Poreklo stanovništva sela Belo Polje, grad Valjevo. Stanje iz 1907. godine, prema studiji “KOLUBARA I PODGORINA“, autora Ljubomira Pavlovića. Priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković
Belo Polje je sastavni deo opštine grada Valjeva i nalazi se na zapadnoj strani od njega uz reku Obnicu. Šume su od lisnatog drveta. Šume je dosta i ima je za gorivo i građu u dovoljnoj meri.
Belo Polje je selo razbijenog tipa.
Prema haračkim tefterima iz 1822. god. Belo Polje je spadalo u asovinu i tada su sva sela valjevske asovine s Valjevom, brojala 140 domova sa 131 porodicom i 253 har. glave. U popisima iz 1866. i 1874. god., selo nije izdvojeno od Valjeva…..a najnovijem do 1900. god. opet 10 domova, gde nisu uzete u račun sve kuće ovog sela.
U Belom Polju danas ima 12 kuća od 6 porodica i deo je opštine grada Valjeva. Selo nema preslave ni kmeta, niti kakvog drugog predstavnika.
Ime selu dali su doseljenici, doseljeni iz Bijelog Polja u St. Vlahu, koje su pojedini valjevski Turci naseljavali.
Poreklo stanovnštva i osnivanje sela
U Belom Polju su ove porodice: Ristivojevići 1k, Avruzi (Radojevići) 2k, Tomići 2k, Paramentići 3k, Veselinovići 3k i Rakići 1 kuća.
- AVRUZI – živeli su u selu još dokle su Turci bili u Valjevu. Doseljeni su iz Bijelog Polja u Starom Vlahu. Avruzi su doseljeni pred Kočinu Krajinu, 5 porodica, od kojih su mnoge zamrle, a neke otišle u Dragijevicu; slave Sv. Petra.
- TOMIĆI – doselili se iz Rogačice pre 70 godina; njihov je predak došao kao sluga i naselio se na kupljenom imanju. Slave Sv. Srđa.
- PARAMENTIĆI – prešli posle deobe u selu, iz susednog sela Sedlara na svoje imanje koje su kupili od starih Avruza; slave Sv. Nikolu.
- RISTIVOJEVIĆI – doselio se iz Maoča u Polimlju uz Babinsku Razuru, i naselio se na avruskom imanju; slavi Sv. Jovana.
- VESELINOVIĆI – doselili se iz Osata u Bosni i naselili se na kupljenom imanju od starog kneza Bobovca, a ranije bili zidari po Valjevu.
- RAKIĆI – iz Sedlara, prešao posle deobe na kupljeno imanje od naslednika starog Bobovca; slavi Sv. Stevana.
Belopoljci se zanimaju zemljoradnjom, stočarstvom i voćarstvom. Zemlja im je daje dosta roda, a voće stalno napreduje. Zanate ne uče, ali poneki bave se rabadžijanjem po gradu ili nadničenjem.
IZVOR: “KOLUBARA I PODGORINA“, Ljubomir Pavlović, SRPSKI ETNOGRAFSKI ZBORNIK – Knjiga osma NASELJA SRPSKIH ZEMALJA, Knjiga IV Beograd, 1907. Priredio saradnik portala Poreklo Aleksandar Marinković
Komentari (0)