Poreklo stanovništva sela Branegović, grad Valjevo. Stanje iz 1907. godine, prema studiji “KOLUBARA I PODGORINA“, autora Ljubomira Pavlovića. Priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković
Branegović je na desnoj obali reke Graca, a leži na širokim plećima ćelijskih brda, koja grade desnu obalu reke Graca. Šume je u selu samo po Dobrotinu i nešto po visoravni, inače su sva druga brda gola i kamenita.
Branegović je selo razbijenog tipa. Seoske su kuće na plećima Braniga i Vratoca ili na Čukovima. Kraj sela iznad Graca čini džemat Brđane, a onaj drugi na Čukovima -Milićeviće.
Branegović je prema haračkim tefterima iz 1818. god. imao 8 domova sa 8 porodica i 26 har. lica. Prema popisu od 1865. god. bilo je 14 domova sa 130 stanovnika….dokle prema popisu od 1900. god. bilo je 29 domova sa 183 stanovnika.
U Branegoviću ima danas 23 kuće od 2 porodice. Sastavni je deo dračićske opštine i srezu valjevskom. Groblje je na Čukovima i zajedničko. Selo nema svoje preslave.
Selu je ime došlo od brda Braniga, na kome je i staro i današnje selo. Ime Branig kao da je od onih starih zidina koje su se do danas na njemu očuvale. Vuk u svojoj ”Danici” za 1827. Godinu piše ovo selo ”Branegović”, a tako ga zapisuje i u svom ”Rječniku”, navodeći da se tako i grad zove. Nu danas se čuje češće Branigović i Brangović.
Na Branigu, na njegovoj litičastoj strani, okrenutoj severu, u nepristupačnom kraju, u koji danas čovečja noga ne može kročiti, nad koritom reke Graca, u visini od 40 m, nalaze se razvaline nekakvog starog gradića, od kojih su očuvana neka platna. Razvaline ovog grada narod zove Bežane, s toga što su mu zgodno služile za sklanjanje od turske obesti, koja se češće puta pojavljivala u ovim krajevima. Može se reći da je ime grada očuvano u imenu brda, te ime Branig je ime starog grada, i Vuk bi onda imao pravo. Narod ovog kraja gradske zidine pripisuje Prokletoj Jerini, kao da ih je ona zidala u isto doba kad je zidala slovački grad. U klisuri reke Graca ima mnogo pećina koje su bile skloništa okolnog naroda kad su ovuda besnele turske horde. Jedna od tih pećina, na desnoj obali reke Graca, u strani brda Vratoca, je stara isposnica iskušenika nekadašnjeg manastira Ćelija jer je prema samom manastiru, ušla je i u naše letopise.
Poreklo stanovnštva i osnivanje sela
Staro je selo bilo na Branigu, pa je i veći deo današnjih porodica naseljen na njegovim plećima. Selo je po tradicijama meštana vrlo staro i od pre Kosova.
U Brđanima su ove porodice: Topalovići 3k, Petrović 1k, Stevanović 5k, i Milivojević 1 kuća.
U Milićevićima su: Milovanovići (Jezdići) 6k, Milićevići 5k, Živanovići 2k i Džudže 4 kuće.
- JEZDIĆI – najstarija porodica ovog sela za koju se ne može pouzdano utvrditi s koje se strane doselila, da se doselila tako davno da se svi tragovi o doseljenju izgubili. Zna se za ovo, da kad su se Jezdići naselili da je selo bilo pusto i šumovito i da su obale Graca bile tako pošumljene da se ”guja za rep nije mogla izvući”. U uspomeni starijih seljaka očuvali su se pomeni na stare stanovnike ovog sela, da su se oni iselili u Srem, ”preko Save”. Jezdićima su rod Milivojevići, Stevanovići, Topalovići i Petrovići; svega ih je u selu 16 kuća, slave Vrače.
- MILIĆEVIĆI – u početku 18. stoleća su doseljeni iz Drobnjaka u Crnoj Gori, iz mesta Cetinjce, u dve porodice čiji su rodonačelnici bili Milić i njegova udova snaha Ružica, prozvata Džudža. Od Milića su Milićevići, a od Ružinih sinova Džudže (Džudžići i Nikolići). Njih je 12 kuća, slave Sv. Đurđa, a ima i raseljenih po ovoj oblasti.
Glavna zanimanja Branegovčana su zemljoradnja, stočarstvo i ribolov. Zemlje ima malo, nerodna je, zbog čega imućniji i vredniji (npr. Milićevići i Džudže) slaze u ravnija sela i tamo kupuju imanja te na njima dobivaju ono što nemaju u selu i ishranjuju svoju stoku. Najviše je imanja u Bujačiću i po Kolubari. Stoke drže podosta, ali samo svinja, koza i ovaca, a za drugu nema pogodaba. Branegovčani su na daleko u oblasti čuveni ribolovci, ribu hvataju po Gracu i Kolubari, a prodaju je u gradu i po okolnim selima. Milićevići su još u staroj postojbini bili na glasu svirači, pa su to i danas. Njima je urođena sviračina u gajde ili u svirale i frulu, s čega idu i po drugim selima, te sviraju u svečanim prilikama. Branegovčani se ne interesuju za zanate.
IZVOR: “KOLUBARA I PODGORINA“, Ljubomir Pavlović, SRPSKI ETNOGRAFSKI ZBORNIK – Knjiga osma NASELJA SRPSKIH ZEMALJA, Knjiga IV Beograd, 1907. Priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković
Komentari (0)