala opet je ukazala svakom svom članu podjedak deo.
Imena sela koja opominju na ranija naselja i ljudske tvorevine je, između ostalih, i Gradojević.
Priča se da je bio manastir u Galovićima, na granici ovog sela sa Gradojevićima.
Među rukopisima Narodne Biblioteke u Beogradu sačuvani su vojnički tefteri tamnavskih buljubaša iz 1807. godine. Ovi tefteri su spisak ondašnjih vojnika iz gornjih posavo-tamnavskih sela: Kamenice, Goločela, Ćukovina, Galovića, Gradojevića i Crniljeva.
Poreklo familija-prezimena sela Gradojević:
Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:
-Brankovići, posle 1827. godine, Lopatanj u Podgorini, Alimpijevdan, uljezi u Ristivojeviće.
-Vuletići, druga polovina 18. veka, Voljevci u Rađevini, Đuređevdan.
-Jakovljevići i Matići. Videti Matići i Jakovljevići.
-Lazići, posle 1827. godine, Krasava u Rađevini, Nikoljdan.
-Markovići*, prva polovina 18. veka, Stari Vlah, Đurđic.
*Markovići, starija gradojevićka porodica, je od iste porodice od koje su i goločeljanski Ignjatovići.
-Matići i Jakovljevići, prva polovina 18. veka, Bosna, Jovanjdan.
-Mijailovići, druga polovina 18. veka, Lopatanj u Podgorini, Jovanjdan.
-Miloševići, druga polovina 18. veka, Crnča u Azbukovici, Aranđelovdan.
-Mićići 1, prva polovina 18. veka, Osat, Lazarevdan.
-Mićići 2, druga polovina 18. veka, Brštica u Rađevini, Nikoljdan.
-Popovići*, druga polovina 18. veka, Pljevlje, Nikoljdan.
*Popovića veliku i uglednu zadrugu naselio je nekakav kaluđer iz manastira Kaone kao svoje srodnike i do skora su bili sveštenici iz ove kuće.
-Ristivojevići, druga polovina 18. veka, Todisavac u Rađevini, Alimpijevdan.
-Teodorovići, druga polovina 18. veka, Gornja Badanja u Jadru, Đurđic.
IZVOR: Ljuba Pavlović, “Antropogeografija valjevske Tamnave”. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.
17. jun 2013. u 23:47
mikisa
Interesuje me za Mićiće poreklo? Posto je Osat koliko znam oblast u Bosni. Da li se zna iz kog su tacno mesta? Hvala
18. jun 2013. u 00:45
Milodan
mikisa
17. jun 2013. at 23:47 · Odgovor
Interesuje me za Mićiće poreklo? Posto je Osat koliko znam oblast u Bosni. Da li se zna iz kog su tacno mesta? Hvala
___________________________________________________________________________________
Ljuba Pavlović je u svojoj knjizi pisao “Osat” ili “Osat u Bosni” bez objašnjenja o koma delu se Bosne radi.
Pretraživanjem došao sam do ovih podataka, mada je, koliko sam video Aleksandar Marinković, saradnik Porekla o tome ovde već pisao.
Dakle:
OSAT, SKELANI I SREBRENICA U SREDNJEM VEKU
U ranom srednjem veku cela oblast Osat nalazila se u sastavu bosanske države i bila je sa svojim rudarskim potencijalom značajna. To je ujedno bila i zasigurno najnaseljenija oblast u celoj Bosni. Tokom trajanja bosanske feudalne države ova oblast je bila od prvorazrednog značaja za svakog od njenih vladara. Značajno je napomenuti da je ova oblast već u X veku postala utočište prognanika i pristalica jednog novog učenja koje se suprostavljalo ranom hrišćanstvu. Ovo učenje o spasenju koje je uveo makedonsko-bugarski jeretik pop Bogumil, po kome je i nazvano bogumilstvo, ačija se dogma svodi na to da postoje dva viša bića, jedan dobri i jedan zli bog, brzo se širilo sredinom desetog veka iz Makedonije, daleko preko granica Vizantijskog carstva, čak po Nemačkoj, Italiji i Francuskoj. To su poznate sekte Patarena, Mahinejaca, Katarena i Paulukijana. Ovo učenje našlo je i među Srbima veliki broj pristalica. Već u XII veku prvi osnivač dinastije Nemanjića počeo je tako žestoko progonstvo pristalica ovog jeretičkog učenja, da su morali izbeći u Hercegovinu. Odande je novo učenje prodrlo u Bosnu gdeje, pod zaštitom plemstva, uhvatilo maha.
Bogumili su naselili zapadne krajeve Srbije od Ljiga do Drine i oblast Osat u istočnoj Bosni, sve do Romanije. Da je bilo bogumila među stanovnicima srednjovekovne Crvice, nepobitno potvrđuju do dana današnjeg sačuvani primerci stećaka na više lokaliteta. Bogumilski stećak klesan je obično iz jednog komada dug dva metra visok jedan i po i širok jedan metar. Ovi crvički, po sastavu i boji kamena, zasigurno su u velikim gromadama klesani na licu mesta u majdanu Bujakovića gaj, na udaljenosti oko dva i po kilometra od Crvice. Od rimskih uzora razlikuju se po tome što su klesani iz jednog komada i što pokojnici nisu sahranjivani u njima već ispod njih. Svi ovi grobovi su kopani u pravcu sever – jug.
Oblast Osat i njeno najveće naseljeno mesto Crvica, u srednjovekovnoj feudalnoj bosanskoj državi ne gubi na svom značaju, već naprotiv postaje jedna od najznačajnijih oblasti. Kontinuitet rudarstva u Srebrenici i Skelanima se nastavlja i proširuje. Srebrenica, kao sedište oblasti Osat, u srednjem veku bila je najveći rudarski i trgovački grad od reke Save do Jadranskog mora. Osat i Srebrenica su trgovali sa svim okolnim zemljama a najviše sa Srbijom, Ugarskom, Dubrovnikom, i svim većim gradovima Jadranskog primorja. Pored saške rudarske opštine u Srebrenici je bila i jaka dubrovačka kolonija sa dosta bogatih dubrovačkih porodica. Dubrovnik je ovde imao svog konzula, svoj sud za rešavanje sporova između građana. Oko 1333. godine u Srebrenici je stolovao i bosanski kralj Stefan II Kotromanić. Verovatno je iz tog perioda na ruševinama rimskog kastela na Previlu iznad Bujakovića, na vrhu planinskog masiva koji dominira celim područjem od Perućca do Petriče, podigao jako utvrđenje Kulinu kao i utvrđeni grad Đurđevac na izlasku iz najvećeg drinskog kanjona kod Perućca. Ova utvrđenja štitila su rudna nalazišta oko Crvice i Skelana, kao i celo zaleđe Srebrenice. Rudom bogato područje Osata i Srebrenice neprestano je bilo meta okolnih država i poprište raznih osvajača. Već 1410. godine Srebrenica i Osat ponovo menjaju gospodara. Celo ovo područje osvaja mađarski kralj Žigmund i poklanja ga srpskom Despotu Stefanu. U istorijskim dokumentima Srebrenica se pominje kao Despotov grad već 1411. godine. Ovde je Despot Stefan Kazarević sazvao Sabor 1426. godine i na njemu proglasio svog sestrića Đurđa Brankovića za naslednika pošto nije imao svojih potomaka. Đurađ branković je u Srebrenici imao veliku kovnicu novca i ostvarivao značajan prihod od srebreničke carine i trgovine sa Dubrovnikom i primorjem.
Oslabljena trvenjem feudalaca i bogate vlastele, bosanska država na čelu sa kraljem Stjepanom Toamšom nije mogla da povrati Osat i Srebrenicu od Đurađa Brankovića. Padom Srbije pod Turke 1389. godine, posle poraza na Kosovu, Srbija ostaje bez najznačajnijih rudnika u rudarskim gradovima i razumljivo je zašto grčevito brani Srebrenicu. Gubljenjem značajnih rudarskih gradova na Kosovu i oko Mosova, Stefan Lazarević i kasnije njegov naslednik Đurađ Branković, okreće se ka Srebrenici i rudom bogatom području Osata. Oni dovode u Srebrenicu i u osaćanske rudnike proverene svoje rudare Sase koji ovde nastavljaju posao koji su obavljali u velikim rudarskim gradovima poput Novog Brda. Sa rudarima Sasima Stefan Lazarević zasigurno dovodi i srpske neimare izbegle iz osvojenih gradova na Kosovu.
Prema živim predanjima najstarijih Crvičana saznaje se da njihovi preci potiču sa Kosova. Koliko je ova oblast bila značajna tokom celog srednjeg veka potvrđuju podaci da je samo 1390. godine Srebrenica bosanskom kralju Tvrtku davala 850 litri srebra i bila jedan od najnaseljenijih krajeva u celoj Bosni. Podatak da su u toku od 52 godine Osat i Srebrenica 13 puta menjali gospodara do pada pod Tursku. Pet puta je bila u srbijanskim, 4 puta bosanskim, tri puta turskim i jedanpu ugarskim rukama. U samoj Crvici malo je ostataka materijalne kulture iz perioda pstojanja srednjovekovne bosanske države. Samo se i dandanas jedna blaga padina iznad samog centra Crvica zove Kulinov Kamen.
Toliko od mene.
Pozdrav!
Milodan
6. februar 2022. u 16:47
Aleksandra
Pozdrav.
Dali mozete,da napisete vise o poreklu prezimena Simić,selo Gradojević. Deda mi se zvao Vojislav a njegov otac je bio Živojin.
Hvala unapred.
Lep pozdrav
22. decembar 2013. u 02:38
Sofija
Napisite nesto o familiji Simic.
12. jul 2014. u 11:31
Ljilja Micic
Mijailovici u Gradojevicu slave sv. Arhandjela Mihaila, a ne Jovanjdan.
29. jul 2016. u 15:04
Aleksandra
Napisite nesto o familiji Simic,selo Gradojevic,kr.slava Djurdjic 16.11