Poreklo prezimena, selo Dokmir (Ub)

Poreklo stanovništva sela Dokmir, opština Ub. Izvodi iz knjige Ljubomira Ljube Pavlovića „Antropogeografija valjevske Tamnave“. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.

Dokmir je na obema obalama rečice Uba, zapadno od slovačke Karaule, brdsko, neravno, šumovito i rastureno selo s kućama po brdašcima i njihovim stranama, a nikako po dilonama potoka.

Najbogatija sela su s izvorima na dodirnoj zoni tamnavskih peskova i sekundarnih slojeva i najjači izvori su u prugama koje služe kao međa peskovima i brdskom delu oblasti. Izvori ovog dela su stalni, bogati vodom i svaki ponaosob gradi po jedan stalni potočić ili rečicu. Većina ovih izvora izbija iz krečnjačkih prslina i liče na vrela, ali ih narod ne zove tim imenima, počem su slabi vodom. Takva mala vrela su: Crkvena Česma u Stepanju, Bajevac u Bajevcu, Crkvenac u Dokmiru, Crkvenac u Koceljevi, Vodice u Subotici, Zmajevac u Kamenici, Lisnik u Goločelu i Turska Voda u Bukoru.

U oblasti se danas nalaze ovi oblici svojine: crkvene, opštinske, seoske, džematske i porodične zajedice, pored lične svojine. Crkvene zajednice ili crkvena imanja novijih ili starijih manastirskih crkava, ali koje se ni pri jednoj crkvi nisu očuvale u ovoj celini, kakvu su je u početku imale. U novije vreme kad su stare manastirske crkve u: Novacima, DOKMIRU i Grabovcu prešle u svetovne crkve, njihova su imanja postala crkvena dobra, koja su se u znatnoj meri okrnjila radi održavanja svojih crkava.

U Čučugama, Kršnoj Glavi, Slatini i DOKMIRU pojedini delovi sela polažu zajednička prava na kamenolome i daju ih pod zakup.

Tamnavska sela bliža (rečici) Ubu i Tamnavi, pošto u dolinama reka nemaju kuća, imaju u dolinama istih reka imanja u potesima, ali ona nisu opšta i opštih naziva, već pošto su livadska i pašnjaci, obično su zatvorena i ograđena, kao u Brezovici, Novacima, Zvizdaru, DOKMIRU, Svileusi, Koceljevi itd.

Tamnavske šume su danas ili privatna svojina ili seoske zajednice. Nema doma koji ne bi imao svoj zabran ili gaj ili bar jedan deo livadske ili ziratne zemlje odvojen i pošumljen. Najveću vrednost imaju privatni zabrani, koji su u zajednici s više sela, kada grade velike šumske celine i daju selim lepši izgled. Šumski kompleksi ove vrste su: Burovača u Bukoru i Galovićima, Gaj, Carev Rt i Braznik u Crniljevu, Goločelu i Miličinici, Avala u Raduši, Slatini, Čučugama i Pambukovici, Bobija u Kršnoj Glavi i Dokmiru, Posovo u Goloj Glavi i Brankovini i dr.

Šume crkvenih, opštinskih i seoskih zajednica jesu najveće i najlepše šume u oblasti: Obrenovački Zabran (i dan danas, op. Milodan) pri ušću Kolubare, Koceljevačka Šuma, Šeševica, Grabovačka Šuma, Novački i Dokmirski Zabrani, Jautina itd…

Kršna Glava je nekada bila u sastavu Dokmira.

Srpska imena (sela), koja su postala od prezimena razrođenih porodica ili muških i ženskih imena i nadimaka jeste, između ostalih tamnavskih sela i Dokmir.

Krajem 18. veka postojala je u Dokmiru, pri tadašnjem (i današnjem) manastiru, kamenorezačka i slikarska škola, čiji su đaci pred pismenosti rezanju i izradi ikona, malanju, izradi i potpisivanju spomenika. I danas se zna da su neki od: Molerovića-Popovića iz Bajevca, Matiće-Pureševića iz Kršne Glave, Popovića-Balačana i Dabića iz Gole Glave, Miloševića iz Svileuhe, Glišića iz Dokmira, Nikolajevića iz Babine Luke, Nenadovića iz Brankovine, Đikića iz Sovljaka itd, bili đaci iste škole, što i sam Prota Mateja pominje u svojim „Memoarima“, kada je učio vrletni bukvar kod popa Stanoja iz Kršne Glave.

Stara bojišta su mesta gde su se, po predanju, u prošlim vremenima odigrale bitke. Po jednoj legendi bila je bitka između oca i sina u Tvrdojevcu. Sin se bio zatvorio u grad, a otac ga s topovima i vojskom nepadne sa visa iz Dokimra i posle trodnevne bitke nadbije, uhvati sina i pogubi, a grad mu do zemlje poruši. Radi se o ocu i sinu, Madžarima.

U spisku valjevske eparhije od 1735. godine od tamnavskih sela iz tog doba pominje se i Dikmir.

u stara sela, koja bi po narodnom predanju postojala od pre 300 (sada 400) godina spada i selo Dokmir.

Doseljenici iz Nikšićke Župe, srodnici znamenitih valjevskih kuća krajem 18. i početkom 19. veka, znaju se, ma u kom selu i ma u kom stepenu srodstva se nalazili, a vidi se da su dugo između sebe održavali rodbinske veze, koje su danas sasvim prestale a u koje spada i familija Pejić iz Dokmira i Tvrdojevda, koji znaju da potiču iz Dragovoljića u Nikšićkoj Župi i od iste porodice.

Poreklo familija-prezimena sela Dokmir

Prezime – kada su doseljeni – odakle su doseljeni – krsna slava – napomena:

-Andrići, posle 1927. godine, Kotešica u Pogorini, Stevanjdan.

-Arsenići, posle 1827. godine, Gostinica kod Užica, Lučindan.

-Aćimovići, druga polovina 11827. godine, Žabari u Kolubari, Jovanjdan.

-Bosančići, posle 1827. godine, Strmovo-užički okrug, Jovanjdan.

-Vasići, posle 1827. godine, Gvozdac-okrug užički, Nikoljdan.

-Višići* 1, prva polovina 18. veka, Sjenica, Ignjatijevdan.

*Višići ovog sela su od kršnoglavskih Pureševića, naseljeni prvo u ovom selu, pa posle prešli u Kršnu Glavu i Kalinovac.

-Višići 2, posle 1827. godine, Jalovik-okrug užički, Đurđic i Ignjatijevdan, uljezi u Višiće 1.

-Višići 3, posle 1827. godine, Jakalj-okrug užički, Jovanjdan i Ignjatijevdan, uljezi u Višiće 1.

-Gajići, druga polovina 18. veka, Briježđe u Kolubari, Aranđelovdan.

-Glišići*, druga polovina 18. veka, Tabanović u Kolubari, Jovanjdan.

*Glišiće je ovo selo doveo njihov srodnik, čuveni kaluđer iz prve polovine 19(?). veka pri manastiru Dokmiru, Joasaf. Joasaf je još za života uredio da mu potomci ostanu sveštenici, što su i danas.

-Đorđevići, posle 1827. godine, Bela Crkva u Banatu, Sv. Vasilije, posrbljeni Cigani-Romi.

-Živanovići, druga polovina 18. veka, Polimlje, Đurđic.

-Ikići, posle 1827. godine, Babina Luka u Kolubari, Đurđic.

-Jankovići, posle 1827. godine, Strmovo-okrug užički, Nikoljdan.

-Jerotići, posle 1827. godine, Blizonje u Kolubari, Jovanjdan.

-Jovanovići 1, posle 1827. godine, Okletac-okrug užički, Nikoljdan.

-Jovanovići 2, posle 1827. godine, Babina Luka u Kolubari, Stevanjdan.

-Krsmanovići, stara porocica, Đurđevdan.

-Maksimovići, stara porodica, Nikoljdan.

-Manojlovići, druga polovina 18. veka, Stari Vlah, Nikoljdan.

-Marinkovići, druga polovina 18. veka, Gvozdac-okrug užički, Nikoljdan.

-Matići 1, posle 1827. godine, Gvozdac-okrug užički, Nikoljdan.

-Matići 2, posle 1827. godine, Divci u Kolubari, Pantelijevdan.

-Mijuškovići, posle 1827. godine, Srem, Nikoljdan.

-Miladinovići, posle 1827. godine, Okletac-okrug užički, Nikoljdan.

-Milinkovići, druga polovina 18. veka, Dub-okrug užički, Alimpijevdan.

-Mihailovići, posle 1827. godine, Babina Luka u Kolubari, Đurđic.

-Nikolići, posle 1827. godine, Gvozdac-okrug užički, Nikoljdan.

-Pavlovići, posle 1827. godine, Zarožje-okrug užički, Đurđevdan.

-Pejići*, prva polovina 18. veka, Nikšićka Župa, Lučindan.

*Predak ove porodice zvao se Peja Radulović i bio je vrlo bliski srodnik kućnj Hadžića iz Babine Luke i naselio se u blizini njihovoj s druge strane Karaule, gde su mu potomci i danas.

-Perišići, posle 1827. godine, Gvozdac-okrug užički, Nikoljdan.

-Popovići*, druga polovina 18. veka, Pljevlje, Nikoljdan.

*Popoviće je kao svoje srodnike i sveštenike doselio kaluđer Joakim, starešina manastira Dokmir iz druge polovine 18. veka.

-Savići, posle 1827. godine, Gvozdac-okrug užički, Đurđevdan, uljezi u Maksimoviće.

-Simići, druga polovina 18. veka, Šušeoka u Kolubari, Stevanjdan, dovodci.

-Stevanovići, posle 1827. godine, Rabas u Podgorini, Tomindan.

-Tanaskovići, posle 1827. godine, Jelovik-okrug užički, Đurđic.

Doseljenici u ove oblasti odmah su se prilagodili i potpuno izjednačili sa starosedeocima. Jedini bi izuzetak bili Užičani, naseljenici iz užičkog kraja, na sever od Užica. Oni se izdvajaju jezikom i načinom rada, teško napuštaju svoje dijalektološke razlike, mučno se prilagođavaju prilikama i običajima mesta. Doseljenici su kao zidari, zanatlije ili radnici, a u oblasti zastali kao uljezi, posinjenici ili zanatlije. Nikad se nisu odlikovali velikom vrednoćom, piše Ljuba Pavlović, jakim karakterom i prilagodnošću kao Starovlasi. Nisu ni duhoviti, ni raspoloženi, niti su mogli istaći na površinu kao Starovlasi. Sela oko Dokmira, kao i sam Dokmir, imaju dosta naseljenih Užičana, koji padaju u oči svojim stalnim opadanjem, lakomislenim zaduživanjem i neumešnošću u životu i upravi kućom.

IZVOR: Antropogeografija Valjevske Tamnave, Ljubomir Pavlović. Priredio saradnik portala Poreklo Milodan.